Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η Ευρωλίγκα στο τέλος της κανονικής περιόδου βρίσκεται πάντα στην ίδια παράξενη φάση: έχει ομάδες που κάτι κυνηγούν και ομάδες που απλά περιμένουν το πράγμα να ολοκληρωθεί, είτε γιατί έχουν εξασφαλίσει θέση στα play off, είτε γιατί δεν τα προλαβαίνουν. Για να μην έχει πολλούς αδιάφορος η Ευρωλίγκα δανείστηκε από το ΝΒΑ την ιδέα του play in. Αυτό αναστάτωσε υπέροχα τα πράγματα, αλλά και πάλι οι αδιάφοροι δε λείπουν.
Η αδιαφορία βέβαια εκφράζεται κατά περίπτωση διαφορετικά. Η αδιάφορη Ρεάλ Μαδρίτης πχ είναι αλλοπρόσαλλή. Αφήνει βασικούς παίκτες εκτός αποστόλων και παίζει με χειρόφρενο, σε σημείο που την Τρίτη το βράδυ παραλίγο να χάσει από την Αλμπα και μετά σοβαρεύεται και κερδίζει την Παρτιζάν. Από την άλλη η Βιλερμπάν, που χθες έπαιζε με τον Ολυμπιακό αδιάφορη κι αυτή (δηλαδή χωρίς την πίεση του αποτελέσματος), δείχνει τελευταία την ποιότητα της. Η επιστροφή του Ντε Κολό είχε ως αποτέλεσμα ένα καλό ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, μια νίκη με την Εφές και ένα ματς χαμένο στις λεπτομέρειες από την Μακάμπι στο Βελιγράδι. Οι Γάλλοι κατέβηκαν στο ΣΕΦ με σκοπό να κάνουν ζημιά στον Ολυμπιακό έχοντας την βεβαιότητα ότι και μια ήττα δεν θα τους στοιχίσει τίποτα, αφού τίποτα δεν κυνηγούσαν. Μάλιστα χρησιμοποιήθηκε και ο Ντε Κολό, παρά το πρόβλημα τραυματισμού που έχει στην ωμοπλάτη. Το ματς έπρεπε να είναι το τελευταίο εύκολο του Ολυμπιακού, αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν εύκολο. Εύκολα ματς για τον Ολυμπιακό φέτος δεν υπάρχουν. Κι αν το τελικό 80-64 κάνει όποιον δεν το έχει δει να πιστεύει πως μιλάμε για νίκη διαδικαστική, μόνο τέτοια δεν ήταν.
Οι ταλαιπωρημένοι περιφερειακοί
Ο Ολυμπιακός είχε ένα πολύ καλό ξεκίνημα και κυρίως ένα σπουδαίο φινάλε. Στο τέταρτο δεκάλεπτο ένα εντυπωσιακό σερί με 18-0 στάθηκε ο λόγος που το ρευστό 59-61 μετατράπηκε σε ένα θεαματικό 77-61 σε μόλις πεντέμισι λεπτά. Αλλά πολύ πριν προκύψει αυτό το υπέροχο ξέσπασμα (με παρόντες στο παρκέ τους Φάλ, Πίτερς, ΜακΚίσικ, Λαρετζάκη και Γκος) υπήρξαν πολλά χτυποκάρδια.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά με τον Φαλ να γιορτάζει την ανανέωση του συμβολαίου του και να σπέρνει τον πανικό. Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός με το θηρίο του να κυριαρχεί και στις δυο ρακέτες προηγήθηκε 17-4, για να κλείσει με 22-10. Αλλά ο Φαλ δεν μπορεί να παίξει 35 λεπτά ακόμα και τα βράδια που είναι σπουδαίος κι όταν κάθισε στον πάγκο η απουσία του φάνηκε πολύ γιατί ένα Φαλ, φορμαρισμένο μάλιστα, έχει και η Βιλερμπάν. Όταν μάλιστα δίπλα σε αυτόν βρέθηκε κι ο Ντε Κολό, που είναι πάντα μια απόλαυση να τον παρακολουθείς ακόμα και στο 50% αυτού που μπορεί, όλα άρχισαν να γίνονται περίπλοκα. Κυρίως γιατί ξαναφάνηκε αυτό που στοίχισε στον Ολυμπιακό και στο ματς με την Εφές δηλαδή η ταλαιπωρία των περιφερειακών του.
