Ο ποδοσφαιριστής που έκανε θεό τον Maradona

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Αργεντίνος μεσοεπιθετικός ή και δεύτερος επιθετικός, Χόρχε Μπουρουτσάγα (Jorge Luis Burruchaga), γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1962, στο Γκουαλεγκουαΐ της επαρχίας Έντρε Ρίος, περίπου 180 χλμ. βόρεια του Μπουένος Άιρες. Είναι διάσημος για την επίτευξη του νικηφόρου 3ου τέρματος στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Άρχισε να παίζει το 1980 για την Άρσεναλ του Σαραντί και το 1982 μεταγράφηκε στην Ιντεπεντιέντε. Ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο του 1983, το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1984. Μετακόμισε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ναντ, στην οποία έπαιξε για 7 χρόνια. Έπαιξε επίσης για τη Βαλενσιέν, όπου κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε σκάνδαλο δωροδοκίας από την γαλλική και ευρωπαϊκή πρωταθλήτρια Μαρσέιγ. Επέστρεψε στην Αργεντινή και για την Ιντεπεντιέντε, όπου κέρδισε το Σουπερκόπα Σουνταμερικάνα και το Ρεκόπα Σουνταμερικάνα του 1995. Αποχώρησε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο τον Απρίλιο του 1998. Μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, σημείωσε δύο γκολ στο τουρνουά, συμπεριλαμβανομένου τέρματος που έδωσε στην Αργεντινή τη νίκη 3-2 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Συμμετείχε επίσης σε όλους τους αγώνες της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 και σημείωσε ένα γκολ στο τουρνουά. Συνολικά, σημείωσε 13 γκολ για την Αργεντινή σε 59 διεθνείς αγώνες μεταξύ 1983 και 1990.

Σε μικρή ηλικία εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Άρσεναλ του Σαραντί. Το 1979 προωθήθηκε πλάι στους επαγγελματίες της «Βιαδούκτο», στη Β’ κατηγορία της Αργεντινής, στο ρόστερ της οποίας έμεινε ως το 1981, παίρνοντας αρκετό χρόνο συμμετοχής, συμμετέχοντας σε 49 ματς, σκοράροντας 7 γκολ και εντυπωσιάζοντας με την απόδοσή του. Μεταγράφηκε στην Ιντεπεντιέντε, κάνοντας ντεμπούτο στις 12 Φεβρουαρίου του 1982, σε μια νίκη εναντίον της Εστουντιάντες. Μαζί με τον Ρικάρδο Μποτσίνι (Ricardo Bochini) και τον Έντσο Τροσέρο (Enzo Trossero), υπήρξε από τους στυλοβάτες της περίφημης ομάδας αυτής της περιόδου! Έγινε γρήγορα βασικό «γρανάζι» της «μηχανής» της, βοηθώντας την να κερδίσει το πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο του 1983, το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1984 (πρώτος σκόρερ με 6 γκολ) και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς, καταγράφοντας 146 παρουσίες και 53 τέρματα με τη φανέλα της!

Το καλοκαίρι του 1985 διέσχισε τον Ατλαντικό και υπέγραψε στη Ναντ. Ανήκε για μία 7ετία στα «καναρίνια», όντας βασικός και αναντικατάστατος, παίζοντας σε 140 ματς με 27 γκολ, ωστόσο δεν στάθηκε δυνατό να χαρεί μαζί τους κάποιον τίτλο. Στην πρώτη του σεζόν (1985/86) στο γαλλικό ποδόσφαιρο, κέρδισε το βραβείο για τον Καλύτερο Ξένο Παίκτη στη Ligue 1. Στη συνέχεια, έπαιξε για ένα έτος στην επίσης γαλλική Βαλενσιέν με επιτυχία, έχοντας συμμετοχή 32 αγώνες, σημειώνοντας 10 γκολ. Την περίοδο 1992/93, βρέθηκε αναμεμειγμένος στο σκάνδαλο των στημένων αγώνων του γαλλικού πρωταθλήματος, με πρωταγωνίστρια την Μαρσέιγ. Ένα σκάνδαλο που οδήγησε στην αφαίρεση του τίτλου και τον υποβιβασμό της ομάδας της Μασσαλίας.

