Του Νίκου Παπαδογιάννη
Περίπου 48 ώρες πριν τους τελικούς της Α1, γεγονός της χρονιάς για το εντός των τειχών ελληνικό μπάσκετ τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός της χρονιάς για τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα εφ’ όσον αποτελεί κορυφαία σύγκρουση των δύο λαοφιλέστερων σωματείων, σύμπαν το στερέωμα ζει και αναπνέει στον ρυθμό της πενταπλής ή τετραπλής ή τριπλής κοκκινοπράσινης αναμέτρησης,. Στο κείμενο που ακολουθεί, θα διαβάσετε τα τελευταία πλάνα των δύο μονομάχων και θα αφουγκραστείτε τον παλμό της εκατέρωθεν κερκίδας.
Στον Ολυμπιακό, ουδείς ασχολείται με τους τελικούς. Την κατάκτηση του τίτλου τη θεωρούν βέβαιη όλοι και τ’ αδέλφια τους, αφού η ομάδα σάρωσε τα πάντα στο ευρωπαϊκό κατόπι της, έφτασε μια ανάσα από τον θρόνο της Euroleague και άφησε τον Παναθηναϊκό έτη φωτός πίσω. Παράλληλα, τρέχει ένα «αιώνιο» σερί που ουδείς θυμάται πλέον αν είναι 12-0 ή 13-0 ή 14-0 ή κάτι παρεμφερές.
Οπότε, το μοναδικό όνομα που ακούγεται αυτές τις μέρες στο λιμάνι είναι αυτό του Νίκολα Μιλουτίνοβ, ο οποίος έχει φύγει εδώ και τρία χρόνια. Τον καλωσόρισε, λέει, ο Γιώργος Πρίντεζης, ο οποίος έχει σταματήσει το μπάσκετ εδώ και δώδεκα μήνες. Όλοι κρέμονται από τα χείλη του Σάσα Βεζένκοβ και του Βλάντε Ντίβατς, ενώ το μέλλον του Κώστα Σλούκα παραμένει αίνιγμα. Για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, περιέργως δεν γκρινιάζει κανείς εκτός από εκείνον τον παράξενο στο Κάουνας, τουλάχιστον όχι φωναχτά.
Κάποιοι ξεκίνησαν εκστρατεία για να μείνει στον Πειραιά ο παρ’ ολίγον ήρωας του Κάουνας, Αϊζέια Κάνααν, μαζί του και όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές της εκπληκτικής πορείας, τρεις εκ των οποίων έδεσαν έγκαιρα τον γάιδαρό τους (Φαλ, Γουόκαπ, ΜακΚίσικ). Οι αιθεροβάμονες ονειρεύονται τον Νίκολα Μίροτιτς στα κόκκινα, ενώ αναζητείται και ένας αθλητικός ψηλός που θα μπορεί να παίξει και στο «4» και στο «5». Λίγο ακόμη και θα ανεβεί στο προσκήνιο ο Ολιβιέ Ζαν-Σαρλ.
Στον Παναθηναϊκό, ουδείς ασχολείται με τους τελικούς. Την απώλεια του τίτλου τη θεωρούν βέβαιη όλοι και τ’ αδέλφια τους, αφού η ομάδα άγγιξε τον πάτο του βαρελιού στο ευρωπαϊκό κατόπι της, έφτασε μία ανάσα από την τελευταία θέση και είδε τον Ολυμπιακό να χάνεται στον ορίζοντα. Το σερί των «αιώνιων» ηττών πλησιάζει το 0-15 και ουδείς θυμάται πια την τελευταία νίκη επί του άσπονδου εχθρού.
Οι πάντες κινούνται στον αστερισμό του Εργκίν Αταμάν, ο οποίος ωστόσο κοουτσάρει όχι τον Παναθηναϊκό, αλλά την Αναντολού Εφές και την κορφολογεί για να δει αν μπορεί να φέρει μαζί του στην Αθήνα κάποια από τα πρωτοπαλίκαρά του. Η συμφωνία με την κυβέρνηση για τη σχεδόν χρησικτησία του ΟΑΚΑ έδωσε οικονομική ώθηση και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ξεχύθηκε στην αγορά για να σκορπίσει αφειδώς χρήμα, σαν μετενσάρκωση του Παύλου των αρχών της δεκαετίας του ’90.