Ο Γουόκαπ ήταν αυτή τη φορά χειρότερος από ό,τι στην Πόλη γιατί εκτός από τους πόντους του έλειψαν και οι ασίστ του. Ο Γκος εξακολουθεί να παίζει με εκλάμψεις: συνήθως μια δυο καλές επιλογές προκύπτουν μετά από αποφάσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι κάνει. Η μέτρια βραδιά των δυο έφερε ένα ξήλωμα του πουλόβερ αρκετά ανησυχητικό. Από την στιγμή που αυτοί επιθετικά δεν απειλούσαν, η Εφές εστίασε πιο πολύ στον Κάναν που έμεινε σε ρηχά νερά όπως και στο ματς με την Εφές γιατί δεν είχε χώρους. Χθες δεν πήρε σωστά την μπάλα και ο Ράιτ (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) κι αν δεν την πάρει όπως πρέπει είναι ακίνδυνος. Για ένα μεγάλο διάστημα του ματς ο Ολυμπιακός δεν είχε πικ εν ρόλ και δεν είχε και τις καλύτερες επιλογές στο σουτ. Ένα τρίποντο του Γουόκαπ από την σέντρα ξεσήκωσε το ΣΕΦ αλλά ήταν μια αναλαμπή. Ο Θωμάς είχε μόνο 5 πόντους και μόλις 3 ασίστ και έμεινε στο γήπεδο μόλις 20 λεπτά – κι αυτό για τον Ολυμπιακό είναι πάντα πρόβλημα. Ο Γκος είχε ένα εύστοχο σουτ, όπως κι ο Κάναν. Ο Παπανικολάου που ξεκίνησε καλά έμεινε στους 6 πόντους χωρίς τρίποντο παίζοντας κι αυτός μόλις 20 λεπτά, δηλαδή λίγα για τα στάνταρ του. Και μέχρι το θεαματικό ξεμπλοκάρισμα του τέλους δεν υπήρχε και ΜακΚίσικ. Αν δεις τα στατιστικά στο τέλος απορείς πως ο Ολυμπιακός κέρδισε τόσο εύκολα!
Η επιστροφή του Λάρε
Ο Μπαρτζώκας είχε υποψιαστεί την δυσκολία του ματς χάρη στην τεράστια πείρα του: το καλό ξεκίνημα δεν τον ξεγέλασε κυρίως γιατί διέκρινε νωρίς ότι χωρίς τον Φαλ παρόντα ο Ολυμπιακός είναι άλλη ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Μπραζντέκις: δεν ήθελε χθες μπασίματα και ηρωϊκές προσπάθειες αλλά σουτ – όμως πάλι ο Ολυμπιακός σούταρε πολύ άσχημα. Η καλή είδηση της βραδιάς ήταν η επιστροφή του Λαρεντζάκη: τρία δικά του τρίποντα (και τρεις ασίστ) έδωσαν στον Ολυμπιακό τις αναπνοές που χρειάστηκε για να μην βρεθεί να κυνηγάει στο σκορ απέναντι σε μια ομάδα που μετά το πρώτο δεκάλεπτο και για περίπου 25 λεπτά τα έκανε όλα σωστά εκτός από τα σουτ για τρίποντο. Η Βιλερμπάν, μέχρι την καταστροφή του τέλους, είχε περισσότερες ασίστ, πιο πολλά επιθετικά ριμπάουντ και λιγότερα λάθη. Αλλά ο Πιερίκ Πουπέ δεν έχει αντίδοτο στην πιεστική περιφερειακή άμυνα των Γκος, Λαρεντζάκη, ΜακΚίσικ στο τέλος. Κι ο Φαλ στην τελευταία περίοδο μπορεί να μην πήρε την μπάλα στην επίθεση όπως στην αρχή, αλλά με το τεράστιο κορμί του την στιγμή που χρειάστηκε έκοψε τους διαδρόμους στον Καμπαρό που βολτάριζε ανενόχλητος. Στο διάστημα που ο Ολυμπιακός γράφει το 18-0 μοιάζει σαν πυγμάχος που ενώ έχει υποφέρει και κινδυνεύει να χάσει το ματς στα σημεία, αποφασίζει να στριμώξει τον αντίπαλο στα σχοινιά και να τον ρίξει νοκ άουτ γιατί δεν μπορεί να κερδίσει παρά μόνο έτσι.
Δεκαπέντε λεπτά και κάτι
Ο τραυματισμός του Πετρούσεφ που έπαιξε μόνο επτά λεπτά προκαλεί νέους πονοκεφάλους. Ισως χρειαστεί να ενεργοποιηθεί και ο Σίκμα: τα ματς που απομένουν (με Παρτίζαν, Αστέρα και Φενέρ) θα είναι περιπετειώδη. Πολλοί μιλάνε για την ανάγκη να μπει ο Ολυμπιακός στην τετράδα, άλλοι κοιτάζουν να δουν υπό ποιες προϋποθέσεις θα βρει τον ΠΑΟ – εγώ λέω ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι να βρουν οι ταλαιπωρημένοι Γκος και Γουόκαπ την φόρμα τους, ώστε να αναπνεύσει ο Κάναν και κάπως να λειτουργήσει η περιφέρεια. Ο εφετινός Ολυμπιακός δεν έχει σημασία με ποιον παίζει. Σημασία έχει πως παίζει. Χθες κέρδισε παίζοντας όπως ξέρει 15 λεπτά και κάτι…
Πηγή: Κάρπετ Show
