Δευτέρα 23 Μαΐου 2016. Τρεις μόλις ημέρες μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Σάββας Καρυπίδης αγωνίζεται στον πρώτο τελικό της Handball Premier με τη φανέλα του Φίλιππου Βέροιας, αντιμετωπίζοντας τον Διομήδη Άργους στη Νέα Κίο. Η ομάδα του γνωρίζει την ήττα, ωστόσο ο Σάββας είναι ο πρώτος σκόρερ της με τέσσερα τέρματα. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή, ο Φίλιππος επικρατεί του Διομήδη με 18-17 στην Βέροια (με τον Καρυπίδη και πάλι να είναι πρώτος σκόρερ του Φίλιππου με έξι τέρματα) και στη Νέα Κίο με 21-26 (τέσσερα τέρματα ο Καρυπίδης) και στέφεται πρωταθλητής για ένατη φορά στην ιστορία του.
Τρία χρόνια αργότερα, η μοίρα παίζει ένα ανάλογο παιχνίδι στον Σάββα Καρυπίδη. Στις 20 Μαΐου ο Κατερινιώτης Ολυμπιονίκης «αποχαιρετά» τον αθλητικό του «πατέρα», Σωκράτη Σκούφα, ο οποίος χάνει την πολυετή του μάχη με την επάρατη νόσο και πέντε μέρες μετά αγωνίζεται σε έναν άλλον τελικό, αυτό των Δημοτικών Εκλογών. Ένα déjà vu, μία αλυσίδα συμπτώσεων, η οποία αποτέλεσε την αφορμή να τον ρωτήσουμε σχετικά:
Λίγες ημέρες μετά των απώλεια του βιολογικού σου πατέρα, κλήθηκες να αγωνιστείς στους τελικούς της Handball Premier με τη φανέλα του Φίλιππου Βέροιας. Τρία χρόνια μετά, λίγες ημέρες μετά την απώλεια του αθλητικού σου πατέρα καλείσαι να δώσεις έναν άλλο τελικό, αυτόν των Δημοτικών Εκλογών. Πόσο εύκολο είναι και πόσο σε έχει βοηθήσει ο πρωταθλητισμός να μπορείς να παραμένεις συγκεντρωμένος στο καθήκον σου και τον στόχο σου, ανεξαρτήτως δυσκολιών;
Σ.Κ.: Στη διάρκεια της ζωής μου και της αθλητικής μου πορείας έμαθα διαρκώς να αγωνίζομαι, να προσπαθώ για τον εκάστοτε στόχο, να μην τα παρατάω ποτέ. Αυτό απαιτεί ο πρωταθλητισμός, αυτό απαιτεί η ίδια η ανάγκη για νίκη, όταν υπηρετείς αυτό που αγαπάς βαθειά. Οι άνθρωποι αυτοί, ο βιολογικός και ο αθλητικός μου πατέρας υπήρξαν δύο από τα εμβληματικότερα και πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μου. Όσο κι αν μέσα μου πόνεσα για την τεράστια απώλειά τους, η αγάπη, η στήριξη και η ενέργειά τους παραμένει πάντα εκεί, ως οδηγός, να μου υπενθυμίζει να αγωνίζομαι συγκεντρωμένα και σκληρά, κάνοντάς του υπερήφανους σε κάθε μου βήμα.
