Του Γιάννη Μάριου Παπαδόπουλου
Σχεδόν 30 χρόνια. Για την ακρίβεια 27. Τόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που ένας πιλότος της McLaren πανηγύριζε τρίτη συνεχόμενη νίκη. Τώρα είναι ο Oscar Piastri, ο οποίος έκανε το «3 στα 3» σε Μπαχρέιν, Σαουδική Αραβία και Μαϊάμι, φτάνοντας τις τέσσερις νίκες επί συνόλου έξι αγώνων φέτος. Και φυσικά διεύρυνε τη διαφορά του στην κορυφή της βαθμολογίας.
Τότε ήταν ο Mika Hakkinen. Με μία μεγάλη διαφορά. Ο Φινλανδός δις Παγκόσμιος Πρωταθλητής είχε κερδίσει το τελευταίο γκραν πρι του 1997 στη Χερέθ και τα πρώτα δύο του 1998 σε Μελβούρνη και Ιντερλάγκος. Ο Piastri το έκανε σε αγώνες της ίδιας σεζόν. Και δεν αποκλείεται να συνεχίσει, με τη… φόρα που έχει πάρει!
Η αλήθεια είναι ότι ο Αυστραλός αυτή τη στιγμή είναι με διαφορά ο πιο φορμαρισμένος πιλότος του gird. Τι κι αν ο αγώνας sprint του «στράβωσε» εξαιτίας του αυτοκινήτου ασφαλείας… Την Κυριακή έκανε restart και μολονότι εκκίνησε από την τέταρτη θέση, πριν καν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος είχε ανέβει δεύτερος και είχε πάρει στο… κατόπι τον Max Verstappen. Κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία, δίχως περιττή χρονοτριβή, έκανε την κίνησή του και «καθάρισε» τον Ολλανδό, δημιουργώντας εν συνεχεία διαφορά τριών δευτερολέπτων μέσα σε έναν γύρο.
Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά του Piastri από τον teammate του. Ο Norris «κόλλησε» πίσω από τον Verstappen για τέσσερις γύρους. Κι όταν κατάφερε να τον προσπεράσει, το… πουλάκι είχε πετάξει, καθώς ο Piastri ήταν εννέα δευτερόλεπτα μπροστά! Πάλι καλά, δηλαδή, που η McLaren έχει με μεγάλη διαφορά το κορυφαίο μονοθέσιο του grid και ο Βρετανός, οδηγώντας δίχως πίεση, μείωσε εν τέλει τη διαφορά κάτω από τα πέντε δευτερόλεπτα.
Δεν έχει αντίπαλο η McLaren, κακά τα ψέματα. Η ομάδα, η οποία πριν από δύο χρόνια, στην ίδια πίστα, ήταν με διαφορά η πιο αργή, μέσα σε λιγότερους από 24 μήνες κατάφερε με μεθοδική δουλειά να αναστρέψει την κατάσταση και να είναι όχι απλά η ταχύτερη, αλλά η απόλυτα κυριαρχική μεταξύ των δέκα. Στο φινάλε του αγώνα, Piastri και Norris είχαν βγει από τα μονοθέσιά τους, έκαναν μεταξύ τους… χαβαλέ, και ακόμα δεν είχε φτάσει στο park ferme ο τρίτος του βάθρου, George Russell. Τόσο χαοτική ήταν η διαφορά της McLaren από τους υπόλοιπους.
Μιας και ο λόγος για τον Russell, σε μια πίστα που δεν ταίριαζε στη Mercedes, κατάφερε να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του και να ανέβει στο βάθρο, για τέταρτη φορά σε έξι φετινούς αγώνες. Κι αν αυτή δεν είναι σταθερότητα, τότε ποια είναι; Ναι, ενδεχομένως να μπορούσε κάπου εκεί να ήταν και ο teammate του. Ο Kimi Antonelli έκανε εκπληκτικές κατατακτήριες την Παρασκευή για το sprint, αλλά από εκείνο το σημείο κι έπειτα έδειξε να χάνει τον ρυθμό του. Και ειδικά την Κυριακή έκανε πολλά λάθη σε κρίσιμες στιγμές, ενδεικτικά της απειρίας του. Το μέλλον του ανήκει ξεκάθαρα, πάντως.
