Του Γιάννη ΣερέτηΕχασε εύκολα ο ΟΦΗ, λοιπόν στον τελικό Κυπέλλου, όπως ήταν και το πιο λογικό. Χαμένος στον τελικό. Η χρονιά του, όμως πώς κλείνει; Είναι μια σεζόν σαν… όλες τις άλλες ή μια σεζόν την οποία θα θυμούνται όλοι οι οπαδοί του; Για τη νίκη στην Τρίπολη, για την αγωνία στη ρεβάνς με τον Αστέρα, για την απόκρουση του Μπάκιτς, για όλες τις στιγμές που βίωσαν στο ταξίδι και στο ΟΑΚΑ; Ηταν ή δεν ήταν μια εμπειρία αλησμόνητη; Ηταν!
Ο ΟΦΗ δεν έγινε η ΑΕΛ του 1985 και του 2007. Δεν έγινε ο Πανιώνιος του 1979 και του 1998, ούτε ο Ηρακλής του Χατζηπαναγή που είχε σηκώσει την κούπα εναντίον του Ολυμπιακού το 1976. Αυτές είναι όλες κι όλες οι εκπλήξεις σε τελικούς Κυπέλλου, μην ψάχνετε για περισσότερες. Από το 1931 έως το 2025 αυτές είναι. Κι αν οι ομάδες του επιπέδου «ΟΦΗ» δεν βάζουν κάθε χρόνο, μα κάθε χρόνο με συνέπεια, ως στόχο τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου, θα είναι ακόμα πιο σπάνιο να βλέπουμε ομάδα εκτός των «πέντε» σε τέτοια παιχνίδια.
Δεν είναι εύκολο. Ποτέ, τίποτα, δεν είναι εύκολο. Ομως αν υποστηρίζεις με τις επιλογές σου από το καλοκαίρι και κατά τη διάρκεια της σεζόν την πιθανότητα να φτάσεις στον τελικό, αν εξαντλείς ως οργανισμός τις δυνάμεις σου και τις πιθανότητές σου, σταδιακά θα τις αυξήσεις. Κι όταν τις αυξάνεις, είναι πάρα πολύ πιθανό κάποια στιγμή να γίνεις κι εσύ «Μπολόνια» ή «Κρίσταλ Πάλας», οι οποίες τόσο πολύ μνημονεύτηκαν τις τελευταίες μέρες στα media λόγω των επιτυχιών τους ως αουτσάιντερ στους τελικούς Κυπέλλου εναντίον της Μίλαν και της Μάντσεστερ Σίτι. Ακόμα και στον ημιτελικό να φτάσει μια ομάδα αυτού του επιπέδου, δημιουργεί στον οπαδό της προσμονή, ελπίδα, όνειρο, στόχο! Κι αυτό κάτι «μεγάλο» είναι. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η συμμετοχή κατ’ αρχάς στον ημιτελικό του Κυπέλλου θα πρέπει να είναι βασικός στόχος για όλες τις ομάδες που θέλουν να «μεγαλώσουν».
Ο ΟΦΗ ηττήθηκε εφέτος, αλλά «μεγάλωσε» σε πολλά επίπεδα. Στα μάτια των παικτών του, των οπαδών του, των media, όλης της φίλαθλης Ελλάδας. Το ίδιο θα συνέβαινε και με τον Αστέρα AKTOR αν είχε προκριθεί από τον ημιτελικό – θρίλερ του Ηρακλείου. Θα είχε λιγότερη απήχηση, βεβαίως, λόγω διαφοράς όγκου οπαδών (χωρίς αεροπλάνα και βαπόρια), όμως η συσπείρωση των φίλων του, η κάψα παικτών, διοίκησης, προπονητικού τιμ, το ενδιαφέρον για την ομάδα θα μεγάλωνε.
Ναι, η ψαλίδα μεταξύ των «μεγάλων» και των… υπόλοιπων, έχει ανοίξει. Ομως ο κάθε «ΟΦΗ», «Αστέρας», «Ατρόμητος», «Παναιτωλικός» πρέπει να παίζει με τους «βασικούς» του στα ματς Κυπέλλου. Με τους «βασικούς», όχι με rotation ή με πολλούς πιτσιρικάδες. Το νέο format του Κυπέλλου δίνει ακόμα περισσότερες πιθανότητες σ’ αυτές τις ομάδες. Με μια καλή θέση στη League Phase και με την κατάργηση των «διπλών» προημιτελικών, όλοι έχουν ένα… μικρό μεγαλύτερο δικαίωμα στο όνειρο του ημιτελικού. Και σε τελική ανάλυση η καθεμιά απ΄ αυτές τις ομάδες πρέπει να κοιτάζει πρωτίστως το σπίτι της, τον εαυτό της. Πώς θα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Και το Κύπελλο είναι ένας από τους πολύ εμφανείς δρόμους που πρέπει να τρέχει κάθε χρόνο, αν θέλει να προοδεύει, να δημιουργεί αναμνήσεις και νέους οπαδούς, να προκαλεί νέα κίνητρα στους παίκτες της.
Για να δούμε τι θα δούμε από του χρόνου με το νέο format. Kατά πόσο αυτού του επιπέδου οι ομάδες θα αντιληφθούν την «παγίδα» για τους «μεγάλους» και τη δική τους μεγάλη ευκαιρία να φτάσουν στον διπλό ημιτελικό…
Υ.Γ. Αν μετά τον Μηνά Λυσάνδρου ο Μάριος Ηλιόπουλος «κλείσει» (ή έχει κλείσει) και τον Αλέξη Δέδε, η ΑΕΚ θα έχει το καλύτερο δίδυμο ποδοσφαιρικών στελεχών στην Ελλάδα. Αν θα τα καταφέρουν ή όχι είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και θα το δούμε στην πράξη. Ομως ως «επιλογές» ανθρώπων οι οποίοι θα «τρέχουν» την ΠΑΕ από διαφορετικά πόστα, θα είναι καταπληκτικές. Και δεδομένου ότι ο Χαβιέ Ριμπάλτα καλείται αυτό το καλοκαίρι να αποδείξει γιατί τον είχαν επιλέξει η Γιουβέντους και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως chief scout και εν συνεχεία ως αθλητικό διευθυντή η Ζενίτ και η Μαρσέιγ, η αίσθηση που δημιουργείται για το restart της Ενωσης είναι θετική. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι η ΑΕΚ έχει μπροστά της πολύ μακρύτερο και πιο δύσβατο δρόμο από τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Οχι μόνο διότι θα αλλάξει τον προπονητή της (αν γίνει κάνα θαύμα με Ποστέκογλου θα είναι καταπληκτικό!), αλλά και διότι το ρόστερ της χρειάζεται πολύ περισσότερες αλλαγές συγκριτικά με του Τριφυλλιού και του Δικέφαλου του Βορρά, εκτός του ότι πρέπει να είναι αλάνθαστη με 3/3 προκρίσεις για να φτάσει στη League Phase του Conference League, ούσα σίγουρα «ισχυρή» μόνο στον β΄ προκριματικό γύρο…
Πηγή: Gazzetta