Αναμφισβήτητα αποτελείς ένα μεγάλο μέγεθος για τον αθλητισμό, όχι μόνο της Κατερίνης, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας και είναι δεδομένο ότι μόνο να προσφέρεις έχεις στον τομέα του αθλητισμού στην πόλη μας. Όμως, ξέρουμε καλά ότι το ενδιαφέρον και οι στόχοι σου δεν έχουν να κάνουν μόνο με το αθλητικό κομμάτι. Στο διάστημα της προεκλογικής σου δραστηριότητας, σε ποιους άλλους τομείς έχεις διαγνώσει πράγματα προς βελτίωση με τα οποία θα ασχοληθείς σε ενδεχόμενη εκλογή σου;
Σ.Κ.: Αναμφίβολα, οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκόμισα από την πορεία μου στο πεδίο του αθλητισμού με γεμίζουν με δύναμη και ενέργεια να συνδράμω με το δικό μου λιθαράκι στον σημαντικό αυτό τομέα. Ωστόσο, οι ανάγκες και οι βλέψεις μιας ταχύτατα εξελισσόμενης πόλης, όπως η Κατερίνη, δεν σταματούν εκεί. Κατά την ενασχόλησή μου με τα κοινά, οραματίζομαι να συμβάλω με την παρουσία και το έργο μου σε καίριους τομείς, όπως η παιδεία, ο πολιτισμός, η εξωστρέφεια, η κοινωνική αλληλεγγύη, η προστασία και ανάδειξη του δημόσιου χώρου, καθώς και η μέριμνα για τα μικρά ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα.
Πώς θα περιέγραφες και θα χαρακτήριζες την πρώτη σου προεκλογική εμπειρία; Ομοιότητες και διαφορές που έχεις παρατηρήσει ανάμεσα στον αθλητικό και τον αυτοδιοικητικό στίβο;
Σ.Κ.: Τούτη η προεκλογική εμπειρία υπήρξε μια ευκαιρία για ‘μένα να έρθω ενώπιος ενωπίω με συμπολίτες μας, να ακούσω καθαρά κάθε ανάγκη τους και να μεταφέρω κι εγώ το δικό μου μήνυμα. Ένα μήνυμα, που συντάσσεται πλήρως με τις αξίες και τα ιδανικά του Σάββα Χιονίδη γι’ αυτή την πόλη, και συνοψίζεται στο εξής: να φέρουμε νέες νίκες σε αυτόν τον όμορφο τόπο, νίκες οι οποίες αξίζει σε όλους μας να βιώνουμε. Υπό αυτή την έννοια, του πάθους και της προσήλωσης δηλαδή για τη νίκη και τα όμορφα, επιτυχή αποτελέσματα σε κάθε επίπεδο, οι ομοιότητες μεταξύ των δύο στίβων είναι κοινές.
Ας θυμηθούμε τι δήλωσε ο Σάββας Καρυπίδης σε μία αποκλειστική και εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο katerinisport.gr στις 30 Σεπτεμβρίου 2016.
Την πρώτη γεύση από το τι αναμενόταν να δούμε στο μέλλον μας την έδωσες το 1999, σε ηλικία μόλις 20 χρονών. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αιγύπτου.
Σ.Κ.: Ήταν το πρώτο μου Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Εθνική Ομάδα. Είχα ανακυρηχθεί καλύτερος εξτρέμ της διοργάνωσης και είχα βγει πρώτος σκόρερ, μετά από μία πολύ καλή χρονιά στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Όλα πήγαιναν καλά.
Και δύο χρόνια μετά αφήνεις την Κατερίνη.
Σ.Κ.: Ναι, παίρνω την πρώτη μου μεταγραφή. Φεύγω από τον Αρχέλαο και πάω στην Αθήνα και τον Πανελλήνιο. Εκεί κάναμε δύο καλές χρονιές που συνδυάστηκαν με ένα νταμπλ και καλή πορεία στην Ευρώπη.
Επόμενός σου σταθμός η Βέροια, απ’ όπου στην συνέχεια έφυγες για το εξωτερικό.
Σ.Κ.: Σωστά. Μετά τον Πανελλήνιο πήγα τον Φίλιππο. Στην συνέχεια είχα υπογράψει να φύγω μετά το Παγκόσμιο, όπου είχαμε πολύ καλή παρουσία και πήγα στην Ελβετία.
Και βρίσκεσαι σε ηλικία 24 χρονών σε έναν άλλο κόσμο. Και σε ότι αφορά τον τρόπο ζωής, αλλά και το handball.
