Του Πλάτωνα Πέππα
Το FIFA 22 κάνει -συνολικά- βήματα προς τα μπροστά, διατηρώντας το βλέμμα προς τα πίσω.
Εδώ και καιρό περιμέναμε να δούμε την μετάβαση των δημοφιλών αθλητικών τίτλων στη νέα γενιά κονσολών. Και αν και οι δύο βασικές σειρές ηλεκτρονικού ποδοσφαίρου είχαν μείνει σχεδόν εξ ολοκλήρου στάσιμες τα τελευταία χρόνια, είχαμε εναποθέσει, πιθανώς μάταια, τις ελπίδες μας στην υψηλότερη ιπποδύναμη και βελτιωμένη αρχιτεκτονική των PlayStation 5 και Xbox Series X/S.
Και η αλήθεια είναι πως με τη πρώτη ματιά, δεν μοιάζουν όλα εντελώς ίδια, ευτυχώς. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή μας την αρχική εντύπωση παίζει το HyperMotion technology. Το συγκεκριμένο σύστημα χρησιμοποιεί motion capture σε όλους τους ποδοσφαιριστές, για όλες τις θέσεις και προσφέρεται αποκλειστικά στις εκδόσεις για PlayStation 5 και Xbox Series S/X. Όσοι έχετε κάνει πλέον τη μετάβαση στη τρέχουσα γενιά των PlayStation 5 και Xbox Series, θα δείτε αρκετά πιο ρεαλιστικές κινήσεις ποδοσφαιριστών, με ή χωρίς τη μπάλα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, σύμφωνα με την Electronic Arts, έχουν προστεθεί 4000 animations, ενώ με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, δημιουργούνται ακόμα περισσότερες παραλλαγές αυτών σε πραγματικό χρόνο. Τεράστια διαφορά παρατηρήσαμε στις κινήσεις των τερματοφυλάκων, είτε αποκρούουν διαφορετικών τύπων σουτ, είτε πασάρουν με τα χέρια στον κοντινότερο ποδοσφαιριστή μας. Απόρροια του συστήματος Hypermotion είναι πως η απεικόνιση του σπορ έχει ανέβει αρκετά επίπεδα σε ό,τι αφορά τον ρεαλισμό. Βέβαια η χρήση του δεν έρχεται χωρίς κόστος. Η αλήθεια είναι πως η EA Canada καλώς πράττει και κρατάει το σύστημα Hypermotion μακριά από τις κονσόλες προηγούμενης γενιάς, αφού δεδομένης της μειωμένης επεξεργαστικής τους ισχύος, δεν θα ήταν σίγουρο πως θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις που θα έφερνε μια τέτοια τεχνολογία. Δυστυχώς όμως το παραπαίδι της EA είναι, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, η έκδοση των Η/Υ. Ίσως λόγω πειρατείας, ίσως λόγω του ό,τι η EA εδώ και χρόνια θεωρεί το PC ως ένα (πολύ) πιο δυνατό Switch, του συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο λες και δεν έχει την επεξεργαστική ισχύ, ή το κοινό, να στηρίξει μια σοβαρή έκδοση του FIFA. Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως οι κάτοχοι Η/Υ ή κονσολών περασμένης γενιάς, θα αρκεστείτε στο FIFA 21 με ανανεωμένες ενδεκάδες.
Φέτος, έχουμε μειωμένο ρυθμό αγώνα σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη έκδοση, που επιτέλους επιβραβεύει ως έναν βαθμό τη στρατηγική και το πιο μεθοδικό και συγκεντρωμένο παιχνίδι. Σε αυτό συντελεί και η βελτιωμένη AI, η οποία ακολουθεί τις κινήσεις του παίκτη στό χώρο του γηπέδου και προσπαθεί να απελευθερωθεί, να τοποθετηθεί πιο σωστά σε σχέση με το παρελθόν της σειράς. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την αντίπαλη ομάδα, η οποία πλέον προσπαθεί να αντιληφθεί επαναλαμβανόμενες κινήσεις στον τρόπο παιχνιδιού μας και να μας τις διακόψει. Και μπορεί εδώ και χρόνια να ακούμε για αλγορίθμους που “μαθαίνουν” και AI που εκπαιδεύεται, όμως εδώ είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε με τα μάτια μας ένα τέτοιο σύστημα να λειτουργεί, ικανοποιητικά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν στιγμές που η AI μας “κρέμασε” ειδικά σε σενάρια γρήγορων αντεπιθέσεων όπου βρεθήκαμε πραγματικά μόνοι μας στη μεγάλη περιοχή του αντιπάλου, όμως ήταν σαφώς λιγότερες σε σχέση με το παρελθόν της σειράς. Η βελτιωμένη ΑΙ προσφέρει καλύτερο positioning και περισσότερη αποτελεσματικότητα στους τερματοφύλακες. Ειδικότερα στα τετ-α-τετ πλέον κόβουν τη μπάλα και δεν στέκονται απλά ως ακίνητα εμπόδια μπροστά στον επιθετικό μας. Έχουν δε τη τάση να τοποθετούνται και καλύτερα στο χώρο συνολικά, ανάλογα και με τη κίνηση του αντίπαλο επιθετικού. Για την ιστορία, μόλις μια φορά καταφέραμε να “πιάσουμε” τερματοφύλακα εκτός θέσης, κι αυτό δεν ξέρουμε κατά πόσο ευθύνεται η ΑΙ του τερματοφύλακα, ή τα εξωπραγματικά στατιστικά του Messi που μας έκαναν να ευστοχήσουμε με τεχνικό σουτ από τα 35 μέτρα περίπου. Η βελτιωμένη αυτή συμπεριφορά και αποτελεσματικότητα των τερματοφυλάκων έχει φέρει το σκοράρισμα σε κάπως πιο ρεαλιστικά επίπεδα, επιτέλους, οπότε φέτος δεν είχαμε πολλά φαινόμενα τύπου 8-6 μετά από αγώνα διάρκειας δεκαπέντε λεπτών.
