Του Νίκου Παπαδογιάννη
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο φόρεσε τα μπλε και το 2019 και το 2016 και το 2015 και το 2014, αφήνω στην άκρη τη χρονιά που αποχώρησε στα μισά της προετοιμασίας λόγω τραυματισμού. Ήταν πάντοτε καλός, αλλά δεν ήταν ποτέ τόσο καλός όσο τώρα. Ήταν πάντοτε ενθουσιώδης, αλλά τις κάψες τις φετινές του, τις τρομακτικές για τον αντίπαλο, δεν θυμάμαι να τις έχω ξαναδεί.
Πλέον φοράει στο κεφάλι του τις δάφνες του πρωταθλητή, του δις MVP, του μπασκετμπολίστα που λίγο λίγο καταπίνει τον πλανήτη. Το νιώθει ο ίδιος, το νιώθουν οι συμπαίκτες του, το νιώθουν οι αντίπαλοι. Και, φυσικά, το νιώθουν οι φίλαθλοι.
Ο θεατής που πλήρωσε 10-15 ευρώ για να παρακολουθήσει αυτό το απίστευτο αποψινό υπερθέαμα ασφαλώς πέτυχε το καλύτερο «ντιλ» στην αυγουστιάτικο πόλη. Είδα αμέτρητες φανελίτσες Μιλγουόκι Μπακς και πολλούς ξένους τουρίστες στην εξέδρα! Δεν θα εκπλαγώ αν κάποιοι αδειούχοι του Αυγούστου διακόψουν τις διακοπές τους 2-3 μέρες νωρίτερα, για να επιστρέψουν στη μισοέρημη πόλη και να περάσουν το επόμενο ΠΣΚ στο ΟΑΚΑ.
Το μόνο που φοβάμαι, μετά τον αποψινό χορό κορυφαίων υπουργών στην κερκίδα των επισήμων είναι μην εμφανιστεί στο «Ακρόπολις» και ο γνωστός γουρλής…
Αστειεύομαι ως προς το τελευταίο, αλλά σοβαρολογώ ως προς τα υπόλοιπα. Εάν ο Δημήτρης Ιτούδης βρει τρόπους ώστε να υποδέχεται τη μπάλα ο Γιάννης στην καρδιά ή έστω στο υπογάστριο της αντίπαλης άμυνας, όπως απόψε, κάποιοι αντίπαλοι θα μαρτυρήσουν.
Απέναντι στην αποψινή Ισπανία, που πάντως μοιάζει περισσότερο με Εθνική Ελπίδων αν όχι με φάντασμα της πρωταθλήτριας Κόσμου, ο Γιάννης σούταρε 9/10 δίποντα, κέρδισε 10 βολές, μάζεψε 10 ριμπάουντ και έγραψε 31 πόντους σε 20:33 συμμετοχής: ατομικό ρεκόρ με τη μπλε φανέλα. Έβαλε και 2/3 τρίποντα, αλλά αυτά δεν θα πέσω στην παγίδα να τα σπουδαιολογήσω.
Στην άμυνα, ο Γιάννης έπαιζε «λίμπερο», ιδίως όταν πέρασε στη θέση «5». Δεν ξέρω αν τέτοιου είδους τεχνάσματα θα αποδειχθούν εξίσου αποτελεσματικά απέναντι σε ομάδες με πολλαπλή απειλή από το λόου πόστ (π.χ. τη Λιθουανία των Βαλανσιούνας, Σαμπόνις), ιδίως αν απουσιάσει ο αμφίβολος Παπαγιάννης, αλλά ο Γιάννης δεν έχει καμία δουλειά να κυνηγάει οποιονδήποτε έξω στην περιφέρεια.
Θα πρέπει να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας μαρκάροντας χώρο και όχι παίκτη. Τέσσερις μαν-του-μαν και ένας ζώνη! Παλιά το λέγαμε για πλάκα το παραπάνω, αλλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με τα χέρια κουπιά, το θεόρατο κορμί και την ξεχωριστή αντίληψη του παιχνιδιού μπορεί να το κάνει πραγματικότητα.