Έτσι ακριβώς. Τα πράγματα εδώ δεν είναι όπως είναι στο εξωτερικό. Είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση και η νοοτροπία. Ξαφνικά άλλαξε η ζωή μου. Ζούσα κι εδώ σαν αθλητής, αλλά στην Ευρώπη έχουν μία εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Αλλά πλέον ήταν η δουλειά μου, ήμουν πλέον επαγγελματίας αθλητής.
Και μετά έρχεται η Wetzlar.
Σ.Κ.: Είχα ήδη υπογράψει στην Wetzlar, αλλά είχα στη διάθεση μου έξι μήνες να παίξω με τον Φίλιππο και ήρθε η μεταγραφή σην Schaffhausen, στην Ελβετία. Εκεί κατέκτησα το νταμπλ, έχοντας όμως πάντα στο μυαλό μου ότι μετά θα φύγω για Γερμανία. Εκεί έμεινα δύο χρόνια. Δύο πολύ καλές χρονιές στην Bundesliga, στο καλύτερο πρωτάθλημα του Κόσμου. Στο ξεκίνημά στο στην Γερμανία έβαλα κοντά στα 175 γκολ. Μια παρουσία τόσο καλή, που ούτε κι εγώ δεν την περίμενα. Αγωνιζόμουν δίπλα σε τεράστιους αθλητές τους οποίους τους έβλεπα μικρός σε βιντεοκασέτες. Τις έβλεπα κι έλεγα: “σιγά μην παίξω εγώ εκεί”. Ζούσα σ’ ένα όνειρο, καθώς αυτοί οι παίκτες ήταν τα είδωλά μου.
Στη συνέχεια έρχεται η MT Melsungen , μια μοναδικη εμπειρια για εσένα.
Σ.Κ.: Ναι, εκεί έμεινα 6 χρόνια. Το να μείνεις σε μια ομάδα πάνω απο 2 ή 3 χρόνια σημαίνει πάρα πολλά για έναν αθλητή. Με αγάπησε πολύ ο κόσμος στο Melsungen.
-Έγινες τοπικός ήρωας εκεί…
Σ.Κ.: Έγινα τοπικός ήρωας, έδωσα τα πάντα εκεί. Έκανα τις καλύτερες χρονιές της καριέρας μου και κατέκτησα κορυφές.
Η MT Melsungen ήταν μια μικρομεσαία ομάδα ομάδα της Γερμανιας ,η οποία μαζί σου και με τη υποστήριξη άλλων δύο Ελλήνων, στην πορεία, άγγιξε το απόλυτο θαύμα.
Σ.Κ.: Ήταν μια ομάδα που ήταν να ανήκει στις 8 πρώτες ομάδες της Γερμανίας. Μια ομάδα με πολύ καλή πάστα παικτών, με πολλούς ξένους παίκτες. Κάθε χρονιά γινόταν καλύτερη. Πέρυσι και φέτος αυτή η ομάδα ανήκει στη πρώτη τετράδα της Bundesliga
Από όσο ξέρω, εκεί αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες προσαρμογής, κυρίως στον εξωγηπεδικό τρόπο ζωής. Θυμάμαι σε μια συνέντευξη σου που έλεγες ότι δεν έχει ήλιο…
Σ.Κ.: Ναι, σίγουρα είναι διαφορετική νοοτροπία, διαφορετικός καιρός, άλλες συνήθειες ,άλλος τρόπος ζωής. Το σίγουρο είναι όταν τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για μένα. Έπρεπε να παλέψω με τον εαυτό μου τον ίδιο, με τη δική μου τη ζωή. Έπρεπε να είμαι επαγγελματίας στη δουλειά μου, γιατί όπως ξέρουμε πολύ καλά πρέπει να αγωνίζεσαι γιατί αυτή είναι η δουλειά σου, να δίνεις το καλύτερο σου εαυτό και να αποδίδεις τα μέγιστα. Παράλληλα είχα και το πρόβλημα της προσαρμογής μου αλλά μετά απο κάποια χρόνια όλα πήγαν καλά.
