Το καταραμένο πέμπτο Tour

Του Θανάση Κρεκούκια

“Σταματήσαμε. Ο Νιλ κι εγώ κοιταχτήκαμε σε μια παγωμένη σιωπή και μείναμε έτσι για είκοσι δευτερόλεπτα, τρέμοντας. Πήγα στο αυτοκίνητο της ομάδας του και ρώτησα αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, ενώ την ίδια στιγμή σκεφτόμουν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι νεκρός. Το να βλέπεις κάτι τέτοιο, δεν είναι καθόλου ευχάριστο“. Με αυτά τα λόγια, ακόμα σοκαρισμένος από τα όσα είχε δει να εκτυλίσσονται μπροστά του, περιέγραψε ο Νταν Μάρτιν (UAE) τις πρώτες στιγμές μετά το ατύχημα του Κρις Φρουμ. Ο Ιρλανδός ποδηλάτης βρισκόταν ακριβώς πίσω από το αυτοκίνητο της Ineos και παρακολούθησε με κινηματογραφική ταχύτητα την πτώση του Βρετανού, την ώρα που αμφότεροι βρίσκονταν στη διαδρομή του χρονομέτρου του Dauphiné, κάνοντας την αναγνωριστική τους βόλτα.

Σύμφωνα με τον Ντέιβ Μπρέιλσφορντ (μάνατζερ της Ineos), ο Φρουμ άφησε το ένα χέρι από το τιμόνι για να καθαρίσει τη μύτη του και εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια δυνατή ριπή αέρα αποσταθεροποίησε την πορεία του ποδηλάτου, με αποτέλεσμα ο αθλητής να πέσει πάνω σε έναν τοίχο σπιτιού με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα. Του δόθηκαν επιτόπου οι πρώτες βοήθειες, στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο τοπικό νοσοκομείο της Ρουάν και από εκεί με ελικόπτερο στο Σεντ Ετιέν. Από τις εξετάσεις που ακολούθησαν, διαπιστώθηκαν κατάγματα στο δεξί μηριαίο οστό, στον δεξιό αγκώνα και σε αρκετά πλευρά, καθώς και ένα ράγισμα στη λεκάνη. Το απόγευμα της Τετάρτης, ο Φρουμ μπήκε στο χειρουργείο, όπου υποβλήθηκε σε εξάωρη επέμβαση, η έκβαση της οποίας κρίθηκε απόλυτα επιτυχημένη από τους γιατρούς.

Ο Κρις Φρουμ στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο της Ρουάν.

Ο Βρετανός βρίσκεται πλέον στη μονάδα αυξημένης φροντίδας, όπου θα παραμείνει για τις επόμενες ημέρες, μέχρι να σταθεροποιηθεί τελείως η κατάστασή του και να είναι δυνατή η μεταφορά του με αεροπλάνο στην πατρίδα του. Πάντως από το πρωί της Πέμπτης, ο Φρουμ ξύπνησε, εξετάστηκε από την ιατρική ομάδα του νοσοκομείου του Σεντ Ετιέν, καθώς και από τον επικεφαλής του ιατρικού τιμ της Ineos, Richard Usher και άρχισε ήδη να ρωτάει για το χρονικό διάστημα που θα απουσιάσει από την αγωνιστική δράση και τον χρόνο που θα χρειαστεί για την πλήρη αποθεραπεία του. Στη διάρκεια της ημέρας, ο αθλητής ενημερώθηκε και για τις εξελίξεις στο θέμα του Χουάνχο Κόμπο, νικητή της Vuelta του 2011. Η UCI ανακοίνωσε ότι διαπιστώθηκαν ανωμαλίες στο βιολογικό διαβατήριο του Ισπανού τη διετία 2009-2011 και του αφαιρέθηκαν οι νίκες σε αυτό το διάστημα.

Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η τελική νίκη και η κόκκινη φανέλα θα περάσουν στον δεύτερο εκείνης της διοργάνωσης, Κρις Φρουμ, αν και αυτό δεν θα ανακοινωθεί ακόμα επίσημα, αφού ο Κόμπο έχει ένα μήνα μπροστά του για να αποφασίσει αν θα κάνει έφεση κατά της απόφασης στο TAS, το ανώτατο δικαστήριο επίλυσης αθλητικών διαφορών. Για να επιστρέψουμε τώρα στα του ατυχήματος, τα μεγάλα ερωτηματικά είναι πλέον δυο. Το πρώτο, πότε θα μπορέσει ο Φρουμ να ξεκινήσει προπονήσεις και προφανώς αγώνες και το δεύτερο, σε ποια κατάσταση θα είναι όταν επανέλθει. Διαβάσαμε σε αρκετά ποδηλατικά σάιτ την πιθανότητα να προλάβει τη φετινή Vuelta, αλλά αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται με απόλυτη βεβαιότητα από τη συζήτηση. Η αποθεραπεία θα διαρκέσει πολλούς μήνες, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι η σεζόν έχει τελειώσει για τον Βρετανό.

Μακάρι Βαλβέρδε και όχι Μπελόκι…

Ο Κρις Φρουμ στο ελικόπτερο που τον μετέφερε στο Σεντ Ετιέν.

Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι φυσικά το κάταγμα στο μηριαίο οστό και κατά δεύτερο λόγο το ράγισμα στη λεκάνη. Εκεί θα δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή και από εκεί μπορεί (να χρειαστεί) να προκύψουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο οδήγησης του Φρουμ. Ήδη υπάρχουν ειδικοί του αθλήματος που επισημαίνουν ότι όταν ανέβει ξανά ο Βρετανός στο ποδήλατό του, ίσως υποχρεωθεί να αλλάξει τόσο τη στάση του πάνω σε αυτό, όσο και τον τρόπο με τον οποίο θα κάνει πετάλι. Αλλά ακόμα και αν ξεπεραστούν όλα αυτά, κανείς δεν γνωρίζει αν ο Φρουμ θα μπορέσει να ξαναβρεθεί στο υψηλό επίπεδο των περασμένων χρόνων. Εδώ ο μεγαλύτερος “αντίπαλός” του θα είναι η ηλικία, γιατί τουλάχιστον από θέληση, κανείς δεν αμφισβητεί την απόλυτη αφοσίωση του Βρετανού στο άθλημα, αλλά και την υπέρτατη φιλοδοξία του, που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση ενός πέμπτου Γύρου Γαλλίας.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του Αλεχάνδρο Βαλβέρδε, ο οποίος μετά την πτώση του στο χρονόμετρο του Tour του 2017, χρειάστηκε πολλούς μήνες αποθεραπείας μέχρι να αποκατασταθεί η διαλυμένη του επιγονατίδα, όμως μπόρεσε τελικά να επανέλθει στην αγωνιστική δράση και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο, κατακτώντας μέσα στο 2018 τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Όλοι οι φίλοι της ποδηλασίας ευχόμαστε η περίπτωση του Φρουμ να αποδειχτεί ίδια με του “Μπάλα” και να τον δούμε να πρωταγωνιστεί ξανά. Έτσι κι αλλιώς, ο στόχος θα παραμείνει ο ίδιος και του χρόνου, ο πέμπτος Γύρος Γαλλίας. Βέβαια, όλα αυτά είναι εικασίες και οπωσδήποτε θα πρέπει όλοι οι φαν του Βρετανού να κάνουν υπομονή μέχρι το 2020, για να διαπιστωθεί η πραγματική αγωνιστική κατάσταση του αρχηγού της Ineos.

Ο Αλεχάνδρο Βαλβέρδε μετά την πτώση του στο Tour του 2017

Το σίγουρο είναι ότι όλο το πελοτόν έστειλε τις ευχές του για γρήγορη ανάρρωση και όσο το δυνατόν πιο σύντομη επιστροφή στους αγώνες. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει όλους τους ποδηλάτες, αυτό είναι η γενναιότητα. Και μαζί η τρέλα. Μόνο αυτά τα δυο συνδυασμένα, μπορούν να μας κάνουν να αντιληφθούμε το πώς και γιατί αυτοί οι αθλητές ρισκάρουν καθημερινά τη σωματική τους ακεραιότητα, αφού όπως έχουμε πει και γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, η ποδηλασία δρόμου είναι το πλέον απροστάτευτο, άρα και επικίνδυνο άθλημα. Πέραν του κράνους, δεν υπάρχει η παραμικρή άλλη προστασία  και τα απρόοπτα μπορούν να προκύψουν κάθε στιγμή μέσα στον αγώνα, κυριολεκτικά σε κάθε εκατοστό της διαδρομής.

