O Oλυμπιακός ζει αυτές τις μέρες, σύσσωμος, ανάμεσα στα αυτιά του Αλέξανδρου Βεζένκοβ. Εάν ο φόργουορντ με τα τρία διαβατήρια και με τα αμέτρητα ταλέντα αποφασίσει να μείνει στον Πειραιά, θα μείνει στον Πειραιά: οι Κινγκς μπορεί να έχουν το δικαίωμα να εξαγοράσουν το συμβόλαιό του, αλλά δεν πρόκειται να τον πάρουν αιχμάλωτο στο Σακραμέντο. Εάν, πάλι, ο ίδιος θελήσει να εξαργυρώσει τη διετία των θαυμάτων με ένα άλμα προς τον άλλο πλανήτη, δεν υπάρχει δύναμη ικανή να κρατήσει τη θέση του στην υπερατλαντική πτήση κενή. Το ΝΒΑ κρατάει στα χέρια του όλη την τράπουλα, εκτός από τους άσους. Αυτοί βρίσκονται στο μανίκι του παίκτη.
«Ο Βεζένκοβ πρέπει να φύγει για να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του», μου έλεγε τις προάλλες ένας εκλεκτός συμπατριώτης του Σάσα, ο Γιώργος Πομάσκι. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο εξαίρετος Πομάσκι είναι στενός φίλος του Γκιόργκι Γκλούτσκοβ, του πρώτου ανατολικοευρωπαίου που άνοιξε τις πύλες του ΝΒΑ. Τα μυστικά του Μίλτου Τεντόγλου έφτασαν στη Σόφια (και από εκεί στην Αθήνα) μέσω του Γκλούτσκοβ, μέσω του Βλάντε Ντίβατς, μέσω του σπουδαίου άλτη του ύψους Ντράγκουτιν Τόπιτς. Και οσονούπω θα διεισδύσουν και στο μυαλό του Κρίστιαν Γκολομέεβ, του Βουλγαροέλληνα κολυμβητή που θα συνεργαστεί με τον Πομάσκι στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τη χίμαιρα της αργής εκκίνησης από τον βατήρα και να γίνει Ολυμπιονίκης. Κλείνει ο κύκλος, κλείνει και η παρένθεση.
Επειδή μου αρέσει να γίνομαι αιρετικός ακόμα και όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, θα μου επιτρέψετε να γράψω ότι ο Βεζένκοβ βρίσκεται ακόμη σε πτήση. Για να προχωρήσει στο επόμενο σάλτο, πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει το προηγούμενο. Η κατάκτηση του επάθλου του MVP της Euroleague αποτελεί αναμφίβολα προσωπική καταξίωση, ενώ η βελτίωσή του τα τελευταία 2-3 χρόνια είναι ορατή και από το διάστημα, πόσο μάλλον από το Σακραμέντο. Ωστόσο:
* Το παιχνίδι του Βεζένκοβ παραμένει κάπως ετερόφωτο και περνάει μέσα από το μπλοκάκι του προπονητή και από το μεγαλείο της ομάδας. Το μακρινό σουτ του πρέπει να γίνει υπό καλές προϋποθέσεις για να πλησιάσει το 50%, το παιχνίδι του μακριά από τη μπάλα απαιτεί ολόκληρη χορογραφία για να αξιοποιηθεί. Στο ΝΒΑ, όπου βασιλεύει το ένας εναντίον ενός, δεν έχει τέτοιες φαντασμαγορίες. Το κορμί του Βεζένκοβ είναι δυνατό αλλά όχι τόσο ώστε να ανταγωνιστεί τα θεριά «τεσσάρια» που θα συναντήσει στην Αμερική, τα «τριάρια» του ΝΒΑ είναι πλέον χειριστές της μπάλας ενώ ο Σάσα δεν είναι, το ριμπάουντ θα είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση. Εάν είναι να πάει στο ΝΒΑ για να γίνει spot-shooter όπως οραματίστηκαν κάποτε οι Αμερικανοί τον …Σπανούλη, ή ρεζέρβα του ενός επταλέπτου ανά ημίχρονο, δεν νομίζω ότι έχει νόημα. Για όποιον αρέσκεται στις αναγωγές, θυμίζω ότι στο Χιούστον ο Κώστας Παπανικολάου έπαιζε στο «4». Το μπάσκετ άλλαξε έκτοτε, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Βεζένκοβ προορίζεται για πρωταγωνιστικό ρόλο στους εξαιρετικούς Κινγκς του 2023. Ούτε ότι αντέχει να επωμιστεί άμεσα βαρέα και ανθυγιεινά καθήκοντα.
