Ο Νίκος Ζήσης θυμάται την αγκωνιά του Άντερσον Βαρεχάο κι όλα όσα ακολούθησαν έως ότου οι δυο τους ειδωθούν ξανά, κάπου στη Βραζιλία.
“Πηγαίνω προς τα μέσα, προς το καλάθι κι ακριβώς στο κέντρο της ρακέτας, μου ρίχνει αγκωνιά. Νομίζω, όλοι όσο ασχολούνται με το μπάσκετ, θυμούνται ακριβώς αυτή τη φάση”. Και πώς γίνεται να την ξεχάσει κάποιος; Εκείνο το πρωινό της 20ης Αυγούστου του 2006, μαζί με τον Νίκο Ζήση πόνεσε κι ένα ολόκληρο έθνος. Εκείνο το πρωινό, η κραυγή του πόνου είχε ακουστεί πέρα από το γήπεδο της Χαμαμάτσου, πολύ μακριά από την Ιαπωνία.
Η αγκωνιά του Άντερσον Βαρεχάο παρ’ ολίγο να αποδειχθεί… δολοφονική: “Πες μου γιατί το έκανες αυτό; Πήγες να με σκοτώσεις…”. Ο δράστης όμως, δεν το είχε δει έτσι.
