Του Γιώργου Αδαμόπουλου
Στο σπίτι των Ουάμπακ, στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, δεν θα δει κάποιος μόνο μία μικρή τροπαιοθήκη για το καμάρι της οικογένειας.
Όταν ανοίξει η πόρτα του σπιτικού στο προάστιο Πίτσφορντ της περιοχής, δεν θα αναδυθεί απλώς η αύρα από τις επιτυχίες της Μέρι Άμπιγκεϊλ.
Πλάι στα βραβεία της πιο διάσημης -και πιο μικρής σε ηλικία- από τα επτά παιδιά της φαμίλιας, υπάρχουν δύο φωτογραφίες.
Η πρώτη απεικονίζει την πιο γνωστή ως Άμπι σε ηλικία πέντε ετών να περνά την μπάλα με το κεφάλι πάνω από μία αντίπαλό της, λίγο πριν περάσει και εκείνη από δίπλα της.
Ήταν η εποχή που το μικρό κορίτσι άρχιζε να παίζει ποδόσφαιρο, ή soccer όπως το αποκαλούν στα μέρη της.
Όμως, έπειτα από μόλις τρία ματς και 27 γκολ(!), την έστειλαν να παίξει στην ομάδα αγοριών!
Η δεύτερη εικόνα είναι το σήμα-κατατεθέν της Άμπι Ουάμπακ.
Είναι η περίφημη κεφαλιά-«ψαράκι» την οποία σχεδόν τελειοποίησε στην καριέρα της.
Μία… σεσημασμένη κίνηση, που «ευθύνεται» για τις περισσότερες από τις 77 κεφαλιές με τις οποίες η 39χρονη πλέον Ουαμπαχ πέτυχε πολλά από τα 184 -παγκόσμιο ρεκόρ για διεθνείς άνδρες ή γυναίκες- γκολ (σε 256 εμφανίσεις) με την Εθνική Η.Π.Α..
Η ίδια, έχοντας αποχωρήσει από την ενεργό δράση από το 2015, με αμέτρητες διακρίσεις, τρόπαιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο και δύο χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν στέκεται στο παρελθόν.
https://youtu.be/Q6AfTMp1CP8
Στην πατρίδα της λένε ότι υπάρχουν εκείνοι που μετά τον αθλητισμό, «δεν κάθονται στον πάγκο».
Εκείνοι που αναδεικνύουν κοινωνικά και ανθρωπιστικά θέματα.
Για την Άμπι, αυτό δεν αφορούσε μόνο το κοινό καλό ή την εξέλιξη του σπορ της, αλλά και μία προσωπική κάθαρση…
Το τι σε καθορίζει είναι ενίοτε και δική σου επιλογή.
Συχνά, όταν αποτάσσεις από πάνω σου τις «ταμπέλες», δεν έχεις διάθεση να προσθέσεις εσύ εκείνη που σε αντιπροσωπεύει.
Αυτό το πετυχαίνουν οι πράξεις σου.
Το κάνουν πού και πού και οι σκέψεις σου.
Το αποτυπώνουν τα επιτεύγματά σου.
Ακόμη και τα λάθη σου.
Για την Άμπι Ουάμπακ, οι «ταμπέλες» δεν υπάρχουν.
Όχι διότι θέλει να ξεχάσει τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς και τα σφάλματά της.
Άλλωστε, η ίδια είναι που δεν μετανιώνει για τούτα και τα θυμάται και ως παράδειγμα προς αποφυγή και ως έμπνευση για τη συνέχεια…
Δεν της αρέσουν ούτε οι εγκωμιαστικοί χαρακτηρισμοί. Δεν της λείπουν οι επιβραβεύσεις.
Αυτό που της έλειπε ήταν η ηρεμία του μυαλού της.
Η γαλήνη εντός κι εκτός γηπέδων. Κυρίως εκτός.
Ώστε να διαπιστώσει ξεκάθαρα τον αληθινό στόχο της, ο οποίος δεν ήταν αυτό που έκανε καλύτερα από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή που φόρεσε ποτέ εθνόσημο.
