Φτάσαμε τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν και για κάποιον ανεξήγητο λόγο εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ο ΠΑΟΚ έστω και τώρα θα το βρει. Θα κάνει δηλαδή το σερί καλών εμφανίσεων και αποτελεσμάτων που δεν έχει κάνει ολόκληρη τη χρονιά. Οι δυο νίκες στο ξεκίνημα των πλέι – οφ ήταν ένα μικρό, καλό σερί αποτελεσμάτων. Όχι όμως και εμφανίσεων. Ο ΠΑΟΚ δεν υπήρχε στην ΟΠΑΠ Αρένα μέχρι το 60ο λεπτό και μετά απλώς εκμεταλλεύτηκε την ανεξήγητη κατάρρευση της άρρωστης ΑΕΚ. Κόντρα στον Ολυμπιακό ευτύχησε να προηγηθεί με 2-0 νωρίς – νωρίς και μετά απλώς διαχειρίστηκε το προβάδισμά του, απέναντι στους μπερδεμένους λόγω αρχικής σύνθεσης και μέτριους Ερυθρολεύκους.
Και κόντρα στον Παναθηναϊκό, επίσης δεν υπήρχε στο ματς. Και επειδή οι Πράσινοι είναι σε ελαφρώς καλύτερη κατάσταση της ΑΕΚ, αντί να φάνε γκολ και να κινδυνεύσουν, έκαναν το 3-0 και πέρασαν μια άνετη και εύκολη βραδιά. Σε παιχνίδι- τελικό για την 2η θέση να σημειωθεί.
Σκεφτείτε το εξής: αν δεν ξεχνώ κάτι, ο ΠΑΟΚ και στα τρία ματς έχει βάλει έξι γκολ, σε οκτώ ευκαιρίες: έχει χάσει μόνο την ευκαιρία του Τσάλοφ στην ΟΠΑΠ Αρένα και την κεφαλιά του Καμαρά στην Τούμπα με τον Ολυμπιακό.
Δημιουργεί ελάχιστα δηλαδή ενώ και αμύνεται προβληματικά, διότι ενώ ούτε οι αντίπαλοι του έχουν φτιάξει πολλές φάσεις, έχει φάει έξι γκολ, τα δυο αυτογγκολ και τα τρία τα έχει κάνει δώρο στον αντίπαλο με τεράστια λάθη.
Τι θέλω να πω με λίγα λόγια; Ότι ο ΠΑΟΚ φέτος δεν είναι καλή ομάδα. Δεν έχει χάσει κάτι για να το βρει. Είναι απλώς μέτριος και στη μετριότητα συνεχίζει να κινείται.
Το πρόβλημα δεν έγκειται στον Μεϊτέ ή στον Τσάλοφ ή στον Βιετέσκα. Το πρόβλημα είναι συνολικό – λάθος συγκρότηση ρόστερ, λάθος σύνθεση χαρακτηριστικών, λάθος διαχείριση από τον Λουτσέσκου, λάθος εκτίμηση της κατάκτησης του περσινού πρωταθλήματος.
Όταν οι αντίπαλοι ξοδεύουν περισσότερα χρήματα, ο τρόπος να τους κερδίσεις είναι να καλύψεις το κενό με ποδοσφαιροσύνη και εξυπνάδα.
Αυτά που είχε ο ΠΑΟΚ πέρυσι. Και για τούτο αυτό, ακόμα κι αν έμπαινε η κεφαλιά του Ανσαριφάρντ (ανατρίχιασα μόνο που το έγραψα…) δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν, αν όχι η καλύτερη, σίγουρα μέσα στις δυο καλύτερες ομάδες της Ελλάδος.
Έπαιξε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο σε μεγάλο κομμάτι της χρονιάς, τερμάτισε πρώτος και στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, είχε αγωνιστική και πνευματική ισορροπία. Όλα όσα δεν έχει φέτος. Δεν έχει παίξει ωραίο ποδόσφαιρο παρά μονάχα σε κάποια διαστήματα λίγων αγώνων του, αποχαιρέτησε νωρίς την κορυφή και ουσιαστικά δεν την διεκδίκησε ποτέ, είναι αγωνιστικά ανισόρροπος και πνευματικά “βούτυρο”.
Είναι, για να μην το κουράζουμε, η 4η ομάδα στην Ελλάδα. Υστερεί φυσικά του πρωταθλητή Ολυμπιακού, αλλά αν το δούμε αντικειμενικά, υστερεί και των προβληματικών ΠΑΟ και ΑΕΚ.