Και μετά απο 8 χρόνια έρχεται η ώρα του επαναπατρισμού με ένα μεγάλο εγχείρημα που έκανε τότε ο κος Λαζόπουλος στην ΑΕΚ. Επιστρέφοντας, τι είχε αλλάξει στο Ελληνικό Handball; Σε συλλογικό επίπεδο, είδες κάποια αλλαγή ; Κάποια βελτίωση ή επέστρεψες στο παρελθόν;
Σ.Κ.: Είδα διαφορετική νοοτροπία. Είδα ότι οι ομάδες και τα σωματεία δουλεύουν σε πιο εντατικούς ρυθμούς. Δίνουν βαρύτητα στις προπονήσεις, πιο πολλές ώρες διότι γνωρίζουμε οτι εάν δε δουλέψεις πολύ σκληρά, αποτελέσματα δε θα δείς ποτέ. Απο εκεί και πέρα, το έχω ξαναπεί, είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Αυτό αντικατοπτρίζεται και από τς πορείες των Ελληνικών Συλλόγων.
Σ.Κ.: Έτσι ακριβώς. Το επίπεδο δεν είναι τόσο υψηλό όσο θα μπορούσε.
Αν δε βρεθεί κάποιος τρελός να κάνει μια επένδυση…
Σ.Κ.: Μια επένδυση η οποία θα φέρει πρωτοκλασάτους παίκτες και από εκεί και πέρα θα πλαισιώσουν οι μικροί την ίδια πάστα ταλέντων. Να θα δουλέψουν πίσω από τους παίκτες που έχουν εμπειρία και είναι καλοί παίκτες, ώστε αυτή η ομάδα και να πρωταγωνιστεί χρόνια.
Ένα τέτοιο project κατά πόσο θεωρείς οτι είναι βιώσιμο στην Ελληνική κοινωνία και στο Ελληνικό Handball; Να μπει κάποιος δυνατά, να φέρει τους πρωτοκλασάτους. Κατά πόσο μπορεί να είναι βιώσιμο αυτό το project μακροπρόθεσμα με το δεδομένο οτι τα ανάλογα έσοδα δε θα έρθουν ποτέ, οπότε πάντα θα πρέπει να βρίσκεται ένας τρελός να χρηματοδοτεί.
Σ.Κ.: Πλέον είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί βλέπουμε ότι και στο ποδόσφαιρο, που είναι ο βασιλιάς των σπορ, βέβαια είναι διαφορετικά τα μεγέθη, πολλές ομάδες αδυνατούν να βρουν κάποια μεγάλη χορηγία ή κάποιον “τρελό” όπως αναφέρεις… Πού στο handball… Που είναι ένα άθλημα διαφορετικό ,δεν είναι τόσο γνωστό και τόσο δημοφιλές εδώ στην Ελλάδα. Θεωρώ οτι είναι δύσκολο. Μόνο αν είναι κάποιος που έχει τη τρέλα να πάρει μια ομάδα να φέρει τος καλύτερους παίχτες, να πάρει για ένα δυο χρόνια το πρωτάθλημα, να κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Αλλά αναφέρω πάλι αν θέλει να το κάνει αυτό θα πρέπει να έχει μια βάση με μικρά ταλέντα μικρούς παίχτες οι οποίοι μετά από 2-3 χρόνια θα μπορέσουν να κρατήσουν το κορμό της ομάδος και να γίνει καλύτερη δουλειά.
Αν και θεωρώ με βάση την προβολή των αθλημάτων και του μοιράσματος της εμπορικής πίτας, είναι αδύνατο να γίνει αυτό αν πρώτα δεν επενδύσεις, να φέρεις τις επιτυχίες να μεγαλώσεις το προϊόν σου και να προσελκύσεις και νέα παιδιά. Δηλαδή με την παρούσα στάσιμη κατάσταση που βρίσκεται το handball, πλην κάποιων επαρχιακών πόλεων που έχουν την ιστορία και την υποδομή δε ξέρω κατά πόσο μπορεί να προσελκύσει νέα παιδιά μια βραχυπρόθεσμη όπως αποδεικνύεται επένδυση και ένα πυροτέχνημα 1-2 ετών.
