Ο φόργουορντ-σέντερ του Πιερικού Αρχελάου, Αλέξης Ράπτης, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Πριν τα τζάμπολ» του EOK WebRadio με τον Ραφαήλ Αλαγά και τον Χάρη Γιαννουδάκο. Αναλυτικά είπε:
Για το παιχνίδι με την Ανόρθωση Βόλου (01/12): «Είναι καθαρά στο χέρι μας, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω καμία ομάδα. Βάσει του ρόστερ μας, θεωρώ ότι τον πρωταρχικό ρόλο σε κάθε αγώνα τον έχουμε εμείς. Επειδή έχω πίστη στην ομάδα μας και στους συμπαίκτες μου, πιστεύω ότι εξαρτάται από εμάς το κάθε ματς. Αν επιβάλλουμε τον ρυθμό μας, έχουμε τον πρώτο ρόλο για να κερδίσουμε».
Για την έως τώρα πορεία του Περικού Αρχελάου: «Και με τις κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι η ομάδα έχει θέσει πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτό ακριβώς θέλουμε να υπερασπιστούμε και στην πράξη, όχι μόνο στη θεωρία. Ξεκινήσαμε άσχημα, με εντός έδρας ήττα απ’ το Άργος Ορεστικό. Δε μπορώ να πω ότι η ήττα κάνει καλό, απλά έβαλε τα πράγματα λίγο πιο γρήγορα στη θέση τους. Δεν είχαμε καταλάβει πώς είναι να πρωταγωνιστείς. Δε γίνεται να πρωταγωνιστείς μόνο στη θεωρία. Αν δεν παίξεις σωστό και οργανωμένο μπάσκετ δε γίνεται, πρέπει να την ιδρώσεις τη φανέλα».
Για τον λόγο που παρέμεινε για δεύτερη διαδοχική χρονιά στον Πιερικό: «Δυστυχώς ή ευτυχώς τον χρόνο δεν τον κερδίζει κανένας. Πιστεύω ότι πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, όπως η οικογένεια και τα παιδιά μου. Το σπίτι μου είναι ένα λεπτό από το γήπεδο, οπότε παίζουν άλλα πράγματα ρόλο. Εννοείται πως αφού μπορώ και συνδυάζω την αγάπη μου για το μπάσκετ με την καθημερινότητά μου, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί ώστε να έχω ένα καλό βιοτικό επίπεδο και να απολαμβάνω αυτό που κάνω. Με τα παιδιά ο χρόνος προπόνησης μειώνεται, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες και δε μπορείς να είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που αγαπάς. Έτσι, με αυτόν τον συνδυασμό της Κατερίνης και του Πιερικού, υπάρχει περισσότερος χρόνος να αφοσιωθείς σε αυτό που θέλεις».
Για τους στόχους του σε αυτό το σημείο της καριέρας του: «Δεν το βλέπω καθόλου σαν αγγαρεία. Είναι τρόπος ζωής πλέον όταν το κάνεις αυτό επί 10-20 σερί χρόνια και συνεχίζεις. Συνηθίζεις να το κάνεις. Στη δεύτερη φάση είναι ότι δεν είμαι ποτέ αδιάφορος, πάντα βάζω στόχους στο μυαλό μου, πρακτικούς ή φανταστικούς. Όταν γύρισα στην Κατερίνη είχα βάλει στόχο να βοηθήσω την ομάδα της πόλης μου να ανέβει σε ψηλότερη κατηγορία. Δεν το θεωρούσα σωστό για την πόλη μου να υπάρχουν άλλες μικρότερες πόλεις σε υψηλά στρώματα και μια τόσο μεγάλη πόλη σαν την Κατερίνη να μην έχει μια ομάδα σε υψηλή κατηγορία. Έτσι, ήθελα να βάλω κι εγώ ένα μικρό “λιθαράκι” στο να πετύχει η Κατερίνη κάτι καλό για τα παιδιά που ακολουθούν, να γνωρίσουν τις ψηλότερες κατηγορίες. Ο κόσμος εδώ “διψάει” να δει την ομάδα σε υψηλότερη κατηγορία, σε οποιοδήποτε άθλημα, γιατί το στερούμαστε αυτό. Δεν έχει αυτό το προνόμιο η Κατερίνη μας και θα ήθελα κι εγώ με τον τρόπο μου να βοηθήσω να πετύχουμε κάτι καλό για την Κατερίνη. Απ’ τη μέρα που γύρισα έθεσα σαν στόχο ότι δε θα έρθω μόνο για να είμαι δίπλα στο σπίτι μου. Αν ερχόμουν για… χαβαλέ θα είχα σταματήσει το μπάσκετ. Δε μας βγήκε πέρυσι, αλλά ελπίζω φέτος να φτάσουμε στο τέλος της διαδρομής».
Για το πώς θα ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος όταν αποσυρθεί: «Δε θα ήθελα να θυμούνται τον Αλέξη Ράπτη στα γήπεδα να… σέρνεται, δηλαδή να κερδίζει τον χρόνο των μικρών χωρίς να το αξίζει. Θα ήθελα να τον θυμούνται σαν έναν παίκτη που άφησε το στίγμα του, ήταν “εργάτης”, σκληρός, μαχητικός και πάλευε για την κάθε φάση μέχρι την τελευταία στιγμή που πατούσε στο παρκέ».
