Του Βασίλη Σκουντή
Άμα τη λήξει του αγώνα της Εθνικής Ανδρών με την Εσθονία και από τη στιγμή που έπεσε η αυλαία της πρώτης φάσης του EuroBasket, o Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν παρέλειψε να ρίξει τη συνηθισμένη, λακωνική πενιά του στο Instagram…
«Thank you Milan, next stop Berlin»…
Σωστός ο παίκτης: ευχαρίστησε το Μιλάνο, ιχνηλατεί τον επόμενο προορισμό και εδώ σε θέλω μάστορα!
Eδώ σε θέλω, διότι ναι μεν η Εθνική ταξιδεύει αλώβητη, αδιάφθορη και χαρωπή στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, αλλά ως γνωστόν τα ρεκόρ και τα σερί (βλέπε 5-0) δεν φέρνουν την ευτυχία!
Αυτό το θυμάται καλά ο μορφονιός μας από τα Σεπόλια και φρόντισε ορθώς να το υπενθυμίσει τις προάλλες που εδέησε να εμφανισθεί για πρώτη φορά μετά την πρώτη μάζωξη μπροστά στις κάμερες και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ή εν πάση περιπτώσει να βάλει τα πράγματα στη σωστή θέση τους…
Όχι, δεν είναι απαισιόδοξος ο Γιάννης, αλλά –όπως λένε- σε τέτοιες περιπτώσεις, ένας αισιόδοξος με πείρα!
Αυτή η εμπειρία του είναι πλέον συσσωρευμένη τόσο από το ΝΒΑ, όσο και απ’ όλες τις πρότερες επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο.
Το κάζο με τη Σερβία
Από το πάνελ της συνέντευξης Τύπου, μετά τη νίκη επί της Ουκρανίας και τη ραψωδία του με τους 41 πόντους γύρισε οκτώ χρόνια πίσω και θυμήθηκε το κάζο μας με τη Σερβία στη Μαδρίτη…
Απλώς έκανε ένα μικρό λάθος: εκείνο το μοιραίο βράδυ στον (καλή ώρα, όπως αύριο) αγώνα της φάσης των 16 δεν χάσαμε με 25, αλλά με 18 πόντους!
Είμαι βέβαιος πώς από εκείνο το μαρτυρικό βράδυ ο Γιάννης θυμάται και κάτι άλλο επί προσωπικού: το έχει ομολογήσει παλαιότερα ο ίδιος, το αναφέρει συχνά και ο νυν τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής, ο κοστουμαρισμένος Νίκος Ζήσης…
Σαν χθες, λοιπόν, λίγες ώρες μετά την ήττα με 90-72 από τους μετέπειτα φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι Γιάννης είχε πει μια κουβέντα με πολύ νόημα…
«Έζησα μια στιγμή με τον Ζήση, που είναι έμπειρος παίκτης και έχει περάσει πολλά με αυτή την ομάδα και με σημάδεψε. Δάκρυσε μετά τον αγώνα και τότε κατάλαβα τι σημαίνει αγάπη για την Εθνική».
Η αποθέωση των «Πελαργών» και τα δάκρυα του Ζήση
Αυτή η στιγμή έχει χαρακώσει ανεξίτηλα και τον Γιάννη και τον Νίκο και όλους μας, αποτελώντας ένα κομμάτι της συλλογικής μνήμης!
Με το που βγήκαν οι παίκτες της Εθνικής απογοητευμένοι, κατηφείς και περίλυποι από το WiZink Center, έπεσαν σε ένα τσούρμο από «Πελαργούς», που αντί να σιχτιρίζουν άρχισαν να φωνάζουν με όση δύναμη τους είχε απομείνει συνθήματα υπέρ της Εθνικής και να διαδηλώνουν την αγάπη και την αφοσίωση τους…
Τότε όντως ο Ζήσης έβαλε τα κλάματα, ο Αντετοκούνμπο που βρισκόταν δίπλα του σοκαρίσθηκε και αυτή η εικόνα δεν έχει φύγει ποτέ από το μυαλό του και κυρίως από την καρδιά του…
Αρχής γενομένης από εκείνη την πρώτη παρουσία του σε επίσημη διοργάνωση ο Greek Freak βίωσε στο πετσί τους τέσσερις αστοχίες και αποκλεισμούς: η επιτυχία δεν του έκατσε ούτε το 2014 στη Μαδρίτη, ούτε το 2015 στη Λιλ, ούτε το 2016 στο Τορίνο, ούτε το 2019 στη Σεντζέν…
Θα γυρίσει τώρα ο τροχός άραγε;
Κοντός ψαλμός αλληλούια!
