Ο Ότο Ρεχάγκελ, ο «King Otto», ο προπονητής που το καλοκαίρι του 2004 έγραψε το μεγαλύτερο αθλητικό παραμύθι που γνώρισε ποτέ η χώρα μας.
Στα 87 του πια, δεν είναι απλώς μια εμβληματική φιγούρα της προπονητικής. Είναι ο ξένος που έγινε…. Έλληνας. Ο Γερμανός που χάρισε σε ένα ολόκληρο έθνος την πιο γλυκιά στιγμή περηφάνιας.
Από το Έσσεν στα σαλόνια της Bundesliga
Μεγαλωμένος σε μια μεταπολεμική Γερμανία, ο Ρεχάγκελ έμαθε από νωρίς τι σημαίνει πειθαρχία και δουλειά. Ως ποδοσφαιριστής έπαιξε κυρίως στη Βέρντερ Βρέμης, όμως η πραγματική του κλήση ήταν η προπονητική.
Στους πάγκους της Bundesliga, έγραψε ιστορία. Με τη Βέρντερ, με την Κάιζερσλάουτερν, την οποία το 1998 οδήγησε σε πρωτάθλημα Γερμανίας ως νεοφώτιστη, ένα ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.
Η ελληνική πρόκληση
Το 2001, η ΕΠΟ τον φέρνει στην Εθνική Ελλάδας. Η υποδοχή; Χλιαρή. Ένας αυστηρός Γερμανός, με βαρύ βιογραφικό αλλά ξένος προς την ελληνική νοοτροπία.
Τα πρώτα αποτελέσματα δεν εντυπωσίασαν. Έλαβε τεράστια αμφισβήτηση και έτυχε καχυποψίας. Όμως ο Ότο είχε σχέδιο. Πειθαρχία, ξεκάθαρους ρόλους, ομαδικότητα. Έχτισε ένα σύνολο που δεν φοβόταν κανέναν.
Το καλοκαίρι που δεν θα τελειώσει ποτέ
Euro 2004, Πορτογαλία.
Από την πρεμιέρα με το 2-1 επί της διοργανώτριας, μέχρι τον τελικό της 4ης Ιουλίου, η Ελλάδα έγραψε το δικό της έπος. Η νίκη επί της Γαλλίας, το «χρυσό» γκολ του Δέλλα με την Τσεχία, το καρφί του Χαριστέα στον τελικό.
Κι ο Ρεχάγκελ εκεί, ψύχραιμος αλλά με βλέμμα που έλαμπε, να υψώνει τις γροθιές στον ουρανό. Ένας Γερμανός που έζησε το ελληνικό όνειρο πιο έντονα κι από εμάς.
Η παρακαταθήκη
Έμεινε μέχρι το 2010, οδηγώντας την Ελλάδα σε Euro 2008 και Μουντιάλ 2010. Δεν ήταν μόνο οι προκρίσεις, ήταν η αλλαγή νοοτροπίας. Ο Ρεχάγκελ έμαθε ότι δεν στην Ελλάδα ότι δεν καταδικασμένη να παίζει τον ρόλο του «μικρού».
Για εμάς, το όνομά του δεν είναι απλώς μια υπογραφή σε μια χρυσή σελίδα. Είναι το ίδιο το κεφάλαιο.
87 χρόνια ζωής, μια αιωνιότητα δόξας
Σήμερα, στα γενέθλιά του, η Ελλάδα θυμάται. Γιατί το όνομα «Ότο Ρεχάγκελ» δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Είναι εικόνες, σημαίες, φωνές, δάκρυα. Είναι η βραδιά που όλοι ήμασταν παιδιά και πιστέψαμε ότι τα θαύματα γίνονται.
