Εγκαταλείποντας τη δράση πριν από 2,5 χρόνια ο (43χρονος τότε) Ζε Ρομπέρτο διέκοπτε την κυκλική διαδρομή μιας επαγγελματικής καριέρας που είχε ανοίξει στην Πορτουγκέζα το 1994 και έκλεισε στην Παλμέιρας τον Νοέμβριο του 2017. Άφηνε μεν πίσω του τα όσα ζούσε ένας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής πρώτης γραμμής (ταξίδια, ξενοδοχεία, αποδυτήρια, αγώνες), ο οποίος αγωνίστηκε σε 11 διαφορετικές ομάδες για περισσότερα από 1000 παιχνίδια σε βάθος 23ετίας – όλη αυτή την εβδομαδιαία μυσταγωγία. Ταυτόχρονα όμως πακετάριζε προσεκτικά στις κούτες -πέρα από τις αξέχαστες αναμνήσεις και τα αναρίθμητα μετάλλια- τις θυσίες ενός 20χρονου από το Σάο Πάουλο που άφηνε την Παλέστρα ντε Σάο Μπερνάρντο για να πραγματώσει από μέρα σε μέρα τις φιλοδοξίες του.
“Ονειρευόμουν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής“, καθώς ήθελε να ξεφύγει απ’ αυτό που κατέληξαν να γίνουν πολλοί φίλοι του, μπλέκοντας με τα ναρκωτικά και καταστρέφοντας τις ζωές τους. “Το ήξερα ότι το σώμα μου είναι το κέντρο και πρέπει να το φροντίσω“, ομολογούσε χρόνια μετά παλαίμαχος σήμερα Βραζιλιάνος που όλο αυτό το διάστημα μετά το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του δεν έπαψε να γυμνάζεται εντατικά συνεχίζοντας έναν τρόπο ζωής που σπανίζει σ’ όσους μαζί με την μπάλα αφήνουν τον εαυτό τους να φθίνει, σχεδόν να ‘σαπίσει’.
Η πιο πρόσφατη από τις πολλές φωτογραφίες του σμιλευμένου κορμιού του Ζε Ρομπέρτο, με τους γραμμωμένους κοιλιακούς του και τα καλογυμνασμένα χέρια του να ισοπεδώσουν την υπόληψη κάθε αντίστοιχου συνομήλικου παλαίμαχου που παρασύρθηκε και αφέθηκε στις ηδονές της νέας ζωής του, έγιναν αντικείμενο θαυμασμού. Σαν κάποιο σπάνιο έκθεμα που φιλοτεχνήθηκε από το σφυρί και καλέμι ενός σπουδαίου γλύπτη της αρχαιότητας έως ότου από μάρμαρο ή μπρούτζο φτάσει στην τελική μορφή του.
Το καλλιτέχνημα δεν έκρυβε πίσω του την έμπνευση του ‘πλάστη’ του. Η πρώτη ύλη ήταν εκεί, αλλά ο κόπος που έβαλε ο δημιουργός πριν από τ’ αποκαλυπτήρια ήταν ασύγκριτα σημαντικότερος ενός ακατέργαστου μενίρ. Όλο αυτό έπρεπε να δουλευτεί. “Έχω καλά γονίδια“, είχε υποστηρίζει, ένα DNA που φαίνεται ότι τού επέτρεψε να μην έχει παρά ελάχιστους τραυματισμούς. Βέβαια είχε προσθέσει πως “όταν κατάλαβα ότι το σώμα μου ήταν το εργαλείο της δουλειάς, άρχισα να το φροντίζω“. “Αντιμετώπιζα τον εαυτό μου πάντα ως έναν νεαρό άνδρα“, συμπλήρωσε, επιδεικνύοντας μονίμως τον επαγγελματισμό που πρόσταζαν οι συνθήκες ενός ποδοσφαιριστή που ανήκε στη Ρεάλ Μαδρίτης (τη σεζόν που επέστρεψε στην ευρωπαϊκή κορυφή), στη Λεβερκούζεν (όταν έφτασε στον τελικό του Champions League) ή στην Μπάγερν Μονάχου (κατακτώντας τέσσερα εγχώρια νταμπλ).