Αυτό λοιπόν, οι ίδιοι οι ποδηλάτες είναι οι πρώτοι που το αναγνωρίζουν και πέρα από κάθε αντιπαλότητα που μπορεί να υφίσταται, η αντίδραση όλων ανεξαιρέτως απέναντι στο ατύχημα του Φρουμ ήταν κοινή, καθολική και συγκινητική. Κανείς, ούτε αθλητής ούτε φίλαθλος, δεν μπορεί να νιώθει οτιδήποτε άλλο πέρα από λύπη για τέτοια περιστατικά, ανεξάρτητα αν πρόκειται για τον μεγαλύτερο πρωταθλητή ή για τον τελευταίο βοηθό. Ας ελπίσουμε ότι αυτό δεν θα είναι το άδοξο τέλος μιας μεγάλης καριέρας, θα ήταν άδικο για τον ίδιο τον Κρις, για την ίδια την ποδηλασία. Η ανάμνηση του Γιοσέμπα Μπελόκι, που μετά την πτώση του στην κατηφόρα της Λα Ροσέτ στο Tour του 2003, δεν μπόρεσε ποτέ να επανέλθει αγωνιστικά, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί δυο χρόνια αργότερα, είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να δούμε να επαναλαμβάνεται, όχι μόνο για τον Φρουμ, αλλά για οποιονδήποτε ποδηλάτη.

Από το Giro του 2018 στο Dauphiné του 2019

Ο Κρις Φρουμ, νικητής του Γύρου Ιταλίας το 2018

Ο τελευταίος μεγάλος γύρος που κατέκτησε ο Φρουμ, ήταν το περσινό Giro, στο οποίο σημείωσε την πιο εντυπωσιακή νίκη-ανατροπή της καριέρας του, στο ετάπ της Μπαρντονέκια, με την επική επίθεση στο Φινέστρε, εκεί όπου πήρε τη ροζ φανέλα από τον Σάιμον Γέιτς και τη διατήρησε στην κατοχή του μέχρι τη Ρώμη, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον Τομ Ντιμουλάν. Έχοντας ως μεγάλο στόχο το “στοιχειωμένο” νταμπλ Giro-Tour, βρέθηκε στη Γαλλία και στην εκκίνηση του Νουρμουατιέ, όμως έχασε χρόνο τόσο από απρόοπτα όσο και στα βουνά, με αποτέλεσμα να δει τον συναθλητή του – και βοηθό του για χρόνια – Γκέρεντ Τόμας, να οδηγεί τον αγώνα και να φοράει εκείνος την κίτρινη φανέλα. Η αλήθεια είναι, ότι την ασυνήθιστη αυτή πραγματικότητα, τη διαχειρίστηκαν άριστα τόσο η Sky, όσο και ο Φρουμ, του οποίου η φιλία με τον “Τζι” ήταν δεδομένη.

Έτσι λοιπόν, χωρίς αλλαγές στο υπόλοιπο του Tour, αλλά και φανερή την έλλειψη δυνάμεων προηγούμενων χρόνων σε κρίσιμες στιγμές καθοριστικών ετάπ, ο Φρουμ περιορίστηκε στην τρίτη θέση, πίσω από τους Τόμας και Ντιμουλάν, μεταθέτοντας την προοπτική ενός πέμπτου Γύρου Γαλλίας για το 2019. Έχοντας πλέον κάνει και αυτός, όπως όλοι οι μεγάλοι ποδηλάτες της γενιάς του, την απόπειρα του μεγάλου νταμπλ, αποφάσισε πως το 2019 θα ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στη Γαλλία και σε τίποτα άλλο. Πάνω σε αυτόν τον στόχο προγραμμάτισε ολόκληρη τη φετινή του προετοιμασία, ξεκινώντας την αγωνιστική σεζόν από την Κολομβία (91ος). Στη συνέχεια έτρεξε στην Καταλονία (94ος) ως βοηθός του Μπερνάλ, στον γύρο των Άλπεων (17ος) και στον γύρο του Γιόρκσαϊρ (13ος), ενώ αμέσως μετά προετοιμάστηκε για το Tour στα Κανάρια Νησία, στο Τέιδε της Τενερίφης.