Το φιάσκο των Μπακς με τους Ράπτορς
Εκτός από τις αποτυχίες σε δυο Παγκόσμια Κύπελλα, ένα EuroBasket και ένα Προολυμπιακό Τουρνουά, ο Γιάννης κουβάλαγε για δυο χρόνια στο δισάκι του και το άχθος του φιάσκου των Μπακς στους τελικούς της Ανατολής, στις 25 Μαΐου του 2019.
Εκείνη τη σεζόν το Μιλγουόκι τερμάτισε στο Νο 1 ολόκληρου του ΝΒΑ με ρεκόρ 60-22, «σκούπισε» τους Πίστονς στον Α’ γύρο με 4-0, καθάρισε με 4-1 τους Σέλτικς (παρά την ήττα με 22 πόντους στο Game 1) και προηγήθηκε με 2-0 στη σειρά με το Τορόντο, αλλά τζίφος.
Στο καπάκι οι Ράπτορς πέτυχαν τέσσερις απανωτές νίκες και… αντίο ζωή!
Κλείνω εδώ την παρένθεση με τους Μπακς (οι οποίοι διδάχθηκαν από την κασκαρίκα, ατσαλώθηκαν και επέστρεψαν δριμύτεροι το 2021) και καταπιάνομαι ξανά με τα φλέγοντα εθνικά θέματα μας…
Το βίωμα των τριών αρχηγών
Τον βαρύγδουπο αποκλεισμό του 2014 από τους Σέρβους που μέχρι εκείνο το ματς παρέπαιαν και είχαν προκριθεί με ρεκόρ 2-3, τον έζησαν (εκτός του Αντετοκούνμπο και του Ζήση, με άλλη ιδιότητα) άλλοι τρεις παίκτες της τωρινής ομάδας…
Οι τρεις αρχηγοί της: ο Κώστας Παπανικολάου, ο Νικ Καλάθης και ο Κώστας Σλούκας, οπότε η γνώση που καθίσταται όχι απλώς εμπειρία, αλλά σοφία περισσεύει…
Στον αλήστου μνήμης αγώνα με τη Σερβία ο Γιάννης ο οποίος προερχόταν από την παρθενική σεζόν του στο ΝΒΑ «έγραψε» επτά πόντους, δυο ριμπάουντ, μία τάπα, τέσσερα φάουλ και τέσσερα λάθη σε 14 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα…
Εννέα χρόνια αργότερα βάζει 41 πόντους και μαζί με τους συντρόφους του επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω προσδοκώντας να είναι όπως τα ονειρεύονται…
“What happens in Vegas, stays in Vegas”!
Δυο βράδια νωρίτερα μετά την προπόνηση της Εθνικής σε ένα βοηθητικό γήπεδο της Μαδρίτης είχε ειπωθεί μια κουβέντα που έχει ξανά την τιμητική της…
Θυμάμαι τη σκηνή σαν να συμβαίνει τώρα…
Περικυκλωμένος από τους δημοσιογράφους ο Κώστας Καϊμακόγλου, σχολίασε την υπόθεση με μια καταπληκτική ατάκα, που αποτελεί το μότο της πρωτεύουσας του παγκόσμιου τζόγου!
«What happens in Vegas, stays in Vegas»!
Τι εννοούσε ο ποιητής;
Φρόντισε να το κάνει από μόνος του πενηνταράκια: «Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την προέλαση στη Σεβίλλη και το 5-0. Ο,τι έγινε εκεί, έγινε, πάει και τέλειωσε. Τώρα έχουμε να εκπληρώσουμε μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή».
Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο τότε παίκτης της Ούνικς Καζάν.
“Τέλος είναι το σημείο από το οποίο αρχίζουμε”
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τον ενθουσιασμό που δημιουργούν οι πέντε διαδοχικές νίκες στο Μιλάνο και το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Σερβία είναι οι μόνες ομάδες που τερμάτισαν αήττητες στην προκριματική φάση και ας κοιτάξουμε το επόμενο (τσεχικό) δέντρο και όχι το δάσος…
Ο Νομπελίστας Τόμας Ελιοτ είχε γράψει στην «Έρημη Γη» πως «Τέλος είναι το σημείο από το οποίο αρχίζουμε» και αυτή η αποφθεγματική φράση θα μπορούσε και πρέπει κάλλιστα να αποτελεί το σύνθημα της Εθνικής…
Το “μη με λες εμένα σερί” του Ιωαννίδη
Το «perfect run», που λένε και οι γραμματιζούμενοι δεν μας προέκυψε για πρώτη φορά στα χρονικά, αλλά διάβολε, για να ανέβει μια ομάδα στο θρόνο χρειάζονται εννέα νίκες!
Πάει να πει άλλες τέσσερις, στη χειρότερη περίπτωση, άλλες τρεις για το αργυρό ή το χάλκινο μετάλλιο.