Τα γκολ την έκαναν διάσημη.
Αλλά την έκαναν, όπως ομολογεί η ίδια, και άπληστη.
Και, παραδόξως για τους «κοινούς θνητούς» αλλά συχνότερα από ποτέ πια για «λαμπερούς» αστέρες, την έφεραν ως το κατώφλι της κατάθλιψης…
Τον Απρίλιο του 2019, ανακοινώθηκε ότι η Άμπι Ουάμπακ είναι το νέο μέλος του Soccer Hall Of Fame στην Αμερική.
Μέγα παράσημο για το αμερικανικό ποδόσφαιρο.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, ωστόσο, η Αμερικανίδα είχε άλλους λόγους να αισθάνεται περήφανη.
Μερικά 24ωρα πριν, είχε κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο «Wolfpack: How to come together, unleash our power and change the game» (=«Αγέλη: Πώς να ενωθούμε, να εξαπολύσουμε τη δύναμή μας και να αλλάξουμε το παιχνίδι»).
Το βιβλίο βασίζεται στην ομιλία της στους απόφοιτους του Κολεγίου Μπάρναρντ της Νέας Υόρκης, την άνοιξη του 2018.
Μία ομιλία που διαδόθηκε μέσω social media, ανέδειξε το δυναμισμό της και την επιθυμία της να μεταδώσει αντίστοιχη νοοτροπία στις γυναίκες.
Η παρουσία της άνοιξε με την ατάκα «αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου, θα του έλεγα: “Άμπι, δεν ήσουν ποτέ η Κοκκινοσκουφίτσα… Ήσουν πάντοτε ο λύκος”»!
Η «Αγέλη» αναφέρει οκτώ κανόνες της Ουάμπακ, η οποία τόνιζε ότι «η ζωή μας θ’ αλλάξει μόνο μέσα από τη δύναμη του λύκου που κρύβουμε μέσα μας και την ενότητα και τη δυναμική της αγέλης».
Πρώτος κανόνας: «Δημιούργησε το δικό σου μονοπάτι».
«Να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις και να απαιτείς όσα δικαιούσαι», είναι ο δεύτερος.
«Να ηγείσαι, από όπου κι αν είσαι», ο τρίτος.
«Η αποτυχία σημαίνει ότι είσαι τελικά μέσα στο παιχνίδι», ο τέταρτος.
Η πέμπτη «οδηγία» της επιτάσσει «να είσαι για τον άλλον και όχι ενάντια στο άλλον».
«Πίστεψε στον εαυτό σου και απαίτησε τη μπάλα για σένα», είναι ο έκτος κανόνας της.
«Να ηγείσαι με την ανθρωπότητα, καλλιεργώντας ηγέτες», ο έβδομος.
Και «δεν είσαι ποτέ μόνη. Έχεις πλάι σου την αγέλη σου», ο τελευταίος…
Στην ομιλία της, η άλλοτε σταρ των γηπέδων επισήμανε για τη δεύτερη προτροπή της πως «ήμουν τόσο ευγνώμων, επειδή πληρωνόμουν, επειδή εκπροσωπούσα τη χώρα μου, επειδή αναγνωριζόταν η αξία μου, που δεν τολμούσα να χρησιμοποιήσω τη φωνή μου για να ζητήσω περισσότερα.
»Το πρόσχημα της ευγνωμοσύνης καθηλώνει κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σε μία ζωή που δεν τους είναι αρκετή».
Συμπληρώνοντας ότι «ατελείς άνδρες είχαν εξουσία να κυβερνήσουν τον κόσμο εδώ και αιώνες…
»Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουν ακόμη και οι ατελείς γυναίκες ότι δεν χρειάζεται να είναι τέλειες σε όλα, προκειμένου να ανήκουν σε στρατηγικές θέσεις».
H ηγετική φυσιογνωμία της δεν περιοριζόταν απλώς στο χορτάρι.
Ο χαρακτήρας της δεν αναδείχθηκε μόνο μέσα από το βιβλίο της.