Ο Ζε Ρομπέρτο ήταν ευθύς εξ αρχής συνεπής με τις υποχρεώσεις του και δεν ξεστράτισε από το πρόγραμμά του. Ούτε στο ελάχιστο. “Κοιμόμουν από 11 το βράδυ, δεν πήγα ποτέ στα McDonald’s και δεν ήπια ποτέ αλκοόλ“. Ούτε καν μερικές από τις σταγόνες της μπύρας με την οποία τον έλουζαν οι συμπαίκτες του στους πανηγυρισμούς για κάθε τίτλο που κατέκτησε στη Γερμανία ως ένας από τους πιο επιτυχημένους ξένους όλων των εποχών στην Bundesliga (336 συμμετοχές, 39 γκολ, 97 ασίστ), παίζοντας μετά την Μπάγερν στο Αμβούργο. Είτε ως αριστερός μπακ, είτε ως εσωτερικός μέσος είτε ως εξτρέμ.
Προφανώς το διατροφικό πρόγραμμα του Βραζιλιάνου ήταν προκαθορισμένο και αρμονικά ταιριαστό με τον στοχοποιημένο τρόπο ζωής του. “Ξεκινάει μ’ ένα καλό πρωινό, αλλά χωρίς υπερβολές. Γιαούρτι κυρίως. Το μεσημέρι έχει ζυμαrικά και το βράδυ νιφάδες παρέα με κάποιον χυμό“, εξηγούσε. Φυσικά ούτε τσιγάρο επέτρεψε στον εαυτό του να δοκιμάσει. Προσηλωμένος και πειθαρχημένος γιατί “έτσι μ’ έμαθε η μητέρα μου” από τα παιδικά χρόνια του στα ανατολικά περίχωρα του Σάο Πάουλο. Τότε που ως έφηβος 14 ετών βίωνε το θάνατο της αδερφής του πάνω στη γέννα της ανιψιάς του, και αναλάμβανε να στηρίξει οικονομικά την οικογένεια, καθώς η πατρική φιγούρα δεν υπήρχε στο σπίτι – τους είχε εγκαταλείψει.
Ακόμη κι αν περισσότερα χρειαζόταν ν’ απέχει από το σεξ για μεγάλα χρονικά διαστήματα. “Είμαι παντρεμένος εδώ και 18 χρόνια“, έλεγε το 2015 μιλώντας για τη σχέση του με τη Λουτσιάνα, ένα κορίτσι τρία χρόνια μικρότερο που γνώριζε από το σχολείο και παντρεύτηκαν το 1997 αποκτώντας τρία παιδιά. Άλλη μια τρανή απόδειξη της αταλάντευτης ιδιοσυγκρασίας του. “Επειδή έζησα μακριά από τη γυναίκα μου έκανα λίγο έρωτα και έτσι είχα πολλή ενέργεια“, υποστήριζε.”Τώρα που ζω μαζί της πρέπει να έχουμε πιο συχνές επαφές. Αν δεν το κάνω, θα έχω προβλήματα“, κατέληγε με χιούμορ.
Ο αριθμός των σωματικών επαφών μπορεί ν’ αυξήθηκε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μειώθηκε η ένταση της προπόνησης ενός bodybuilder, εντός ή εκτός σπιτιού για τον Ζε Ρομπέρτο, ο οποίος στο δρόμο για τα 46 χρόνια του προσωποποιεί τον χαρισματικό επαγγελματισμό που ποδοσφαιριστές πιο ταλαντούχοι ενδεχομένως από τον ίδιο δεν υιοθέτησαν ποτέ τους, διατηρώντας, σε ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό, τη σφριγηλότητα της ποδοσφαιρικής ακμής του, παρά τις άσπρες τρίχες στα γένια που ‘προδίδουν’ την ηλικία του. Ξεκαθαρίζει άλλωστε ότι “το μόνο άτομο που έχεις ν’ ανταγωνιστείς για να είσαι καλύτερος είναι το άτομο που ήσουν χθες“.
Πηγή: Contra
