Του Στέφανου Αβραμίδη
Ήταν παντού. Στην αγαπημένη του δεξιά πλευρά, να οργώνει το γήπεδο σπιθαμή προς σπιθαμή, απροσπέλαστος στην άμυνα, ακούραστος και με εμπνεύσεις στην επίθεση. Σε ακατάπαυστο πάνω-κάτω, σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι του, παράδειγμα αντοχής, θέλησης, αυταπάρνησης και για όλους τους υπόλοιπους.
Μπροστά από την εστία, φύλακας άγγελος, να απογειώνεται όποτε χρειάζεται, να σταματά τις προσπάθειες των Άγγλων με χέρια και με πόδια. Να μπλοκάρει αποφασιστικά στις εξόδους του. Να αρχίζει το χτίσιμο του παιχνιδιού από πίσω, όχι πάντα χωρίς λάθη αλλά με αυτοπεποίθηση και σιγουριά ακόμη και μετά από αυτά.
Στο κέντρο της άμυνας, αρχοντικός στον αέρα, επιβλητικός με την μπάλα στο χορτάρι. Να τα βάζει με παίκτες δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και να βγαίνει εννιά στις δέκα φορές νικητής. Χωρίς φορ, με ένα φορ, με δύο φορ, όπως κι αν μας έπαιξαν τα «Τρία Λιοντάρια» χαμπάρι δεν έπαιρνε. Σκόραρε κιόλας αλλά ήταν οφσάιντ!
Και στα αριστερά της άμυνας; Βεβαίως και στα αριστερά! Αντι-Τσιμίκας μιας και ο μπακ της Λίβερπουλ έμεινε με πυρετό στο ξενοδοχείο. Το κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο το κενό! Σε όλες τις μάχες μέσα, στις περισσότερες κερδισμένος, παρών και στο κομμάτι της ανάπτυξης, αγκάθι στα πλευρά των γηπεδούχων.
Στον άξονα της μεσαίας γραμμής, να «μετριέται» με τους Πάλμερ και τους Μπέλιγχαμ αυτού του κόσμου και να μην καταλαβαίνει τίποτα. Κόψιμο, ράψιμο, τρέξιμο, τρέξιμο, τρέξιμο. Μπλοκάροντας συνεχώς την αντίπαλη δημιουργία, συμβάλλοντας σε γρήγορα, ακριβές και, εν τέλει, άκρως αποδοτικό ελληνικό transition.
Στην τριάδα πίσω από τον σέντερ φορ. Στον άξονα δημιουργικός και επικίνδυνος από απόσταση με το φαρμακερό αριστερό του. Άψογος εκτελεστής στις στατικές φάσεις, αλάνθαστός τακτικά και παραλίγο σκόρερ, ας όψεται ο Κόλγουιλ.
Δεξιά όπως πάντα μυαλωμένος, συνετός, πολύτιμος και to the point στο παιχνίδι του. Με απόλυτη ισορροπία μεταξύ ανασταλτικής και επιθετικής λειτουργίας, με το «εγώ» πάντα κάτω από το εμείς και ένα γκολ στο οποίο τέλειωσε άψογα τη φάση αλλά ήταν ο πασέρ εκτεθειμένος.
Αριστερά χάρμα οφθαλμών! Έτρεξε όλη, ή σχεδόν όλη, την Αγγλία, τους έβγαλε τα…συκώτια! Με άφθαστες υποδοχές, έκρηξη και ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, καταπληκτικές ιδέες και, κυρίως, τρόπο και ικανότητα να τις υλοποιήσει. Κι αν δεν ήταν για λίγα εκατοστά θα «έγραφε» και την ασίστ για το 2-0, δε βαριέσαι, και το 2-1 μας κάνει.
2-1 που ήταν και αυτό δικό του έργο στην επίθεση! Τρία έβαλε, δύο μέτρησαν, και λίγα ήταν. Με φόρα από την Πορτογαλία έμοιαζε, και ήταν, ασταμάτητος. Κόλγουιλ και Στόουνς υπέφεραν στα…πόδια του, παιχνίδι καριέρας στο ναό του ποδοσφαίρου δεν είναι και μικρό πράγμα.
Και στις αλλαγές ήταν, πέρασε στο ματς και έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. Ένα μαρκάρισμα, μια κόντρα, μια πάσα, ό,τι και όπου χρειάστηκε. Μέχρι την «μπούκα» στις καθυστερήσεις, την πίεση και την άρνηση…παραίτησης στην φάση που γέννησαν το γκολ της νίκης.
Ήταν και στην άκρη του πάγκου. Καθοδηγώντας με μαεστρία, ψυχραιμία, νηφαλιότητα αλλά και σεβασμό στην τραγική περίσταση. Πιο Έλληνας από τους Έλληνες, πιο αγαπητός από ποτέ, «Στρατηγός» με τα όλα του!
Ήταν και στην εξέδρα! Συντετριμμένος και άφωνος κατά την ενός λεπτού σιγή! Με φωνή δυνατή και σταθερή και το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Και κραυγές…αφιέρωσης στις στιγμές, τη στιγμή του θριάμβου!
Ήταν παντού, ήταν εκεί σε μια από τις μεγαλύτερες βραδιές στην ιστορία της εθνικής μας! Και η εικόνα του που θα κρατήσουμε ανεξίτηλη στο μυαλό μας δεν θα είναι ασπρόμαυρη, αλλά γαλανόλευκη!
Γιατί ήταν, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ κομμάτι αυτής της ομάδας ο Τζορτζ!
Πηγή: Sportal
