Του Γιάννη Φιλέρη
Μια ευκαιρία χάθηκε για τον Ολυμπιακό, χθες το βράδυ στη Μαδρίτη, όχι όμως και η πρόκριση στο Άμπου Ντάμπι. Αν θέλαμε να κάνουμε και ομοιοκαταληξία, θα λέγαμε Game 4 για το Final Four. Οι “ερυθρόλευκοι” δείχνουν ότι το’ χουν. Μένει να το αποδείξουν, μένει να επανεμφανιστεί και ο Εβάν Φουρνιέ, που έλειψε από το τρίτο παιχνίδι, με όλους να γνωρίζουν τι σημαίνει ο Γάλλος σταρ για την ομάδα του Μπαρτζώκα.
Δεν είναι μόνο οι 15 πόντοι, που έβαλε κατά μέσο όρο στα δυο πρώτα ματς, θα μπορούσε μάλιστα κανείς να σταθεί και στο σχεδόν τραγικό 3/18 τρίποντα, αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα.
Ο 32χρονος γκαρντ-φόργουορντ είναι από την στόφα των μεγάλων παικτών, που καθορίζουν τέτοιους αγώνες. Αυτός θα πάρει τα μεγάλα σουτ και συνήθως θα τα βάλει, όπως έκανε άλλωστε στο ματς της Μαδρίτης στην κανονική περίοδο όταν είχε σκοράρει 28π με 5/8 τρίποντα. Ο Φουρνιέ θα πάρει την ευθύνη, θα επιτεθεί προς το καλάθι, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να βάλει το καλάθι. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η προσωπικότητα του τέτοια που αρμόζει στις κρίσιμες φάσεις των πλέι-οφ.
Ο Ολυμπιακός στερήθηκε των υπηρεσιών του, του μαχητικού πνεύματος και της ηγετικής παρουσίας του Γάλλου πάνω στο παρκέ, ακόμα κι όταν κάνει ένα λάθος. Δεν έλειπε όποιος κι όποιος από το ρόστερ των Πειραιωτών, αλλά ένας από τους δυο μέγκα σταρ της ομάδας. Ο άλλος, ο Σάσα Βεζένκοβ, ήταν παρών. Και μετά από ένα μάλλον άχρωμο πρώτο ημίχρονο, έδωσε ρεσιτάλ στο δεύτερο, σκοράροντας 15π από τους 21 πόντους του και πιστεύοντας στην ανατροπή μετά το -10 της Ρεάλ, 4:30 πριν τη λήξη του ματς.
Αλλά οι Μαδριλένιοι ισοφάρισαν. Και κάπου εδώ μπαίνουν στη μέση τα μαθηματικά.
Στατιστικά … απίθανο ένα 5-0
Ο Ολυμπιακός πήγαινε να κάνει το 3-0 χθες, ουσιαστικά θα ήταν 5-0, αφού μετράει και δυο νίκες στην κανονική περίοδο. Πόσες φορές όμως έχει νικήσει πέντε σερί φορές (και μάλιστα μέσα στην ίδια σεζόν) τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και πόσες φορές η ίδια η Ρεάλ έχει γνωρίζει τόσες ήττες από μια ομάδα; Στατιστικά όλο αυτό ήταν λίγο δύσκολο.
Δεν παίζει με κάποια πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα, ο Ολυμπιακός. Αντίπαλος της παραμένει η Ρεάλ, που έχει παίξει στους τρεις τελευταίους τελικούς της Ευρωλίγκας, μπορεί να μη διανύει την καλύτερη χρονιά της ιστορίας της, να μπήκε την τελευταία στιγμή στα πλέι-οφ, παραμένει όμως το κλαμπ με την πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη, τα περισσότερα τρόπαια και τις υψηλότερες φιλοδοξίες…
Το 2-1 δεν φαντάζει εκτός πραγματικότητας, κάθε άλλο.
Είναι πολλοί οι 28 πόντοι της πρώτης περιόδου
Η Ρεάλ ξεκίνησε, όπως αναμενόταν. Με το πάθος του γηπεδούχου, της ομάδας που είχε πληγωθεί μετά το 2-0 των πρώτων αγώνων. Ο Ολυμπιακός ναι μεν έχασε τον σουπερ άσο Φουρνιέ, αλλά θα μπορούσε να παίξει λίγο πιο αγκρέσιβ άμυνα, περισσότερο ενεργητική, γιατί οι Μαδριλένιοι μπήκαν στο παρκέ, με άνεση, χωρίς να … ενοχλούνται (συνολικά 11/18 σουτ) και κυρίως χωρίς να παίρνουν απαντήσεις στο πολύ δυναμικό τους παιχνίδι στο αμυντικό κομμάτι.
