Του Βασίλη Σκουντή
Άργησα πολύ να ρίξω την πρώτη πενιά σε αυτό το κείμενο, ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν άρχισα να γράφω και δεν ήξερα τι θα έπρεπε να προτάξω…
Ξέρω όμως ότι με όλα όσα συμβαίνουν – και μάλιστα ήταν αναμενόμενα από τη στιγμή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανήγγειλε ότι θα ροβολήσει κατά Νέο Φάληρο μεριά για να ανεβάσει το hype – υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να επιβεβαιωθεί αυτό που κουβεντιάζαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε μια ομήγυρη την προπερασμένη Κυριακή στο Άμπου Ντάμπι….
Να μην τελειώσει ποτέ αυτή η σειρά των τελικών ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό!
Το απεύχομαι, κτυπάω ξύλο, προσεύχομαι κιόλας για να διαψευσθεί αυτό το οικτρό σενάριο και ελπίζω ότι εντέλει θα πρυτανεύσει η λογική, αλλά, ως γνωστόν, οι ευχές και οι προσευχές δεν αρκούν, εάν λείπουν οι ειλικρινείς προθέσεις και κυρίως οι ουσιαστικές πράξεις…
H έχθρα και η παραφροσύνη
Η λέξη «ροντέο» που χρησιμοποιήθηκε στον κεντρικό τίτλο του SPORT 24 είναι πολύ επιεικής για να περιγράψει τα διατρέξαντα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που χθες μετατράπηκε σε Στάδιο Πολέμου και Έχθρας!
Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που εκτυλίσσονται αλλόκοτες σκηνές παραφροσύνης σε ένα ντέρμπι αιωνίων, είτε στο ΣΕΦ, είτε στο ΟΑΚΑ: έχουν συμβεί και στο παρελθόν και μάλιστα-για να γίνω πιο ωμός, έχουν συμβεί και χειρότερες από δαύτες…
Έχουν διακοπεί αγώνες, έχουν αναβληθεί αγώνες λόγω του τεταμένου κλίματος, έχουν πλακωθεί παίκτες και προπονητές και έχουν κινδυνέψει ανθρώπινες ζωές, κάποτε μάλιστα στον βωμό της τοξικότητας θυσιάσθηκε μια τέτοια!
Έχει ντραπεί και η… ντροπή με σκηνές απείρου κάλλους, αλλά θεωρούσαμε ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν: χθες αποδείχθηκε ότι ανήκουν στο παρόν και στο μέλλον!
Ο Αταμάν και το πολιτικό κόστος
Η καφρίλα που εκπορεύεται πανταχόθεν απειλεί σοβαρά τη συνέχιση του πρωταθλήματος και στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να το διασώσει από τον απόλυτο διασυρμό που δεδομένων και των δηλώσεων του Εργκίν Αταμάν, ξεφεύγουν πλέον και εκτός αθλητικής παιδιάς και αποκτούν επιπλέον μια πολιτική διάσταση.
Εδώ ήρθαμε λοιπόν: στην πολιτική, όχι μόνο την εξωτερική, αλλά πρωτίστως την εσωτερική!
Από χθες (1/6) το βράδυ, το ζήτημα θα έπρεπε να απασχολεί σοβαρά και όχι επιδερμικά την ελληνική κυβέρνηση, που οφείλει επιτέλους να ξεφύγει από τη λογική που επικρατεί αιωνίως: την αγωνία, την ανησυχία και τον φόβο του περιβόητου «πολιτικού κόστους» το οποίο μπορεί να επισύρει μια σκληρή απόφαση, όποια κι αν είναι αυτή
Κανονικά, από χθες το βράδυ κιόλας, μετά απ’ όσα συνέβησαν και αποτελούν τον ευτελισμό και τον απόλυτο διασυρμό της δήθεν ελληνικής αθλητικής κουλτούρας θα έπρεπε να έχει επέμβει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Ας ματαιωθούν οι τελικοί!
Μπορεί βεβαίως να το πράξει και σήμερα όχι με κάποια δήλωση αποδοκιμασίας και ένα ευχολόγιο ή μια τυπική και κομψή επισήμανση για το «δέον γενέσθαι» στο υστερόγραφο της, αλλά με μια δραστική, ακόμη και δραματική απόφαση, όπως η διακοπή και η οριστική ματαίωση των τελικών.
Διάβολε, δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι, εάν δεν πάρει κάποιος το πρωτάθλημα και εάν μπει μια παύλα στη λίστα των ενιαύσιων νικητών…
Ναι, αναγνωρίζω ότι μια τέτοια απόφαση που παραπέμπει στο «πονάει το χέρι, κόβεις το χέρι» θα συνιστούσε μια ομολογία ήττας και μια υποταγή στην περιρρέουσα τοξική ατμόσφαιρα, αλλά σε κάθε περίπτωση το Κράτος υποχρεούται να δείξει ανακλαστικά, να ενεργοποιήσει τους αισθητήρες του και να ασκήσει την εξουσία που ούτως ή άλλως διαθέτει…
Θα μπορούσε βεβαίως να λειτουργήσει προληπτικά και όχι να παρεμβαίνει εκ των υστέρων και θεραπευτικά, στο βαθμό κιόλας που μπορεί να ιαθεί αυτή η κατάσταση που επικρατεί…
Το αντιπαράδειγμα του 2019
Ας επέμβει έστω και κατόπιν εορτής, λοιπόν, λαμβάνοντας μια απόφαση χωρίς να τη θέσει κιόλας σε διαβούλευση όπως είχε συμβεί το 2019, όταν ενόψει των playoffs κλήθηκαν τα αφεντικά των ομάδων και οι εκπρόσωποι όλων των φορέων για να συζητήσουν, να συνδιαλλαγούν, να συμφιλιωθούν και να συνομολογήσουν ένα moratorium.
Εκείνο το πολύ κοσκίνισμα, όπως λέει και μια παροιμία, δεν επέφερε κιόλας το ζύμωμα, με τον μεν Ολυμπιακό να χάνει 14 βαθμούς (εξαιτίας την αποχώρησης και της μη εμφάνισης σε δυο ματς με τον Παναθηναϊκό), να υποβιβάζεται και να σηκώνει το λάβαρο του «Μέχρι τέλους», τους δε Πράσινους να πέφτουν εθελουσίως (μετά τον μηδενισμό τους και την αφαίρεση έξι βαθμών λόγω της παραίτησης τους από το ματς με την Κύμη, ώστε να αντιμετωπίσουν τους έκτους Πειραιώτες στον A’ γύρο των playoffs) στην τρίτη θέση, αλλά εντέλει να κατακτούν τον τίτλο.
Ομορφιές, το δίχως άλλο!
Κρίμα, πάντως: κρίμα διότι το μπάσκετ κατάντησε για άλλη μια φορά έρμαιο του αστυνομικού και του δικαστικού δελτίου με μηνύσεις, διαδικασίες αυτόφωρου, τσακωμούς, εμετικά συνθήματα, χειρονομίες, αντεγκλήσεις, διαλόγους και σκηνές που δυσφημούν όχι το πρωτάθλημα και το άθλημα, αλλά μια ολόκληρη χώρα.
Συχνά καταλήγω στα κείμενα μου με τη φράση «όλα αυτά θα τα βρει η υπηρεσία», αλλά αυτή τη φορά την εννοώ κατ’ απόλυτο τρόπο, αλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα!
Πηγή: Sport24
