Του Βασίλη Σκουντή
ΣΣ: Προσοχή: το παρακάτω κείμενο περιέχει απρεπή εκφορά λόγου!!!
Όλο και μια σύμπτωση μας κάθεται, όποτε τυγχάνει αντιμετωπίσουμε τους Λιθουανούς…
Πριν από δυο χρόνια που το ημερολόγιο έδειχνε 1η Σεπτεμβρίου του 2023, στον καθοριστικό πλην ατελέσφορο σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα, αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Μανίλα, γιορτάζαμε την 17η επέτειο από το εφεξής καλούμενο “Θαύμα της Σαϊτάμα”, με τη νίκη επί των Αμερικανών στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ…
Ο μήνας έχει πάλι εννιά!
Σήμερα που ο μήνας έχει εννιά (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε σχέση με την παροιμιώδη έκφραση) γιορτάζουμε την τελευταία νίκη μας απέναντι στους λεγάμενους από τη Βαλτική.
Δεν στοιχειώθηκε βεβαίως αυτή η νίκη που πέτυχε μια από τις πιο… τσαλακωμένες και υποτιμημένες ομάδες στα χρονικά, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2017 στην Κωνσταντινούπολη (με τον Κώστα Σλούκα να σκοράρει 21 πόντους) διότι στα οκτώ χρόνια που πέρασαν ξανανταμώσαμε μόλις μια φορά (στη Μανίλα), ωστόσο η αποψινή αναμέτρηση έχει ακόμη μεγαλύτερο βάρος και περίσσιο διακύβευμα.
Τότε οι δυο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες στον αγώνα της φάσης των 16 του EuroBasket με την Εθνική να επιβάλλεται με 77-64, ενώ στον επιγενόμενο προημιτελικό ηττήθηκαν από τη Ρωσία και πρόσθεσε άλλον έναν κρίκος την αλυσίδα των αποκλεισμών από την τετράδα.
Τα ψέματα της στατιστικής
Α, για να μην το ξεχάσω μιας και το ‘φερε προηγουμένως η κουβέντα στο “γιαπωνέζικο έπος”: καθ’ οδόν προς τον τελικό, στη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου της Χαμαμάτσου, η ελληνική ομάδα είχε ρίξει στο κανναβάτσο τη Λιθουανία, επικρατώντας στην παράταση με 81-76, σένα ματς στο οποίο ανέτρεψε κιόλας τη λογική της στατιστικής, καθώς είχε 21/41 βολές και 17 ριμπάουντ λιγότερα!!!
Από τότε πέρασαν 17 χρόνια και οι δυο ομάδες έχουν αναμετρηθεί 27 φορές με την Εθνική να έχει τη μερίδα του λέοντος με σκορ 16-10, ωστόσο η “Λιέτουβα” πλειοδοτεί στα ματς των επίσημων διοργανώσεων, με σκορ 4-2 στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, 1-1 στα Παγκόσμια Κύπελλα και 2-0 στους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Το τελευταίο πριν από το επερχόμενο αντάμωμα μας συντελέστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 στη Μανίλα, όπου η ομάδα της χώρας της Βαλτικής μας έριξε μια 25άρα στο κεφάλι (92-67).
Κοντέψαμε να τους νικήσουμε μέσα στο σπίτι τους, στον αγώνα για την 5η θέση στο EuroBasket του 2011 (Λιθουανία-Ελλάδα 73-69) όταν ο δόλιος ο Ηλίας Ζούρος κατέβασε μια ομάδα εκτάκτου ανάγκης και ειδικού σκοπού και τους βρήκαμε κιόλας αποκαρδιωμένους από το στραπάτσο που είχαν πάθει από τους Σκοπιανούς στον προημιτελικό…
Πήγε στράφι το ρεκόρ του Ζήση
Από αυτές τις ήττες, ξεχωρίζουν εκείνη στον μικρό τελικό του EuroBasket του 2007 στη Μαδρίτη με 78-69 στον οποίο πήγε στράφι μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του Νίκου Ζήση (ισοφάριση ατομικού ρεκόρ με 23 πόντους), αλλά ας όψεται ο Κριστόφ Λαβρίνοβιτς που σήκωσε τον φράχτη!
Μεταξύ μας –και μη γίνει κουβέντα παραέξω και εκτεθούμε- κουβαλάμε και τρεις ήττες που κάποιες τις λες και συντριβές, μάλιστα δυο από δαύτες συντελέσθηκαν εν Αθήναις: στο EuroBasket του 1995 στο ΟΑΚΑ με 89-73 και στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2004 στο Ελληνικό με 98-76.