Χρειάστηκε να περάσουν δέκα λεπτά και ένα τάιμ-άουτ του Μπαρτζώκα που έδειξε το ταμπλό και τους πολλούς πόντους σε βάρος της ομάδας του, για να αρχίσει να συνέρχεται και κυρίως να παίζει άμυνα.
Προφανώς και επέστρεψαν οι παίκτες του Ολυμπιακού στη διεκδίκηση της νίκης, αλλά είχαν δώσει την ευκαιρία στη Ρεάλ να κάνει την καλύτερη δυνατή εκκίνηση. Δεν την άγχωσαν, δεν την εκνεύρισαν, δεν την έβγαλαν από τα νερά της, όπως είχαν κάνει σε ολόκληρο το πρώτο ματς και στα δυο δεκάλεπτα του β’ μέρους.
Και πιο πολλά τα λάθη στο δεύτερο ημίχρονο
Πιο πολύ τον Ολυμπιακό τον πόνεσαν τα πολλά λάθη που έκανε αυτός στο δεύτερο ημίχρονο. Είχε μόλις 4 στα δυο πρώτα δεκάλεπτα και έκανε δέκα στα δυο που ακολούθησαν. Τα πιο πολλά απ’ αυτά έδωσαν εύκολους πόντους στη Ρεάλ, που έβγαλε δυο-τρεις εύκολους αιφνιδιασμούς. Η ισπανική ομάδα σημείωσε 18π από τα λάθη του Ολυμπιακού.
Οι όχι σωστές αποφάσεις, εν τω μεταξύ, ήρθαν σχεδόν μαζεμένες. Το χέρι του Ράιτ, που βρήκε το ταμπλό σε άστοχο σουτ του Καμπάσο (και σίγουρο ριμπάουντ του Βεζένκοβ), οι δυο χαμένες βολές του Γουόκαπ με το σκορ στο -2 και το θολωμένο μυαλό, πάλι του Ράιτ, που αντί να πασάρει πήγε μαζί με την μπάλα στις … χερούκλες του Ταβάρες.
Προσθέστε σε όλα αυτά ότι ο Ολυμπιακός δεν πήρε (επιθετικές) βοήθειες από τους δυο ψηλούς, τον Πίτερς και τον Μακ Κίσικ, με αποτέλεσμα να αναζητείται ένας σκόρερ πίσω από τον Γκος του πρώτου μέρους, τον Βεζένκοβ του δεύτερου και του Λι που έκανε ένα καλό παιχνίδι, αλλά θα πρέπει να τελειώνει κι άλλες φάσεις όταν πατάει στο ζωγραφιστό…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όπως καταλαβαίνει κανείς, ο Ολυμπιακός έχασε μια ευκαιρία να κάνει το 3-0. Αν πρόσεχε στις λεπτομέρειες που τελικά του στοίχισαν, μπορεί να είχε ήδη γυρίσει στη βάση του και να ετοιμαζόταν για το τέταρτο συνεχόμενο φάιναλ-φορ και το ταξίδι μέχρι το Άμπου Ντάμπι.
Με μνήμη χρυσόψαρου και Φουρνιέ
Στα πλέι-οφ λένε, πρέπει να έχεις μνήμη χρυσόψαρου. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, άρα βάζοντας τελεία σε όσα έγιναν χθες στη Movistar Arena, ο Ολυμπιακός μπορεί να κοιτάξει το επόμενο παιχνίδι. Αυτό που έρχεται την Πέμπτη και στο οποίο, θα έχει μεγάλη σημασία να επιστρέψει ο Φουρνιέ.
Ξεχνώντας τις όποιες ατέλειες του, ποντάροντας στα θετικά κομμάτια του Game 3, όπως το σχήμα με τους τρεις περιφερειακούς, την σπουδαία άμυνα της δεύτερης περιόδου, την αντίδραση μετά το -10 των τελευταίων λεπτών και τη συνολική εικόνα της σειράς, που αναδεικνύει τον Ολυμπιακό, ως καλύτερη ομάδα…
Πηγή: Sport24