Ωστόσο, ο άνθρωπος Άμπι είχε δεχθεί ένα πλήγμα λίγο μετά την αποχώρησή της από το ποδόσφαιρο και χρειάστηκε μία αφύπνιση.
Το 2016 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο της (σε συνεργασία με τους New York Times), μία αυτοβιογραφία με τίτλο «Forward: A Memoir», μέσω της οποίας είχε δημοσιοποιήσει το διαζύγιό της με την παίκτρια ποδοσφαίρου, Σάρα Χάφμαν.
Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν την έκφραση «come out of the closet» (σε πιστή μετάφραση, «βγαίνω από την ντουλάπα») για όσους και όσες ανακοινώνουν τις ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές προτιμήσεις τους.
Η Ουάμπακ είχε ξεκαθαρίσει από τον γάμο τους, τον Οκτώβριο του 2013, ότι «η ευτυχία μας δεν είναι πολιτική δήλωση.
»Δεν ήμουν ποτέ μέσα σε ντουλάπα. Δεν μιλώ για τους άλλους, αλλά για μένα.
»Δεν νομίζω πως υπάρχουν μέρες που πρέπει να βγεις από τη ντουλάπα. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι ήμουν μέσα σε στη ντουλάπα.
»Ήμουν πάντοτε άνετη και συνειδητοποιημένη με το ποια είμαι και τι αποφάσεις λαμβάνω»…
Πίστευε πως δεν χρειάζεται να παλέψει κατά της ομοφοβίας, διότι «όπως ακριβώς δεν είναι θέμα το να είσαι ετεροφυλόφιλος, έτσι δεν είναι είδηση να είσαι γκέι».
Δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια.
Ένα το 2004 στην Αθήνα και ένα το 2012 στο Λονδίνο, σκοράροντας εννέα γκολ στα δύο τουρνουά.
Ένα τρόπαιο Παγκοσμίου Κυπέλλου στα χέρια της, τρεις εβδομάδες πριν αποσυρθεί το 2015.
Θα περίμενε κάποιος η Άμπι Ουάμπακ να χαμογελά μόνιμα, αλλά…
Περίπου 15 μέρες μετά την αποχώρησή της, ούτε το κορμί ούτε το μυαλό έχουν συνηθίσει στη νέα πραγματικότητα.
Τα φλας, οι συνεντεύξεις και οι βραβεύσεις έχουν δώσει τη θέση τους στην εσωστρέφεια.
Το «happy-end» της ένδοξης καριέρας της το είχε διαδεχθεί ένα σκηνικό θεατρικό μεν, αλλά «σκοτεινό» δε.
«Παγιδευμένη», όπως εξιστόρησε η ίδια στην αγγλική Telegraph, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, μόνη και κοιτώντας κατάματα την κατάθλιψη…
Ανέφερε ότι είτε κοιμόταν 12 συνεχείς ώρες είτε καθόλου για μέρες.
Βρισκόταν πρόθυρα του διαζυγίου και σπαταλούσε τα χρήματά της για αγορές μέσω διαδικτύου ή αδειάζοντας το μίνι μπαρ του δωματίου της.
Η τόση δημοσιότητα την είχε «σπρώξει» στο να υποφέρει τελείως ιδιωτικά.
Αποκάλυψε πως για χρόνια ήταν εθισμένη σε «κοκτέιλ παυσίπονων» και ανεξέλεγκτη χρήση καφεΐνης.
Από το 2007, όταν στην πρεμιέρα εκείνου του Μουντιάλ τραυματίστηκε στο κεφάλι και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, το Vicodin για τον πόνο και το Zolpidem για την αϋπνία έγιναν μέρος της καθημερινότητάς της.
«Ως το τέλος της καριέρας μου, δεν μπορούσε να αγωνιστώ χωρίς παυσίπονα», δήλωσε στην Telegraph.
Μονάχα που οι συνταγές συνέχισαν και όταν έβγαλε παπούτσια, σορτσάκι και φανέλα.
«Ξάφνου, κατάλαβα πως ακόμη και δίχως να παίζω, τα χάπια δεν ήταν απλώς για ανακούφιση από τον πόνο.