Κρις Φρουμ και Γκέρεντ Τόμας τον περασμένο Οκτώβριο στην παρουσίαση του φετινού Tour

Μπορεί και να μη λέει τίποτα, αλλά ήταν η πρώτη φορά από το 2012 και μετά, που ο Βρετανός μπήκε στον Ιούνιο χωρίς να έχει καταφέρει να πλασαριστεί στην πρώτη δεκάδα της γενικής σε κανέναν από τους αγώνες στους οποίους πήρε μέρος. Στο Dauphiné πάντως παρουσιάστηκε φρέσκος, αδύνατος, αισιόδοξος, πανέτοιμος για την τελική ευθεία πριν το Tour. Στα πρώτα τρία ετάπ ήταν πάντα με τα υπόλοιπα φαβορί και έδειξε διάθεση να δοκιμάσει τον εαυτό του όσο και τους αντιπάλους του. Μόλις όμως έφτασε το απόλυτα δικό του τερέν, εκεί όπου όλοι περίμεναν να μετρήσουν τις διαφορές που θα έφτιαχνε από τα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα, την ίδια μέρα που ο Μπρέιλσφορντ ξεκαθάρισε ότι όλη η ομάδα θα υποστήριζε την προσπάθειά του για ένα πέμπτο Tour και πως αυτή θα ήταν η προτεραιότητα της Ineos, εκεί ήταν που χτύπησε η ατυχία. 

Δεν ξέρω αν το πέμπτο Tour είναι “καταραμένο” για τον Φρουμ, βλέποντάς το ρεαλιστικά, η απάντηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τόσο απλή και σαφής όσο το “πέρυσι πλήρωσε τη σπατάλη δυνάμεων στο Giro και φέτος είχε μια στιγμή ατυχίας που του ανέτρεψε τα πάντα”, όπως συμβαίνει με δεκάδες ποδηλάτες κάθε χρόνο, όπως συνέβη με τους Βαλβέρδε και Μπερνάλ φέτος μια εβδομάδα και λίγες μέρες πριν τον Γύρο Ιταλίας αντίστοιχα, όπως θα συνεχίσει να συμβαίνει πάντα σε αυτό το άθλημα. Η μόνη αλλά και μεγάλη διαφορά είναι το μέγεθος του τραυματισμού. Ας ελπίσουμε τα λόγια του Τζόρτζιο Γκρέστα, ενός από τους ορθοπεδικούς χειρουργούς που πήραν μέρος στις διάφορες επεμβάσεις της Τετάρτης, να βγουν αληθινά: “Νομίζω ότι θα χρειαστεί γύρω στους έξι μήνες για να επανέλθει πιο δυνατός από ποτέ”. Και βέβαια, να τον δούμε να πρωταγωνιστεί και πάλι στους αγώνες, έτσι όπως τον συνηθίσαμε τόσα χρόνια.

Τι σημαίνει η απουσία του Φρουμ για το Tour

Έγαν Μπερνάλ, Κρις Φρουμ και Γκέρεντ Τόμας στο περσινό Tour de France. Φέτος θα είναι παρόντες μόνο ο Κολομβιανός και ο Ουαλός