* Η αποστολή του Βεζένκοβ στον Πειραιά, εάν υπάρχει τέτοιο πράγμα, απέχει ακόμα από το «mission accomplished». Εάν ο Ολυμπιακός επέστρεφε από το Κάουνας (ή από το Βελιγράδι) πρωταθλητής, θα ένιωθα βέβαιος για τη φυγή του νυμφίου. Θυμάμαι να το γράφω κιόλας τις μέρες του Final-4: όταν φτάσεις στην κορυφή, ο μόνος δρόμος που βλέπουν τα μάτια σου είναι προς τα κάτω. Χωρίς τον Βεζένκοβ και πιθανόν τον Σλούκα, με όλους σχεδόν τους παίκτες του να έχουν πατήσει τα 30, ο Ολυμπιακός θα υποχρεωθεί σε αναδόμηση. Οι βρυχηθμοί του εκτός συνόρων μοιραία θα γίνουν πιο αραιοί, αφού (με προφανή εξαίρεση τον πανάκριβο Μίροτιτς, που παρεμπιπτόντως δεν φτούρησε στο ΝΒΑ) δεν υπάρχει παίκτης στην Ευρώπη ικανός να πατήσει άμεσα στα παπούτσια του Βεζένκοβ και να τα βρει βολικά. Οι κινήσεις των «ερυθρολεύκων» δείχνουν ότι το πλάνο είναι να ακολουθηθεί η (επιτυχημένη) πεπατημένη για τα επόμενα 1-2 χρόνια, χωρίς σοβαρές τροποποιήσεις στο αγωνιστικό μοντέλο. Προσπαθώ να πω, ότι ο Βεζένκοβ θα «έπρεπε» σήμερα να σκέφτεται το ανοιξιάτικο ψιλόβροχο του Βερολίνου και όχι τη λιακάδα της Καλιφόρνια. Ο Ολυμπιακός μπορεί να κατέκτησε το νταμπλ εντός των τειχών, αλλά το τρύπιο πάπλωμα του ελληνικού πρωταθλήματος δεν φτάνει για να σκεπάσει τα παπούτσια ενός φιλόδοξου αθλητή. Μόνο οι φανατικοί και οι ταραξίες ασχολούνται πια με τα «αιώνια ντέρμπι». Οι παίκτες σας διαβεβαιώ ότι τα αντιμετωπίζουν ως αγγαρεία και ως αναγκαίο κακό.
Δεν έχω τσεκάρει τελευταία τον τραπεζικό λογαριασμό του Σάσα Βεζένκοβ και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο πολλαπλασιασμός των μηδενικών ανήκει στη σφαίρα των ανησυχιών του. Oύτε σκοπεύω να επιχειρήσω ανάλυση του δαιδαλώδους κανονισμού του ΝΒΑ με τα παράθυρα και τους φεγγίτες του salary cap, τις διαφόρων level exceptions και τις φήμες που συνοδεύουν την ακόμη κλειστή αγορά.
Οι Κινγκς δεν έχουν δικαίωμα να καλέσουν αριθμούς που αρχίζουν από 0030- πριν την ερχόμενη Παρασκευή ούτε να καταθέσουν προσφορές σε ελεύθερους παίκτες πριν τις 30 του μήνα. Αναλόγως με το υπόλοιπο σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους, και ας μη νομιστεί ότι είναι τίποτε αλάνθαστοι φαεινοί εγκέφαλοι του τακτικισμού αυτοί που τα εκπονούν, μπορεί να φτιάξουν ελκυστικό πακέτο που ο Ολυμπιακός είναι αδύνατο να ανταγωνιστεί ή και να ρίξουν τον Βεζένκοβ χαμηλά, πιο κάτω και από το πλαφόν του τωρινού συμβολαίου του (όταν συνυπολογιστεί και η Εφορία).
Θα θελήσουν να σπάσουν κουμπαράδες και να ξεχαρβαλώσουν την επιτυχημένη ομάδα που έφτασε τους Ουόριορς στα 7 ματς για το χατίρι ενός στοιχήματος από την Ευρώπη; Προσωπικά διατηρώ τις αμφιβολίες μου, κρατώ στο μυαλό τις μέτριες εμφανίσεις του Σάσα σε πολλά παιχνίδια των φετινών πλέι-οφ (όταν κατέφτασε στην Ελλάδα …όλο το Σακραμέντο για να τον δει) και θυμάμαι πάντοτε ότι ο Βεζένκοβ δεν είναι πια 23 ετών, κοτοπουλάκι της άνοιξης, αλλά (τον Αύγουστο κλείνει τα) 28.
Θεωρητικά αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία του για να αφήσει πίσω του την κακομοιριά της Ελλάδας και να ξεκινήσει μία καινούρια ζωή στα χωρικά ύδατα του Ντίβατς και του Πέτζα, αλλά και αυτός ο αφορισμός μπάζει νερό. Το ηγεμονικό συμβόλαιο που ετοιμάζει ο Ολυμπιακός για να αποσπάσει το «ναι» του (σε οποιαδήποτε από τις πολλές γλώσσεις που ο Σάσα μιλάει) μέσα στις επόμενες ημέρες θα έχει -και αυτό- ρήτρες αποχώρησης για το ΝΒΑ. Το 2024 δεν είναι δα και τόσο μακριά.
Πηγή: Gazzetta
