Του Βασίλη Σκουντή
“Γιώργο (σ.σ.: Μπαρτζώκα) χάσαμε”, όπως είχε πει και ο Γεράσιμος Αρσένης, αυτοσαρκαζόμενος με αυτή την παροιμιώδη έκφραση, το 1996, μετά την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ…
Εργκίν (Αταμάν) χάσαμε, επίσης…
Και να ‘ταν μόνο αυτοί που έχασαν, πάει κι έρχεται…
Εδώ έγινε η σφαγή του Δράμαλη, διότι εκτός από τους προπονητές των πρεσβευτών μας στη EuroLeague, την περασμένη εβδομάδα έχασαν επίσης στα Κύπελλα Ευρώπης και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και ο Χρήστος Κόντης και ο Ραζβάν Λουτσέσκου και ο Μάρκο Νίκολιτς…
Αυτό δεν πήγε καλά
Εντέλει-για να παραποιήσω μια μοντέρνα έκφραση που έγινε κιόλας τηλεοπτικό σίριαλ, “αυτό δεν πήγε καλά“. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, εις ό,τι αφορά τη διεθνή εκπροσώπηση μας, δεν έμεινε όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο!
Βεβαίως για να μην τα ισοπεδώνω όλα, στο μπάσκετ υπήρχαν κάποιοι που νίκησαν: ο Λούκα Παβίτσεβιτς και ο Μπόγκνταν Κάραϊτσιτς, αλλά τις επιτυχίες τους στην πρεμιέρα του EuroCup τις πλήρωσαν ακριβά στην πρεμιέρα της ελληνικής λίγκας, ο μεν Άρης στην Καρδίτσα, ο δε Πανιώνιος στο σπίτι του με το Περιστέρι.
Διάβολε, σε αυτό τον μάταιο κόσμο, δεν μπορείς να τα ‘χεις όλα, μονά-ζυγά, δικά σου…
Ο σίφουνας και το κακό σπυρί
Την περασμένη Παρασκευή, οι επτάκις εστεμμένοι είδαν την Μπαρτσελόνα να σκοράρει όσους πόντους είχε φάει στην πρεμιέρα από τη Χάποελ Τελ Αβίβ (103) και να περνάει σαν σίφουνας από το Telekom Center Athens.
Αυτό το 96-103 μοιάζει όντως με ένα κακό σπυρί στην πράσινη λεοντή, αλλά διάβολε είναι θεραπεύσιμο και στο κάτω κάτω της γραφής καμιά ομάδα δεν στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στη δεύτερη αγωνιστική της κανονικής περιόδου (ούτε καν στην ίδια των επιγενόμενων playoffs) και επίσης καμιά δεν αποκλείσθηκε στις 3 Οκτωβρίου!
Ιδού λοιπόν η αφορμή για την οποία γράφω σήμερα αυτό το κείμενο: μού την έδωσε με μπόλικη γενναιοδωρία ο Εργκίν Αταμάν με μια δήλωση με την οποία βάδισε στα παλιά, μα ανεξίτηλα αποτυπωμένα εντός, εκτός και επί τα αυτά του ΟΑΚΑ) χνάρια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς!
Αταμάν: “Ούτε καν στα playoffs“
Σχολιάζοντας λοιπόν την εμφάνιση της ομάδας του κόντρα στους Καταλανούς, ο Τούρκος προπονητής με αυστηρή γλώσσα στόματος και με την ανάλογη γλώσσα σώματος είπε ότι “Έτσι ‘όπως είμαστε αυτή τη στιγμή όχι στο Final Four, αλλά ούτε καν στα playoffs δεν μπορούμε να φτάσουμε”!
Είπε κι άλλα ο τρις πρωταθλητής της EuroLeague για να περιγράψει την κατά το μάλλον ή ήττον απερίγραπτη εικόνα του Παναθηναϊκού στη συγκεκριμένη εποχή, την οποία μάλιστα θεώρησε χειρότερη από εκείνη στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα της σεζόν 2023-2024, που βεβαίως όλοι γνωρίζουν πού και πώς κατέληξε!