Ας περάσουμε τώρα σε πρακτικά και αγωνιστικά ζητήματα. Η απουσία του Κρις Φρουμ από τον φετινό Γύρο Γαλλίας, αλλάζει τελείως κάθε πρόβλεψη για την κατάκτηση της κίτρινης φανέλας, για το “χρίσμα” στα πιθανά φαβορί, αλλά και συνολικά για τη “λογική” της εξέλιξης του αγώνα. Ο Βρετανός θα ήταν το νούμερο ένα φαβορί για το ψηλότερο σκαλί στο βάθρο των Ηλύσιων Πεδίων σε όλες τις λίστες ειδικών και μη. Πέρα από αυτό όμως, η απουσία του αφαιρεί από το Tour τον αγωνιστικό και ψυχολογικό κυρίαρχο των τελευταίων χρόνων, άρα αφήνει ανοιχτά όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, τουλάχιστον στο θεωρητικό επίπεδο. Η Ineos προφανώς και θα συνεχίσει να είναι η – με διαφορά – πιο ισχυρή ομάδα στη Γαλλία, όμως η παρουσία των Γκέρεντ Τόμας και Έγαν Μπερνάλ στα πόστα των αρχηγών, δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Φρουμ, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Η τεράστια εμπειρία του Κενυάτη, οι τέσσερις νίκες του στο Tour (συν τα δυο βάθρα), το γεγονός ότι γνωρίζει τον συγκεκριμένο αγώνα όσο κανείς άλλος εν ενεργεία ποδηλάτης, η απόλυτη αφοσίωση της ομάδας στο πρόσωπό του, η αγωνιστική του πληρότητα σε όλα τα τερέν, η ικανότητά του να διαχειρίζεται ψυχολογικά τόσο τα υπέρ του αποτελέσματα όσο και τις αδυναμίες των αντιπάλων του, η ηγετική του φυσιογνωμία, σφυρηλατημένη μέσα από μια δεκαετία επιτυχιών, οι μεγάλες του εμφανίσεις σε καθοριστικά ετάπ του Tour που έχουν γράψει ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στη σύγχρονη ιστορία του Γύρου Γαλλίας, το πείσμα του, η αφοσίωσή του και η τεράστια “σκιά” κυριαρχίας που έριχνε στους διεκδικητές της κίτρινης φανέλας όλα αυτά τα χρόνια, όλα αυτά είναι στοιχεία που σπάνια μπορείς να τα βρεις συγκεντρωμένα σε έναν και μόνο αθλητή.

Και βέβαια, όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, δεν τα διαθέτουν ούτε ο “Τζι” ούτε ο Μπερνάλ, κάτι που αυτόματα σημαίνει πως και στα δυο βασικά επίπεδα, το αγωνιστικό και το ψυχολογικό, οι υπόλοιποι διεκδικητές θα νιώσουν “απελευθερωμένοι” από το βάρος της παρουσίας του Φρουμ και από τη “λογική” των προηγούμενων χρόνων, όταν στην ουσία ξεκινούσαν το Tour προσβλέποντας στη δεύτερη και τρίτη θέση, αφού η πρώτη θεωρείτο από όλους καπαρωμένη. Ας ξεκινήσουμε από την Ineos και το πώς προβλέπεται να αντιδράσει στον πρώτο γύρο Γαλλίας μετά το 2013, τον οποίο καλείται να τρέξει χωρίς τον Κενυάτη ως αρχηγό. Να πούμε εδώ, ότι σε αντίθεση με την Movistar και άλλες ομάδες, η Sky/Ineos έχει υιοθετήσει από το ξεκίνημά της τη λογική του ενός και μόνου αρχηγού, είτε αρχικά με τον Γουίγκινς, είτε στη συνέχεια με τον Φρουμ.

Η υποχρεωτική προσαρμογή της Ineos στον Τόμας

Ο Γκέρεντ Τόμας, νικητής του περσινού Γύρου Γαλλίας

Αυτό άλλαξε πέρυσι, όχι από συνολική στρατηγική απόφαση της ομάδας, αλλά σαν κίνηση τακτικής στην περίπτωση που η ASO δεν επέτρεπε στον Φρουμ να πάρει μέρος στο Tour, λόγω της υπόθεσης της σαλμπουταμόλης από τη Vuelta του 2017. Η απαλλαγή του Κρις λίγες μόλις μέρες πριν την εκκίνηση στη Γαλλία, έφερε τη Sky προ τετελεσμένων γεγονότων, αφού ο Τόμας διεκδικούσε με τον πλέον επίσημο – και δημόσιο – τρόπο γαλόνια συναρχηγού. Η σωστή διαχείριση αλλά και ο ίδιος ο αγώνας απέτρεψαν τριβές και προβλήματα, τουλάχιστον στο προσκήνιο, αφού ο “Τζι” έκανε μετά το Tour κάποιες αποκαλύψεις σχετικά με τις αποφάσεις της ομάδας, όμως, ακόμα κι έτσι, η Sky διατήρησε την αξιοπρέπειά της σε όλα τα επίπεδα. Τώρα, μετά τη δυσάρεστη εξέλιξη που προέκυψε, είναι προφανές ότι η Ineos θα κατέβει στη Γαλλία με αρχηγό τον Τόμας.

