Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Για αναμέτρηση των με διαφορά πιο καταπονημένων ομάδων στη ροή της περιόδου, των ελληνικών ομάδων που είναι οι πιο καταπονημένες διότι είναι οι πιο ποιοτικές στο να υποστηρίξουν πολλαπλούς στόχους μες στη σεζόν, ο “καταναλωτής ποδοσφαίρου Σούπερ Λιγκ” μπορεί να νιώθει ok με τα λεφτά του σε σχέση με αυτό που είδε στην Τούμπα. Ο αγώνας ήταν καλός, είχε διακυμάνσεις και αβεβαιότητα, έβγαλε ανατροπή, έδωσε τρία γκολ-προσευχή του προπονητή, αντάμειψε με τη νίκη εκείνον που στη συνθήκη της καταπόνησης έκανε το κουράγιο να τρέξει το εξτρά μίλι. Και στο φινάλε, ακριβώς όπως και στο Καραϊσκάκη μετά τον ημιτελικό, οι εικόνες των αντίπαλων ποδοσφαιριστών που έδιναν τα χέρια, καθόλου ασήμαντο εάν μιλάμε για κατανάλωση ποδοσφαίρου, αντιστοιχούσαν σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο.
Το γκολ του ΠΑΟΚ ήταν ένα σωστό road trip, από τον Κούρτιτς που κατεβάζει την τυφλή απομάκρυνση του Βάτσλικ ως τον Μουργκ που βάζει τη μπάλα στα δίχτυα. Καθ’ οδόν οκτώ διαφορετικοί παίκτες της ενδεκάδας έδωσαν, καθένας στον επόμενο, τη σκυτάλη. Κούρτιτς, Κρέσπο, Ινγκασον, Τσιγγάρας, Λύρατζης, Φιλίπε Σοάρες, Τσόλακ, Μουργκ. Ενα total γκολ. Ο Φιλίπε Σοάρες που έκανε τρία πράγματα μαζί (το τρέξιμο στην πλάτη του Ραμπτσούκ, τη ντρίμπλα στον Μπα, το γύρισμα προς τον Τσόλακ) προφανώς ήταν ο πιο δυνατός κρίκος της σκυταλοδρομίας. Ενας χαφ που ο κόουτς τον μετράει, άλλοτε στη θέση-έξι άλλοτε στη θέση-οκτώ ή στη θέση-δέκα. Και κάθε φορά που τον μετράει, τον βρίσκει κατά τι πιο ανεπτυγμένο, από την αμέσως προηγούμενη, στο παιγνίδι του.
Στοιχεία total, ανιχνεύει κανείς και στα γκολ του Ολυμπιακού. Για αρχή, στην ισοφάριση, η δουλειά του Μαντί Καμαρά που άρπαξε (από τον Μιτρίτσα) και προστάτευσε (ένας εναντίον…όλων, ή περίπου) μια κατοχή που ήταν του ΠΑΟΚ (πλάγιο του Σίντκλεϊ). Και μετά, η γέφυρα Μ’Βιλά για την αλλαγή πλευράς, το ανέβασμα του Ραμπτσούκ, το ένα-δύο Γκάρι Ροντρίγκες και Ελ Αραμπί, το ρήγμα, η ασίστ, η κίνηση του Ρόνι Λόπες, το ένα-ένα. Στο ένα-δύο δε, πάλι η αλλαγή πλευράς (μετά από διώξιμο του Ζίβκοβιτς δίχως στόχευση), η γρήγορη πάσα του Γκάρι Ροντρίγκες “στην πλάτη”, ο Ραμπτσούκ και ο Λαλά που τέντωσαν από δω κι από κει την άμυνα, το τελείωμα του Μολδαβού. Εάν πληρώνεις, εισιτήριο ή συνδρομή, για να βλέπεις, τέτοια σε ικανοποιεί να βλέπεις.
