Του Μιχάλη Τσόχου
Εξάρι ο Γιόνσον και εσωτερικοί μέσοι οι Γκατσίνοβιτς και Πινέδα, με πρώτη εναλλακτική τον Μάνταλο. Με αυτή την τριάδα – τετράδα κεντρικών χαφ, ο Αλμέιδα πιθανότατα ετοιμάζει μία ΑΕΚ, η οποία θα ζει με τη μπάλα στα πόδια (κυρίως), θα έχει μεγάλη ένταση στο παιχνίδι της, θα πρεσάρει πολύ και κυρίως ψηλά. Μία ΑΕΚ κατοχής και κυριαρχικού ποδοσφαίρου που θα της αρέσει να παίζει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, να έχει γρήγορη ανάπτυξη με passing game που θα στηρίζεται στη μία επαφή κατά κύριο λόγο.
Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των τριών κεντρικών χαφ (Γιόνσον, Γκατσίνοβιτς, Πινέδα) που απέκτησε η Ενωση και τους οποίους διάλεξε ή ενέκρινε ο Αλμέιδα. Το αν θα τα καταφέρει να εφαρμόσει στο χορτάρι, όσα πιθανόν σχεδιάζει στη θεωρία, είναι κάτι που θα χρειαστεί χρόνο για να το δούμε και επιπλέον θα κριθεί και από την ποιότητα των παικτών και από το πόσο θα κουμπώσουν – ταιριάξουν μεταξύ τους.
Με βάση όμως τα όσα προσπαθούμε να κατανοήσουμε για τον τρόπο παιχνιδιού του Αλμέιδα, και με βασικό στοιχείο της εκτίμησης τις μεταγραφικές επιλογές του Αργεντινού κόουτς για την μεσαία γραμμή, γίνεται κατανοητό και κάτι ακόμη, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Ότι οι δύο κεντρικοί αμυντικοί τους οποίους αναζητεί πρέπει να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παιχνιδιού, τα οποία είναι και περιζήτητα και δυσεύρετα.
Η λογική λέει λοιπόν ότι ο Αλμέιδα αναζητεί δύο στόπερ με ταχύτητα, ειδικά ο ένας από τους δύο θα πρέπει να είναι πραγματικά γρήγορος, διότι λογικά η ΑΕΚ θα ανεβάζει την άμυνά της ψηλά, ενώ πρέπει να είναι και καλοί με την μπάλα στα πόδια, προκειμένου το χτίσιμο των επιθέσεων να ξεκινά από αυτούς.
Μία ομάδα που θα επιδιώκει μεγάλα ποσοστά κατοχής μπάλας, θα πιέζει ψηλά και θα πρεσάρει με ένταση στην μπάλα, είναι μία ομάδα που χρειάζεται να έχει κεντρικούς αμυντικούς που θα συμμετέχουν στο build up και φυσικά να έχουν γρήγορες επιστροφές για να καλύπτουν τους χώρους που θα υπάρχουν στην πλάτη τους.
Πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος, που από όσα είδε από την περσινή ομάδα της ΑΕΚ ο Αλμέιδα, ζήτησε πρώτα και πάνω από όλα την απόκτηση δύο κεντρικών αμυντικών για την βασική ενδεκάδα. Διότι βλέποντας σε πολλά ματς, κυρίως με τον Γιαννίκη στον πάγκο, την διάθεση της ΑΕΚ να πιέσει ψηλά και να ανεβάσει την άμυνα κοντά στη μεσαία γραμμή, διαπίστωσε ότι η ομάδα έμενε ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη λόγω των χαρακτηριστικών των κεντρικών αμυντικών της.
Στην αδυναμία του Βράνιες να παίξει με τη μπάλα στα πόδια και να την κατεβάσει και στο έλλειμμα ταχύτητας του Τζαβέλα, νομίζω ότι πρέπει να αποδώσουμε την επιθυμία του Αλμέιδα για δύο άλλου τύπου κεντρικούς αμυντικούς, οι οποίοι θα πρέπει να είναι και καλοί με τη μπάλα στα πόδια και γρήγοροι. Ιδανικά μάλιστα ο ένας θα πρέπει να είναι αριστεροπόδαρος και ο άλλος δεξιοπόδαρος και επίσης ιδανικά θα πρέπει να είναι ταιριαστοί και ως δίδυμο, με τον έναν να είναι πιο aggressive και να πηγαίνει πάνω στον αντίπαλο παίκτη και τον άλλο να έχει περισσότερα προσόντα λίμπερο για να σκουπίζει τις φάσεις και να διαβάζει καλά το παιχνίδι, καλύπτοντας χώρους και κενά.
Κάπως έτσι μπορεί να εξηγήσει κανείς γιατί ο Αλμέιδα έχει «κόψει» αρκετούς κεντρικούς αμυντικούς που έχουν προταθεί στην ΑΕΚ και το «ναι» από τα ονόματα που έχουν διαρρεύσει το είχε πει μόνο για τον Βιτάο.
Ο Αλμέιδα ξέρει ότι το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει, μπορεί να… καταστραφεί από τους κεντρικούς αμυντικούς της ομάδας, αν δεν έχουν τα κατάλληλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και για αυτόν τον λόγο είναι πολύ επιλεκτικός και πολύ δύσκολος στο να δώσει την έγκρισή του. Και το περσινό πάθημα της ΑΕΚ, έδειξε στον Αργεντινό τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει στις επιλογές των δύο κεντρικών αμυντικών του.
Πηγή: Gazzetta