Σ.Κ.: Είναι αρκετά δύσκολο, έχεις δίκιο, συμφωνώ απόλυτα. Τα μικρά τα παιδάκια που θέλουν να ασχοληθούν με οτον αθλητισμό θα κοιτάξουν ποιο είναι το είδωλο τους. Δυστυχώς η τηλεόραση δείχνει τον βασιλιά των σπορ που είναι το ποδόσφαιρο, μετά είναι το basket, το volley και το handball.
Σε κάτι που ήσουνα αιρετικός από μικρός. Ξεκίνησες από μη προβεβλημένο άθλημα, τον στίβο, και συνέχισες σε ένα επίσης μη προβεβλημένο άθλημα το handball
Σ.Κ.: Έτσι ακριβώς. Και πιο πριν από το στίβο έπαιζα ποδόσφαιρο. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο, έπαιζα στη γειτονιά, κατόπιν πήγα σε μια ομάδα όπου τελικά δε μου άρεσε και τόσο, μετά ήμουν “στιβικός”, έτρεχα σε αγώνες και μικρός στο σχολείο, σε κάποιους σχολικούς αγώνες πέταξα ένα μπαλάκι, ήμουν και αριστερόχειρας, με πήραν, έφτιαξαν κάποιες ακαδημίες του χάντμπολ και έγινε όλο αυτό που έγινε. Μου άρεσε πάρα πολύ το άθλημα το οποίο υπηρέτησα μέχρι τώρα.
Θα μείνω στην Α.Ε.Κ. η οποία δείχνει να είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι της καριέρας σου στην Ελλάδα, με το οποίο διατηρείς δεσμούς ακόμη, συναισθηματικούς, κάτι που γίνεται φανερό κατά περιόδους.
Σ.Κ.: Γίνεται φανερό γιατί ποτέ δε ξεχνάω. Είμαι παιδί και χαρακτήρας που λειτουργώ με το συναίσθημα. Δένομαι με ανθρώπους μου με αγαπούν και εκτιμούν αυτό που κάνω. Από την Α.Ε.Κ. και τον κ. Λαζόπουλο έφυγα απλήρωτος με μια οφειλή 30-40 χιλιάδων ευρώ. Ποτέ δε βγήκα να αναφέρω κάτι αρνητικό για κανένα λόγο. Τα πράγματα όσον αφορά στο επαγγελματικό μου συμβόλαιο πήγαν χάλια γιατί τελικά αποδείχτηκε ότι ο κ. Λαζόπουλος δεν ήταν σωστός στις υποχρεώσεις της ομάδας. Από εκεί και πέρα εγώ τα αναίρεσα όλα, γιατί η αγάπη του κόσμου και η “δίψα”, στο να έρχονται σε κάθε παιχνίδι, να σε βλέπουν και να σε χειροκροτούν και να τραγουδούν για την ομάδα και το σωματείο που λέγεται Α.Ε.Κ., με έκαναν να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, γιατί πάνω από όλα δε μετρούν τα λεφτά, μετράει το συναίσθημα και η αγάπη που σου δείχνει ο κόσμος. Όταν παίρνεις κάτι τέτοιο, εγώ, η αλήθεια είναι, δένομαι περισσότερο και τα χρήματα είναι δευτερεύον.
Και εξακολουθεί να το δείχνει κι όταν κατεβαίνεις στην Αθήνα και παίζεις με την Α.Ε.Κ. σαν αντίπαλος.