Κατέληξε εν χορδαίς και οργάνω στον δρόμο υπό τας φιλύρας του Βερολίνου που οδηγεί στην αψίδα του Βρανδεμβούργου.
Οι Μαρξιστές, η Πρόκομ και ο Ζοτς
Βεβαίως, όπως επισημαίνεται σε ένα παλιό μαρξιστικό τσιτάτο, “όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται καταλήγει σε φάρσα ή σε τραγωδία” και προφανώς οι Πράσινοι επ’ ουδενί θα ήθελαν και θα ανέχονταν την επιβεβαίωση αυτής της άποψης…
Τις προάλλες ο Παναθηναϊκός δεν ηττήθηκε από καμιά ομάδα του πεταματού, αλλά από κοτζάμ Μπαρτσελόνα, ενώ τότε είχε νικήσει την ταπεινή Πρόκομ…
Οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στο βράδυ της 14ης Ιανουαρίου του 2009, όταν οι Πράσινοι επικράτησαν απέναντι στην πολωνική ομάδα με 75-53 και ποιος είδε κι άκουσε τον Ζοτς και δεν σκιάχτηκε.
Η μόνη που παρέμεινε ατρόμητη εφ’ ω ετάχθη ήταν η συχωρεμένη διερμηνέας, η Μαρία Τστσαρώνη, η οποία μέσα στον κουρνιαχτό του ασύστολου ξεσπάσματος του Σέρβου προπονητή πρόκανε να σημειώσει και να μεταφράσει τα πάντα όλα!
Το μελιτζανί χρώμα το μπρελόκ
Με το πού κάθισε στην καρέκλα της αίθουσας των Συνεντεύξεων Τύπου ο Ομπράντοβιτς φορώντας το απαράμιλλο μελιτζανί χρώμα και στριφογυρίζοντας στα χέρια του, όπως πάντα σε στιγμές θυμού, το μπρελόκ με το σήμα του Παναθηναϊκού, άρχισε να εξαπολύει τον «Φιλιππικό» που εξελίχθηκε σε πρωτοφανή εξάψαλμο!
Έχω κρατήσει στο αρχείο μου τα όσα είπε ο… στόμας του, και τα αναδημοσιεύω χαρτί και καλαμάρι, καθόσον εκείνη η συνέντευξη Τύπου αξίζει να συγκαταλεγεί -και μάλιστα σε περίοπτη θέση-στη λίστρα με τα Μνημεία Παγκόσμιας (Μπασκετικής, εννοείται) Κληρονομιάς της UNESCO!
Ιδού λοιπόν:
“Για να είμαστε ειλικρινείς αυτό το ματς, εναντίον της συγκεκριμένης Πρόκομ, εάν παίζαμε κανονικά, έπρεπε να τελειώσει με διαφορά 50 πόντων.
Αν κάποιος από τους παίκτες είναι ικανοποιημένος διότι νικήσαμε με 22 πόντους, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καταλάβει τους στόχους μας. Όπως είπα στην προηγούμενη συνέντευξη Τύπου, πρέπει να σεβαστούν τους εαυτούς σας. Δεν σεβάστηκαν τους εαυτούς τους, αυτό είναι το πρόβλημα”.
“Τι Final 4 μού λέτε; Αυτό είναι αστείο“
Είμαστε μια ομάδα στην οποία όλοι σκέπτονται: “Ο Παναθηναϊκός είναι καλή ομάδα, ο Παναθηναϊκός έχει πιθανότητες να πάει στο Final Four”. Τι Final 4 μού λέτε; Ποιος θα πάει στο Final Four; Αυτός ο Παναθηναϊκός; Αυτό είναι αστείο! Αυτό είναι αστείο! Δεν είμαι βλάκας να σκέφτομαι κάτι τέτοιο! Δεν έχουμε πιθανότητες να πάμε στο Final 4! Όλοι θέλουν να κληρωθούν μαζί μας στο Top-16, αν συνεχίσουμε να παίζουμε έτσι. Εσείς πιστεύετε ότι έτσι αλλάζει αυτό μετά από δύο μέρες; Ας παίξουμε τώρα, ας αρχίσουμε να παίζουμε τώρα. Πώς να παίξουμε τώρα; Πώς;
Θέλω να το επαναλάβω για άλλη μια φορά: Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν σταμάτησα να προσπαθώ να κάνω τα πάντα, ίσως και παραπάνω. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου και πιστεύω ότι έχω μερικούς παίκτες με τον ίδιο χαρακτήρα. Μερικούς όμως ε! Το επαναλαμβάνω για να είμαστε πραγματικά ειλικρινείς και να λέμε αυτό που πιστεύουμε: μερικοί παίκτες, Μερικοί από αυτούς όμως δεν αξίζουν να φορούν τη φανέλα του Παναθηναϊκού, εξαιτίας του τρόπου που παίζουν σε μερικά ματς.