Ο Verstappen ήταν για ακόμη μία Κυριακή απελπιστικά μόνος του. Οδηγώντας ένα μετριότατο μονοθέσιο, το οποίο δεν του εμπνέει καμία εμπιστοσύνη, χάνοντας συνεχώς το πίσω μέρος που γλιστρούσε σαν τρελό και με τα φρένα του να έχουν «βράσει», ο Ολλανδός έκανε αγωνιστική υπέρβαση «φλερτάροντας» με το βάθρο. Το γεγονός ότι εκκίνησε από την pole position μόνο ως συγκυριακό μπορεί να κριθεί, αν κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα του τριημέρου και δεν σταθούμε μόνον σε έναν γύρο το απόγευμα του Σαββάτου στις κατατακτήριες.
Η Williams με τον Albon τα πήγε περίφημα, ενδεχομένως να μπορούσε να είχε κάνει ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα εάν ο Sainz δεν… έμπλεκε πίσω από τις Ferrari. Ο James Vowles έχει κάνει εκπληκτική δουλειά στη νέα ομάδα του, τα αποτελέσματα μόνον τυχαία δεν είναι και έπεται λαμπρή συνέχεια για την ιστορική βρετανική ομάδα. Και να μην ξεχνάμε ότι με μπάτζετ σαφώς μικρότερο άλλων ομάδων, η Williams κάνει μια εκπληκτική σεζόν έως τώρα.
Για τη Ferrari τι να πούμε; Οι άνθρωποι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Δεν μπορούσαν να χωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρα, όταν ο Hamilton τους ζητούσε επιτακτικά να πούνε στον Leclerc να τον αφήσει να περάσει. Κοιτάζονταν μεταξύ τους στο Pit wall λες και ήταν ο πρώτος τους αγώνας στη Formula 1 και εν τέλει αυτό που κατάφεραν ήταν να αφήσουν τον Βρετανό να «κάψει» τη medium γόμα στο δεύτερο stint πριν του… επιτρέψουν να περάσει τον Leclerc.
Με περίσσεια ευκολία, δε, όταν ο Μονεγάσκος απαίτησε να του επιστραφεί η θέση, ζήτησαν από έναν επτάκις Παγκόσμιο πρωταθλητή να ανοίξει τον δρόμο στον teammate του, κι αν ήταν ίδια ο ρυθμός τους εκείνη την ώρα. Για να μην πούμε ότι ο Hamilton ακόμα και έτσι ήταν ταχύτερος του Leclerc.
Γκέλες ολκής από τους Ιταλούς, οι οποίοι δεν μαθαίνουν ούτε από τη McLaren, ούτε από τη Williams, ούτε καν από τα δικά τους λάθη! Και πολύ καλά τους την… είπε ο Hamilton όταν ο μηχανικός του τον ενημέρωνε για τη μείωση της διαφορά από τον Sainz στα 1,4 δευτερόλεπτα. «Τι θέλετε; Να τον αφήσω κι αυτόν να με περάσει;» είπε ο Βρετανός. Κι είχε δίκιο.
Φινάλε με… Aston Martin. Τόσο τραγική εικόνα από τη βρετανική ομάδα δεν την περίμενε κανείς. Τελευταίοι οι Stroll και Alonso, σε έναν αγώνα που δεν είχε επί της ουσίας καμία φοβερή και τρομερή «ανατροπή», έχοντας ένα μετριότατο –έως κακό- μονοθέσιο στα χέρια τους. Κρίμα.
Πού να είχε βρέξει, κιόλας!
Πηγή: Car & Driver
