Του Γιάννη Σερέτη
Ηταν by far που λεν’ και στο χωριό μου (και χωριό του buzzer beater σκόρερ Γιώργου Βαγιαννίδη, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!) ο χειρότερος τελικός Κυπέλλου μετά από τα αλησμόνητα της «γέφυρας» στο ίδιο γήπεδο, το 2017. Αγωνιστικός χώρος κάκιστος, άδειες εξέδρες, αποστραγγισμένες ομάδες, πολλά και σκληρά μαρκαρίσματα, φοβική διαιτητής, ελάχιστες καλές φάσεις… Ενας τελικός ο οποίος θα έμενε στη μνήμη όλων για ελάχιστες μέρες αν η συμπεριφορά του Αρη μετά το τέλος του ματς δεν ήταν πρωτόγνωρα αρχέγονη. Αν δεν ήταν συμπεριφορά αλάνας, ακόμα και για το ούτως ή άλλως χαμηλότατο επίπεδο οργάνωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αφού δεν το πήρε χθες, πότε θα το πάρει ο Αρης;
Η ευκαιρία ήταν μεγάλη για τον Αρη, τεράστια! Ο Παναθηναϊκός ολοφάνερα επιστράτευσε κάθε ικμάδα συσπείρωσης, ο Κόντης και το τιμ του προετοίμασαν την ομάδα όσο καλύτερα μπορούσαν στη θεωρία (στατικές φάσεις, τακτική) και παρέταξαν την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα. Όμως η σαρξ και η ομάδα ήταν ασθενής. Όπως και ο Ιωαννίδης που έπαιξε μετά από σχεδόν ένα μήνα και λόγω του σκαριού του, είχε μεγάλο πρόβλημα στην εκρηκτικότητα. Ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό είχε και περισσότερο άγχος από τον Αρη, όμως ο αντίπαλός του δεν το κατάλαβε. Αν το κατάλαβε, δεν το αξιοποίησε όπως μπορούσε. Ο Μάνου Γκαρθία ήταν μια ωραία επιλογή του Ακη Μάντζιου, αλλά δεν του βγήκε: ανύπαρκτος. Ο Μορόν έδειχνε στο πρώτο ημίχρονο (όταν είχε δυνάμεις) να παίζει για την πάρτη του. Ο Οντουμπάτζο και ο Σουλεϊμάνοφ ήταν περιορισμένοι. Μοναδικός κίνδυνος για τον Παναθηναϊκό φαινόταν ο Ζαμόρα που έχασε και τις δύο σπουδαίες ευκαιρίες στην αρχή του β’ ημιχρόνου.
Δυστυχώς για τον Αρη, δεν κατάλαβε το χάλι στο οποίο άφησε τον Παναθηναϊκό ο Τερίμ. Το συμμάζεψε όσο μπορούσε με πολλή συζήτηση και λογικές επιλογές ο Κόντης, ο Παναθηναϊκός είχε για ακόμα μια φορά την τύχη σύμμαχό του και πήρε το 20ό Κύπελλο. Κάτι σαν «παρηγοριά στον άρρωστο» για τους περισσότερους, όμως πάρα πολύ σημαντικό για τους παίκτες, για τους εργαζόμενους στο κλαμπ, για τον οργανισμό ολόκληρο. Στα πέναλτι τον Ολυμπιακό, με γκολ στο 127’ και εν συνεχεία στα πέναλτι τον ΠΑΟΚ, με δυο σωστές αλλά ανόητες αποβολές του Νταρίντα και του Ζουλ σε έξι λεπτά χθες, και με γκολ στο 90’ + 7’ του μοναδικού παίκτη που είχε μπει ως αλλαγή!
