Του Νίκου Παπαδογιάννη
Να, από κάτι τέτοια συνέλαβαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι την έννοια του διπρόσωπου θεού Ιανού. Μέσα στο ίδιο δίωρο, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε το καλύτερο και το χειρότερό του φετινό πρόσωπο.
Η σούμα ήταν αρκετή για να νικηθεί η ψόφια Χίμκι (και μάλιστα με διαφορά που υπερκάλυπτε το -8 του πρώτου αγώνα), αλλά η γεύση που έμεινε στα χείλη είναι μάλλον πικρή παρά γλυκιά.
Ένα από τα ευκολότερα παιχνίδια της χρονιάς πήγε να γίνει λασπομαχία άνευ λόγου και αιτίας, ενώ η αποθέωση του πρώτου 20λέπτου κλειδώθηκε κακήν κακώς στο συρτάρι με τα αζήτητα και με τα τυχαία.
Η δουλειά έγινε, αλλά ο προβληματισμός παραμένει. Πώς θα γίνει να παρουσιάσει αυτή η ομάδα το καλό της πρόσωπο μακριά από το κοινό που την κάνει φτεροπόδαρη;
Οτιδήποτε λιγότερο από δύο νίκες στους τρεις εκτός έδρας αγώνες που ακολουθούν (Γκραν Κανάρια, Νταρουσάφακα, ΤΣΣΚΑ) ισοδυναμεί με καταδίκη. Kαι ας μειώθηκε στον 1 βαθμό η απόσταση που χωρίζει τον Παναθηναϊκό από τη γραμμή της οχτάδας.
Εάν πρέπει να αλιεύσει κανείς την πυξίδα από τα απόνερα, θα συμπεράνει ότι το κλειδί είναι η δράση των παικτών που καλύπτουν τις θέσεις «3» και «4».
Το οργιαστικό πρώτο ημίχρονο βρήκε τους Τόμας, Παπαπέτρου, Μήτογλου στους 34 πόντους, χωρίς να φαίνονται στη στατιστική οι δυναμικές άμυνες, οι μυαλωμένες επιλογές και η ισορροπία στην εικόνα της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός έγραψε 65 πόντους σε μισό ματς (όσους έβαλε χθες ο Ολυμπιακός σε ολόκληρο), με κανονικό μπάσκετ, δίχως να οργιάσει από το τρίποντο (5/10) και χωρίς να υπερέχει στα ριμπάουντ (11-12).
Ο Καλάθης βρήκε ερείσματα για να ξεδιπλώσει τη δημιουργικότητά του, το πλάνο του προπονητή μετουσιώθηκε σε αξιοποίηση των mismatches (και sorry για τις anglic-ούρες), ενώ οι σέντερ αφοσιώθηκαν στη βρώμικη δουλειά χωρίς να πολυλερώνουν τα χέρια.
Οι 65 πόντοι αποτελούν ρεκόρ στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία των «πρασίνων», τα 23/32 σουτ και η αναλογία ασίστ-λαθών (15/2) γαλόνι στη στολή τους. Το πρόβλημα ήταν, ότι αυτός ο ρυθμός βόλευε και τη Χίμκι.
Με το πρώτο νεκρό διάστημα του Παναθηναϊκού, οι Ρώσοι βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής: 65-61 στο 24ο λεπτό, με σερί 0-11. Αν δεν υπήρχε ο παράγων ΟΑΚΑ, ο ουρανός θα γέμιζε με σύννεφα.
«Προσπαθήσαμε να εκβιάσουμε καταστάσεις μετά την ανάπαυλα, αντί να παίξουμε ήρεμοι το παιχνίδι μας», δικαιολόγησε ο Ρικ Πιτίνο την ξαφνική αφλογιστία. Δεν ήταν παράξενο ούτε παράλογο.
«Στοιχηματίζω ότι ο Παναθηναϊκός θα βάλει λιγότερους από 35 πόντους στο δεύτερο μέρος», είπα στον διπλανό μου στο ημίχρονο – και εκείνος, προς τιμήν του, χειροκρότησε δημόσια την προφητεία.
Μια ψυχή δίπλα μου (@N_Papadojannis ) μου είπε στο ημίχρονο μετά τους 65 πως “ο Παναθηναϊκός δεν θα ξεπεράσει τους 100 στο τέλος” και του πήρα το ποτήρι με τη μπύρα. Τώρα του του γεμίζω ξέχειλο μέσα σε αποθέωση
— Yannis Psarakis (@YPsar) 22 Φεβρουαρίου 2019
Δεν ήταν δα πιστολιά στον αέρα. Από τους «πράσινους» λείπουν η ποιότητα και η στόφα για να κρατηθεί τόσο ψηλά ο πήχυς επί 40 λεπτά. Δεν είναι Ρεάλ ούτε ΤΣΣΚΑ. Αλλά αυτό το ξέραμε ήδη.
Στην οικονομία της βραδιάς, μέτρησε πολύ η αδυναμία των Ρώσων (ελλείψει του αναντικατάστατου Σβεντ) να απειλήσουν συστηματικά από την περιφέρεια, καθώς και οι σκόρπιες αλλά ουκ ολίγες νίκες που πέτυχαν οι Έλληνες ψηλοί στην πίσω γραμμή της άμυνας.
Οι 29 πόντοι του Παναθηναϊκού είναι αναιμικός απολογισμός, αλλά έφταναν για να συντηρηθούν τα κεκτημένα του πρώτου ημιχρόνου. Τα δύο απανωτά σλάλομ 25 μέτρων των Παπαπέτρου, Καλάθη μετά το 70-65 κράτησαν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Η οικτρή εικόνα του διαστήματος 20’-25’, όταν ο Παναθηναϊκός είχε 1/3 σουτ και 7 λάθη σε 10 κατοχές, έμεινε για να θυμίζει ότι αυτή η ομάδα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε στις καλύτερες βραδιές της.
Πηγή: Gazzetta