Του Βασίλη Σκουντή
Είμαι, ως γνωστόν, λάτρης της σημειολογίας και μου αρέσει, από επαγγελματική διαστροφή και όχι μόνο, να ψηλαφίζω τις κάθε λογής ατάκες και να στήνω γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν που εν προκειμένω δεν προμηνύει το μέλλον…
Μια τέτοια ευκαιρία, λοιπόν, μού έκανε δώρο χθες ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από σπόντα!
Ναι από σπόντα, διότι με την ανάρτηση του στο Instagram ήθελε να εγκωμιάσει δημοσίως τον Κώστα Σλούκα, αλλά, -για να παραποιήσω ελαφρώς την παροιμία-κοντά στον ανθισμένο βασιλικό, ποτίζονται και οι ξεραμένες γλάστρες.
Επαινώντας λοιπόν τον Σαλονικιό γκαρντ, με αφορμή την ανανέωση της συνεργασίας τους έως το 2027, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός αποκάλυψε δυο άγνωστες (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το δικό μου γνωστικό και μνημονικό αντικείμενο) “αδυναμίες” του…
Ο μισητός Μίλος και ο Μήτσος
Δεν θυμάμαι εάν τις έχει μαρτυρήσει και στο παρελθόν, αλλά ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν, κυρίως η μία εξ αυτών επειδή ο λεγάμενος υπήρξε κόκκινο πανί για τον πράσινο λαό!
Τον Μίλος Τεόντοσιτς εννοώ, που λόγω της τετραετούς θητείας του στον Ολυμπιακό (2007-2011) δεν ήταν όχι απλά αρεστός στον κόσμο του Παναθηναϊκού, αλλά η επιτομή της “persona non grata”, χώρια που άνοιξε και ένα ασυνθηκολόγητο beef με τον Δημήτρη Διαμαντίδη!
Ανέβαιναν οι τόνοι στα ντέρμπι, ήταν κιόλας οξύθυμος ο Σέρβος γκαρντ, έπιανε επίσης ο Μήτσος το γάντι στον αέρα και κατά καιρούς συνέβησαν κάμποσες σκηνές απείρου κάλλους, με μετέωρες χειραψίες, βρισιές, τσαμπουκαλέματα, ροχάλες (sic) και δεν συμμαζεύεται…
Προφανώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν γούσταρε τον Μίλος για τη συμπεριφορά του, το διευκρίνισε κιόλας ότι δεν αναφέρεται στο ήθος του, αλλά στην (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) μπασκετική διάνοια του.
Ο αγαπημένος μου ever
Ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ το χόντρυνε ακόμη περισσότερο, αποκαλύπτοντας ότι “ο Τεόντοσιτς είναι ο αγαπημένος μoυ παίκτης ever, δεν έβλεπε κανέναν”.
Διαφωνώ, αλλά κατά βάσιν συμφωνώ μαζί του και το οξύμωρο σχήμα μου εξηγείται επειδή ο Τεόντοσιτς έβλεπε όλες τις πάσες, ακόμη κι εκείνες που δεν υπήρχαν πουθενά αλλού παρά μόνο στον σατανικό εγκέφαλο του!
Επ’ αυτού υπάρχει και η επιβεβαίωση ενός εξπέρ των ασίστ που διετέλεσε πρώτος πασέρ της EuroLeague…
Στις 4 Μαρτίου του 2022, με αφορμή την αναρρίχηση του Νικ Καλάθη στο Έβερεστ των παικτών με τις περισσότερες ασίστ στη διοργάνωση, είχα φτιάξει με πολύ μεράκι ένα θέμα που το λογαριάζω ανάμεσα στα καλύτερα της καριέρας μου.
Είχα μιλήσει τότε ad hoc με τον Βασίλη Σπανούλη, τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Θοδωρή Παπαλουκά, Νίκο Ζήση και τον (αποδέκτη πολλών από τις ασίστ όλων αυτών) Γιάννη Μπουρούση…
“Μιλάμε για τη διαστροφή στην πάσα”!