“Το όνομα μου είναι Ομπράντοβιτς“
Το όνομά μου είναι Ομπράντοβιτς και έχω συνεργάτη τον Δημήτρη Ιτούδη και άλλους προπονητές και ολόκληρο επιτελείο και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για να βρούμε τον τρόπο. Τα πάντα. Το λέω για άλλη μια φορά από την καρδιά μου: Θα είναι πολύ δύσκολο! Αλλά θα παλέψω, θα προσπαθήσω να βρω στρατιώτες, ανθρώπους που θα πεθάνουν στο γήπεδο μαζί μου!
Το πρόβλημά μου δεν είναι οι πέντε που βασικοί στον σημερνό αγώνα το παιχνίδι. Το πρόβλημα είναι όλοι οι παίκτες. Αν καλώ τάιμ άουτ και λέω “ας παίξουμε αυτή την άμυνα και αυτό το σύστημα στην επίθεση” και μετά από δέκα δευτερόλεπτα κάποιοι παίζουν με τον δικό τους τρόπο στην άμυνα και με τον δικό τους τρόπο στην άμυνα ή στην επίθεση, αυτό σημαίνει ότι αυτοί θα μείνουν στον πάγκο. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία γι’ αυτούς, τέλος.
“Λέω αυτό και παίζουν κάτι άλλο”
Έπειτα από δέκα δευτερόλεπτα, ζητώ να παίξουμε αυτή την άμυνα και παίζουν την δική τους άμυνα. Ύστερα ζητώ να παίξουμε αυτό στην επίθεση, κάποιος λέει κάτι άλλο και παίζουν κάτι άλλο. Δεν θυμούνται έπειτα από δέκα δευτερόλεπτα. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα βρίσκονται έξω απ’ όλα! Το μυαλό τους είναι κάπου αλλού, όχι στο ΟΑΚΑ. Λοιπόν, είναι πολύ εύκολο για μένα.
Πρέπει να προσπαθήσω να βρω αυτούς που ενδιαφέρονται να παίξουν. Πρέπει να το δω αυτό στα μάτια τους, προτού αρχίσει το ματς. Αυτό θέλω να δω, αλλά δεν το βλέπω και δεν με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, στ’ αλήθεια δεν με ενδιαφέρει. Είναι αυτό που τους εξηγώ: Είστε καλοί παίκτες, έχετε κατακτήσει τα πάντα, αλλά αυτά είναι παρελθόν! Είναι κάτι που κανείς δεν θυμάται.
“Ποιος έκανε τα ηλίθια λάθη;“
Το μέλλον είναι το μόνο σημαντικό. Αν νομίζουν ότι είναι κάτι ξεχωριστό, θα τους δείξω ότι μέχρι σήμερα δεν είναι. Σήμερα παίξαμε απέναντι σε μια ομάδα που δεν είχε ποιότητα. Δεν θέλω να μειώσω την Πρόκομ, άλλωστε προσπάθησε να παίξει, όπως είχε προετοιμάσει το ματς όλα καλά. Λοιπόν, η Πρόκομ, πριν από επτά μέρες ήταν η Σιένα. Ήταν εύκολο να νικήσουμε τους Ιταλούς , αλλά ηττηθήκαμε από ηλίθια λάθη… Ποιος έκανε αυτά τα ηλίθια λάθη; Κάποιος που δεν είναι συγκεντρωμένος, κάποιος που δεν είχε αρκετή θέληση να νικήσει. Δεν θέλω να το βλέπω αυτό.