Λογικά, δίπλα του θα δούμε και τον Μπερνάλ, κανονικά ως πολύτιμο βοηθό, αλλά και ως plan B στην περίπτωση που ο “Τζι” δεν αποδώσει στα περσινά επίπεδα. Η λογική λέει ότι δεν θα προκύψουν προβλήματα ανάλογα εκείνων του 2012 ανάμεσα στον Φρουμ και τον Γουίγκο. Ο Μπρέιλσφορντ σίγουρα ξέρει πώς να διαχειριστεί τον 22χρονο Κολομβιανό, ώστε να αποτραπούν δυσάρεστα απρόοπτα. Αν θέλετε την άποψή μου, περισσότερο θα με ανησυχούσε η ψυχολογική συνοχή των υπόλοιπων της ομάδας, παρά το δίδυμο Τόμας-Μπερνάλ. Η Ineos θεωρητικά τουλάχιστον, θα γίνει ακόμα πιο ισχυρή για τον Τόμας, αφού στη θέση του Φρουμ θα προστεθεί ένας ακόμα από τους σούπερ-βοηθούς που διαθέτει το βρετανικό ρόστερ. Οι έξι ποδηλάτες όμως – συν τον Μπερνάλ – που θα πλαισιώσουν τον “Τζι”, θα πρέπει να προσαρμόσουν τα όσα είχαν “αποστηθίσει” τα προηγούμενα χρόνια, στις ανάγκες του νυν αρχηγού τους.

Η ομάδα της Sky πανηγυρίζει την κατάκτηση του Tour του 2018 από τον Γκέρεντ Τόμας

Και αυτό, όσο απλό και αν ακούγεται, δεν είναι καθόλου εύκολο. Ο Μπρέιλσφορντ το είπε ξεκάθαρα το πρωί της περασμένης Τετάρτης, λίγο πριν το ατύχημα, ότι όλο το δυναμικό της Ineos θα ήταν στη διάθεση του Φρουμ για να τον βοηθήσει να κατακτήσει το πέμπτο Tour. Τώρα πρέπει να υπάρξει αλλαγή σε όλα αυτά που οι αθλητές προετοίμαζαν επί μήνες ολόκληρους, επικεντρωμένοι σχεδόν αποκλειστικά στα “ζητούμενα” του Φρουμ και όχι σε εκείνα του Τόμας. Το πρόβλημα είναι ότι απομένουν μόλις τρεις εβδομάδες μέχρι την εκκίνηση στις Βρυξέλλες, χρόνος ελάχιστος, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι ποδηλάτες της Ineos είναι προφανώς επηρεασμένοι από το ατύχημα, κάτι που σημαίνει ότι εκτός από αγωνιστική καθοδήγηση, θα χρειαστεί να ξεπεράσουν το συντομότερο δυνατό το ισχυρό σοκ, γι’ αυτό ακριβώς μίλησα πιο πάνω για ψυχολογική συνοχή.

Οπότε για τον Μπρέιλσφορντ και τους DS που θα συνοδεύσουν την ομάδα στο Tour, σίγουρα είναι ένα στοίχημα το να προλάβουν να προσαρμόσουν τις καινούργιες τακτικές στο προφίλ του Τόμας, αφού είναι δεδομένο ότι “Τζι” και Φρουμ δεν αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο. Και σε μια καλοκουρδισμένη και τέλεια προγραμματισμένη μηχανή όπως η Sky/Ineos, δεν είναι ό,τι καλύτερο να προσπαθήσεις να αλλάξεις τη λειτουργία της λίγο πριν την επίσημη παρουσίασή της. Το αποτέλεσμα θα φανεί μέσα στον αγώνα και το περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Το ίδιο πάντως, αλλά με πολύ μικρότερο προβληματισμό, αναμένεται να συμβεί και με τις αντίπαλες ομάδες, οι οποίες με την απουσία του Φρουμ, βλέπουν να διαμορφώνεται ένα πολύ πιο “ελαστικό” όσο και “ελκυστικό” σκηνικό, παρά την παντοδυναμία της Ineos.