Όλοι τους μού είχαν πει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά περισσότερο απ’ όλα μου έκανε κλικ μια ατάκα του Παπαλουκά, που εξέπεμψε σχεδόν στο ίδιο μήκος κύματος με τη μεταγενέστερη εξομολόγηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου…
“Η δική μου αδυναμία ήταν πάντα ο Τεόντοσιτς, αλλά εδώ μιλάμε πλέον για διαστροφή στην πάσα. Καμαρώνω εγώ επειδή είχα το court vision, αλλά ο Μίλος συνέπτυξε τις διαστάσεις του γηπέδου”.
Τι λες τώρα ρε Θοδωρή!
Οι ευχαριστίες στον Μπαρτζώκα και στους Αγγελόπουλους!
Πάμε παρακάτω, λοιπόν…
Μετά τον Τεόντοσιτς ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ έπιασε στο στόμα του τον Φάνη Χριστοδούλου, για τον οποίο συμφωνώ, επαυξάνω, υπερθεματίζω και μάλιστα πιστεύω ότι στο σχόλιο του υπερέβαλε προς τα…κάτω!!!
Ιδού αυτολεξεί η ατάκα του: “Αθλητή σαν τον Σλούκα, με τέτοιο ήθος δεν έχω ξαναγνωρίσει,. Μάλλον ψέματα, ένας μόνο, ο Φάνης Χριστοδούλου”.
Παρακάμπτω το γεγονός ότι ο αποθεωτικός λόγος και οι ελεγείες του Δημήτρη Γιαννακόπουλου προς τον Σλούκα προφανώς στοχεύουν και προς… Πειραιά μεριά!
Για του λόγου το αληθές υπενθυμίζω τι είχε γράψει στο Instagram, στις 15 Ιουνίου του 2024, μετά τη ραψωδία του αρχηγού της ομάδας στον πέμπτο τελικό των playoffs και την επιστροφή των Πράσινων στο θρόνο…
“Τώρα που μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους, οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ κάπου, το χρωστάω.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στη διοίκηση του Ολυμπιακού και τον προπονητή τους που πήρανε τη μεγάλη απόφαση, τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή να τον αφήσουν ελεύθερο.
Και να έρθει στον Παναθηναϊκό και να μπορέσουμε να ζήσουμε όλα αυτά που ζήσαμε φέτος. Και είναι μόνο η αρχή, σας ευχαριστώ και τους τρεις”!
Το μνημείο… βλακείας του Φάνη!
Κλείνω εδώ την παρένθεση που αφορά τη μεταξύ τους αντιπαλότητα και μένω στον «Μπέμπη» για τον οποίο δεν είμαι αντικειμενικός καθόσον τού τρέφω όχι απλώς συμπάθεια ή αγάπη, αλλά αληθινή λατρεία, την οποία έχω διατυμπανίσει πολλάκις και κατ’ επανάληψιν, μεταξύ άλλων και στο ντοκιμαντέρ του SPORT24…
Εκτιμώ ότι η αναφορά του στο ήθος του Φάνη (πέρα από το αστείρευτο ταλέντο, τον απαράμιλλο πλουραλισμό και την ασύγκριτη μπασκετοσύνη του) ανάγεται στην ιστορία που εκτυλίχθηκε το 1998 και αποτελεί μνημείο ανιδιοτέλειας, τιμιότητας, αγνότητας και συνάμα… βλακείας!
Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον στα 27 χρόνια που πέρασαν από τότε αισθάνεται ότι έπιασε τον εαυτό του κορόιδο, αλλά (παίζει να) είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού ο οποίος αρνήθηκε να πάρει τα λεφτά του.
Μισό δισεκατομμύριο λεφτά!
Υπενθυμίζω ότι στις 29 Μαΐου του 1997 ο Φάνης υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό το οποίο μάλιστα ήταν κλειστό και θα του απέφερε πάνω από μισό δισεκατομμύριο παλιές ωραίες ελληνικές δραχμές!