Μας ξεπέτσιασαν επίσης με 99-66 το 1996 στην Ατλάντα και με 82-64 το 1999 στη Ντιζόν, στο κύκνειο άσμα μας στην πιο βραχύβια και αποτυχημένη παρουσία μας σε οποιαδήποτε διοργάνωση (τρεις ήττες και… adieu), σε ένα ματς στο οποίο όλη η κουβέντα γινόταν για τη μονομαχία του Αρβιντας Σαμπόνις με τον Ιάκωβο Τσακαλίδη!
“Λιέ-του-βα, Λιέ-του-βα”!
Η Λιθουανία, λοιπόν, στέκεται σήμερα απέναντι μας στη Ρίγα σε έναν υπέρ πάντων αγώνα που τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών, θαρρώ πως συνιστά τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχαμε για να… χωθούμε στη ζώνη των μεταλλίων από το 2010!
Η Λιθουανία ή αλλιώς η “Λιέτουβα” όπως την αγάπησε, την υποστήριξε και την τραγούδησε στη συντριπτική πλειοψηφία του το ελληνικό κοινό στον αλήστου μνήμης τελικό του EuroBasket του 1995 κόντρα στη Γιουγκοσλαβία στο ΟΑΚΑ…
Η Λιέτουβα των τόσων και τόσων παικτών που εδώ και χρόνια έχουν κοσμήσει τα ρόστερ των ελληνικών ομάδων εξ ου και το παράδοξο γεγονός που συμβαίνει σήμερα: στη λιθουανική ομάδα δεν υπάρχει κανείς παίκτης που να έχει αγωνισθεί σε ελληνική ομάδα.
Κανείς, ούτε καν ο… Γιόνας Βαλαντσιούνας το φλερτ του οποίου με τον Παναθηναϊκό δεν κατέληξε εις γάμου κοινωνίαν
Υπνάουσκας, αλλά και… Μεταλιάουσκας!
Α, για να μην το ξεχάσω: τώρα στον πάγκο της Λιθουανίας βρίσκεται ο Ρίμας Κουρτινάιτις και όχι ο Γιόνας… Υπνάουσκας, όπως τον κορόιδευαν οι ξερόλες προπονητάδες του πληκτρολογίου και όχι μόνο…
Για να μην ξεχνιόμαστε, ο Καζλάουσκας είναι εκείνος ο οποίος οδήγησε την Εθνική για τελευταία φορά σε ένα βάθρο (χάλκινο μετάλλιο στο EuroBasket 2009 στο Κατοβίτσε) οπότε εκεί τελειώνει η κουβέντα.
Το 2017 στον αγώνα της φάσης των 16 του EuroBasket, στον πάγκο της Λιθουανίας βρισκόταν ο Νταίνιους Αντομάιτις, τον οποίο ο Γιόνας είχε στη δούλεψη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ.
Ο προπονητής από το γυναικείο…
Αίφνης όμως εμφανίστηκε ένας άλλος δοκησίσοφος συμπατριώτης και συνάδελφος του, ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του 1996 στην Ατλάντα, Τόμας Πατσέσας ο οποίος την προπαραμονή του ματς βγήκε και έκραξε δημοσίως τον Κώστα Μίσσα, λέγοντας ότι “σε όλες οι ομάδες μπορείς να βρεις αδύνατο σημείο και στην Ελλάδα αυτό είναι ο προπονητής της που προέρχεται από το μπάσκετ των γυναικών και είχε χρόνια να δουλέψει στο υψηλότερο επίπεδο”.
Η σωστή και προσήκουσα απάντηση θα ήταν εκείνη που είχε δώσει το 2001 στο Παρίσι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για μια δήλωση του Ιμπραήμ Κουτλουάι…
“Ε, αφού το λέει ο Πατσέσας, χεστήκαμε στα βρακιά μας”!
“Σας γ@@@ε με τον Μίσσα”!
Έλα όμως που πίσω έχει η αχλάδα την ουρά…
Το εννοώ αυτό, διότι μετά από 48 ώρες ο προπονητής από το γυναικείο» οδήγησε την Εθνική στη νίκη και ξεκαρδίστηκε όταν μπήκε στα αποδυτήρια και είδε στον πίνακα με τους βασικούς άξονες της τακτικής ένα τρομερό μήνυμα γραμμένο από τους παίκτες…
“Σας γ@@@ε με τον Μίσσα”!
