Του Γιάννη ΣερέτηΜάλλον έχει παρερμηνευτεί από πολλούς η πρόθεση του Γιάννη Αλαφούζου για κάποιες αλλαγές στην ΠΑΕ και να θεωρούν ότι θα… σαρωθούν τα πάντα. Λάθος. Τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι προς το παρόν – επί παραδείγματι – δεν διαφαίνεται κάποια σαφής απόφαση για αντικατάσταση του τεχνικού διευθυντή Γιάννη Παπαδημητρίου.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, αυτή την περίοδο δεν ψάχνει ούτε για «υπερ-αθλητικό» ξένο διευθυντή, ούτε καν για τεχνικό διευθυντή. Ψάχνει μόνο δύο στελέχη. Επικεφαλής της Ακαδημίας (που δεν έχει!!! – απόλυτο φαβορί ο Μπάμπης Ζελενίτσας) και γενικό διευθυντή στην ΠΑΕ αντί του Βαγγέλη Σουφλέρη. Δηλαδή έναν επικεφαλής της ΠΑΕ, ώστε να μην χρειάζεται ο τελευταίος λόγος του Γιάννη Αλαφούζου για τα πάντα. Εναν άνθρωπο με τις αυξημένες αρμοδιότητες που είχε ο Λεωνίδας Μπουτσικάρης μέχρι την παραίτησή του. Αυτά προς το παρόν.
Αν μελλοντικά τεθεί θέμα τεχνικού διευθυντή, προφανώς τον πρώτο λόγο θα έχει ο Τάκης Φύσσας. «Προφανώς», αλλά όχι «βεβαίως», μιας και ως γνωστόν ο Γιάννης Αλαφούζος ακούει τις απόψεις πολλών – γενικώς – από το χώρο του ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ έχει όντως αποφασίσει να μην εμπλέκεται τόσο πολύ σε «ποδοσφαιρικές» αποφάσεις. Για παράδειγμα να μην αποφασίζει ο ίδιος για τον προπονητή της ομάδας, όπως έκανε με τον Φατίχ Τερίμ και τον Μαουρίσιο Σάρι (ανεξαρτήτως της διαφορετικής κατάληξης των συζητήσεων με τους δυο προπονητές). Ωστόσο από την πρόθεση μέχρι την πράξη η απόσταση είναι τεράστια. Και εκτός αυτού ας μην ξεχνάμε ότι ο Αλαφούζος πήρε πάνω του αποκλειστικά και κατάφερε να κλείσει με επιτυχία τις ανανεώσεις συμβολαίων των δύο ισχυρότερων περιουσιακών στοιχείων του Τριφυλλιού στο ρόστερ, δηλαδή του Φώτη Ιωαννίδη και του Γιώργου Βαγιαννίδη.
Στα θετικά της επικαιρότητας για τον Παναθηναϊκό συγκαταλέγεται η σαφής πρόθεση της ΠΑΕ να συνεχίσει στην επόμενη σεζόν με τον Ρουί Βιτόρια, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι ο Πορτογάλος τεχνικός δεν έχει κάνει αρκετά λάθη από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα, δεν βρήκε ποτέ λύση στο πρόβλημα της ευστοχίας και μετά τους διαδοχικούς τραυματισμούς των Γεντβάι, Πάλμερ Μπράουν και Αράο παρουσίασε ένα σύνολο που δεν δέχθηκε γκολ μόνο από τον Παναιτωλικό και την Βίκινγκουρ στη ρεβάνς. Παρά την εντυπωσιακή ανασταλτική προσφορά του Μανώλη Σιώπη, ο οποίος ασφαλώς δεν αποτελεί δική του επιλογή. Αν ο Βιτόρια παρουσιάσει στα play offs ένα ανταγωνιστικό σύνολο δικαιωματικά αξίζει δεύτερης ευκαιρίας. Ωστε να αποφασίσει για το πήγαινε -έλα του ρόστερ, να κάνει την προετοιμασία του και να αξιολογηθεί με πολλά κριτήρια στην επόμενη σεζόν.
Παρεμπιπτόντως, μιας και μιλάμε για το ρόστερ, οι αποχωρήσεις μπορεί να είναι πολύ περισσότερες από τις… αναμενόμενες. Μάνι – μάνι αν φύγουν όπως αναμένεται ο Αράο (του οποίου το συμβόλαιο λήγει) και ο Ουναϊ (για τον οποίο δεν γνωρίζει κανείς τι ύψους προσφορά μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός στη Μαρσέιγ), οι Πράσινοι χρειάζονται δυο «βαρβάτους» χαφ! Ρουμπέν, Ζέκα, Σένκεφελντ, Μάγκνουσον αποχωρούν με λήγοντας συμβόλαια, Μλαντένοβιτς (λόγω ηλικίας, όχι λόγω ποιότητας) και Γερεμέγεφ είναι στο… όριο, ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για τους Λημνιό – Μαντσίνι βάσει της πενιχρής εφετινής προσφοράς τους.
Κι έπειτα, είναι και οι πωλήσεις! Ποιος ξέρει τι μπορεί να ξημερώσει για τον Ιωαννίδη και τον Βαγιαννίδη; Για τον Τετέ και τον Πελίστρι; Για τον Ντραγκόφσκι και τον Τσέριν; Ουδείς! Υπομονή λοιπόν. Προς το παρόν, το γεγονός ότι ήδη – προτού καν φτάσουμε στο Πάσχα – γίνονται κινήσεις μεταγραφικού σχεδιασμού, χωρίς ασφαλώς να διαφημίζονται ή να δημοσιοποιούνται, θετικό είναι για τον Παναθηναϊκό. Διότι μάλλον θα χρειαστεί πολλές το καλοκαίρι…
Πηγή: Gazzetta