Σ.Κ,: Έχω μια ιδιαίτερη σχέση γιατί πήγα και έδωσα την καρδιά μου. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ψεύδομαι ώστε να “το παίξω φόλα Αεκτζής” για να με αγαπήσει ο κόσμος. Ο κόσμος κατάλαβε ότι επιστρέφοντας επαγγελματίας από το εξωτερικό, ήμουν απλήρωτος αλλά παρέμεινα εκεί. Αυτό δεν το ξέχασαν ούτε αυτοί, ούτε κι εγώ. Από εκεί και πέρα, ναι, ίσως θα ήταν η μόνη ομάδα στην οποία θα μπορούσα να παίξω χωρίς χρήματα για να τους βοηθήσω όσο μπορώ, όμως οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και η οικογένειά μου δε μου αφήνουν το χρόνο να κάνω κάτι τέτοιο. Μάλιστα είμαι σε ένα δίλημμα τώρα, διότι αν και είχα ανανεώσει με το Φίλιππο και για τη νέα σεζόν, λόγω υποχρεώσεών μου, δε μου αφήνεται το περιθώριο να παίξω χάντμπολ όπως θέλω εγώ.
Μετά την αποχώρησή σου από την Α.Ε.Κ. αρχίζεις από μερίδα του τύπου να χαρακτηρίζεται βετεράνος και ότι περιμένουμε την ανακοίνωση της απόσυρσης του Σάββα Καρυπίδη από τα αγωνιστικά του χάντμπολ. Επιστρέφεις στην Κατερίνη, ιδίως αυτή η επιλογή σου φούντωσε τα σενάρια: “Ο Καρυπίδης τελείωσε. Πάει να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που ξεκίνησε”. Περνάει η χρονιά, πηγαίνεις στο Φίλιππο και “σηκώνεις” ένα ακόμα νταμπλ. Μαζί με άλλους “συνταξιούχους” κατακτάτε την κορυφή της Ελλάδας εις διπλούν και φτάνετε στους “16” της Ευρώπης.
Σ.Κ.: Το ότι γύρισα στο σπίτι μου και έπαιξα στον Αρχέλαο ήταν κάτι που έκανα γιατί ήθελα να τιμήσω και τη φανέλα του Αρχέλαου, την ομάδα μου, στην ομάδα που ξεκίνησα, στους ανθρώπους που αγαπώ. Τους βοήθησα, ανέβηκαν κατηγορία. Από εκεί και πέρα είχα μια πρόταση από το Φίλιππο, που δεν είχε να κάνει με το οικονομικό κομμάτι, αλλά έγινε από τον καλό μου “κολλητό” φίλο, Γρηγόροη Σανίκη ο οποίος μου εξέφρασε την επιθυμία να είμαι δίπλα του σε αυτό που θέλει να κάνει στη Βέροια. Του είπα ότι θα τον βοηθήσω. Μαζευτήκαμε και γίναμε μια πολύ καλή παρέα. Κατακτήσαμε το νταμπλ που ήταν ο στόχος μας, κι όλα καλά!
Μιας και αναφερθήκαμε στο νταμπλ, ένας από τους δυο τίτλους κατακτήθηκε λίγες ώρες μετά από μια πολύ δύσκολη στιγμή για σένα. Πού τη βρήκες τη δύναμη; Και σε μένα έχει συμβεί αλλά απλώς έπρεπε να πάω στη δουλειά μου. Εσύ είχες να παίξεις το στόχο μιας χρονιάς, λίγες ώρες μετά την απώλεια ενός δικού σου προσώπου.
Σ.Κ.: Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, μια πρωτόγνωρη στιγμή και για μένα. Έχω ζήσει πολλά στον αθλητισμό. Είτε να έχω πάρα πολύ άγχος και στρες στο πως θα αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο, είτε το ότι πρέπει σήμερα να κερδίσουμε το παιχνίδι. Με το θάνατο του πατέρα μου, μου ήλθαν όλα όπως δεν τα περίμενα. Τα συναισθήματα κυριαρχούσαν. Η στενοχώρια μεγάλη. Θεωρώ ότι ο Θεός πάντα σου δίνει τη δύναμη να προχωρήσεις. Το είδα ότι θα ήθελα με τον οποιονδήποτε τρόπο να βοηθήσω την ομάδα μου, έστω και μόνο με την παρουσία μου, να τους βοηθήσω ψυχολογικά, ακόμη κι αν δεν έπαιζα καλά. Για μένα προσωπικά ήταν αρκετά δύσκολο. Δε θα μπορούσα να τρέξω όσο θα έπρεπε. Το βάρος κυριαρχούσε πάνω μου, στην ψυχολογία μου, στο σώμα μου, αλλά πήρα την απόφαση και είπα ότι θα πρέπει να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου, γιατί οι κόποι μιας χρονιάς κρίνονται στα τελευταία παιχνίδια. Έπρεπε να τους βοηθήσω.
