Της Σπυριδούλας Σπανέα
Η φράση «ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο» έχει συνδεθεί με δεκάδες αθλητές. Αγαπημένη των δημοσιογράφων, των φίλων του στίβου και φυσικά κάθε σπρίντερ που ονειρεύεται να δει δίπλα από αυτή τη φράση το όνομά του. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο τίτλος ανήκει στον Γιουσέιν Μπολτ. Στο μέλλον, πιθανότατα, να γίνει και αυτός ένας κρίκος από την αλυσίδα των ταχύτερων σπρίντερ. Ο Τσαρλς Πάντοκ, όμως, θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως ο πρώτος που αποκάλεσαν «ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο».
Στις 11 Αυγούστου 1900, ένα ζευγάρι από την Γκέινσβιλ του Τέξας, οι Πάντοκ απέκτησαν ένα αγοράκι. Ο Τσαρλς ήταν… γρήγορος από την πρώτη του ανάσα. Γεννήθηκε επτά μηνών και οι γιατροί είπαν στους γονείς ότι δύσκολα θα επιβίωνε. Ο μικρός τούς διέψευσε αλλά ήταν ένα ιδιαίτερα ασθενικό αγόρι, οπότε οι γονείς του ακολούθησαν τη συμβουλή των γιατρών να αλλάξουν πόλη και να προτιμήσουν μια περιοχή με ηλιοφάνεια. Ετσι, μετακόμισαν στην Πασαντίνα, στην Καλιφόρνια. Η οικογένεια ζούσε σε μία φάρμα και ο Τσαρλς μεγάλωσε με φρέσκο γάλα, ενώ έπαιζε πολλές ώρες με ένα πόνι, την Ποκίτα. Πολλές φορές συναγωνιζόταν μαζί της και στην ταχύτητα.
Το ασθενικό αγόρι μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε ένα υγιές παιδί. Η ενασχόλησή του στη φάρμα τον βοήθησε να γυμναστεί σωστά από την παιδική ηλικία. Οι γονείς του παρατήρησαν την έφεσή του στο τρέξιμο και τον έγραψαν σε σύλλογο στίβου της περιοχής. Και εκεί άρχισαν οι… κόντρες του πατέρα με τον γιο. Ο Τσαρλς αγαπούσε τις μεγάλες αποστάσεις αλλά ο πατέρας του τον πίεσε να ασχοληθεί με τις ταχύτητες. Τελικά, o Tσαρλς ο πρεσβύτερος, είχε δίκιο. Στις γρήγορες κούρσες αναδείχθηκε αμέσως το ταλέντο του μικρού. Σε όλους τους αγώνες τους σχολείου του, ο Τσαρλς Πάντοκ ήταν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Μάλιστα, σε κάποιους από αυτούς νικούσε και μεγαλύτερα, από αυτόν, παιδιά.
Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε τον νεαρό αθλητή να υπηρετεί στους πεζοναύτες των ΗΠΑ, ενώ σπούδαζε και σε πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Τόσο στον στρατό όσο και στο πανεπιστήμιο, ο Τσαρλς εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία που του δινόταν για να ασχοληθεί με τον στίβο.
Το πρώτο μεγάλο αθλητικό γεγονός μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες. Διεξήχθησαν στο Παρίσι από τις 22 Ιουνίου μέχρι τις 6 Ιουλίου 1919. Πήραν μέρος αθλητές που ήταν ενεργοί ή παλαίμαχοι στρατιώτες από τις νικήτριες χώρες του, όπως τον αποκαλούσαν τότε, Μεγάλου Πολέμου. Μετείχαν 18 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο στάδιο Πέρσινγκ (ανατολικά του Παρισιού), το οποίο κατασκευάστηκε από τον αμερικανικό στρατό και τη Χριστιανική Νεολαία, μετά την ολοκλήρωση του Πολέμου, ειδικά για τους Αγώνες και προσφέρθηκε ως δώρο από τις ΗΠΑ στο γαλλικό κράτος.
Στους Διασυμμαχικούς Αθλητικούς Αγώνες, οι ΗΠΑ διέθεταν την καλύτερη αποστολή. Στην ομάδα τους μετείχε και ο Τσαρλς Πάντοκ. Ο νεαρός πεζοναύτης θριάμβευσε στα σπριντ. Τερμάτισε πρώτος στα 100 μ., με χρόνο 10.8 και στα 200 μ. με 21.6. Οι ΗΠΑ συγκέντρωσαν τον μεγαλύτερο αριθμό μεταλλίων, καθώς κατέκτησαν 21 χρυσά, δεκαεπτά ασημένια και εννέα χάλκινα. Δεύτερη ήταν η Γαλλία (3-2-7) και τρίτη η Νέα Ζηλανδία (1-0-3). Σε αυτή τη διοργάνωση ακούστηκε για πρώτη φορά η φράση «ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο», η οποία θα «συνόδευε» τον Τσαρλς Πάντοκ για πολλά χρόνια.
