Αν το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ΑΕΚ με τον ΟΦΗ ήταν “όμορφο” ενώ αυτό που έπαιξε με τη Λαμία ήταν “άσχημο”, τότε, σαν να το βλέπω, μάλλον θα είναι περίπλοκο…να συνεννοηθούμε. Η ΑΕΚ, στα βασικά του παιγνιδιού, σε γενικές γραμμές ήταν καλή εναντίον του ΟΦΗ και καλύτερη εναντίον της Λαμίας. Διαφορά στην πραγματικότητα, δεν έκανε η απόδοση της ΑΕΚ. Διαφορά, έκανε ο αντίπαλος. Η Λαμία έβγαλε από την ΑΕΚ, καλύτερο εαυτό και σε μεγαλύτερη διάρκεια. Ο ΟΦΗ, δεν με ευχαριστεί να το καταγράφω, όχι.
Ο ΟΦΗ πήγε στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπως πηγαίνει κανείς στον οδοντίατρο. Ενα αναγκαίο κακό. Πήγε, να χάσει και να φύγει. Ενας βολικός, για πρεμιέρα πρωταθλήματος κεκλεισμένων των θυρών, αντίπαλος. Μία εβδομάδα αργότερα η Λαμία, μία ολοκαίνουργια ομάδα, πήγε στη Νέα Φιλαδέλφεια να δώσει τη μάχη και στο τέλος να φύγει απ’ το πεδίο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, πεθαμένη από εξάντληση. Ενας άβολος, τόσο compact και τόσο solid μέσα σε εκείνο το 5-2-3, αντίπαλος.
Πόσο πνευματικά αδύναμος είναι ο ΟΦΗ, φάνηκε και με τον Ατρόμητο. Φοβήθηκαν τόσο πολύ ότι δεν θα νικήσουν…που, πράγματι, δεν νίκησαν. Και, ποδοσφαιρικά μιλώντας, “καλώς” δεν νίκησαν. Το ένα-μηδέν πριν την ισοφάριση του Ατρόμητου, ήταν μία τέλεια “μαγική εικόνα”. Η Λαμία όμως, σε συνέχεια του Αγρινίου, έβγαλε και στην ΑγιαΣοφιά (στην οποία ΑγιαΣοφιά κατέβηκε δίχως τον πιο ποιοτικό ποδοσφαιριστή της, τον Κοσταρικανό Νούνιες) το πείσμα του ξεγραμμένου. Η πιο ξεγραμμένη ομάδα, από όλες τις κατά καιρούς ξεγραμμένες στα καλοκαιρινά χρονικά της Σούπερ Λιγκ. Ενας Πινέδα αξίζει πιο πολλά, απ’ όσα όλο το ρόστερ της Λαμίας.
Το πείσμα του ξεγραμμένου, δεν το υποτιμάς ποτέ. Τη φλογερή επιθυμία του παραπεταμένου, επίσης. Ο Παναθηναϊκός είχε παραπεταμένη σε μια άκρη, μια ολόκληρη ομάδα-βήτα. Το κλαμπ συμπεριφερόταν, δεν είναι στιγμή να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, λες και η ομάδα-βήτα δεν φέρει το ίδιο έμβλημα. Αναπόφευκτα, οι παραπεταμένοι υποβιβάστηκαν και η ομάδα διαλύθηκε. Στα πέντε γκολ που σημειώθηκαν αυτό το Σάββατο, τα δύο τα έβαλαν παιδιά της διαλυμένης ομάδας-βήτα του Παναθηναϊκού. Ο Καλοσκάμης και ο Γκουστάβο Φουρτάντο.
Είναι αδύνατον, να προβλέψεις το κάθε παιγνίδι τι επιφυλάσσει. Στο Αγρίνιο, η Λαμία είδε τον αντίπαλο να μένει με δέκα παίκτες στο 13′ και να χάνει πέναλτι στο 89′. Με την ΑΕΚ, σε 90+ λεπτά κέρδισε μία (αριθμός: 1) επιθετική “στατική φάση” και έγραψε γκολ. Της έκατσαν πράγματα, αναμφίβολα. Αυτά, δεν μπαίνουν σε κανένα πλάνο από πριν. Το σημαντικό από πριν, εδώ που τα λέμε το μοναδικό που μπορείς να ελέγξεις, είναι να έχεις διαλέξει ρόλο. Ασθενής οδοντίατρου ή πολεμιστής. Προκύπτει ότι το γκρουπ της Λαμίας έχουν υποσχεθεί σε εαυτούς και αλλήλους, να είναι πολεμιστές. Πέρυσι, ήταν πρωτοφανές επίτευγμα το top-6. Εφέτος, η επιβίωση θα είναι ακόμη μεγαλύτερο επίτευγμα.
Ακούστηκε ευρέως το Σαββατόβραδο στα πέριξ, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι “αυτό δεν είναι ΑΕΚ”. Δεν ξέρω τι θυμούνται να έβλεπαν τέτοια εποχή οι φίλοι της ΑΕΚ… όταν “αυτό ήταν ΑΕΚ”. Πριν δύο χρόνια, είδαν το 0-1 του Βόλου στη Ριζούπολη. Πριν ένα χρόνο, πρώτος Αύγουστος στην ΑγιαΣοφιά, είδαν το 1-1 του Πανσερραϊκού. Σας είπα ευθύς εξαρχής, σήμερα δύσκολα θα συνεννοηθούμε.
Μπούσουλας με τις Λαμίες, μου είπαν φίλοι Ενωσίτες μέσα στη σκασίλα, πρέπει να είναι το τελευταίο εικοσάλεπτο με τη Λαμία. Ωπα, μισό! Αν με τις Λαμίες παίζεις με τον Μάνταλο έξι και Λαμέλα+Τσούμπερ οκτάρια στην αρχική ενδεκάδα πίσω από το τρίο Ελίασον+Κοϊτά+Γκαρσία, διότι αυτό έκανε η ΑΕΚ στην ειδική συνθήκη του τελευταίου εικοσάλεπτου και αυτό εννοούσαν οι δικοί μου να κάνει η ΑΕΚ από το 1′, έτσι δεν θα φέρνεις ισοπαλίες. Θα φέρνεις, ξεκούραστα, ήττες… και sorry αν καταστρέφω τη φαντασίωση. Ο αντίπαλος στο 1′, δεν είναι καταπονημένος όσο στο 70′ που έχουν λιγοστέψει τα κουράγια να ανεβεί ψηλά. Και δεν υπάρχει στη Σούπερ Λιγκ αντίπαλος, ούτε ένας πιστέψτε με, να μη ξέρει και να μη μπορεί να σε παίξει στις μεταβάσεις.
Πηγή: Sdna
