Του Βασίλη Σαμπράκου
Όταν δεν το ζεις από μέσα, δυσκολεύεσαι να το κατανοήσεις όλο αυτό που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες, πραγματικά ή ψηφιακά, στην Θεσσαλονίκη σχετικά με τον ΠΑΟΚ. Δυσκολεύεσαι δηλαδή να κατανοήσεις τον λόγο της αγανάκτησης που εκφράζεται σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα, ποδοσφαιρικά, ο ΠΑΟΚ.
Προφανώς όλοι νοιάζονται για την πρόκριση του ΠΑΟΚ στην φάση των ομίλων του Conference League και λειτουργούν σήμερα υπό την επιρροή του περσινού ευρωπαϊκού σοκ. Ποιος όμως μπορεί να πιστέψει ότι όλες αυτές οι σκέψεις των απλών φίλων του ΠΑΟΚ δεν είναι καθημερινή αγωνία αυτών που διοικούν τον ΠΑΟΚ ή εργάζονται για αυτόν;
Αυτό που βιώνουν σήμερα οι ελληνικές ομάδες που ετοιμάζονται για τα ευρωπαϊκά προκριματικά και ζορίζονται πολύ να σταυρώσουν παίκτη στις αγορές είναι μια βασική συνέπεια των λαθών που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια στα ευρωπαϊκά προκριματικά. Τώρα πια, που είμαστε μια τουλάχιστον τρίτης ταχύτητας αγοράς κανείς δεν βιάζεται να έρθει να δουλέψει στο ποδόσφαιρό μας. Όλοι οι μεταγραφικοί στόχοι των ελληνικών ομάδων έχουν άλλες προτεραιότητες: περιμένουν να δουν αν θα τους ζητήσει μια ομάδα από καλύτερο πρωτάθλημα ή με εξασφαλισμένη την συμμετοχή σε φάση ομίλων μιας όσο το δυνατόν πιο μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αυτή την πραγματικότητα έφτιαξε για τον εαυτό του το ελληνικό ποδόσφαιρο με τους πρόωρους ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Και από αυτή την πραγματικότητα μπορείς να ξεφύγεις μόνο αν πληρώσεις παράλογα λεφτά αυτή τη στιγμή.
Ο ΠΑΟΚ, όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες, δεν μπορεί να το κάνει αυτό, διότι θα υποθήκευε το μέλλον του με όρους οικονομικούς/επιχειρηματικούς. Τι προσπαθεί, αν καταλαβαίνω καλά, να κάνει τώρα; Να καλύψει μια βασική αδυναμία ενόψει των πρώτων ευρωπαϊκών αγώνων – αυτή του κεντρικού επιθετικού. Κάνει την υπόθεση, και ορθώς κατά την άποψή μου, ότι αν έχει προσθέσει έναν σέντερ φορ και τον έχει δώσει στον προπονητή για 20 ημέρες πριν από το πρώτο ματς με την Μπειτάρ, αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών θα είναι αρκετό για να δίνει στον προπονητή και την ομάδα του την αυτοπεποίθηση του φαβορί.
Ρεαλιστικά, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κάνει σήμερα κάτι παραπάνω από το να προσπαθεί να πείσει ανθρώπους προκειμένου να ολοκληρώσει μια ή δύο κινήσεις εντός των αμέσως επόμενων ημερών για να δώσει έναν φορ και έναν εξτρέμ ή έναν κεντρικό χαφ στον Λουτσέσκου και να προλάβει αυτός να τους βάλει όσο παραπάνω γίνεται στο νόημα του ΠΑΟΚ, στο αγωνιστικό μοντέλο και στη νοοτροπία του. Και σίγουρα αυτό που πρέπει να κάνει είναι να μη χάσει τον Ινγκασον. Διότι ο Ισλανδός δεν είναι απλώς ο πιο σημαντικός της άμυνάς του. Στη δεδομένη στιγμή είναι ο πιο σημαντικός της ομάδας του, ο τυπικός και πραγματικός αρχηγός του, ο προπονητής του τερέν και αυτός με την μεγαλύτερη ικανότητα να ηγηθεί όταν το ζητούν οι καταστάσεις του παιχνιδιού.
Διαβάζοντας και ακούγοντας σχόλια που καταστροφολογούν, σκέφτομαι ότι ο ΠΑΟΚ διατρέχει σήμερα τον κίνδυνο να θολώσει το μυαλό του και να κάνει βεβιασμένες κινήσεις στα μεταγραφικά λόγω της επιρροής που του ασκεί το περιβάλλον.
Για την ώρα, αν βασιστούμε στα λόγια του Κυριάκου Κυριάκου, η διοίκηση του ΠΑΟΚ αντέχει. Και σε αυτό παίζει ρόλο και η ψύχραιμη στάση του Ραζβάν Λουτσέσκου, ο οποίος μέχρι εδώ διαχειρίζεται την κατάσταση με ωριμότητα. Μένει να δούμε αν θα αντέξει την γκρίνια μέχρι την πρώτη καλή μεταγραφή ή αν θα βιαστεί να ψωνίσει απ’ το καλάθι ή να χρυσοπληρώσει έναν ποδοσφαιριστή για τον οποίο θα αμφιβάλει.
Πηγή: Gazzetta
