Του Αλέξη ΣπυρόπουλουΗ θέση στο top-8 του Γιουρόπα Λιγκ, ένα θαυμάσιο επίτευγμα, επιβεβαιώνει το γαλόνι που ο Ολυμπιακός έραψε στη στολή τον περασμένο Μάιο στην OPAP Arena. Και κάτι περισσότερο… Με την κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ έκανε ο Ολυμπιακός στον εαυτό του, τη χάρη να «παραλείψει» έξι ευρωπαϊκά παιγνίδια μες στο καλοκαίρι. Όταν έφτασε η στιγμή να δώσει το πρώτο ευρωπαϊκό παιγνίδι σε αυτή τη σεζόν, ήδη είχαν περάσει ακριβώς δύο μήνες από το πρώτο ευρωπαϊκό παιγνίδι του ΠΑΟΚ (Μπόρατς), από το πρώτο ευρωπαϊκό παιγνίδι του Παναθηναϊκού (Μπότεφ), από το πρώτο ευρωπαϊκό παιγνίδι της ΑΕΚ (Ιντερ Εσκάλδες). Μία άλλη, τελείως διαφορετική, προπονητική pre-season διαδικασία. Με καμία, φυσική ή ψυχική, φθορά. Φαίνεται!
Τώρα, με τη θέση στο top-8 του Γιουρόπα Λιγκ, η χάρη που έκανε ο Ολυμπιακός στον εαυτό του είναι ότι θα «παραλείψει» δύο μεσοβδόμαδα παιγνίδια μες στον Φεβρουάριο τα οποία, διαφορετικά, θα έρχονταν «μέσα» στους αγώνες Σούπερ Λιγκ με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Ανεκτίμητο! Το τρέχον σερί μεσοβδόμαδων παιγνιδιών του Ολυμπιακού, μόνο των μεσοβδόμαδων, είναι Παναθηναϊκός-Ευρώπη-Ευρώπη-Παναθηναϊκός. Με θέση εκτός top-8, θα ήταν Παναθηναϊκός-Ευρώπη-Ευρώπη-Παναθηναϊκός-Ευρώπη-Ευρώπη. Non-stop. Οπότε μάλλον σήμερα είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε, γιατί ο προπονητής πήγε “με τα χίλια” στο Ντραγκάο ενόσω παλαβοί γύρω-γύρω τον ρωτούσαν για το ελληνικό clasico μετά το Ντραγκάο…
Χρηστική υπενθύμιση. Η ανάβαση προς το top-8 του Γιουρόπα Λιγκ, ξεκίνησε με ήττα στο «πρώτο ετάπ». Καθαρή ήττα, στη Λιόν. Αν δεν απατώμαι, η μοναδική αναμέτρηση στην οποία ο Μεντιλίμπαρ θέλησε να δει το 5-3-2. Σημασία όμως, δεν έχει το τότε. Σημασία έχει, το έκτοτε. Έκτοτε λοιπόν, στα επόμενα επτά ετάπ, ο Ολυμπιακός έγραψε 4-3-0 σε νίκες-ισοπαλίες-ήττες. Με 9-1 γκολ. Θεαματικό; Περισσότερο, σταθερό και ασφαλές. Αυτή τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην πλοήγηση, είναι που νιώθει ολόκληρος ο Πλανήτης Ολυμπιακός. Ο,τι νιώθουν, αντανακλάται στην “αγάπη” που κάνει τον Βάσκο κόουτς…να κοκκινίζει όπως ο ίδιος είπε. Μια άλλη χρηστική υπενθύμιση είναι ότι τέσσερις μήνες έκτοτε, τέσσερις μήνες από την πρεμιέρα στη Λιόν, η νικήτρια εκείνης της νύχτας Ολεμπίκ…άλλαξε, αυτές τις ώρες, προπονητή!
Ο Ολυμπιακός έκλεισε τη league phase με την «καλύτερη άμυνα» στη διοργάνωση. Ενας ευφημισμός, χάριν συντομίας. Ο Ολυμπιακός δεν έχει την καλύτερη άμυνα. Ο Ολυμπιακός έχει την ομάδα που είναι διατεθειμένη να κάνει, από τον σέντερ-φορ ως τον τερματοφύλακα, την πιο “για θάνατο” άμυνα στη διοργάνωση. Φυσικά η άμυνα, καθορίζει και την επίθεση. Άλλη μία φορά ένα γκολ, το δεύτερο από τα τρία επί των Αζέρων, ήταν…το πιο Μεντιλίμπαρ γκολ. Δωρικό! Ενα κλέψιμο, μία πάσα, ένα σουτ, τέλος.