Ο Παναθηναϊκός απέφυγε τον καταποντισμό
Ο Αρης έχασε πολλά περισσότερα από ένα Κύπελλο χθες. Η εικόνα του κλαμπ μετά από τη λήξη του αγώνα παραπέμπει σε ερασιτεχνικό σωματείο. Θα έρθουν οι ποινές, θα γίνουν οι σχετικές αναφορές στην UEFA λόγω της παρουσίας Φραπάρ (που έχει τεράστιο ειδικό βάρος στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία) η οποία έχει επενδύσει μπόλικο χρήμα και αμέτρητες εργατοώρες τα τελευταία 15 χρόνια στη γυναικεία συμμετοχή στο σπορ, θα έρθουν πολλά δεινά…
Και ο Παναθηναϊκός κέρδισε πολλά περισσότερα από μια κούπα χθες! Κέρδισε ένα γλυκό φινάλε για τους φίλους του, ένα όμορφο αντίο στον Μπερνάρ και τον Χουάνκαρ, ένα boost στους απογοητευμένους παίκτες ενόψει της νέας σεζόν, ένα πολύτιμο ευρωπαϊκό εισιτήριο για τον β’ προκριματικό γύρο του Europa League, το οποίο του δίνει και το περιθώριο ενός λάθους για τη συμμετοχή σε Group Stage ευρωπαϊκής διοργάνωσης στην προσεχή σεζόν.
Ξεκινά με πολλά μειονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστών του ο Παναθηναϊκός την επόμενη σεζόν, αλλά απέφυγε τα χειρότερα. Απέφυγε τον καταποντισμό και το οικονομικό πλήγμα, γέμισε τις μπαταρίες των παικτών του με όμορφες στιγμές πριν από το φινάλε. Θα είναι μεγάλη η αλλαγή του καλοκαιριού, θα αλλάξει σχεδόν η μισή ομάδα, θα έρθει νέος κόουτς, μπορεί να αλλάξει και έδρα (ΟΑΚΑ), έκανε πολλά βήματα πίσω εφέτος. Όχι μόνο με την αλλαγή Γιοβάνοβιτς – Τερίμ, αλλά και με τον πολύ χαμηλό βαθμό αποδοτικότητας των περισσότερων μεταγραφών του.
Καθοριστικές οι μεταγραφές όσο και ο προπονητής!
Αν ο Παναθηναϊκός δεν είναι πιο εύστοχος στις μεταγραφικές επιλογές του – κι αυτό είναι ανεξάρτητο από τα χρήματα που θα δαπανηθούν – οποιονδήποτε κι αν φέρει στον πάγκο, πρωτάθλημα δεν θα πάρει. Είναι χαρακτηριστικό ότι δυο χρόνια μετά από την πρώτη σεζόν Γιοβάνοβιτς, καλύτερο ποδόσφαιρο από τον β’ γύρο και τα play offs της πρώτης χρονιά Γιοβάνοβιτς δεν έχει παίξει μέχρι σήμερα (με Ρουμπέν – Βιγιαφάνιες – Γκατσίνοβιτς στη μεσαία γραμμή και Παλάσιος – Αϊτόρ – Ιωαννίδη επίθεση)!
Ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει σιγά – σιγά και οι επιλογές στις μεταγραφές θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την επόμενη σεζόν. Αν το ποσοστό αποτυχίας είναι τόσο μεγάλο όπως το εφετινό (κανένας πλην Αράο δεν έκανε πραγματικά και με διάρκεια στην απόδοσή του τη διαφορά!), ο Παναθηναϊκός θα παλεύει και πάλι για ένα… «καλό» ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ο Μπακασέτας μπορεί να προσφέρει περισσότερα, ο Μαξίμοβιτς είναι θεωρητικά μια σούπερ κίνηση, αλλά στα άκρα της επίθεσης και στην άμυνα η αναβάθμιση που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι τεράστια. Κι όλα αυτά, αν ασφαλώς μείνει ο Ιωαννίδης…
Αν πωληθεί ο Φώτης, κάτι απολύτως φυσιολογικό στα δικά μου μάτια αν ο ίδιος δελεαστεί από κάποια πρόταση, ο τρόπος με τον οποίο ο Παναθηναϊκός θα «επενδύσει» στην αγορά τα χρήματα που θα πάρει, θα είναι καθοριστικός για την πορεία του στα επόμενα δυο – τρία χρόνια.
Υ.Γ. Το διεθνές ρεζιλίκι μόλις τρεις ημέρες πριν από τον τελικό του Conference League, μόλις ξεκίνησε. Εχουν γίνει πολλά τόσα και τόσα χρόνια και στην Ελλάδα και παγκοσμίως, αλλά να κυνηγάς διαιτητίνα στον αγωνιστικό χώρο επειδή ο… Νταρίντα δεν πρόσεξε τις τάπες του, δεν έχει ξαναγίνει! Ας ελπίσουμε την Τετάρτη να μην δοθεί συνέχεια εντός και πέριξ της OPAP Arena.
Πηγή: Gazzetta