»Ήταν και για να μουδιάζουν τους φόβους και το άγχος μου.
»Υπέφερα στο μυαλό μου. Υπέφερα στο δέρμα μου. Υπέφερα μόνη μου».
Η Ουάμπακ έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Όμως, όπως έκανε και στο γήπεδο για χρόνια, έμαθε να σηκώνεται.
«Ακόμη και όσο αγωνιζόμουν, εξωτερικά ήμουν πειστική. Ήμουν σε καλή κατάσταση, σκόραρα και με θεωρούσαν από τις καλύτερες παίκτριες στον κόσμο.
»Είχα, ωστόσο, έναν εσωτερικό κόσμο, έναν μικρόκοσμο, στον οποίο γλέντησα αρκετά, αγόρασα ρούχα, παπούτσια, ρολόγια και αυτοκίνητα που δεν χρειαζόμουν και δεν έβρισκα την ισορροπία μου.
»Δεν ήξερα να διαχειριστώ την επιτυχία και φοβόμουν ότι κάποιος θα ανακαλύψει τι μου συμβαίνει.
»Ήμουν μία τρόπον τινά αυτοεκπληρούμενη προφητεία που γινόταν πραγματικότητα στην ιδιωτική ζωή μου».
Αυτή η «μάχη» της έξωθεν καλής μαρτυρίας με το τι αισθανόταν στην πραγματικότητα «γέννησε» μυστικά και, όπως διαπίστωσε, «τα μυστικά είναι η οργή της ύπαρξης ενός εξαρτημένου»…
Πάσχισε να αποκρύψει αυτή τη «μάχη» από τον «έξω κόσμο».
Η αποχώρηση έφερε περισσότερους μπελάδες στο μυαλό της.
Στην αυτοβιογραφία του 2016 έγραψε ότι «είχε τελειώσει το μόνο πράγμα που μου έδινε αποδοχή και αγάπη».
Το μέλλον έμοιαζε αβέβαιο και άγνωστο και παραδέχθηκε πως «δεν είχα ούτε την εκπαίδευση ούτε τη νηφαλιότητα να λύσω τα προβλήματά μου και ένιωθα σαν απατεώνας του εαυτού μου».
Ο χειρότερος φόβος της, η αποκάλυψη της ταραγμένης προσωπικότητάς της, έγινε πραγματικότητα τον Απρίλιο του 2016, όταν συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια ουσιών.
Δεν θέλησε να αντιμετωπίσει το βλέμμα εθισμένων σε συναντήσεις ανώνυμων αλκοολικών και προτίμησε τα ραντεβού με συμβούλους αλκοόλ και ουσιών.
Εσωστρέφεια, πάλι…
Αλλά για λίγο.
Σε ένα από εκείνα τα ραντεβού συνάντησε τη συγγραφέα Γκλένον Ντόιλ Μέλτον, η οποία για 15 χρόνια νωρίτερα είχε «νικήσει» στη δική της «αναμέτρηση» εθισμού, με τη βουλιμία.
Η σχέση με την Ντόιλ Μέλτον έγινε κάτι παραπάνω από θεραπευτική.
Στο πρόσωπό της βρήκε «σύμμαχο» και σύντροφο και έναν χρόνο μετά τη γνωριμία τους, παντρεύτηκαν και μεγαλώνουν μαζί τρία παιδιά της Γκλένον από τον πρώτο γάμο της.
«Η συνάντησή μας ήταν σαν ένα όνειρο που δημιουργεί η ίδια η ζωή, για να πορευτείς με κάποιον που έχει περάσει από μονοπάτι παρόμοιο με το δικό σου», εξήγησε η Ουάμπακ.
«Η Γκλένον είναι φίλη με την Όπρα (σ.σ.: Ουίνφρεϊ, διάσημη τηλεπαρουσιάστρια) και η Όπρα λέει πάντα: “Πάντα θα καταλήγουμε στην αλήθεια. Επομένως, είναι συντομότερο και καλύτερο να αρχίζουμε από αυτή”.