Δεν θέλω να παρασυρθώ σε θριαμβολογίες και φιλόδοξα προγνωστικά, αφού ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και ανηφορικός. Παρατήρησα όμως κάμποσα ενδιαφέροντα πραγματάκια σε αυτή την (ουσιαστικά) «πρώτη» του Δημήτρη Ιτούδη. Και πολύ …μπάσκετ Ιτούδη, με γρηγοράδα, ιδέες, ενέργεια, αποστάσεις και άφθονα πλονζόν στο παρκέ.
Το small ball πήγε σύννεφο, με σχήματα όπου στο «5» κατέβηκε όχι μόνο ο Αγραβάνης, αλλά και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο. Οι δύο «Παπ» έπαιξαν κατά διαστήματα μαζί, όχι μόνο στα δύο «φτερά», αλλά και στις θέσεις 2+3.
Ο Λαρεντζάκης, αλλά και ο Καλαϊτζάκης, χρεώθηκαν αποστολές καμικάζι σε άμυνες των λίγων δευτερολέπτων. Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης χρησιμοποιήθηκε ως ρεζέρβα του Καλάθη στη θέση του πόιντ-γκαρντ, δίπλα σε τέσσερις ψηλούς, όχι πάντως με ιδιαίτερη επιτυχία.
Ο Ιτούδης υιοθέτησε άμυνα με αλλαγές όπου ο πολύ καλός Κώστας Αντετοκούνμπο είχε τη δυσκολότερη αποστολή (σε ρόλο, ας πούμε, Παπαγιάννη) και δεν υστέρησε. Παρεμπιπτόντως, ο Ιτούδης λέει ότι ο λαβωμένος Παπαγιάννης αισθάνεται καλύτερα και κάνει τεράστια προσπάθεια για να προλάβει, με τους γιατρούς να δηλώνουν ότι είναι σε καλό δρόμο. Για τον Κώστα Σλούκα, δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία. Εάν το μεθαυριανό ματς με τους Ισπανούς ήταν επίσημο, αυτός μάλλον θα έπαιζε..
Συνολικά, το τεστ ήταν δυνατό, απαιτητικό και αρκετά χρήσιμο, αφού οι Ισπανοί -ακόμα και αποδεκατισμένοι- παίζουν σοβαρό και οργανωμένο μπάσκετ. Τις άμυνες ζώνης που μελλοντικά θα δυσκολέψουν την Εθνική μας ο Σκαριόλο προτίμησε -και σωστά- να τις κρατήσει για κάποια επίσημη αναμέτρηση, όπου θα βγάζει άσους από το κόκκινο μανίκι, και όχι για ένα φιλικό ματσάκι της 9ης Αυγούστου.
Η διαφορά χάθηκε μόνο όταν επιστρατεύτηκε σχήμα με πολλές ρεζέρβες και ανακτήθηκε εν ριπή οφθαλμού με την επιστροφή του Γιάννη και των λοιπών βασικών. Το 63-57 έγινε 75-59 και η ψαλίδα πλησίασε ξανά τους 20 πόντους.
Περισσότερο απ’ όλους τους άλλους, όμως, η Εθνική θα πρέπει να τυλίξει με βαμβάκι και όταν έρθει η ώρα να αξιοποιήσει κατάλληλα, τον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Τα στοιχεία που δίνει στην ομάδα ο Ελληνοαμερικανός είναι ανεκτίμητα και δυσεύρετα στο ελληνικό μπάσκετ: ταχύτητα, προσωπική φάση, σουτ, παιχνίδι με επαφή, αιφνιδιασμός.
Βρείτε μου πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαμε off guard ικανό να δίνει 11 πόντους, 5/8 σουτ και 4 ασίστ σε 23 λεπτά χωρίς να παίζει το πρώτο βιολί και θα σας δείξω σε φωτογραφία ποιον χρειαζόμασταν για να κάνουμε ένα ή περισσότερα παραπανίσια βήματα το 2019 στην Κίνα.
Πηγή: Gazzetta