Τα ποντίκια και οι κονσέρβες
Οταν φέρεις τον τίτλο του πιο γρήγορου ανθρώπου του κόσμου, οφείλεις να τον υπερασπιστείς. Το 1920 η Αμβέρσα ανέλαβε να διοργανώσει τους πρώτους μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Ολυμπιακούς Αγώνες και ο Τσαρλς Πάντοκ ήταν από τους πρώτους που επιλέχθηκαν στην ολυμπιακή ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Το ταξίδι από την Αμερική στο Βέλγιο δεν ήταν αντάξιο μιας ομάδας πρωταθλητών. Οι συνθήκες, όπως θα γράψει λίγα χρόνια αργότερα ο αθλητής στην αυτοβιογραφία του, ήταν απαράδεκτες. Στο πλοίο υπήρχαν παντού ποντίκια και η διατροφή τους γινόταν με κονσέρβες. Μάλιστα, ο Τσάρλι (όπως τον αποκαλούσαν) ηγήθηκε της πρωτοβουλίας για να γραφτεί μία επιστολή διαμαρτυρίας προς την Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, κάτι που τον έβαλε στο στόχαστρο των ιθυνόντων της.
Στον αγωνιστικό τομέα, ο Τσάρλι Πάντοκ κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. (10.8΄΄) και με την ομάδα σκυταλοδρομίας των ΗΠΑ στα 4Χ100 ανέβηκε στην πρώτη θέση του βάθρου. Στα 200 μ. απέναντί του βρήκε τον συμπατριώτη του Αλεν Γούντριγκ. Ο Αλεν στους προκριματικούς των ΗΠΑ είχε έρθει 5ος και ταξίδεψε στο Βέλγιο στη θέση άλλου αθλητή, ο οποίος δεν μπορούσε. Ηταν φτωχός και στην προπόνηση του χάλασαν τα παπούτσια. Δανείστηκε ένα ζευγάρι από έναν συναθλητή του και με χρόνο 22.00΄΄ κατάφερε να κερδίσει στο νήμα το φαβορί, Τσαρλς Πάντοκ.
Kατά την επιστροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Πασαντίνα, ο Τσάρλι Πάντοκ άρχισε να εργάζεται στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Επιασε δουλειά στον εκδοτικό όμιλο του Τσάρλι Πρισκ και λίγο αργότερα θα παντρευθεί και την κόρη του, Νέβα. Παράλληλα, συνέχιζε τον αθλητισμό και τις σπουδές του. Το 1923 πήρε μέρος στην Πανεπιστημιάδα, στο Παρίσι και κατέκτησε χρυσά μετάλλια στα 100 και τα 200 μ.
Ο τραγικός θάνατος σε αεροπορικό δυστύχημα
Η επόμενη πρόκληση για τον Τσαρλς Πάντοκ ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι (1924). Εκεί, όμως, βρέθηκε μακριά από τον καλό του εαυτό. Στο αγαπημένο του αγώνισμα των 100 μ. τερμάτισε 5ος. Μετάλλιο κατέκτησε μόνο στα 200 μ. καθώς ήρθε 2ος με 21.7΄΄.
Εκείνη την εποχή, οι παραγωγοί κινηματογραφικών ταινιών αναζητούσαν διάσημους αθλητές για να πρωταγωνιστήσουν σε ταινίες. Ετσι, οι… σειρήνες του Χόλιγουντ μάγεψαν και τον ολυμπιονίκη. Συνολικά πήρε μέρος σε πέντε ταινίες.
Το 1928 ταξίδεψε στο Αμστερνταμ για να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ήταν σε κακή αγωνιστική κατάσταση. Συμμετείχε μόνο στα 200 μ. και παρόλο που στους προκριματικούς είχε επίδοση 21.8΄΄, αποκλείστηκε από τον τελικό διότι ήρθε 4ος στους ημιτελικούς με 22.1΄΄. Στην Ολλανδία, ο Τσαρλς Πάντοκ ολοκλήρωσε και την αθλητική του καριέρα.
Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής στις εφημερίδες του πεθερού του, έγραφε άρθρα και το 1932 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο».
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε και πάλι στον πολεμικό στίβο. Μόνο που το τέλος αυτής της περιπέτειας δεν ήταν αίσιο. Στις 21 Ιουλίου 1943, το αεροπλάνο ανεφοδιασμού της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, στο οποίο επέβαινε, κατέπεσε στη Σίτκα της Αλάσκας, ένα δυστύχημα που περιβάλλεται από μυστήριο.
Ο Τσαρλς Πάντοκ ξεχώριζε για τον τρόπο που έτρεχε, ιδιαίτερα λίγο πριν από τον τερματισμό. Κατά τη διάρκεια της αθλητικής καριέρας του, 25 φορές κατέρριψε ή ισοφάρισε παγκόσμια ρεκόρ. Υπήρξε ίνδαλμα πολλών μεγάλων αθλητών. Μάλιστα, ο Τζέσε Οουενς είχε πει ότι ο Πάντοκ του έδωσε συμβουλές για να κερδίσει χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936).
Πηγή: Καθημερινή