»Εύχομαι κάποιος να μου το είχε πει αυτό δέκα χρόνια νωρίτερα. Ίσως, έτσι, να είχα αποφύγει να αναπτύξω και να “κουβαλήσω” τα προβλήματα που κατέληξα να έχω».
Η ζωή της άλλαξε.
Ίσως θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος ότι σώθηκε από το συναπάντημα με την Ντόιλ Μέλτον.
Αυτό που για την Ουάμπακ είχε σημασία είναι πως η καθημερινότητά της απέκτησε πάλι σημασία.
Απέκτησε σκοπό.
Μόνο που αυτός δεν ήταν πια απλώς τα γκολ.
«Πλέον ξυπνώ με ένα “σχέδιο επίθεσης”»!
Η αποστολή της είναι να δώσει κατεύθυνση στις γυναίκες για να αναγνωρίσουν τη δύναμή τους.
«Πολλές παίκτριες που πέτυχαν, ενδεχομένως να κοιτούν πίσω και να διαπιστώνουν πως δεν προχώρησαν με την ατζέντα των θεμάτων που αφορούν τις γυναίκες του ποδοσφαίρου», επισημαίνει.
«Στην καριέρα μου, έλαβα πολλά “τοξικά” μηνύματα και τα “κατάπια”. Μηνύματα που επέβαλαν πως οι γυναίκες δεν αξίζουν».
»Θέλω το ποδόσφαιρο να είναι ένα πεδίο στο οποίο οι παίκτριες και οι ιστορίες τους θα ακούγονται με τιμή και σεβασμό».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ορθώνει τη φωνή και το ανάστημά της.
Όσο αγωνιζόταν, ήταν ενεργό μέλος των συζητήσεων με την αμερικανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου και καλύτερες συνθήκες εργασίας για τις διεθνείς και όχι μόνο παίκτριες.
Νωρίτερα από την αγωγή της Μακαρένα Σάντσες στην Αργεντινή, για τον ίδιο λόγο, η Ουάμπακ είχε προχωρήσει, το 2016, σε καταγγελία κατά της US Soccer για διάκριση φύλου.
Στις 8 Μαρτίου 2019, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, υπέγραψε με άλλες 27 συναδέλφους τη μήνυση για τη διαφορά στις αμοιβές.
Την αγωγή έχουν υπογράψει μεταξύ άλλων η Μέγκαν Ραπίνο και η νέα σταρ της USA Team, Άλεξ Μόργκαν, καταγγέλλοντας διάκριση φύλου και καταπάτηση του Νόμου του 1964 περί Πολιτικών Δικαιωμάτων.
Οι διεθνείς παίκτριες της παγκόσμιας πρωταθλήτριας έκαναν λόγο για άδικη μεταχείριση από την ομοσπονδία της χώρας τους.
Εξηγώντας πως, παρότι η ομάδα τους είναι η κορυφαία στον κόσμο, ο ανώτερος μισθός των γυναικών είναι 99.000 δολάρια ετησίως (περίπου 5.000 ανά αγώνα), ενώ οι άνδρες αμείβονται με μέσο μισθό 263.320 δολαρίων (ή 13.000 ανά ματς).
Την εποχή που η Ουάμπακ διέπρεπε στο χορτάρι, οι γυναίκες αμείβονταν με 37 σεντς για κάθε ένα δολάριο που κέρδιζαν οι Αμερικανοί παίκτες.
Παρά το γεγονός ότι η Εθνική Γυναικών απέφερε οκτώ εκατομμύρια δολάρια περισσότερα από τους άνδρες, ως κέρδη.
Μερικές παίκτριες διπλασίασαν έκτοτε τα ποσά που λαμβάνουν.
Η ίδια η Ουάμπακ φέρεται να κέρδιζε περίπου 300.000 δολάρια ετησίως τα τελευταία χρόνια της καριέρας της.
Τα τοπικά Μ.Μ.Ε. αναφέρουν πως αποχώρησε με περιουσία τεσσάρων εκατομμυρίων, ως η πρώτη γυναίκα εκατομμυριούχος από το soccer.