Πάμε και λίγο στην Εθνική Ελλάδος. Θεωρώ την πιο γεμάτη περίοδο της καριέρας σου τη διετία 2004-2005. 6η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 5η στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Σ.Κ.: Χάσαμε από την Τσεχία. Αν κερδίζαμε τους Τσέχους θα πηγαίναμε ημιτελικό κόσμου. Κάτι πρωτόγνωρο για μας. Μέσα στην Τυνησία, με 17.000 κόσμο.
Μάλιστα, δε χάσατε από την Τυνησία.
Σ.Κ.: Ναι. Φέραμε ισοπαλία μπροστά σε 17.000, στην έδρα τους. Η Τυνησία είναι μεγάλο μέγεθος στο χάντμπολ. “Στα χαρτιά” ήταν ανώτερή μας, αλλά οι Έλληνες δείξαμε μεγάλη ψυχική δύναμη, ότι έχουμε ψυχή και καρδιά και μπορούμε να κατακτήσουμε τα πάντα.
Εκείνη τη διετία συμμετείχες και στη Μικτή Κόσμου.
Σ.Κ.: Ήταν για μένα κάτι που ούτε στα όνειρά μου δεν το είχα σκεφτεί ότι μπορούσε να γίνει. Όπως και το ότι βγήκα πρώτος σκόρερ στη Γερμανία, δεύτερος σκόρερ, συμμετείχα στο All Star Game, καλύτερος παίκτης στη θέση μου. Είναι πράγματα τα οποία δεν τα φανταζόμουν ποτέ.
Σκέψεις και πλάνα για την επόμενη χρονιά και για το μέλλον του Σάββα στο χάντμπολ υπάρχουν αυτή τη στιγμή;
Σ.Κ.: Είχα ανανεώσει στο Φίλιππο αλλά πήρα την απόφαση να μη συνεχίσω γιατί δεν προλαβαίνω λόγω έλλειψης χρόνου. Από εκεί και πέρα, δε ξέρω αν παίξω μια ακόμη χρονιά ή θα σταματήσω. Θα το σκεφτώ το επόμενο διάστημα και θα πάρω την απόφασή μου.
Θα είναι κι αυτή μια δύσκολη περίοδος, να προσπαθήσεις να “σκοτώσεις” τον παίκτη “Σάββα”.
Σ.Κ.: Έτσι ακριβώς. Μια μεγάλη καριέρα.
Η μεγαλύτερη για Έλληνα παίκτη…
Σ.Κ,: Δεν ξέρω πως το θέτεις. Εγώ θεωρώ ότι για την καριέρα και όσα έκανα στον αθλητισμό έχασα χρόνια ζωής, μέρες, ώρες, θυσιάστηκα, έχασα χαρές. Απλά τώρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι αρχίζει ένας νέος κύκλος της ζωής μου. Έχω κάνει κάποιες επενδύσεις στις οποίες πρέπει να βρίσκομαι κοντά και να κοιτάξω το άμεσο και απώτερο μέλλον.
Κλείνοντας ο κύκλος του παίκτη κλείνει και ο κύκλος του χάντμπολ ή υπάρχουν σκέψεις να συνεχίσεις σαν προπονητής ή κάτι άλλο;
Σ.Κ.: Έχω πάρει το δίπλωμα του προπονητή απλά ακόμη δεν έχω πάρει τις αποφάσεις μου ως προς το πως θα βρίσκομαι κοντά στο χάντμπολ. Θα ήθελα να βρίσκομαι από μια πλευρά. Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, νομίζω ότι σιγά σιγά έχω τελειώσει, αλλά θα το γνωρίζω τις επόμενες ημέρες.