Στην καλύτερη άμυνα βοηθά και ένας νέος μηχανισμός, όπου με τη χρήση των L3+R3 μάς επιτρέπει να πάρουμε στον έλεγχό μας τον πιο κοντινό παίκτη στην μπάλα και όχι να κάνουμε ατελείωτο scrolling στους παίκτες με τη χρήση του L1 μέχρι να βρούμε τον σωστό, όπως γινόταν μέχρι τώρα. Είναι λίγο πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της έντασης ενός match, όμως όταν το συνηθίσαμε, κατορθώσαμε με δύο κινήσεις να επιλέγουμε τον παίκτη που θέλαμε, ανά πάσα στιγμή. Αναφερόμενοι σε νέους μηχανισμούς, βρήκαμε πολύ ωραία τη χρήση του “ανοίγματος” της μπάλας με το πλήκτρο R2. Σε συνδυασμό με το σύστημα hypermotion αλλά και το πιο άμεσο sprint, αποδίδει σωστά και, κυριότερα, είναι κάτι που βλέπουμε ούτως ή άλλως να γίνεται στο ποδόσφαιρο, ειδικά από τα εξτρέμ. Όλες αυτές οι αλλαγές δρουν θετικά στο φετινό FIFA, όμως μετά από τις πρώτες δέκα ώρες παιχνιδιού, δεν αργήσαμε να συναντήσουμε κάποια από τα παραδοσιακά προβλήματα του franchise. Πρώτον και κυριότερο, αυτό το καταραμένο το “πλασέ”, που πάντα ευστοχεί. Οι παλαιότεροι παίκτες ξέρετε πολύ καλά σε τι αναφέρομαι και πιο φρέσκοι θα το διαπιστώσετε με το δύσκολο τρόπο. Ακόμα και με τη φετινή, βελτιωμένη συμπεριφορά των τερματοφυλάκων, ένας έμπειρος παίκτης αρκεί απλά να “πλασάρει” με έναν μέτριο προς καλό επιθετικό για να βρει δίχτυα. Σε περίπτωση δε που μιλάμε για κάποιον εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών, τύπου Mbappe, Messi ή Ronaldo, η περίπτωση να αστοχήσουν απλά δεν υφίσταται. Επιπροσθέτως, όσο κι αν προσπαθήσαμε να εκπαιδεύσουμε τον αλγόριθμο, το κλασικό γκολ που θα φύγετε με τον winger στα πλάγια της μεγάλης περιοχής, θα πάρετε δύο αμυντικούς μαζί σας και θα πασάρετε στον κεντρικό επιθετικό σας ο οποίος θα έχει μείνει ακάλυπτος, υπάρχει κι εδώ. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το FIFA 22 είναι βελτιωμένο όσον αφορά το gameplay. Απλά θέλουμε να τονίσουμε πως παρά τα βήματα προς τα εμπρός, αδυναμίες υπάρχουν ακόμα.