«Κατανοώ ότι οι αγώνες γυναικών δεν έχουν την ίδια δημοτικότητα με εκείνους των ανδρών, όμως στη χώρα μας αυτό δεν ισχύει», τόνισε σε δηλώσεις της την περίοδο των διαπραγματεύσεων.
«Όμως αυτά είναι ανοησίες! Το 2015 η Εθνική Γυναικών έφερε περισσότερα χρήματα από την Εθνική Ανδρών.
»Περίπου 75 εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών, σε ρεκόρ τηλεθέασης για τη χώρα.
»Σκοπός της αμερικανικής ομοσπονδίας και της FIFA είναι να μεγαλώσει το παιχνίδι παγκοσμίως και να είναι για όλους».
Είναι χαρακτηριστικό ότι η αμερικανική ομοσπονδία έλαβε πριμ δύο εκατομμυρίων δολαρίων για την κατάκτηση του Μουντιάλ, τη στιγμή που το 2018 η αντίστοιχη της Γαλλίας πριμοδοτήθηκε με 35 εκατομμύρια για τον θρίαμβο των ανδρών «τρικολόρ».
«Η κατάλληλη λέξη γι’ αυτό είναι “αρκετά”», επιμένει η Ουάμπακ.
Προσθέτοντας ότι «όταν εγώ σταμάτησα το ποδόσφαιρο, δεν είχα τη δυνατότητα να ξεκουραστώ και να σπαταλήσω τα χρήματά μου, όπως θα μπορούν να κάνουν ο Μέσι, ο Ρονάλντο ή όπως έκανε και ο συμπατριώτης μου, Λάντον Ντόνοβαν.
»Το χάσμα στους μισθούς ανδρών και γυναικών στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να μικρύνει. Δεν πρέπει να υπάρχει καν!.
»Απαιτούμε κυρίως σεβασμό και ίσες ευκαιρίες…
»Η αγωγή μας είναι ένα “εγγόνι” της μάχης που δόθηκε τη δεκαετία του ’60 στις Η.Π.Α. για τα Πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα».
Οι -όχι φεμινιστικές, αλλά απλώς ανθρωπιστικές- αρχές της Ουάμπακ ήταν «παραστάσεις» που έλαβε από το σπίτι της.
Για την ακρίβεια, ήταν εικόνες που ασυνείδητα και εύλογα έγιναν κίνητρα.
Ο πατέρας της ήταν αυτοαπασχολούμενος αγρότης που ζούσε την οικογένειά της πουλώντας λαχανικά σε τοπικές αγορές.
«Ο πατέρας μου δούλευε σκληρά, όμως αναγνώριζε πως η μητέρα μου, αν και νοικοκυρά, εργαζόταν σκληρότερα για να μεγαλώσει επτά παιδιά», έχει τονίσει.
Εξηγώντας τις πρώτες προτροπές της μαμάς της, η οποία «μου έλεγε πως “μπορεί εγώ να είμαι οικονομικά απόλυτα εξαρτημένη από τον μπαμπά σας, αλλά δεν θέλω το ίδιο για τις τρεις κόρες μου”.
»Η μία αδερφή μου έγινε χειρουργός και μητέρα έξι παιδιών και η άλλη δασκάλα και μητέρα δύο παιδιών.
»Καμία γυναίκα της οικογένειας δεν στηρίζεται αποκλειστικά στους άνδρες και όλες είναι οικονομικά ανεξάρτητες».
Η Ουάμπακ, πάντως, τονίζει ότι «ο κόσμος έχει συχνά λανθασμένη άποψη για τους αθλητές και τα χρήματα.
»Ποσοστό ακόμη και ως 80% των ανδρών αθλητών φτάνει στα όρια της χρεοκοπίας.
»Ακόμη και οι δικοί μου συγγενείς πίστευαν όταν αποσύρθηκα ότι έχω χρήματα για μία ζωή και πως θα είμαι για πάντα πλούσια. Δεν είναι έτσι…
»Όταν σταματάς, πρέπει να υπολογίσεις έναν προγραμματισμό για τα επόμενα 40-50 χρόνια.. Αγχώνεσαι γιατί σταματούν οι τακτικές πληρωμές.
