Του Βασίλη Σαμπράκου
Πηγαίνοντας στη Νέα Φιλαδέλφεια για να παίξει έναν τελικό της 2ης θέσης, ο Ρουί Βιτόρια σκέφτηκε πρακτικά.
Απέναντι στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ είχε δει την ομάδα του να αδυνατεί να βγει από το δικό της μισό του τερέν επειδή δεν μπορούσε να βγει από την πίεση που ασκούσε η Ένωση.
Αυτό το είχε δει και στην Τούμπα την προηγούμενη Κυριακή απέναντι στον ΠΑΟΚ. Αναλύοντας αυτά τα παιχνίδια είχε διαπιστώσει ότι η ομάδα του είχε βελτιώσει το passing game και άρα την ικανότητά της να βγαίνει με την μπάλα στο αντίπαλο μισό στα διαστήματα που είχε βάλει στο γήπεδο τον Ανταμ Τσέριν.
Αποφάσισε λοιπόν, να πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον Σλοβένο μέσο στο αρχικό σχήμα.
Και για να το κάνει, επέλεξε να βάλει μια ενδεκάδα δίχως “καθαρό” ανασταλτικό μέσο και να δώσει αυτόν τον ρόλο στον Τσέριν.
Αυτή η επιλογή βοήθησε τον Παναθηναϊκό όσο φαίνεται και στα highlights του παιχνιδιού.
Στη φάση της επίτευξης του πρώτου γκολ του Παναθηναϊκού ο Τσέριν κάνει ακριβώς αυτό που έλειψε από την ομάδα του Βιτόρια στα ματς με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ: μια καλή απόφαση και μια “σωστή” πάσα υπό πίεση – παίζει την μπάλα στον Βαγιαννίδη και του δίνει την ευκαιρία να ανέβει στο τερέν και να αναπτύξει την επίθεση, την οποία ολοκλήρωσε ο Παναθηναϊκός με το γκολ του Ουναχί.
Στη φάση του πέναλτι που κερδίζει ο Παναθηναϊκός, ο Τσέριν παίρνει την μπάλα μετά από το επιτυχημένο τάκλιν του Πάλμερ Μπράουν στον Κοϊτά, αποφασίζει και παίζει με τη δεύτερη επαφή μια πάσα στον ελεύθερο χώρο που επιτίθεται ο Βαγιαννίδης, για να του δώσει την ευκαιρία να συνδυαστεί αυτός με τον Τετέ και να μπει στην περιοχή.
Στην πρώτη ανάγνωση αυτού του ντέρμπι ο Τσέριν δεν μοιάζει καθοριστικός. Πιο κοντά σε αυτό τον ορισμό πλησίασε ο Γιώργος Βαγιαννίδης με μια εντυπωσιακή εμφάνιση σε άμυνα και επίθεση.
Όμως ο Τσέριν έβαλε, όπως η ιστορία αυτού του ματς έδειξε, στον Παναθηναϊκό τα στοιχεία που έλειπαν προκειμένου η ομάδα του Βιτόρια να παίξει σε ένα εκτός έδρας ντέρμπι, να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα υπό την πίεση της ΑΕΚ και να καταφέρει να κάνει οργανωμένες επιθέσεις τοποθέτησης για να δημιουργήσει ευκαιρίες.
Δηλαδή βοήθησε τον Παναθηναϊκό να αποδώσει καλύτερα υπό πίεση.
Η ανάγνωση της ενδεκάδας που επέλεξε σε αυτό το ματς ο Βιτόρια οδηγούσε αβίαστα στην υπόθεση ότι ο Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερος, συγκριτικά με προηγούμενα παιχνίδια, στην επιθετική λειτουργία επειδή θα έκανε ποιοτικότερη κυκλοφορία.
Δημιουργούσε όμως και την αμφιβολία σε σχέση με την αποτελεσματικότητα της αμυντικής λειτουργίας. Για να καλυφθεί το έλλειμα που δημιουργούσε η απουσία ενός “κόφτη” δεν θα αρκούσε να αποδώσει υπερβατικά ο Τσέριν.
Χρειαζόταν να είναι πολύ πιο ενεργητικός στην φάση άμυνας ο Ουναχί συγκριτικά με τον συνηθισμένο εαυτό του. Και ήταν.
Ο Μαροκινός ξεπέρασε τον μέσο όρο της αποτελεσματικότητάς του στις μονομαχίες, αμύνθηκε με ένταση, έκανε για πρώτη φορά δύο τάκλιν σε ένα ματς – ένας παίκτης που δεν είχε κάνει τάκλιν στα playoffs.
Η συμπεριφορά του Ουναχί στην φάση άμυνας δείχνει ότι μπήκε στο ματς με τη νοοτροπία ότι πρέπει να υπερβεί τον συνηθισμένο εαυτό του.
Και τη νοοτροπία τη χτίζει και την μεταδίδει ο προπονητής.
Η ιστορία λέει ότι ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη εκτός έδρας εμφάνισή του στο πιο καθοριστικό, όπως ήρθαν τα πράγματα, εκτός έδρας παιχνίδι των playoffs.
Στην επίθεση που φέρνει το πρώτο γκολ βλέπεις τις αρχές του παιχνιδιού του Βιτόρια.
Βλέπεις δηλαδή συντονισμένες τακτικές ενέργειες από τους ποδοσφαιριστές για να δημιουργήσουν μια κατάσταση στην οποία θα υπερέχουν.
Για να τα δείχνει αυτά, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν την μπάλα. Δηλαδή χρειαζόταν περισσότερο χρόνο με την μπάλα και περισσότερες επιθέσεις από αυτές που είχε καταφέρει να κάνει σε προηγούμενα ντέρμπι.
Στην πιο κρίσιμη στιγμή, ο Βιτόρια τη βοήθησε την ομάδα του για να το πετύχει αυτό – να κρατήσει τη μπάλα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Πήρε ένα ρίσκο, να βάλει μια ομάδα χωρίς κλασικό “6άρι” στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, αλλά ένα ρίσκο που είχε λογική.
Ο Βιτόρια έδειξε εμπιστοσύνη στους Τσέριν, Ουναχί, Μαξίμοβιτς, βάσισε πάνω τους την προσδοκία ότι θα αμυνθεί καλά ο Παναθηναϊκός και αυτοί του ανταπέδωσαν την εμπιστοσύνη.
Τον κάνει αυτό το game plan τον Βιτόρια τον κατάλληλο προπονητή για να χτίσει τον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν; Θα γράψω την άποψή μου σε ένα επόμενο σημείωμα.
Αυτό που λέω εδώ όμως είναι ότι ο Βιτόρια πέτυχε με τη δουλειά του έναν στόχο: να δείξει, τελικά, στα playoffs έναν καλύτερο Παναθηναϊκό από αυτόν που παρέλαβε.
Πηγή: Sport24