Μιλάμε για κανονικά και αληθινά λεφτά, όχι για… ευρώ και κουραφέξαλα!
Δέκα τέσσερις μήνες αργότερα έσκασε η βόμβα: στις 30 Ιουλίου του 1998, στο ΟΑΚΑ, σε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές που έχω ζήσει στην καριέρα μου, την παραμονή της έναρξης του Μουντομπάσκετ, ο Φάνης ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετείχε στη διοργάνωση και θα αποσυρόταν λόγω των προβλημάτων των τραυματισμών
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος όχι μόνο στενοχωρήθηκαν, αλλά και σοκαρίσθηκαν από αυτή την ανακοίνωση, αλλά το πιο μεγάλο σοκ τους το προκάλεσε η άρνηση του «Μπέμπη» να πληρωθεί, όπως δικαιούνταν και νομιμοποιούνταν για τον δεύτερο χρόνο του κλειστού διετούς συμβολαίου του.
Η ερώτηση του Ράτζα
Η συνέχεια δια στόματος του ιδίου μέσα από παλαιότερες διηγήσεις και συνεντεύξεις του…
«Τον Οκτώβριο του 1998, ένα Σάββατο μεσημέρι, πήγα στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η ομάδα, πριν από έναν αγώνα με το Μαρούσι. Έτρωγαν εκείνη την ώρα και κάθισα να φάω μια μπουκιά με τον Ντίνο Ράτζα που με ρώτησε εάν σκεπτόμουν και εάν ήθελα να επιστρέψω. Είχα δοκιμάσει να προπονηθώ, αλλά χωρίς στόχο. Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να είμαι πια ο καλός εαυτός μου δηλαδή. Δεν ήθελα να με κοροϊδεύει ο κόσμος ούτε να κοροϊδεύω εγώ τον Παναθηναϊκό παίρνοντας τσάμπα λεφτά και γι’ αυτό στις αρχές Φεβρουαρίου σταμάτησα τις προπονήσεις και αποφάσισα οριστικά και αμετάκλητα ότι ήμουν παλαίμαχος! Προσπαθούσα να πηδήσω για ριμπάουντ και δεν ξεκολλούσαν τα πόδια μου από το παρκέ. Είναι σίγουρο ότι θα έπαιζα με σχετική αξιοπρέπεια, αλλά δυστυχώς οι αθλητές, σε αντίθεση με τα περισσότερα επαγγέλματα, έχουν ημερομηνία λήξεως και τότε γίνεσαι… μπαγιάτικος!
“Τι… μαλακίες έκανα”!
Εγώ πάντα ήθελα τη βολή μου. Μου έλεγαν για να με συμμορφώσουν “κόψε, ρε Φάνη, το τσιγάρο και σταμάτα να καβαλάς τη μηχανή”, αυτός μάλιστα ήταν και ο όρος του Γιάννη Ιωαννίδη για να με πάρει στον Άρη και στον Ολυμπιακό, αλλά καλώς ή κακώς εγώ δεν ήμουν από τους τύπους που θα συμβιβάζονταν με μια ασκητική ζωή για να επεκτείνουν για ένα-δύο χρόνια την καριέρα τους και να πάρουν περισσότερα λεφτά.
Αν μετάνιωσα που δεν επέμεινα να παίξω και τη δεύτερη χρονιά στον Παναθηναϊκό; Εκ των υστέρων λες τι… μαλακίες έκανα (ΣΣ: γέλια)! Είχε βγει κάποτε ο Θανάσης και είπε ότι “ο Φάνης ήταν ο μόνος που έφερε λεφτά πίσω στον Παναθηναϊκό”. Πήγα και έσπασα μόνος το συμβόλαιο μου και δεν έκανα αυτό που έκανε ο Κάτας, αλλά και τόσοι άλλοι. Θα μπορούσα να κάτσω και να παίρνω τα λεφτά ακόμη και… κουτσός”.
Πηγή: Sport24