»Πέρασα και καλές στιγμές. Κάποτε κέρδιζα 50.000 δολάρια για μία εμπορική συμφωνία κα αυτά ήταν λεφτά για δουλειά μίας ημέρας. Ήταν φανταστικό!
»Όμως δεν κρατά και για πάντα.
»Πιστεύω, ωστόσο, ότι οι γυναίκες είναι πνευματικά πιο προετοιμασμένες όταν πιάσουν τον χρυσό στα χέρια τους».
Στο λόγο της στο Κολέγιο Μπάρναρντ αναφέρθηκε στα χρήματα που κέρδισαν στις καριέρες του οι Κόμπι Μπράιαντ και Πέιτον Μάνινγκ, παλαίμαχοι σταρ του ΝΒΑ και του NFL αντίστοιχα.
Οι τρεις τους τιμήθηκαν το 2016 στην τελετή βραβείων ESPY και μοιράστηκαν το βραβείο ινδάλματος!
«Η αναφορά δεν ήταν θέμα έλλειψης σεβασμού. Και οι δύο κέρδισαν με το σπαθί τους κάθε σεντ από τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έχουν λάβει σε συμβόλαια και εμπορικές συμφωνίες.
»Με τον Κόμπι, μάλιστα, μιλήσαμε γιατί είμαστε και φίλοι.
»Ο Κόμπι, εκτός από την ομάδα κοριτσιών μπάσκετμπολ που έχει, χρηματοδοτεί και μία γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου.
»Ξέρω πως και ο Μπράιαντ και ο Μάνινγκ δεν είναι μόνο θαυμαστές μου για όσα έκανα στο γήπεδο, αλλά σέβονται και στηρίζουν αυτά για οποία μάχομαι τώρα.
»Για τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια των αθλητριών».
Η δημόσια φωνή της Ουάμπακ δεν έμεινε μακριά από την πολιτική, αν και όχι με προσωπική προβολή.
Στις προεδρικές εκλογές του 2016 στήριξε ανοιχτά την Χίλαρι Κλίντον αντί του Ντόναλντ Τραμπ και μετά τη νίκη του δεύτερου δήλωσε απορημένη πως «ο Τραμπ είπε ότι θα πιάσει και θα σύρει τις γυναίκες από το αιδοίο, όμως αυτό δεν σταμάτησε πολλές Αμερικανίδες που τον ψήφισαν»…
Η Ουάμπακ, πάντως, δηλώνει αισιόδοξη από το γεγονός ότι στις Ενδιάμεσες εκλογές του 2018 εκλέχθηκαν περισσότερες από 100 γυναίκες στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Οι απόψεις και το βιβλίο της, ωστόσο, δεν αφορά μόνο τις γυναίκες.
Η Ουάμπακ στήριξε ανοικτά και τον παίκτη του ράγκμπι, Κόλιν Κάπερνικ, όταν εκείνος αποφάσιζε να γονατίζει κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των Η.Π.Α., ως διαμαρτυρία για τη μεταχείριση των αρχών στους Αφροαμερικανούς.
Την είχε προλάβει η αντίστοιχη διαμαρτυρία της Μέγκαν Ράπινο, που επίσης γονάτιζε και η Ουάμπαχ δήλωσε πως «αν έπαιζα, θα στεκόμουν στο πλάι της Μέγκαν και θα γονάτιζα κι εγώ».
Για την πάντα μαχητική Άμπι, μετρά περισσότερο η εσωτερική αναζήτηση.
«Οι αθλητές με χρήματα και δύναμη κατανοούν πώς είναι να είσαι μαύρος στην Αμερική; Θα διαμαρτύρονταν σε πορείες για το Black Lives Matter; Θα στέκονταν στο πλευρό του Κάπερνικ;», αναρωτήθηκε.
Για την ίδια δεν υπάρχουν πλέον δεδομένα στη ζωή και τη δράση της.