Με το συμπάθιο για το αγοραίο ύφος και τη σόκιν εκφορά του λόγου μου, αλλά μετά τον Μίσσα κι αφού δεν αξιωθήκαμε να τους ξηγηθούμε αλμυρό φιστίκι με τον Ιτούδη, ας τους … αυτώσουμε με τον Σπανούλη!
Έχω όμως ιστοριούλες κι από τους προηγούμενες αγώνες μας και σπεύδω να τις καταθέσω ή απλώς να τις υπενθυμίσω…
Τα… πατατάκια του Φασούλα και το “Ή βουλώστε το ή ρίξτε με”!
Στις 22 Ιουνίου του 1995 στο ΟΑΚΑ οι μετέπειτα φιναλίστ του Eurobasket, επιβλήθηκαν με 89-73 (Χριστοδούλου 19, Γιαννάκης 17, Οικονόμου 14) και άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου!
Ο κόσμος δεν συμπαραστεκόταν στην Εθνική, όπως περίμεναν οι παίκτες και το ίδιο βράδυ βγήκε λάβρος ο Παναγιώτης Φασούλας και στηλίτευσε τη συμπεριφορά των θεατών λέγοντας ότι “Αντί να φωνάζουν και να μας υποστηρίζουν, κάθονται σαν να είναι στο σινεμά και τρώνε πατατάκια”!
Η δήλωση αυτή ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων, προκάλεσε την έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στους… δημοσιογράφους (ποδοσφαιρικοί εναντίον μπασκετικών) και ανάγκασε τον Φασούλα να βγει πάλι και, δανειζόμενος την έκφραση του τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας, Τζον Μέιτζορ να πει απευθυνόμενος προς όλους όσοι τον ξεφώνιζαν “Η βουλώστε το ή ρίξτε με”!
Το ξεφωνητό στην Ατλάντα και το μεγαλείο του Φάνη
Στις 30 Ιουλίου του 1996 η άνευ παράδοση στον προημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά της Ατλάντα, όπου κατεγράφη μια από τις βαρύτερες ήττες στην ιστορία της Εθνικής (66-99, Σιγάλας 18) προκάλεσε αναταράξεις στα ενδότερα της ομάδας και μεγάλο ξεφωνητό από τον Τύπο με αποτέλεσμα να παρεξηγηθούμε μεταξύ μας!
Μετά τις δυο ήττες σε επίσημα ματς η Εθνική πέτυχε την πρώτη νίκη της στις 29 Ιουνίου του 1997 στον αγώνα της Β’ φάσης του Εurobasket στην Τζιρόνα, με 73-66 (Παπανικολάου 15, Κορωνιός 11, Γιαννούλης 11).
Το κεντρικό και μάλιστα τραγικό πρόσωπο αυτού του αγώνα ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου όχι για (τους συνηθισμένους) αγωνιστικούς λόγους, αλλά για το ανθρώπινο δράμα που του επιφύλαξε η μοίρα.
Δυο ημέρες νωρίτερα έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του και ο “Μπέμπης” έφυγε εσπευσμένως για να παραστεί στην κηδεία του.
Παρ’ όλα αυτά είχε το σθένος, την παλικαριά και το ψυχικό μεγαλείο να πάρει το πρώτο αεροπλάνο μετά την επιτέλεση του θλιβερού καθήκοντος , να επιστρέψει στην Τζιρόνα και να (επιμείνει να) αγωνισθεί στο ματς με τη Λιθουανία, συμβάλλοντας παρά την αστοχία του (0/6 σουτ) και τα λάθη του (4) στη μεγάλη νίκη.
Ο νόμος του Μέρφι στη Μαδρίτη
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007 στη Μαδρίτη ο μικρός τελικός του EuroΒasket επιβεβαίωσε τον νόμο του Μέρφι, υπό την έννοια ότι «εάν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει στραβά δεν πα’ να κοπανιόμαστε ανάποδα»!
Η ελληνική ομάδα μετά από επτά σερί νίκες υπέστη ληστεία μετά φόνου στον ημιτελικό με την Ισπανία, ενώ στον μικρό τελικό με τη Λιθουανία όλα πήγαν στραβά από την αρχή έως το τέλος, συμπεριλαμβανομένης και της περίεργης τεχνικής ποινής που δέχθηκε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος προτού αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο (Ζήσης 23, Ντικούδης 10).
• ΥΓ: Μ’ αυτά και μ’ εκείνα επέστη ο χρόνος και ό,τι ήθελε προκύψει…
Πηγή: Sport24
