Του Αλέξανδρου Λοθάνο
Καταρχάς, μην μπερδευόμαστε. Η 16άδα των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποίησε ο Λουίς Ενρίκε για την επική πρόκριση της Παρί Σεν Ζερμέν στα προημιτελικά του Champions League επί της Λίβερπουλ μέσα στο «Άνφιλντ» στοίχισε στον γαλλικό σύλλογο… 623 εκατομμύρια ευρώ.
Μόνο ο (εξαιρετικός) Ουόρεν Ζαΐρ – Εμερί βγήκε από το φυτώριο της Παρί και δεν της στοίχισε ούτε ευρώ, όπως και ο ήρωας στα πέναλτι Τζανλουίτζι Ντοναρούμα (και όμως…), ο οποίος πήγε ως ελεύθερος από την Μίλαν στο Παρίσι.
Και η ομάδα του Λουίς Ενρίκε έχει σταρ πρώτης γραμμής σε όλες τις γραμμές, ξεκινώντας από τον Ιταλό τερματοφύλακα και τον road runner Ασράφ Χακίμι στην άμυνα, μέχρι τον εργάτη πολυτελείας Βιτίνια στην μεσαία γραμμή και τους δαιμόνιους Ουσμάν Ντεμπελέ – Κβίτσα Κβαρατσχέλια στην επίθεση.
Ακόμα, όμως, και αν έδωσε πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ για να συνθέσει το ρόστερ της, αυτή η Παρί είναι η πιο συμπαθητική από τις εκδοχές που παρουσίασε από τότε που έπεσε στην αγκαλιά των πετροδόλαρων από το Κατάρ.
Γιατί; Επειδή παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όλοι επιτίθενται, όλοι αμύνονται. Υπάρχουν παίκτες που ξεχωρίζουν σε σχέση με άλλους, αλλά όλοι δουλεύουν για το κοινό καλό, όπως έκανε ο Κβαρατσχέλια βγάζοντας ένα βέβαιο γκολ του Μοχάμεντ Σαλάχ κάτω από τα δοκάρια ή ο Ντεμπελέ τρέχοντας ασταμάτητα ακόμα και στην παράταση.
Σε 210 λεπτά, χωρίς να υπολογίζονται οι καθυστερήσεις, η Παρί ήταν καλύτερη από την Λίβερπουλ και την απέκλεισε δίκαια, έστω και αν αυτό κρίθηκε στην λοταρία των πέναλτι. Γιατί στο πρώτο παιχνίδι την «πάτησε», αλλά έχασε κόντρα στην ροή του αγώνα.
Και στην ρεβάνς έδειξε προσωπικότητα για να κυνηγήσει το γκολ, να το βρει και να το υπερασπιστεί μέχρι το φινάλε. Ναι, είχε και αυτή μερίδιο τύχης, αλλά άντεξε στην απίστευτη πίεση που συνιστά το «Άνφιλντ» και, στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης, ήταν η ομάδα που περισσότερο έψαξε το γκολ που θα απέτρεπε το θρίλερ των πέναλτι.
Ο «Λούτσο» ανέλαβε μια ομάδα που δεν είχε την τριάδα των σούπερ σταρ (Λιονέλ Μέσι – Νεϊμάρ – Κιλιάν Μπαπέ), η οποία δεν οδήγησε πουθενά (επί της ουσίας) την Παρί στην Ευρώπη, με τον τρόπο του έστειλε και τον Μπαπέ στην πόρτα εξόδου του «Παρκ ντε Πρενς» και, χωρίς αυτή την τριάδα, έχτισε μια ομάδα όπως την ήθελε.
Μια ομάδα που τρέχει ασταμάτητα, που κυκλοφορεί ιδανικά την μπάλα και στην επίθεση έχει… διαβόλους ικανούς να τρελάνουν κάθε άμυνα. Και, κόντρα στην κορυφαία ομάδα του κορυφαίου πρωταθλήματος, η οποία ξέρει όσο λίγες να παίζει σε υψηλό τέμπο σε άμυνα και επίθεση, δεν την φοβήθηκε ποτέ και την έπαιξε στο γήπεδό της. Και, στο τέλος, δικαιώθηκε πανηγυρικά…
Είναι ακόμα πολύ νωρίς και στα προημιτελικά την περιμένει πιθανότατα η σκληροτράχηλη Άστον Βίλα του παλιόφιλου Ουνάι Έμερι και, εφόσον προκριθεί στην τετράδα, μια μαδριλένικη ή η Άρσεναλ. Αλλά αυτή η Παρί δείχνει, πείθει ότι με τέτοιες εμφανίσεις είναι ικανή να κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο και να ξορκίσει την «κατάρα» της, γιατί πλέον και πάνω απ’ όλα είναι ομάδα.
