Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ο Τάκης Λεμονής ανέλαβε τον Ολυμπιακό σε πολύ κακή αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση και μάλιστα ελάχιστες ώρες , πριν το ματς με τον Γιουβέντους στο Τορίνο, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει όλεθρο!
Τον αφήνει πρώτο στη βαθμολογία, με ένα ικανοποιητικό σερί νικών στο πρωτάθλημα και με μια αύρα σοβαρότητας. Οι Ερυθρόλευκοι δεν μάγεψαν με το ποδόσφαιρο που απέδωσαν, αλλά σίγουρα σουλουπώθηκαν αρκετά. Όποιος πιστεύει ότι με το υπάρχον ρόστερ ο Ολυμπιακός μπορούσε και έπρεπε να παίξει πολύ καλύτερα, δικαιούται να θεωρεί τον Λεμονή αποτυχημένο. Όλοι οι υπόλοιποι ξέρουν ότι δεδομένων των συνθηκών, ο Έλληνας τεχνικός τα πήγε μια χαρά. Η απόφαση για την αντικατάστασή του συνιστά μεγάλο ρίσκο. Η διοίκηση του συλλόγου το πήρε, προφανώς επειδή θεωρεί ότι με τον Γκαρθία στον πάγκο, οι πιθανότητες για πρωτάθλημα αυξάνονται. Θα κριθεί στο τέλος της χρονιάς για την επιλογή της.
Αυτό που μπορούμε να κρίνουμε τώρα είναι η συμπεριφορά της απέναντι στον καλό στρατιώτη Τάκη. Η οποία ήταν εξόχως προσβλητική και έμπλεη αχαριστίας. Από τις διαρροές για το πώς έχασε τα αποδυτήρια και δεν αξιοποίησε το έμψυχο δυναμικό του Ολυμπιακού, μέχρι τα «μένει – φεύγει, μένει μέχρι να φύγει, τελικά φεύγει», ο Ολυμπιακός απαξίωσε τον Λεμονή σαν να επρόκειτο για κάποιον τυχάρπαστο μισθοφόρο και όχι για έναν άνθρωπο που όποτε του ζητήθηκε έβαλε πλάτη προκειμένου να καλύψει τα λάθη άλλων. Μια κρίσιμη υποσημείωση: Με τέτοια καμώματα, ο Ολυμπιακός, ενώ έχει καλή φήμη όσον αφορά στο πώς φέρεται στους παίκτες, αρχίζει να χτίζει πολύ κακή φήμη όσον αφορά στο πώς φέρεται στους προπονητές. Πράγμα που ήδη το βρίσκει μπροστά του, με απανωτές αρνήσεις. Θα το βρει στο μέλλον ακόμα περισσότερο.
Εντούτοις στην προκειμένη περίπτωση, η ευθύνη για το επιεικώς άκομψο διαζύγιο δεν ανήκει μόνο στον έναν. Ανήκει και στους δυο. Ο Λεμονής όφειλε να γνωρίζει ότι σε κάθε σχέση, προσωπική ή επαγγελματική, όταν γίνεσαι οικειοθελώς χάλι για να σε πατήσει ο άλλος, τότε είναι περίπου νομοτελειακό πως, πολύ γρήγορα, θα πάψει να σε σέβεται. Αν δεν σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου αρκετά, δεν δικαιούσαι να ζητάς σεβασμό. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι, μετά από έγιναν ο έμπειρος, σοβαρός και αξιοπρεπής Λεμονής δεν παραιτήθηκε και αφέθηκε να τον απολύσουν. Όσο κι αν αντιλαμβάνομαι ότι για εκείνον ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι ό,τι σημαντικότερο μπορεί να του συμβεί στην προπονητική του καριέρα, ορισμένα πράγματα δεν καταπίνονται.
Για αυτό και δεν δέχομαι την άποψη ότι ο Έλληνας προπονητής άξιζε καλύτερης συμπεριφοράς από πλευράς ΠΑΕ. Στη ζωή, τελικά, αξίζεις ό,τι ανέχεσαι..
Πηγή: Sport DNA