Του Γιάννη Φιλέρη
Θα επιμείνουμε παρά την τοξικότητα που αναβλύζει ότι οι φετινοί τελικοί του πρωταθλήματος είναι από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Κι έτσι στο Game 4 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό AKTOR το σίγουρο είναι ότι θα ξαναδούμε ένα σπουδαίο ματς, όπως τα προηγούμενα τρία. Με την (μάλλον φρούδα) ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πρυτανεύσει και η ψυχραιμία, τα δεδομένα του 2-1 δεν είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα του 2-0.
Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να θέλει μια νίκη για να στεφθεί πρωταθλητής, ο Παναθηναϊκός μια ακόμα για να σταθεί όρθιος και να περιμένει πλέον πέμπτο ματς στο ΟΑΚΑ. Οι μικρές (ή μεγάλες) διαφορές της αποψινής μονομαχίας είναι ότι το τζάμπολ θα γίνει στην έδρα των “ερυθρολεύκων” και η πίεση του αποτελέσματος αφορά, πλέον, και τους δυο. Πριν από δυο μέρες εκείνοι που καίγονταν περισσότερο ήταν οι “πράσινοι”. Τώρα, κι οι δυο θα παίξουν σα να μην υπάρχει αύριο…
Με τρεις αγώνες να έχουν κυλήσει μέχρι στιγμής (κι άλλους εφτά να έχουν προηγηθεί μέσα στη σεζόν) όλα μοιάζουν με μια παρτίδα πόκερ με … ανοιχτά χαρτιά. Τί να κρύψει η μια ομάδα από τον άλλον; Ποιον κρυφό άσο να έχουν στο μανίκι τους ο Μπαρτζώκας ή ο Αταμάν; Κανέναν; Απλά, ελπίζουν στο μοίρασμα της τράπουλας να κάτσει η … κέντα.
Ξέφυγα μου φαίνεται, έστω κι αν εν τέλει ένα τέτοιο ματς εμπεριέχει τα στοιχεία του πόκερ. Για να κερδίσεις χρειάζεται στρατηγική, αποφασιστικότητα και φυσικά αρκετή τύχη, που ως γνωστόν βοηθάει τους τολμηρούς. Θα πω και το κλισέ ότι όποιοι πάνε πρώτοι στις διεκδικούμενες μπάλες νικήσουν στα περισσότερα hustle plays, πέσουν πιο πολλές φορές στο παρκέ και ιδρώσουν για να γλιτώσουν μια χαμένη φάση, θα έρθουν πιο κοντά στη νίκη.
Μονομαχία στο ζωγραφιστό
Με την πίεση (αλλά και την κούραση) να βαραίνει τις πλάτες των παικτών και των δυο ομάδων δεν περιμένω τρομερά ποσοστά ευστοχίας, ειδικά από τη γραμμή του τρίποντου. Είναι σίγουρο ότι και οι δυο θα στείλουν την μπάλα μέσα στο καλάθι όπως κάνει ευθύς εξ αρχής από τη σειρά ο Ολυμπιακός με τον Μιλουτίνοβ αποδέκτη των πιο πολλών επιθέσεων, όπως επιχειρεί ο Παναθηναϊκός από τον δεύτερο τελικό με τον Λεσόρ.
Η μονομαχία των δυο σέντερ είναι εντυπωσιακή, δίνουν τα πάντα, στο τέλος μοιάζουν κατάκοποι αλλά μέσα σε δυο βράδια είναι ξανά έτοιμοι για ένα ακόμη μπαντεφέρ που συγκλονίζει.