Πρόκληση και ευκαιρία για τα υπόλοιπα φαβορί

Κιντάνα, Ντιμουλάν και Νίμπαλι στο βάθρο του Γύρου Ιταλίας του 2017

Είναι σίγουρο, ότι ακόμα και αν δούμε τη γνωστή τακτική της Ineos σε εφαρμογή, δηλαδή τον πολύ δυνατό ρυθμό στα ανηφορικά ετάπ, ώστε κανείς να μην “τολμήσει” να δοκιμάσει την τύχη του, αυτή τη φορά θα έχουμε τολμηρούς που αν μπορούν, θα το τολμήσουν και μια και δυο και πολλές φορές. Μπορεί η εξέλιξη να είναι η ίδια, δηλαδή οι επιθέσεις να αποτύχουν, όμως ψυχολογικά το κενό που αφήνει η απουσία του Φρουμ, θα καλυφθεί με συνεχείς προσπάθειες αποσταθεροποίησης της συμπαγούς ένωσης Τόμας-Μπερνάλ-ομάδας. Οι διεκδικητές της κίτρινης φανέλας δεν είναι ότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν αντίπαλο λιγότερο, είναι ότι δεν θα έχουν απέναντί τους τον σχεδόν ανίκητο, τον αθλητή που επί χρόνια προκαλούσε τρόμο και δέος, ειδικά στον Γύρο Γαλλίας.

Ο Κιντάνα, ο Μπαρντέ, ο Πινό, ο Ουράν, ο Ντιμουλάν, ο Πορτ, ακόμα και ο Νίμπαλι, θα μπουν στον αγώνα απαλλαγμένοι από το άγχος της παρουσίας του “κυρίαρχου”, εκείνου που τα προηγούμενα χρόνια τους στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την πρωτιά. Αυτό για αθλητές τέτοιου επιπέδου μεταφράζεται σε μια τεράστια πρόκληση και μια μοναδική ευκαιρία. Για να το κάνω πιο κατανοητό, νομίζω ότι έχουν “μυριστεί αίμα” πριν καν ξεκινήσει το Tour. Έχουν αποκτήσει ψυχολογία τρεις ολόκληρες εβδομάδες πριν τις Βρυξέλλες. Προφανώς αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οποιοσδήποτε από αυτούς χάρηκε με τη δυσάρεστη εξέλιξη της Τετάρτης, όμως είναι επαγγελματίες και γνωρίζουν ότι πέρα από τις διάφορες στρατηγικές που θα προκύψουν σε κάθε ετάπ ανάλογα με την εξέλιξη, μια και μόνη είναι η συνολική τακτική: να ασκήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση στον Τόμας.

Ο “Τζι” δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στο Tour ως πρώτος αρχηγός, δε διαθέτει το απαράιτητο “ψήσιμο” σε δύσκολες καταστάσεις – τουλάχιστον σε βάθος χρόνου – και εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρυσι ήταν ο μοναδικός από τα φαβορί που είχε την τύχη να μην του παρουσιαστεί το παραμικρό απρόοπτο. Δεν είχε πτώσεις, δεν είχε μηχανικά προβλήματα, δεν είχε κρίσεις ή κακές μέρες, αντίθετα, όλα του πήγαν πρίμα. Και αυτό ακριβώς είναι που θα προσπαθήσουν να αλλάξουν οι αντίπαλοί του. Πίεση και “ντου από παντού”, για να τον λυγίσουν, να τον “σπάσουν”. Οι DS των αντίπαλων ομάδων δε χρειάζεται να αλλάξουν ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο θα αγωνιστούν οι αρχηγοί τους, ίσως να κάνουν κάποιες “ταιριαστές” προσθήκες στα νέα δεδομένα, αντικαθιστώντας κάποιους βοηθούς με κάποιους άλλους, ίσως να δώσουν περισσότερες φορές την εντολή “επίθεση” από την ενδοεπικοινωνία, ίσως εκμεταλλευτούν πολύ περισσότερο τους υπαρχηγούς τους για να προκαλέσουν φθορά στον Τόμας, το σίγουρο είναι ότι από την περασμένη Τετάρτη, το Tour είναι πιο ανοιχτό σε όλους από το 2011 και μετά.