Δεν πειράζει, ότι ήταν ένα ματς του τόσο-όσο στο πρώτο ημίχρονο. Δεν απαιτείς, μόνο και μόνο επειδή πληρώνεις, οι ομάδες να σακατευτούν. Απεναντίας, κατανοείς εάν το πηγαίνουν ελεγχόμενα. Ο ΠΑΟΚ έφτασε στο γκολ, ύστερα ο Ολυμπιακός ανέλαβε τη μπάλα και έβαλε σε μία κάποια σειρά το παιγνίδι του, αλλά κυνηγώντας το σκορ (θα λέγαμε σε μπασκετική ορολογία πως) “τα έσπασε”. Δεν εύρισκε με τίποτα, κάτι μέσα στο 7,32 Χ 2,44. Εμοιαζε, σαν να τελείωνε φάσεις σε εστία 2,32 Χ 1,44. Συμβαίνει, κατά κόρον όταν κυνηγάς σκορ. Το τέρμα, αίφνης μικραίνει. Συνέβη και στον ΠΑΟΚ έπειτα, όταν ήλθε το δικό του διάστημα να κυνηγήσει το σκορ από πίσω. Το τελευταίο ημίωρο. Μίκρυνε το τέρμα του Ολυμπιακού.
Ο Πέντρο Μαρτίνς αντιλήφθηκε πως επί ένα ημίχρονο έπαιζε “στα μέτρα” του Λουτσέσκου. Η τόσο-όσο προσέγγιση, δεν είναι βέβαιον ότι ενόψει του στόχου της ημέρας θα αρκούσε. Οταν διέταξε στην πλάγια γραμμή Γκάρι Ροντρίγκες, Αγκιμπού Καμαρά, Ελ Αραμπί προτού εκκινήσει το δεύτερο μέρος, ήταν σαν να είπε let’s dance! Αλλες εντάσεις, άλλα τρεξίματα. Το κυριότερο, διαφορετικές ιδέες. Ολόφρεσκες. Η διαφορά του Ολυμπιακού πρώτου ημιχρόνου με τον Ολυμπιακό δευτέρου ημιχρόνου, ήταν όση είναι σήμερα η διαφορά φρεσκάδας μεταξύ Μασούρα και Γκάρι Ροντρίγκες. Εκεί και τότε, για όσο κράτησε ο χορός, ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε λύση ν’ ακολουθήσει τον θεαματικά αυξημένο ρυθμό στα βήματα. Φάνηκε, σαν να έπαψε να παίζει. Στην πραγματικότητα, δεν έπαψε να παίζει. Απλώς, έπαιζε ο Ολυμπιακός σε άλλη ταχύτητα.
Απολογιστικά, ο Ολυμπιακός κέρδισε άλλο ένα πρωτάθλημα…στον πρώτο γύρο της regular season. Εκεί που μέτρησε δηλαδή, ότι μπήκε να παίξει τέταρτη χρονιά με τον ίδιο προπονητή ενόσω οι υπόλοιποι το έψαχναν και ψάχνονταν με τους δικούς τους καινούργιους προπονητές. Η καίρια ειδοποιός διαφορά, γρήγορα καταγράφηκε στη βαθμολογία. Εν συνεχεία, ήταν μια πολιτική “τήρησης των αποστάσεων”. Οχι ελκυστική, οπωσδήποτε. Μπορείς να παίξεις πολύ καλά και να μη κερδίσεις κάτι επειδή υπάρχει άλλος που παίζει ακόμη καλύτερα. Εγινε στον Ολυμπιακό, το 2018-19. Μπορείς να μη παίξεις καλά και να κερδίσεις επειδή δεν υπάρχει κανείς άλλος που να παίζει καλύτερα. Εγινε στον Ολυμπιακό, εφέτος. Φυσικά μπορείς, και να παίξεις καλά και να κερδίσεις. Εγινε στον Ολυμπιακό, το 2019-20 και το 2020-21.
Οπως και να ‘χει, το πρωτάθλημα το κέρδισε ο Ολυμπιακός. Δεν το έχασε κανένας ΠΑΟΚ, κανένας Παναθηναϊκός, κανένας Αρης, καμία ΑΕΚ. Για να χάσεις κάτι, πρέπει να είναι δικό σου.
Πηγή: Sport DNA