Το Volta Football για ακόμα μια χρόνια παίζει το ρόλο του ευχάριστου filler. Επιστρέφει ίδιο σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση, με την διαφορα οτι πλεον οι παίκτες έχουν από ένα αυξημένο χαρακτηριστικό σε κάθε ματς, φέρνοντας στο νου μας vibes από το κλασικό πλέον FIFA Street. Ούτως ή άλλως αναμένουμε το Volta να μην παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά και τέτοιες κινήσεις απλά ενισχύουν τον παράγοντα της διασκέδασης που προσφέρει το mode. Το ιδιο ισχυει και για τα volta arcade weekends οπου οι παικτες δοκιμάζουν διαφορετικά mini games μόνο όμως κάθε σαββατοκύριακο (τουλάχιστον αυτό ήταν το σύστημα κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας). Από τα υπόλοιπα modes που παρέχονται και παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα σε σχέση με το παρελθόν, ξεχωρίσαμε τη δυνατότητα να παίξουμε το Career mode ως παίκτης. Η προσέγγισή του mode είναι εντελώς διαφορετική σε αυτήν την περίπτωση, αφού ξεκινάμε ως “παγκίτες” και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποδείξουμε την αξία μας στον προπονητή της ομάδας, μέσα σε λίγα λεπτά δράσης ανά αγώνα. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να ολοκληρώσουμε objectives όπως να σκοράρουμε τρία τέρματα, ή να έχουμε ένα ποσοστό επιτυχημένων ντριπλών, κάτι που δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται. Αν καταφέρουμε τα objectives θα αποκτήσουμε θέση “βασικού”, ενώ αν αποτύχουμε θα βρεθούμε εκτός αποστολής και σύντομα, δανεικοί σε άλλη ομάδα. Κατά τη διάρκεια του Career mode μπορούμε να βελτιώσουμε τα στατιστικά μας χρησιμοποιώντας τα -κλασικά πια- minigames της προπόνησης.
Το FIFA Ultimate Team αποτελεί και φέτος τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης του FIFA 22 δηλαδή τη περαιτέρω συγκομιδή χρημάτων και, εδώ σταματά η κριτική μας για το μαγαζάκι που έχει στήσει η Electronic Arts εντός του παιχνιδιού. Το είδαμε παρόμοιο με το περσινό, οπότε οι θιασώτες του ξέρετε τι να περιμένετε. Τεχνικά, η δοκιμή μας έγινε στο PlayStation 5 και χαρήκαμε όταν είδαμε τη δύναμη της κονσόλας να χρησιμοποιείται ουσιαστικά, σε αντίθεση με τον προηγούμενο τίτλο. Το παιχνίδι τρέχει εξαιρετικά ομαλά στα 60fps, σε ανάλυση τόσο κοντά σε 2160p (4Κ) που δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε πως δεν είναι native. Παρατηρήσαμε πολύ πιο ρεαλιστικό το σχεδιασμό του κοινού και τις αντιδράσεις του, το οποίο κινείται προς τα κιγκλιδώματα σε περίπτωση που σκοράρετε. Οι αστέρες του αθλήματος αποδίδονται ακόμα πιο λεπτομερώς σε σχέση με το παρελθόν, ενώ προφανώς το ίδιο δεν ισχύει για λιγότερο γνωστούς ποδοσφαιριστές σε πιο μικρές ομάδες. Κατά τη δοκιμή μας ξεχωρίσαμε και τη λεπτομερέστερη λειτουργία δόνησης του DualSense η οποία χρησιμοποιείται σε στιγμές τάκλιν και σκοραρίσματος και προσφέρει βελτιωμένη αίσθηση στον παίκτη, ειδικά σε σχέση με το -απογοητευτικό σε αυτόν τον τομέα- DualShock 4.
Η κριτική μιας κυκλοφορίας σαν το FIFA 22 δεν είναι εύκολη. Εφόσον μιλάμε για τη δοκιμή σε κονσόλες νέας γενιάς, δεν είμαστε σε θέση να παραβλέψουμε τα άλματα που έχει σημειώσει σε σχέση με το παρελθόν, τόσο με τη χρήση της Hypermotion Engine όσο και με τον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Αυτό που μας προβληματίζει είναι πως ακόμα κι έτσι, μετά από λίγες ώρες gameplay, αντιμετωπίζουμε τα ίδια ζητήματα που είχαμε και με τους προηγούμενους τίτλους. Βλέπουμε τη καλή θέληση, όπως το βελτιωμένο Career Mode, όμως φοβόμαστε πως τροχοπέδη της εξέλιξης δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά η επιμονή της Electronic Arts να κυκλοφορεί τον τίτλο σε ετήσια βάση. Ειδικότερα αφού επέλεξε να διαχωρίσει τις βελτιώσεις σε AI και animations και να τις παρέχει μόνο στα Xbox Series και PlayStation 5. Τουλάχιστον φέτος, με το “αυτογκόλ” της Konami, παίζει χωρίς αντίπαλο. Εμείς από πλευράς μας, τονίζουμε πως προτείνουμε την αγορά του τίτλου μόνο σε κονσόλες τωρινής γενιάς και όχι στα PlayStation 4, Xbox One και -δυστυχώς- PC.
Πηγή: Enternity
