Επιμέλεια, Νίκος Συριώδης
Η προετοιμασία της Βραζιλίας ενόψει του Μουντιάλ του 1974, ούσα κάτοχος του τίτλου, συμπεριελάμβανε αρκετά φιλικά απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες. Ένα εξ αυτών ήταν απέναντι στην Εθνική Ελλάδας. Μπορεί βέβαια για την “σελεσάο” να ήταν ένα ακόμη παιχνίδι, για την Εθνική μας όμως ήταν κάτι περισσότερο από ένα όνειρο. Χωρίς συμμετοχή ως τότε σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, μια αναμέτρηση απέναντι στη Βραζιλία στο αχανές Μαρακανά αποτελούσε τεράστια πρόκληση!
Ήταν 28 Απριλίου 1974, όταν μπροστά σε 100.000 θεατές ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος. Όσο για τον αγώνα που ακολούθησε, οι διεθνείς μας μια αγκαλιά πανηγύρισαν 90 λεπτά αργότερα το ισόπαλο 0-0 με μια ιστορική εμφάνιση. Οι ποδοσφαιριστές του Αλκέτα Παναγούλια έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, με κορυφαίο όλων τον Τάκη Οικονομόπουλο: “Ο τερματοφύλακας της Ελλάδας είχε χέρια από μαγνήτη”, ανέφερε το Reuters.
Ο τεχνικός της Βραζιλίας, Μάριο Ζαγκάλο, είχε μείνει έκπληκτος από την απόδοση της Εθνικής μας. “Η ελληνική ομάδα δεν ήταν αυτή που μας είπαν”, σημείωσε μεταξύ άλλων. “Δεινοπάθησα διότι ήταν άριστα οργανωμένη στην άμυνα η Ελλάδα”, είχε δηλώσει μετά το ματς ο Ριβελίνο, ενώ ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει σε όλα τα ματς μίας τελικής φάσης Μουντιάλ (1970), ο Ζαϊρζίνιο, στάθηκε στην παρουσία του “στρατηγού” Μίμη Δομάζου. “Τον Δομάζο τον γνωρίζω και διαπίστωσα ότι εξακολουθεί να είναι πάντα ένας τόσο καλός παίκτης”.
Ο Αλκέτας Παναγούλιας τόνισε με τη σειρά του πως “αυτή ήταν μόνο η αρχή”. Στόχος του Έλληνα τεχνικού ήταν το Μουντιάλ του 1978. Τελικά κατάφερε την πρώτη πρόκριση της Ελλάδας σε μεγάλη διοργάνωση (Euro 1980). Σε Παγκόσμιο Κύπελλο έπαιξε η γαλανόλευκη στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών το καλοκαίρι του 1994, δηλαδή 20 χρόνια μετά το φιλικό με τη Βραζιλία.
Τους κοιτάξαμε στα μάτια, δεν φοβηθήκαμε
“Την παραμονή του αγώνα κάναμε μια πρώτη επίσκεψη στο Μαρακανά. Δέος! Ενα μεγαθήριο, μπήκαμε μέσα χαζεύαμε το γήπεδο, το χόρτο ήταν πολύ μεγάλο και κουραστικό για μας, που είχαμε συνηθίσει αλλιώς”, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην “Ελευθεροτυπία” ο Χρήστος Τερζανίδης, μέλος εκείνης της ομάδας.
Για το ματς είχε αναφέρει:“Στο παιχνίδι φανήκαμε λίγο τυχεροί, οι Βραζιλιάνοι μάς πίεσαν, ειδικά στην αρχή αλλά και προς το τέλος. Τους κοιτάξαμε όμως στα μάτια, δεν φοβηθήκαμε”. Για πρώτη φορά σε αγώνα βλέπαμε γύρω από τον αγωνιστικό χώρο δέκα πιτσιρίκια να μαζεύουν αμέσως την μπάλα και να την πετάνε μέσα για να μη χάνεται χρόνος. Όπως γίνεται σήμερα. Εμείς θέλαμε σ’ αυτές τις διακοπές να πάρουμε μια ανάσα και αυτοί πετούσαν την μπάλα μέσα να συνεχίσουμε!”.
Κλαίμε όλοι! Κλαίμε όλοι!
Ο αστικός μύθος θέλει τον απεσταλμένο της Αθλητικής Ηχούς, Κώστα Κυριάζη, να τηλεφωνεί στην εφημερίδα μετά τον αγώνα για να ενημερώσει για το τελικό αποτέλεσμα, φωνάζοντας μόλις απαντήθηκε η κλήση: “Κλαίμε όλοι! Κλαίμε όλοι!“. Η γραμμή έπεσε χωρίς να προλάβει να αναφέρει το αποτέλεσμα της αναμέτρησης!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Βραζιλία: Λεάο, Ζε Μαρία, Λουίς Περέιρα, Πιάτσα, Νελίνιο, Πάουλο Σέζαρ, Λεβίνια, Σέζαρ (Λεϊβίνια), Ριβελίνο, Έντου και Ζαϊρζίνιο.
Ελλάδα: Οικονομόπουλος, Πάλλας, Καμπάς, Συνετόπουλος, Ιωσηφίδης, Ελευθεράκης, Δομάζος, Σαράφης, Τερζανίδης, Αντωνιάδης, Δεληκάρης (65′ Μαύρος).
Διαιτητής: Ρομπέρ Βιρτς (Γαλλία)
Πηγή: Sport 24