Ριγκομπέρτο Ουράν και Ρομέν Μπαρντέ μαζί με τον Κρις Φρουμ στο βάθρο του Γύρου Γαλλίας του 2017

Επίσης, στα ονόματα που αναφέραμε πιο πάνω, προσθέστε και τη νέα γενιά, η οποία επίσης πιέζει προς τα πάνω με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά και με το πρόσφατο “δείγμα” των τελευταίων δυο μεγάλων γύρων (Vuelta 2018 και Giro 2019), όπου νικητές αναδείχθηκαν δυο 26άρηδες, ο Σάιμον Γέιτς και ο Ρίτσι Καραπάς, αμφότεροι ανηφορίστες. Ξέρετε από πότε είχαμε να δούμε ανηφορίστες να κερδίζουν δυο διαδοχικά Grand Tour; Πρώτα από τη Vuelta του 2014 και το Giro του 2015 με τον Αλμπέρτο Κονταδόρ και αν θέλουμε να πάμε πιο παλιά, φτάνουμε σχεδόν μια δεκαετία πίσω, στο 2010, με το Giro του Ίβαν Μπάσο και το Tour του Άντι Σλεκ. Η χρυσή γενιά των all rounders που πρωταγωνίστησε τα προηγούμενα χρόνια, έχει ήδη μεγαλώσει αρκετά. Οι Φρουμ, Νίμπαλι, Τόμας, Πορτ, πλησιάζουν όλοι τα 35 και πίσω τους, ο μόνος “φτασμένος” διάδοχος, είναι ο Ντιμουλάν.

Σε ένα Tour λοιπόν, χωρίς τον Φρουμ, με τον Νίμπαλι κουρασμένο από το Giro, τον Πορτ να μην αποτελεί εγγύηση επιτυχίας, αλλά και τον Ντιμουλάν με προβλήματα ακόμα στο γόνατό του, καταλαβαίνετε πόσο πολύ θα έχει ανοίξει η όρεξη σε όλους τους υπόλοιπους διεκδικητές και δη τους ανηφορίστες. Προσθέστε στο παζλ και τις οκτώ κορυφές πάνω από 2.000 μ. υψόμετρο (βούτυρο στο ψωμί των Κολομβιανών) και μπορείτε εύκολα να καταλάβετε πόσο ανοιχτός παρουσιάζεται ο φετινός Γύρος Γαλλίας. Όλοι αυτοί λοιπόν απέναντι στην “πληγωμένη” Ineos και το δίδυμο Τόμας-Μπερνάλ. Θα μπορέσει ο “Τζι” να παρουσιαστεί άτρωτος όπως πέρυσι; Θα καταφέρει να μείνει ανεπηρέαστος από το γεγονός ότι φέτος δεν θα μπορεί να “κρυφτεί” πίσω από τη σκιά του Φρουμ, αλλά θα είναι αυτός ο γενικός, ανοιχτός στόχος;

Φυσικά κανείς δεν μπορεί ούτε πρέπει να υποτιμήσει τη δύναμη της Ineos. Όλα αυτά που έγραψα πιο πάνω, δε σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι η βρετανική ομάδα δεν κατεβαίνει – για μια ακόμα χρονιά – πανίσχυρη στο Tour. Άλλωστε, παρά την απουσία του Φρουμ, μέσα στις δικές της τάξεις βρίσκεται ο αθλητής που κέρδισε πέρυσι την κίτρινη φανέλα. Το θέμα είναι αν θα μπορέσει να συνδυάσει με επιτυχία – και ισορροπία – τους επτά βοηθούς με τον αρχηγό, γνωρίζοντας ότι θα έχει να αντιμετωπίσει όλη την αφρόκρεμα της επαγγελματικής ποδηλασίας. Μια αφρόκρεμα, η οποία, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, αν δει τον Τόμας να παίρνει ένα ή δυο λεπτά στο χρονόμετρο, δεν θα συμβιβαστεί όπως θα έκανε με τον Φρουμ, αλλά θα επιτεθεί με λύσσα, πιστεύοντας στην ανατροπή. Με άλλα λόγια, ό,τι καλύτερο για τους φίλαθλους και τους τηλεθεατές, με προοπτική να παρακολουθήσουμε έναν πραγματικά απρόβλεπτο Γύρο Γαλλίας. Μακάρι χωρίς άλλες περιγραφές σαν αυτή του Νταν Μάρτιν στην αρχή του κειμένου…

Πηγή: Contra