Οι Βιλδόσα, Μωραΐτης, Κ. Αντετοκούνμπο θεωρούνται κλεισμένοι, ο Καμπάτσο είπε «no» σε πακτωλό ευρωδολαρίων, ο Μπομπουά και ο Λεσόρτ κάνουν κακορέξια, ο Πάντερ αναρωτιέται αν υπάρχει ειδικό μπόνους για παίκτες που έχουν περάσει από σύσσωμο το ΠΟΚ, ο Παπαγιάννης κοιτάζει το παλιό του σπίτι στην Αμερική, ο Παπαπέτρου κοιτάζει το παλιό του σπίτι στην Αθήνα και οι αιθεροβάμονες ονειρεύονται τον Μίροτιτς στα πράσινα. Σχεδόν όλοι οι παίκτες και προπονητές που θα φορέσουν τη στολή με το τριφύλλι στα πλέι-οφ θεωρούνται άχρηστοι και φευγάτοι.
Με άλλα λόγια, ουδείς ασχολείται με τους τελικούς. Ουδείς, όμως. Η πατροπαράδοτη ανάρτηση του Γιαννακόπουλου με υπονοούμενα περί των διαιτητών είναι η μοναδική υπενθύμιση ότι τα χαρακώματα θα είναι ρεζερβέ τις επόμενες ημέρες. Άντε, και τα κυριακάτικα sold out που στο Φάληρο αποτελούν πλέον ρουτίνα , ενώ στο ΟΑΚΑ είδος προς εξαφάνιση. Οι λαϊκές δοξασίες επιμένουν ότι η μουγκαμάρα είθισται να ευνοεί τον αδύναμο, αλλά δεν ξέρω σε τι μπορεί να ελπίζει μία ομάδα που ξεκινάει με στόχο να αποφύγει το σκούπισμα.
Σε έναν ιδανικό για τον Παναθηναϊκό κόσμο, όλοι οι υπ’ ατμόν θα ξεπερνούσαν τον εαυτό τους, θα έκαναν την έκπληξη του αιώνα και θα έτριβαν το κατόρθωμα στα μούτρα όσων τους θεωρούν παρακατιανούς και ξεγραμμένους. Αλλά ο κόσμος του Ιουνίου 2023 είναι ιδανικός μόνο για τον Ολυμπιακό. Ακόμα και στο πιθανότατο 3-0, οι «ερυθρόλευκοι» θα πανηγυρίσουν ρουτινιάρικα.
Είναι τέτοια η ανωτερότητά τους, που ουσιαστικά δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από αυτούς τους τελικούς. Οτιδήποτε λιγότερο από ένα ξερό «λαβ γκέιμ», που λένε και στο Ρολάν Γκαρός, θα αφήσει γεύση γλυκόξινη στον Πειραιά. Εκτός αν συνδυαστεί με καμιά ηχηρή μεταγραφή που να τελειώνει σε -οβ, βέβαια (-ωφ, όπως το γράφαμε παλαιότερα). Και δεν αναφέρομαι στον Μιλουτίνοβ.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο κατώφλι των τελικών του «ουδείς ασχολείται». Των τελικών του …Μίροτιτς! «Θα τα πούμε του χρόνου», είναι το σύνθημα που ακούγεται μονότονα από το στρατόπεδο του Παναθηναϊκού. «Θα τα πούμε μέχρι τέλους», απαντούν οι Ολυμπιακοί. Και τίποτε από τα δύο δεν έχει να κάνει με το φετινό πρωτάθλημα. Τον πόλεμο του αεροδρομίου έχουν στο μυαλό τους οι οπαδοί, την κούρσα των εξοπλισμών.
Στην αληθινή ζωή βέβαια οι «κόκκινοι» δεν πρόκειται να πράξουν το παραμικρό πριν ξεκαθαρίσει το μέλλον του MVP Σάσα Βεζένκοβ (που βάσει κανονισμού δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει με το Σακραμέντο πριν το τέλος του μήνα), ενώ οι «πράσινοι» θα υποχρεωθούν να πληρώσουν εκκωφαντικές υπεραξίες ή να συμβιβαστούν με μετριότητες ώσπου να αποτινάξουν το κακό όνομα που συνοδεύει πλέον το μαγαζί στο παζάρι.
Η πραγματική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες, σήμερα, καθρεφτίζεται όχι στο παρκέ, αλλά στην πιάτσα των μανατζαραίων. Για να το πω πιο κυνικά, στον σημερινό Ολυμπιακό υπογράφουν παίκτες ακόμα και με έκπτωση, ενώ για να υπογράψουν στον σημερινό Παναθηναϊκό ζητούν διπλά λεφτά.
Πηγή: Gazzetta