Και minimum δυο (Τσεχία, Γερμανία ή Μαυροβούνιο) για την επιστροφή στην τετράδα μετά από 13 χρόνια…
Στο διάβα του χρόνου Εθνική έχει πετύχει άλλες τρεις φορές καλύτερο ρεκόρ από το 5-0, αλλά μόνο μια φορά αυτή η προέλαση την οδήγησε στο βάθρο!
Τουτέστιν, όπως έλεγε και ο Γιάννης Ιωαννίδης, με τον θεσσαλονικιώτικο τρόπο εκφοράς, «μη με λες εμένα σερί»!
Το 7-0 και οι δυο ήττες του 1997
Το 1997 στο EuroBasket, η ελληνική ομάδα έτρεξε ένα 7-0 προτού συμβεί το μοιραίο!
Στον πρώτο γύρο στην Τζιρόνα έτρεξε ένα 3-0 (Τουρκία, Ρωσία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη), ακολούθησε ένα δεύτερο 3-0 στον Γ’ γύρο (Λιθουανία, Γαλλία, Ισραήλ), στον προημιτελικό της Βαρκελώνης νίκησε την Πολωνία, αλλά στον ημιτελικό ηττήθηκε από τη Γιουγκοσλαβία με 88-80 και στον μικρό τελικό από τη Ρωσία με 97-77
Ένα το κρατούμενο, λοιπόν…
Η Ιταλία και το 8-0 στην Ιαπωνία
Έξι χρόνια αργότερα το 3-0 στο Μπουρός (Κροατία-Τουρκία, Oυκρανία) δεν είχε συνέχεια, καθώς στον προημιτελικό της Στοκχόλμης μας βρήκε μπόσικους και μας έριξε στο κανναβάτσο η Ιταλία με 62-59.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 οι πρωταθλητές Ευρώπης της προηγούμενης χρονιάς κατήγαγαν οκτώ διαδοχικές νίκες, που την οδήγησαν στον τελικό.
Στη Χαμαμάτσου υπερπήδησε τα εμπόδια του Κατάρ, της Λιθουανίας, της Αυστραλίας, της Βραζιλίας και της Τουρκίας, στη Σαϊτάμα έστειλε αδιάβαστους τους Κινέζους, τους Γάλλους και τους Αμερικανούς, ενώ γνώρισε τη μοναδική ήττα της στον τελικό με 70-47 από την Ισπανία.
Το 4-0 στην Πολωνία και το τελευταίο μετάλλιο
Μετά από δυο χρόνια, στο ΕuroBasket του 2009 εκκίνησε με 4-0 στο Πόζναν και στο Μπίντγκος (Βόρεια Μακεδονία, Κροατία, Ισραήλ, Γερμανία) πριν από την ήττα από τη Ρωσία με 68-65, αλλά ξαναστάθηκε στα πόδια της και στην τελευταία αναλαμπή της ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου.
Το 2013 στο Κόπερ η Ελλάδα πέτυχε τρεις νίκες στην αρχή (Σουηδία, Ρωσία, Τουρκία), αλλά ακολούθησαν οι δυο ήττες από την Ιταλία και τη Φινλανδία και παρά το γεγονός ότι ξόρκισε τους δαίμονες της Ισπανίας, εντούτοις κατρακύλησε στην 11η θέση.
Το 5-0, το 6-0, οι Σέρβοι και ο Γκασόλ
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, οι πέντε διαδοχικές νίκες στη Σεβίλλη (Σενεγάλη, Φιλιππίνες, Πουέρτο Ρίκο, Κροατία, Αργεντινή) έφτιαναν την ατμόσφαιρα, αλλά όχι και την πρόκριση, καθώς στον γύρο των 16 μας βάρεσε αλύπητα η Σερβία με 90-72.
Η τελευταία πράξη αυτού του έργου ανέβηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015, όταν πρώτα στο Ζάγκρεμπ και εν συνεχεία στη Λιλ το σερί έφτασε μέχρι το 6-0, αλλά γιοκ!
Στην πρώτη φάση η Εθνική ξεπέταξε τη Βόρεια Μακεδονία, την Κροατία, τη Γεωργία, τη Σλοβενία και την Ολλανδία, στον γύρο των 16 «καθάρισε» το Βέλγιο, αλλά στις 15 Σεπτεμβρίου στο «Πιερ Μορουά» η Νέμεσις (Ισπανία-Ελλάδα 73-71) είχε ονοματεπώνυμο…
Πάου Γκασόλ!
Οψόμεθα, λοιπόν.
Ας πορευθούμε σεμνά και ταπεινά, με γνώμονα τους στίχους του τραγουδιού της Ντόρις Ντέι στην ταινία «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά» του Αλφρεντ Χίτσκοκ…
«Qué será, será, whatever will be, will be», πάει να πει πως ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει…
Πηγή: Sport24