Κατηγορήθηκε για μειωμένη απόδοση στο παιχνίδι της 20ης Μαΐου του 1993 και την ήττα με 0-1 της Βαλενσιέν από την Μαρσέιγ. Ο Ζαν-Ζακ Εντελί (Jean- Jacques Eydelie), μέσος της Μαρσέιγ και ο γενικός διευθυντής της, Ζαν-Πιερ Μπερνς (Jean- Pierre Bernes), κατέθεσαν ότι είχαν προσφέρει χρήματα στον Μπουρουσάγκα και ότι αρχικά συμφώνησε, αλλά στη συνέχεια άλλαξε το άποψή του. Τιμωρήθηκε με 6μηνο αποκλεισμό, ποινή που έληξε στις 15 Μαΐου του 1995 και 5.000 γαλλικά φράγκα πρόστιμο (περίπου € 750 ευρώ).

Τα μάζεψε κι επέστρεψε στην Αργεντινή, ξανά στην Ιντεπεντιέντε, όπου κέρδισε κι άλλους τίτλους. Αν και ευρισκόμενος πια σε σχετικά προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η «Ρόχο» να κατακτήσει το Ρεκόπα Σουδαμερικάνα και το Σούπερ Κόπα Σουδαμερικάνα του 1995. Τρία χρόνια αργότερα, έχοντας συμμετάσχει σε άλλα 89 παιχνίδια της με 19 γκολ, αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στις 10 Απριλίου του 1998, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Βέλεζ του Σάρσφιλντ. Συνολικά, στην Ιντεπεντιέντε ολοκλήρωσε 234 παιχνίδια και σημείωσε 72 γκολ.

Φόρεσε 59 φορές τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής, σημειώνοντας 13 γκολ, από το 1983 έως το 1990. Πήρε μέρος σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1986 και του 1990, παίζοντας σε 2 τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου και τους 2 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, κερδίζοντας τον ένα και χάνοντας τον άλλο, αλλά και σε ισάριθμα Κόπα Αμέρικα, το 1983 και το 1989. Αναμφίβολα η κορυφαία στιγμή στην πλούσια και πολυετή καριέρα του συνέβη στις 29 Ιουνίου του 1986, όταν Αργεντινή και Δυτική Γερμανία διεκδίκησαν στο Στάδιο ‘’Αζτέκα’’ του Μέξικο τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Στο 84ο λεπτό του αγώνα κι ενώ το σκορ ήταν 2-2, ο «μαέστρος» της «αλμπισελέστε», ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona), έδωσε τη μπάλα πανέξυπνα, στο για πολλά χρόνια «δεξί του χέρι» στην εθνική, τον Χόρχε Μπουρουτσάγα, που είχε ξεχαστεί από τους αμυντικούς των «πάντσερ», ο οποίος και ξεχύθηκε ολομόναχος προς την εστία του Χάραλντ Σουμάχερ (Harald Schumacher)! Λίγες στιγμές αργότερα, ο Λατινοαμερικάνος άσος «νίκησε» τον Γερμανό πορτιέρο, δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα του, η οποία έμελλε να το κρατήσει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή και να πανηγυρίσει την 2η κατάκτηση Μουντιάλ της ιστορίας της!

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, εργάστηκε ως προπονητής, κυρίως σε συλλόγους της Αργεντινής και της Παραγουάης. Διετέλεσε αρχικά προπονητής της Αρσενάλ του Σαραντί το 2002, όταν επέστρεψε στην αργεντίνικη Πριμέρα Ντιβιζιόν. Για τη σεζόν 2005/06 υπέγραψε στην Εστουδιάντες, ενώ τον Μάιο του 2006, ανέλαβε την Ιντεπεντιέντε απ’ την οποία παραιτήθηκε τον Απρίλιο του 2007. Από το 2008 έως το 2009 υπήρξε τεχνικός της Μπάνφιλντ. Στις 5 Μαΐου του 2009 επέστρεψε στην Αρσενάλ Σαραντί, αλλά παραιτήθηκε το 2010. Το 2011, ήταν προπονητής της Λιμπερτάδ στη Παραγουάη. Οδήγησε την Ατλέτικο Ραφαέλα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της Αργεντινής από το 2012 έως τον Ιούνιο του 2014, ενώ το 2015 επέστρεψε στην Ραφαέλα, στη δεύτερη περίοδος του ως προπονητής της.

Είναι παντρεμένος με τη Fabiola Paula, κόρη του Νέστορ Ρόσι (Néstor “Pipo” Rossi), ο οποίος ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής των δεκαετιών του 1940 και του 1950 και στη συνέχεια είχε αρκετές επιτυχίες ως προπονητής.

PALMARES

Εφηβική καριέρα