Θα είναι εύκολο. Έξι, επτά, οκτώ παίκτες, ΟΚ θα κάνουμε rotation. Γιατί η ευκαιρία και η πιθανότητα έφερε κάποιους εξ αυτών εδώ. Αυτό είναι τρελό! Πόσο βλάκες είναι; Πόσο βλάκες είναι για να καταλάβουν… Ε, εσύ παίζεις για τον Παναθηναϊκό, είσαι βασικός στον Παναθηναϊκό… Μπορείς να το φανταστείς; Μπορείς να το φανταστείς; Αυτή είναι αντίδραση, να αλλάζουμε μετά από έξι λεπτά πέντε παίκτες; Είναι κάτι φυσιολογικό; Είναι αρκετό να επαναλαμβάνουν κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, τα ίδια πράγματα;
“Ναι, κόουτς, έχεις δίκιο. Ε και;”
Μια μέρα πρέπει να ξυπνήσουν και να μιλήσουν με τον εαυτό τους και να πουν: “Για μένα τώρα δεν είναι αρκετό να μιλάω και κάθε φορά να μου απαντούν, ναι κόουτς έχεις δίκιο. Ναι κόουτς έχεις δίκιο! Ναι κόουτς έχεις δίκιο!” Ε και; Είσαι παίκτης, προσπάθησε να παίξεις μπάσκετ, προσπάθησε να συγκεντρωθείς, προσπάθησε να καταλάβεις ότι ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που έχει εκατομμύρια φιλάθλους και όλοι βλέπουν αυτό το ματς».
Μην σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, μην σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου! Πόσες φορές έχω σταματήσει την προπόνηση; Χιλιάδες φορές! Το ίδιο πράγμα… “Ναι κόουτς έχεις δίκιο”, “ναι κόουτς έχεις δίκιο”. Το ξέρω ότι έχω δίκιο, φυσικά το ξέρω. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Θα έχω δίκιο και την επόμενη φορά που δεν θα σε βάλω να παίξεις ούτε για ένα δευτερόλεπτο”!
Ο εξάψαλμος, η Dream Teamelite, η κρίση πανικού και ο θρόνος
Άστραψε και βρόντηξε, λοιπόν, εκείνο το βράδυ ο εννεάκις πρωταθλητής Ευρώπης και ένας Θεός ξέρει τι σόι εξάψαλμο μπορεί να έριξε και στους δικούς του παίκτες τις προηγούμενες μέρες ο Αταμάν…
Για την ιστορία, τη δωδεκάδα του Παναθηναϊκούς σε εκείνο το ματς με την Πρόκομ απάρτιζαν εμβληματικοί και επιφανείς παίκτες, όλοι τους ένας κι ένας: Ντούσαν Κέτσμαν, Βασίλης Σπανούλης, Στράτος Περπέρογλου, Μάικ Μπατίστ, Αντώνης Φώτσης, Νίκος Χατζηβρέττας, Ντρου Νίκολας, Κώστας Τσαρτσαρής, Δημήτρης Διαμαντίδης, Νίκολα Πέκοβιτς, Ντούσαν Σάκοτα και Σαρούνας Γιασικέβιτστους.
Σκέτη Dream Team, πολλοί μάλιστα τη θεωρούν ως την κορυφαία ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Το aftermath, όπως λένε και οι Αμερικανοί, σε αυτή την ιστορία: αυτή η τεχνητή κρίση πανικού που συμπεριλαμβανόταν στη ρουτίνα και στη μεθοδολογία του Ομπάντοβιτς έπιασε τόπο και έπειτα από τρεισήμισι μήνες η σάρα (και ο Σάρας), η μάρα και το κακό συναπάντημα του αγώνα με την Πρόκομ στρογγυλοκάθονταν στο θρόνο!
Πηγή: Sport24