Η συζήτηση προφανώς καταλήγει στον Λουτσέσκου, ο οποίος κατά την γνώμη μου διανύει την χειρότερη σεζόν του στον ΠΑΟΚ. Χειρότερη ακόμα και από το 2022-23, που τελείωσε με την οδυνηρή ήττα στον τελικό του κυπέλλου από την ΑΕΚ των δέκα παικτών. Εκείνη η χρονιά έβαλε τις βάσεις για την ιστορική επόμενη. Η φετινή τι θα αφήσει;
Σύμφωνοι, ο Ρουμάνος κλήθηκε και φέτος να διαχειριστεί ένα ρόστερ φθηνότερο και χειρότερο του ανταγωνισμού. Δεν είναι η πρώτη φορά. Αν κάτι ξέραμε με βεβαιότητα από τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι ο Ραζβάν κατάφερνε πάντα να τρυπάει το ταβάνι των δυνατοτήτων του συνόλου που είχε στα χέρια του. Φέτος κατέρρευσε και αυτή η πεποίθηση.
Νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ παίζει χειρότερα από τις δυνατότητες του – άλλωστε σε ποσοστό 80% μιλάμε για την περσινή ομάδα. Επιπλέον, όσο περνούσαν οι μήνες, αντί να δείχνει βελτίωση, έκανε βήματα προς τα πίσω. Στην αρχή του πρωταθλήματος, ίσως και από κεκτημένη ταχύτητα, ο ΠΑΟΚ έπαιζε καλύτερα.
Ο Λουτσέσκου, μετά τις μεταγραφές του Ιανουαρίου φάνηκε να πιστεύει στη βελτίωση. Διαψεύστηκε. Μετά τον αποκλεισμό και από την Ευρώπη, όταν ο ΠΑΟΚ έμεινε με ένα ματς την εβδομάδα, μας είπε ότι θα δούμε βελτίωση. Είδαμε το παιχνίδι στη Λεωφόρο με την Καλλιθέα. Μετά το 2 στα 2 στα πλέι – οφ μας είπε ότι έχει πια ένα γκρουπ μαχητών. Είδαμε ένα γκρουπ “παιδιών” που τα “κατάπιαν” ο Σιώπης, ο Μαξίμοβιτς (αμφότεροι θα μπορούσαν να έχουν έρθει στον ΠΑΟΚ) ο Ουναί.
Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση. Στις διαχρονικές παθογένειες λειτουργίας του ΠΑΟΚ, φέτος προστέθηκαν και τα λάθη του Λουτσέσκου (πάντα έκανε λάθη και είχε εμμονές, μην αρχίσουμε τώρα να τα θυμόμαστε, στη σούμα κέρδιζαν τα μεγάλα πλεονεκτήματά του) και φτάσαμε στη σημερινό σημείο.
Επειδή όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες, ας πούμε ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί με ένα 3Χ3 να σώσει το καλοκαίρι του, παίρνοντας την 2η θέση ή την 3η (που θα τον φέρει στο κάπως δυσάρεστο σημείο να θέλει ο Ολυμπιακός να κάνει το νταμπλ…).
Τίποτα από όσα έγραψα παραπάνω δεν αλλάζει.
Εκείνο που μπορεί και πρέπει να αλλάξει είναι η λειτουργία του κλαμπ σε κάποια πολύ βασικά πράγματα. Αν δεν αλλάξει ούτε αυτό, δεν έχει νόημα να συζητάμε για προπονητή. Με τις παρούσες συνθήκες μονάχα ο Ραζβάν μπορεί όχι μόνο να επιβιώσει μα και να πετύχει.
Αν αντέχει να ξαναπροσπαθήσει βέβαια.
Υ.Γ.; Τα κλωτσομπούνια στο Καραϊσκάκη δεν ξέρουμε ούτε πώς άρχισαν, ούτε ποιος το προκάλεσε – προφανώς και οι δυο πλευρές λένε τα δικά τους. Ελπίζω μονάχα, ο Μεντιλίμπαρ, ως καλός παιδαγωγός να πει δυο κουβέντες στον Κωστούλα και τον Μουζακίτη. Κρίμα είναι να ποτιστούν με το “δηλητήριο” του φανατισμού δυο τόσο σπουδαία ταλέντα.
Πηγή: Sdna
