Του Νίκου Παπαδογιάννη
Άνοιξα τον υπολογιστή όλος χαρά ελπίζοντας να υποδεχθώ τη φετινή Εuroleague με αισιοδοξία και κέφι, αλλά πριν κυλήσει μια ώρα ένιωσα να με μαγκώνει μία μορφή μπασκετικής κατάθλιψης.
Εάν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει έτσι, θα περάσουμε τις μισές νύχτες του χειμώνα οικτίροντας και μεμψιμοιρώντας.
Για τις άλλες μισές δεν παίρνω όρκο, αφού ο Ολυμπιακός μοιάζει πιο ισχυρός και αξιόμαχος. Αλλά ας τον αφήσουμε αυτόν για αύριο.
Για τον Παναθηναϊκό, η πρεμιέρα ήταν κάποιου είδους ναδίρ ή τουλάχιστον έτσι θέλει να ελπίζει ο ίδιος.
Δεν ξέρω αν μπορεί να παίξει χειρότερα από αυτό που παρουσίασε στο Μονακό. Η ομάδα έμοιαζε πέτρινη μέσα στο γήπεδο και μύριζε μούχλα.
Ας πούμε, όμως, ότι της πήγαν όλα στραβά σαν να ήταν ματιασμένη.
Πόσο πιθανό είναι να τελειώσουν αγώνα οι δύο βασικοί περιφερειακοί σκόρερς Πέρι και Νέντοβιτς με 0/17 σουτ; Ολογράφως, μηδέν στα δεκαεφτά.
Πόσες φορές θα τελειώσει ο Παναθηναϊκός ματς με περισσότερα λάθη (8) παρά ασίστ (7);
Υπό άλλες συνθήκες, η υπεροχή του στους αιθέρες (39-34 ριμπάουντ με 14-8 επιθετικά, 5 τάπες) και η ικανοποιητική αμυντική επίδοση (όπως καθρεφτίζεται στο 43% των Μονεγάσκων), σε συνδυασμό με τον έλεγχο του ρυθμού, θα γίνονταν υποθήκες νίκες.
Αλλά δεν θα βρεθούν στη φετινή Euroleague πολλές ομάδες τόσο αδύναμες όσο η Μονακό ούτε πολλές έδρες νερόβραστες σαν το σπίτι του «Γιατρού Γκαστόν» με τους 2.000 σαλονάτους μεσιέδες και τους γαλαζοαίματους.
Απέναντι σε αντιπάλους όπως η Μπάγερν και η Ζαλγκίρις, για να μη πιάσω τα μεγαθήρια, τέτοια απόδοση σημαίνει 40άρα. Θυμίζω το πρόσφατο φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα.
Ο Δημήτρης Πρίφτης παρέλαβε μία ομάδα με μισοάδειο πορτοφόλι, στερημένη αίφνης από έναν παίκτη που ήταν θεμέλιος λίθος για το μέλλον (Μήτογλου) και ορφανή από το μέταλλο της εποχής των θριάμβων.
Το αγωνιστικό σχέδιο του Έλληνα προπονητή είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού.
Ο Πρίφτης θέλει να γεμίσει το γήπεδο με χέρια, να παίξει πιεστική άμυνα σε όλο το γήπεδο ει δυνατόν, να ελέγξει την εναέρια κυκλοφορία, να αναπληρώσει με αθλητικότητα και ιδρώτα ό,τι του λείπει σε ταλέντο και προσωπικότητα.
Αυτή είναι η πατροπαράδοτη συνταγή του φτωχού. Κάπως έτσι γεμίζει το πιάτο του.
Ωστόσο, χρειάζεται να τηρηθούν κάποιες στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να σημειωθούν οι απαραίτητοι 75-80 πόντοι που θα γεμίσουν το σακούλι με κουκιά.
Η δημιουργία των Πέρι, Μέικον είναι σχολικού επιπέδου ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε απόψε.
Είχαν τρακ οι δύο πρωτάρηδες; Πιθανόν. Αλλά η παρθενική εμφάνισή τους στην Euroleague είχε οσμή Eurocup ή BCL.
Οι 20 πόντοι του Νεμάνια Νέντοβιτς είναι εκ των ων ουκ άνευ για να ρολάρει αυτή η ομάδα, αλλά ο τσακισμένος από τον “long Covid” Σέρβος είναι σήμερα περισσότερο επιχείρημα υπέρ του εμβολιασμού παρά μπασκετμπολίστας.
Η μπροστινή γραμμή είναι γεμάτη και αρκετά αξιόλογη ως σύνολο, άσχετα αν της λείπει ακόμη η χημεία.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα στήσουν πολλοί αντίπαλοι σέντερ σεμινάριο στο low post όπως έκανε απόψε ο σχεδόν παλαίμαχος Μοτιεγιούνας ούτε θα βρουν πολλές ομάδες αφύλαχτη την πίσω πόρτα όταν βγαίνει ψηλά ο Παπαγιάννης για να μαρκάρει.
Το κενό του Μήτογλου ήταν σε τέτοιες φάσεις κραυγαλέο, αφού οι Φλόιντ, Έβανς, Ουάιτ δεν έχουν παρόμοια αντίληψη του παιχνιδιού.
Είναι βέβαια αθλητικοί και θα σβήσουν τα φώτα αρκετές φορές, όπως έκαναν και στο πριγκηπάτο.
Η αλτικότητα των τριών (και όχι μόνο αυτών) είναι βασικό γρανάζι στο αγωνιστικό όραμα του Πρίφτη. Και από τα ελάχιστα που απόψε λειτούργησαν.
Δεν είναι ο Μήτογλου αυτός που λείπει από τον φετινό και από τον περυσινό Παναθηναϊκό. Είναι ο Καλάθης. Η δική του φυγή άλλαξε το στάτους της ομάδας.
Ο Πρίφτης ζήτησε «υπομονή» στις πρώτες δηλώσεις του μετά τον αγώνα. Και ομολόγησε, ότι πρέπει να διορθωθούν αρκετά πράγματα, «ιδίως στην επίθεση».
Με ή χωρίς μεταγραφή; Οι πληροφορίες που έρχονται από μανατζαραίους είναι ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει έναν καλό οργανωτή, ακόμα και σε απίθανες γωνιές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Οι μανατζαραίοι, βέβαια, παίζουν τα παιχνιδάκια τους και δεν είναι πάντοτε αξιόπιστοι. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που απόψε έγινε καρφί στο μάτι των οπαδών του «τριφυλλιού».
Πόσο δύσκολο ήταν δα να ντυθεί για τρίτη φορά στα πράσινα ο Μάικ Τζέιμς, που κατέληξε με εξαψήφιο συμβόλαιο στη Μονακό;
Ο Αμερικανός μπορεί να είναι περισσότερο κατάρα παρά ευλογία για μία ομάδα όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ή ο παλιός καλός Παναθηναϊκός, αλλά για τα σημερινά μέτρα και σταθμά των «πρασίνων», με αυτή την περιφερειακή γραμμή, θα έμοιαζε με πυρηνικό επιστήμονα.
Απόψε δεν ήταν καλός, αλλά η απόδοσή του στο πρώτο δεκάλεπτο (με τα δύο κλεψίματα, τους αιφνιδιασμούς και τους γρήγορους πόντους στο πέντε εναντίον πέντε) έκρινε τις ισορροπίες του αγώνα.
Πηγή: Gazzetta