Όσο για την Λίβερπουλ; Ο αποκλεισμός δεν μπορεί να σπιλώσει μια εξαιρετική σεζόν που θα φέρει το πρωτάθλημα δια εντυπωσιακού περιπάτου, έστω και αν η δυάδα των αγώνων με την Παρί έδειξε ότι η ομάδα του Άρνε Σλοτ είναι «θνητή» και, πιθανόν, θα χρειαστεί να κάνει κάποιες αλλαγές στο ρόστερ το καλοκαίρι, ενόψει της επόμενης σεζόν, ώστε να παρουσιαστεί ακόμα πιο δυνατή.
Η μεγαλύτερη αδικία από αυτόν τον αποκλεισμό, αναμφίβολα, το ότι επί της ουσίας βγάζει τον Μοχάμεντ Σαλάχ από την κούρσα για την «Χρυσή Μπάλα», παρότι ο Αιγύπτιος υπέρ – παίκτης κάνει μια συγκλονιστική σεζόν, στην ενδεχομένως τελευταία του ντυμένο στα κόκκινα…
Το σούπερ ντέρμπι και η χαρά του θεατή
Από την άλλη πλευρά του ταμπλό, προέκυψε ένα ζευγάρι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τελικός. Μπάγερν Μονάχου και Ίντερ ξεπέρασαν με άνεση Μπάγερ Λεβερκούζεν και Φέγενορντ και φτάνουν στα προημιτελικά με πολύ πειστικό αγωνιστικό πρόσωπο.
Οι Βαυαροί έχουν εξελιχθεί σε σχέση με την μέτρια League Phase, όπου μεταξύ άλλων έφαγαν τέσσερα από την Μπαρτσελόνα και τρία από την Φέγενορντ. Το συνολικό 5-0 επί των Ασπιρινών του Τσάμπι Αλόνσο επιβεβαιώνει την δυναμική τους, αλλά μπορεί να αποτελέσει και «παγίδα», γιατί οι αναμετρήσεις με ομάδα της ίδιας χώρας δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με ένα ευρωπαϊκό ντέρμπι όπως αυτό.
Οι Νερατζούρι έχουν δεχθεί μόλις δύο γκολ στο Champions League (το ένα με πέναλτι), είναι τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο σκληροτράχηλες ομάδες της Ευρώπης και προμηνύεται ένα δίδυμο αγώνων… αίμα και άμμος, όπου καμία πρόκριση δεν θα αποτελέσει έκπληξη.
Έκπληξη, αντίθετα, θα συνιστά ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά, ανεξαρτήτως με ποια εκ των Μπορούσια Ντόρτμουντ ή Λιλ θα ανταμώσει. Η ομάδα του Χάνζι Φλικ είναι η χαρά του ουδέτερου θεατή, αφού παίζει για να ψυχαγωγήσει, για να σκοράρει και το κάνει σε όλη την διάρκεια του αγώνα.
Ακόμα και στο 3-1 επί της εξαιρετικά ανταγωνιστικής Μπενφίκα, οι Μπλαουγκράνα έκαναν συντήρηση δυνάμεων στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ψάχνοντας το γκολ, διαθέτοντας παίκτες που «χαϊδεύουν» την μπάλα όπως ο Πέδρι (φτου φτου σκόρδα να μην τραυματιστεί!) και, κυρίως, με έναν πιτσιρικά που δεν ξέρω αν θα γίνει «νέος Μέσι», αλλά έχει ένα κοινό με τον Αργεντινό θρύλο: Παίζει μπάλα για να διασκεδάζει, σαν να το έκανε με τους φίλους του στην αλάνα της γειτονιάς.
Λαμίν Γιαμάλ, δεν ξέρω που μπορείς να φτάσεις (κανείς δεν ξέρει), αλλά συνέχισε έτσι. Με ένα τεράστιο χαμόγελο (με σιδεράκια), απολάμβανε κάθε αγώνα, αφήνοντας στην άκρη τους χορηγούς, τα συμβόλαια και τα social media. Κοίτα μόνο και πάντα την μπάλα…
Πηγή: Gazzetta
