Ο ενθουσιασμός, μου αρέσει. Ο πανηγυρτζηδισμός, όχι. Περισσότερο απ’ όλα “μου κάνει” ο πραγματισμός. Λίγα πράγματα και καλά λοιπόν, σήμερα. Η Ευρώπη “στέλνει” στο Παγκόσμιο Κύπελλο 16 ομάδες. Στην ευρωπαϊκή κατάταξη Εθνικών Ομάδων, η Δανία είναι νούμερο-11 και αυτό συμβαίνει “για κάποιον λόγο”. Ωσαύτως για κάποιον λόγο η Ελλάδα είναι νούμερο-22 στην Ευρώπη, και η Σκωτία νούμερο-25. Φυσιολογικό είναι συνεπώς, το να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο η Δανία. Υπέρβαση είναι, η Ελλάδα (το ίδιο όσο και η Σκωτία) να βρουν ανταγωνιστές πάνω από αυτές στο ranking, έξι ανταγωνιστές η Ελλάδα εννέα η Σκωτία, και να τους αφήσουν απέξω ώστε να πάνε αυτές. Εν ολίγοις μία μέσης ισχύος ευρωπαϊκή ομάδα, πιο δύσκολα προκρίνεται στο Μουντιάλ και πιο εύκολα (αφού προκριθεί) διακρίνεται, μετά, στο Μουντιάλ.
Σίγουρα πρόκειται, αυτό που είναι μπροστά μας, για το πιο απαιτητικό από τα τρία σετ αναμετρήσεων στο παρατεταμένο σπριντ Σεπτέμβριο/Οκτώβριο/Νοέμβριο. Μια απαιτητικότητα, αυταπόδεικτη. Διαδοχικά εκτός έδρας ματς, με τους δύο άμεσους αντίπαλους στον όμιλο. Και ήδη, προτού καν η Εθνική παίξει, είναι τρίτη στην κατάταξη του ομίλου, πίσω και από τους δύο. Η προοπτική, κυριολεκτικά κρέμεται στη Γλασκώβη και στην Κοπεγχάγη. Είναι σχοινοβασία, με κενό ιλίγγου από κάτω. Νύχτα Κυριακής, θα ξέρουμε τι έχει επιτευχθεί σε σχέση με τον στόχο. Κρατηθήκαμε ενόψει του τελευταίου σετ τον Νοέμβριο, εντός βεληνεκούς; Ξεμακραίνουμε;
Είναι η όλη προκριματική διαδικασία, ξεκάθαρο σπριντ αποτελεσμάτων. Δίχως πολλές-πολλές “δεύτερες ευκαιρίες”. Τρίτη θέση στην κατάταξη του ομίλου να θυμίσω, σημαίνει…φιλικά παιγνίδια “να περάσει η ώρα” τον Μάρτιο. Η Ελλάδα δεν είναι group winner στο Nations League για να ελπίζει, επαναλαμβάνω εάν βγει τρίτη στον όμιλο, σε μια επόμενη δυνατότητα πρόκρισης. Μολονότι προβιβάστηκε στην League A, δεν της παρέχεται αυτή η δυνατότητα η οποία, δυνητικά, προβλέπεται…ακόμη και για το Σαν Μαρίνο που ήταν group winner (στη League D). Ενα καταφανές οξύμωρο του format.
Εκείνα τα μέρη της Γης, τα λεγόμενα Βρετανικά Νησιά, ποδοσφαιρικά μας πάνε. Αποδεδειγμένα. Στα ολίγα τελευταία χρόνια η Ελλάδα καταγράφει σερί με νίκες στη Γλασκώβη, στο Λονδίνο, στο Δουβλίνο δύο φορές, στο Μπέλφαστ. Σκωτία, Αγγλία, Ιρλανδία επί δύο, Βόρεια Ιρλανδία. Μόνον η Ουαλία μας έχει ξεφύγει…επειδή δεν συνέβη να την αντιμετωπίσουμε. Ενα σερί με 5/5 νίκες και 10-1 γκολ, το γκολ του Μπέλινγκαμ πέρυσι στο Wembley. Ανήκει και αυτό το σερί προφανώς, στη λίστα των πραγμάτων που συμβαίνουν “για κάποιον λόγο”.
Από τον Μάρτιο δεν έχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν τίποτα στην πραγματικότητα, σε Σκωτία και Ελλάδα. Η Σκωτία εξακολουθεί να πορεύεται δίχως ένα σίριαλ σκόρερ, και περιμένουν πάντοτε να γίνει η δουλειά στο γκολ με τον ΜακΓκιν και τον ΜακΤόμινεϊ. Επίσης, εξακολουθεί να πορεύεται με τερματοφύλακες που…κανείς ποτέ δεν παίζει στην ομάδα του. Και βέβαια, με τον όχι και τόσο sexy προπονητή που οι ίδιοι οι Σκωτσέζοι κολλημένο τον ανεβάζουν ξεροκέφαλο τον κατεβάζουν, τον Στιβ Κλαρκ. Μόνο που ο Στιβ Κλαρκ μετά από αυτό το σετ Πέμπτη/Κυριακή, θα είναι ο απόλυτος (all-time που λέμε) κάτοχος του ρεκόρ αγώνων στον πάγκο της Σκωτίας. Και ο μοναδικός που σε αυτά τα 27 χρόνια μετά το Μουντιάλ ’98, κάπου τους έχει οδηγήσει. Για την ακρίβεια, σε δύο αλλεπάλληλα EURO. “Για κάποιον λόγο”.
Νίκη μέσα στο Χάμπντεν είναι κάτι το δύσκολο, και για πολύ καλύτερες ομάδες από την ελληνική. Δύο νίκες της Ελλάδας μέσα στο Χάμπντεν από Μάρτιο σε Οκτώβριο, αυτό είναι κάτι το ακόμη πιο δύσκολο. Τούτη τη φορά, ο Κλαρκ και οι στρατιώτες του θα είναι πιο σωστά διαβασμένοι. Τον Μάρτιο είχαν “διαβάσει” τη νίκη τους στο Καραϊσκάκη…κι έφαγαν το τρίμπαλο. Τώρα, έχουν διαβάσει το ίδιο το τρίμπαλο. Είναι, όσο να πεις, αλλιώς.
Πηγή: Sdna