Επτά στα 9-1 γκολ μετά τη Λιόν, σχεδόν ασύλληπτο, τα έβαλε ο Ελ Κααμπί. Πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση, και με δύο χαμένα καθ’ οδόν πέναλτι! Ενα διαμαντάκι του scouting. Ας σκεφτούμε ποιος θα προσλάμβανε, και θα χρυσοπλήρωνε, ένα 30χρονο σέντερ-φορ με μοναδικό “ευρωπαϊκό” παρελθόν μία θητεία στην εσχατιά της Τουρκίας (Χατάισπορ). Ενα 30χρονο σέντερ-φορ που, συν τοις άλλοις, έπρεπε να αντέξει στη σύγκριση με τον Ελ Αραμπί…
Η άμυνα για θάνατο με σημείο εκκίνησης τον σέντερ-φορ, προϋποθέτει ένα πράγμα. Αυτοθυσία. Αλλιώς, δεν γίνεται. Ο Πιρόλα είναι σέντερ-μπακ, και παίζει αριστερός μπακ. Ο Ροντινέι είναι δεξιός μπακ, και παίζει δεξιός εξτρέμ. Ο Τσικίνιο είναι χαφ του άξονα, και πολύ συχνά παίζει στα πλάγια της μεσαίας γραμμής. Ο Κωστούλας είναι σέντερ-φορ, και συνεχώς παίζει στις επιθετικές θέσεις πίσω από τον σέντερ-φορ. Κανείς δεν μουρμούρισε «δεν είναι αυτή η θέση μου». Όσο δεν μουρμουρίζει κανείς, επίσης κανείς επόμενος (που θα του ζητηθεί, ενδεχομένως, να παίξει σε άλλη θέση) δεν υπάρχει περίπτωση, διότι καταλαβαίνει πως “δεν τον παίρνει”, να μουρμουρίσει.
Κάποτε ο Οτο στην Εθνική, έκανε…πολύ χειρότερα. Με το μυαλό της ηλικίας τους τότε, οι διεθνείς τον έβλεπαν περίπου όπως και εμείς στα μίντια. Για ημίτρελο! Με το μυαλό σημερινών πενηντάρηδων, όποτε ανατρέχουν σε περιστατικά, οι διεθνείς αντιλαμβάνονται πως ο Οτο δεν έκανε, στην πραγματικότητα, τρέλες. Ο Οτο απλώς ξεχώριζε, ποιοι ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν άνευ όρων το εγώ και ποιοι πρότασσαν το «δεν είναι αυτή η θέση μου». Ξεχώριζε δηλαδή, με ποιους θα πάει στο πεδίο της μάχης και ποιους θα αφήσει. Με όσους μαχητές ξεχώρισε για να πάρει μαζί, ξέρετε τι κατάφερε.
Μήνες πίσω. Δεν είναι δα και προϊστορία, είναι μονάχα μερικοί μήνες, για να πεις ότι τα ξεχάσαμε. Ποτάμι κυλούσε το κλάμα, εκεί έξω. Πού είναι ο Φορτούνης, πού είναι ο Ντανιέλ Ποντένσε, πού είναι ο Γιόβετιτς, πού είναι ο Ιμπόρα, πού είναι οι μικροί που πήραν το Γιουθ Λιγκ…αλλά ο προπονητής δεν τους βάζει. Αλήθεια, το ακούγαμε και αυτό. Οτι αυτός ο προπονητής, δεν βάζει τους μικρούς! Εδώ, στη φάση του δράματος, ο τίτλος στο άρθρο ήταν ότι ο Ολυμπιακός μπαίνει στη σεζόν με «το πιο ισορροπημένο και αρμονικό ρόστερ». Ισορροπία και αρμονία κάνουν, εκτός από πολλά άλλα, να προσπερνιούνται και οι εκάστοτε αστοχίες σε ψώνια.
Αν κάτι μαθαίνει κανείς με τα (πολλά) χρόνια στο ποδόσφαιρο, είναι να βάζει το trust the process υπεράνω οποιωνδήποτε πρόσκαιρων εντυπώσεων, ή και αποτελεσμάτων. Προφανώς, δεν είναι εύκολο κομμάτι. Μήνες μετά, αν κάτι έχει ξεχαστεί, αυτό είναι το…ποτάμι των δακρύων. Ο Φορτούνης μια χαρά παίζει για τον Γιώργο Δώνη, ο Ντανιέλ Ποντένσε μια χαρά παίζει για τον Φατίχ Τερίμ, ο Γιόβετιτς μια χαρά παίζει για τον Γιάννη Αναστασίου, ο Ιμπόρα μια χαρά έχει επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα (Λεβάντε), ο Μουζακίτης βγαίνει ο Ιανουάριος και έχει γράψει 22 ματς, ο Κωστούλας βγαίνει ο Ιανουάριος και έχει γράψει 26 ματς, ο Ολυμπιακός βγαίνει ο Ιανουάριος και είναι πρώτος στο πρωτάθλημα και με τα τσαρούχια στους “16” του Γιουρόπα Λιγκ.
Μπορεί να σας φανεί άσχετο, για μένα δεν είναι. Προ (αρκετών) ετών, είχα διαβάσει μια συνέντευξη του ανθρώπου που δημιούργησε την Aegean, του Θεόδωρου Βασιλάκη, ο οποίος δεν ευρίσκεται πια στη ζωή. Στον παρανοϊκό κόσμο των mail, των excel, των πολύπλοκων νομικών διαδικασιών, των δικαιοπραξιών που απαιτούν να ασχοληθεί στρατός ανθρώπων για να επιτευχθούν, εκείνος ο ευγενής και αναλλοίωτος άνθρωπος αναπολούσε την εποχή που «οι συμφωνίες γίνονταν με τον λόγο». Πολύ πιο απλό. «Δίναμε τα χέρια, και αυτό ήταν». Αισθάνεται κανείς πως ο Μεντιλίμπαρ, από εκείνη την εποχή έρχεται. Στον ορυμαγδό των αναλύσεων, των μετρήσεων, των gps, των προγραμμάτων, της τεχνητής νοημοσύνης, φυσικά των social media, ο Μεντιλίμπαρ είναι ένας αναλλοίωτος άνθρωπος «του λόγου». Ένας αδρός προπονητής που αποφασίζει, περισσότερο «με το μάτι» παρά με τα data.
Πηγή: Sdna