Έχει μεγάλη σημασία οι βοήθειες που θα πάρουν. Στον Ολυμπιακό, ο Φίλιπ Πετρούσεβ μοιάζει να έχει προσαρμοστεί στο ρόλο του δεύτερου σέντερ, δείχνει πιο αποφασιστικός, παίρνει ριμπάουντ και έχει επαφή με το καλάθι. Συν τοις άλλοις ο Σέρβος μπορεί για κάποιο διάστημα να συνυπάρξει με τον Μιλουτίνοβ, αφού η κανονική του θέση είναι δίπλα στο βασικό πεντάρι της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός μέχρι τον τρίτο αγώνα δεν είχε τέτοια βοήθεια. Ο Λεσόρ πάλευε μόνος του. Στο Game 3 είδε τον Κώστα Αντετοκούνμπο να προσφέρει σπουδαίες λύσεις, ερχόμενος από τον πάγκο, με αποτέλεσμα ο Λεσόρ να μείνει φρέσκος αλλά και οι ψηλοί του Ολυμπιακού να νιώσουν κι άλλον ένα “πράσινο” σέντερ εκτός του Γάλλου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη…
Θα μπορέσει ο Αντετοκούνμπο να παίξει ρόλο και μέσα στο ΣΕΦ; Αν ναι η μονομαχία μέσα στη ρακέτα θα έχει τρομερό ενδιαφέρον. Αν όχι, ο Ολυμπιακός θα αποκτήσει πλεονέκτημα…
Τα μεγάλα σουτ (μαρκάρονται)
Αυτοί οι αγώνες κρίνονται και από τις μεγάλες προσωπικότητες κάθε ομάδας. Από τους παίκτες που κάποια στιγμή θα βρεθούν μπροστά από την πρόκληση ενός μεγάλου σουτ. Ο Κάναν και ο Πίτερς, ο Γκος, ο Παπανικολάου και ο Γουόκαπ ή ο Λαρετζάκης από τη μια, ο Ναν και Σλούκας, ο Μήτογλου, ο Γκραντ και ο Παπαπέτρου ή ο Γκριγκόνις από την άλλη, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για να ανταποκριθούν.
Αντίστοιχη σημασία, ωστόσο, έχουν και οι άμυνες πάνω σε αυτά τα σουτ. Πέραν της στρατηγικής των δυο προπονητών στην αντιμετώπιση κατ’ αρχήν των πικ εν ρολ, παίζει ρόλο και η προσωπική υπέρβαση των καλών αμυντικών κάθε ομάδας.
Τα μεγάλα σουτ μπαίνουν και κρίνουν τους αγώνες, αλλά και μαρκάρονται κιόλας για να χαρίσουν νίκες και τίτλους. Η άμυνα είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι των σαράντα λεπτών. Η επίθεση, άλλωστε, είναι και θέμα ημέρας. Η άμυνα απαιτεί διάθεση.
Παίξτε (μόνο) μπάσκετ
Θα έκανα πολλές φορές την ευχή να αφιερωθούμε άπαντες μόνο στο μπάσκετ, ωστόσο επειδή δεν το βλέπω, ας το κάνουν οι πρωταγωνιστές. Αυτοί οφείλουν να ασχοληθούν μόνο με την μπάλα και να αφήσουν όλα τα υπόλοιπα στο περιθώρια. Το ξέρω δεν είναι εύκολο, αυτοί “σκοτώνονται” πάνω στο παρκέ, πέφτουν κάτω, πονάνε, σηκώνονται και συνεχίζουν μέχρι το επόμενο καλάθι. Είναι δύσκολο να ελέγξουν και αυτοί την αδρεναλίνη τους, που ανεβαίνει στα ύψη μέσα σε κολασμένη ατμόσφαιρα, με κραυγές και ντεσιμπέλ που ξεκουφαίνουν.
Μόνο, που αν δεν μπορούν αυτοί να ελέγξουν το συναίσθημα τους, τότε να μην έχουμε απαιτήσεις από τους οπαδούς στις φλογισμένες εξέδρες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σε ένα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, οι πρωταγωνιστές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Έχουν και τα αιώνια ντέρμπι και αυτό το χαρακτηριστικό, από τα ανοιχτά γήπεδα του μακρινού παρελθόντους, μέχρι την σύγχρονη εποχή. Με μια διαφορά,. ωστόσο. Τότε όλοι ήταν ερασιτέχνες, έπαιζαν στη κυριολεξία για το έμβλημα στη φανέλα τους και όχι για τους τεράστιους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.
Ψυχραιμία λοιπόν. Και μόνο … μπάσκετ
Πηγή: Sport24