«Το μόνο που θέλω να είναι δεδομένο», εξηγεί, είναι ότι «οι γυναίκες θα συνεχίσουν να παλεύουν για ίσα δικαιώματα, ίση μεταχείριση και ίσους μισθούς».
Έχει στα ράφια της έξι βραβεία κορυφαίας Αμερικανίδας παίκτριας ποδοσφαίρου της χρονιάς και το 2012 έλαβε το βραβείο της κορυφαίας παίκτριας από τη FIFA.
Το 2011, αναδείχθηκε καλύτερη αθλήτρια από το Associated Press, ως η πρώτη (άνδρας ή γυναίκα) με αυτό τον τίτλο από το αμερικανικό soccer.
Το ίδιο καλοκαίρι, ο δήμαρχος της γενέτειράς της, του Ρότσεστερ, ανακήρυξε την 20η Ιουλίου ως «Ημέρα Άμπι Ουάμπακ», της χάρισε το κλειδί της πόλης και ονόμασε την κεντρική είσοδο του τοπικού σταδίου «Sahlen Stadium» ως «Wambach Way»!
Το 2015 το περιοδικό Time την συμπεριέλαβε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.
Η φιγούρα της πρωταγωνίστησε -μαζί με την Άλεξ Μόργκαν– σε επεισόδιο της animated τηλεοπτικής σειράς «The Simpsons» και έγινε και κούκλα Μπάρμπι από την εταιρία Mattel.
Όμως η ίδια έχει κρατήσει δύο άλλα «μετάλλια».
Το ένα ήταν όταν το 2012 φωτογραφήθηκε γυμνή (με καλυμμένα τα απόκρυφα σημεία της) στο φημισμένο τεύχος «The Body Issue»του περιοδικού του ESPN.
Εξηγώντας ότι «ήθελα να δείξω στις γυναίκες ότι, παρότι το σώμα μου δεν είναι το τυπικό για γυναίκα, όποιο κι αν είναι το σχήμα του, παραμένει όμορφο».
Το άλλο της το χάρισε η Άλεξ Μόργκαν, όταν στο φιλικό με τη Σκωτία τον Φεβρουάριο του 2019, την ανέδειξε ως το είδωλό της με έναν πρωτότυπο τρόπο.
Σε εκείνο το ματς, οι διεθνείς παίκτριες της Εθνικής Η.Π.Α. φόρεσαν φανέλες με το εθνόσημο, αλλά στο πίσω μέρος, αντί για το όνομά τους, αναγραφόταν το επώνυμο της γυναίκας που τις έχει εμπνεύσει περισσότερο.
Κάποια αθλήτρια επέλεξαν σταρ της μουσικής, όπως η Μπιγιονσέ.
Άλλες προτίμησαν το είδωλο του ακτιβισμού και φεμινισμού, Όντρεϊ Λοντρ ή τη νεαρή κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης από το Πακιστάν, Μαλάλα Γιουσαφζάι.
Η Μόργκαν διάλεξε την Άμπι Ουάμπακ.
«Όταν μου το είπε η Άλεξ, την προηγούμενη μέρα, αισθάνθηκα σαν να κατέκτησα το σπουδαιότερο βραβείο ή τρόπαιο», παραδέχθηκε η Ουάμπακ.
«Παρακολούθησα συγκινημένη το ματς με τους γονείς μου και αυτό ήταν διπλή χαρά.
»Οι γυναίκες έχουν την τάση να μη ξεχνούν πώς πέτυχαν και από πού προέρχεται η έμπνευσή τους.
»Για μένα το σύμβολο των γυναικείων σπορ ήταν η (σ.σ.: άλλοτε σταρ του αμερικανικού ποδοσφαίρου) Μία Χαμ.
»Ήταν το σύμβολο του αδύνατου!».
Η Άμπι Ουάμπακ δεν ήταν απλώς «λύκος».
Δεν παράτησε ποτέ τους άλλους «λύκους» με τους οποίους αγωνίστηκε μαζί.
Συνεχίζει να είναι ο ηγέτης της «αγέλης».
Πηγή: Athletes’ Stories
