Ο πιο πιστός στρατιώτης της River Plate

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Άνχελ Λαμπρούνα (Ángel Amadeo Labruna), γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1918, στο Μπουένος Άιρες. Είναι ο 2ος Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της αργεντίνικης Πριμέρα Ντιβιζιόν, με 292 γκολ, πίσω μόνο από τον Αρσένιο Ερίκο (Arsenio Erico) που έχει 295 γκολ. Αναγνωρίζεται από τους οπαδούς της Ρίβερ Πλέιτ ως το Μεγαλύτερο Είδωλο στην ιστορία του συλλόγου, υπηρετώντας την για μια 20ετία, κατακτώντας 9 πρωταθλήματα, ενώ κατέχει μέχρι σήμερα μια σειρά από ρεκόρ στη Ρίβερ Πλέιτ. Θεωρήθηκε ένας από τους Καλύτερους Νοτιοαμερικανούς Ποδοσφαιριστές της γενιάς του και κατατάσσεται στην 26η θέση του καταλόγου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) που δημοσιεύθηκε το 2006, για τους Καλύτερους Παίκτες του 20ουΑιώνα στη Νότιο Αμερική. Είναι ο Πολυνίκης Παίκτης στην ιστορία των «εκατομμυριούχων» και υπήρξε μέλος της «La Maquina» (Η Μηχανή), μιας απ’ τις Σπουδαιότερες Ομάδες Όλων Των Εποχών. Έπαιξε 37 αγώνες για την εθνική ομάδα της Αργεντινής, σημειώνοντας 17 γκολ. Κέρδισε 2 Πρωταθλήματα Νότιας Αμερικής (1946 και 1955) και σχεδόν 40χρονος έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία. Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «El Feo» (Ο ‘Άσχημος)!

Εντάχθηκε από μικρός στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ. Έκανε το ντεμπούτο του στην ανδρική ομάδα λίγο πριν κλείσει τα 21 του χρόνια, στις 18 Ιουνίου του 1939, εναντίον της Εστουντιάντες, λόγω μιας απεργίας των επαγγελματιών παικτών του συλλόγου, εξαιτίας μιας ποινής που είχε επιβληθεί στον αστέρα της εποχής, Χοσέ Μανουέλ Μορένο (José Manuel Moreno). Τα γκολ του και οι εξαιρετικές επιδόσεις του, ανάγκασαν τον Μορένο να μετακινηθεί στη δεξιά πλευρά του γηπέδου, όταν επανήλθε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις.

Υπηρέτησε για 20 ολόκληρα χρόνια τη Ρίβερ Πλέιτ, αγωνιζόμενος σε 542 παιχνίδια συνολικά, πετυχαίνοντας 317 γκολ, σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις (πρωτάθλημα, εθνικά και διεθνή Κύπελλα) και 225 σε φιλικούς αγώνες. Στην αργεντίνικη Πριμέρα Ντιβιζιόν συμμετείχε σε 515 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 292 γκολ. Κέρδισε μαζί της 9 τίτλους πρωταθλήματος Αργεντινής (1941, 1942, 1945, 1947, 1952, 1953, 1955, 1956 και 1957) και ήταν δύο φορές πρώτος σκόρερ της Πριμέρα Ντιβιζιόν, το 1943 με 23 γκολ και το 1945 με 25! Είναι ο Κορυφαίος σκόρερ στο “Superclassico” ντέρμπι μεταξύ Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς με 16 γκολ, ενώ με 16 επίσημους τίτλους, είναι ο πολυνίκης παίκτης στην ιστορία της Ρίβερ Πλέιτ!

Ήταν μέλος μιας απ’ τις σπουδαιότερες ομάδες όλων των εποχών. Της ιστορικής ομάδας της Ρίβερ Πλέιτ της δεκαετίας του 1940, που ονομάστηκε «La Maquina» (Η Μηχανή)! Μια ομάδα που απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, κέρδισε τίτλους και θεωρείται η πρώτη ομάδα που καθιέρωσε το ‘’Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο’’! Η επίθεσή της αποτελούνταν από τον Χουάν Κάρλος Μουνιόθ (Juan Carlos Muñoz), τον Χοσέ Μανουέλ Μορένο, τον Αντόλφο Πεντερνέρα (Adolfo Pedernera), τον Φέλιξ Λουστάου (Felix Loustau) και τον Άνχελ Λαμπρούνα, όπου κατείχε τη θέση του μέσα αριστερά, αν και η συγκεκριμένη μορφή της επιθετικής γραμμής εμφανίστηκε σε μόνο 18 παιχνίδια με τους συγκεκριμένους παίκτες! Θεωρήθηκε ως μια από τις καλύτερες επιθετικές γραμμές στην ιστορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και ο εμπνευστής της -και πρώην ποδοσφαιριστής της Κάρλος Πεουτσέλε (Carlos Peucelle)- έλεγε ότι η ομάδα του αποτελείται από « … έναν τερματοφύλακα και 10 επιθετικούς», ένα φανταστικό σύστημα «1-10»!

Εκείνη η ομάδα με προπονητές τον Κάρλος Πεουτσέλε, για τη περίοδο 1945/46 και τον Χοσέ Μαρία Μινέλα (José María Minella) από το 1947 έως το 1959, έφτασε στην κατάκτηση 4 πρωταθλημάτων (1941, 1942, 1945 και 1947), έχασε ένα πρωτάθλημα στο τέλος τερματίζοντας 2η αλλά κυρίως, απέδωσε πανέμορφο ποδόσφαιρο, πολλά χρόνια μπροστά απ’ την εποχή του! Ο χαρακτηρισμός «Η Μηχανή», τους δόθηκε από έναν Ουρουγουανό δημοσιογράφο ονόματι Μποροκοτό (Borocotó), μετά από μια νίκη με 6-2 επί της Τσακαρίτα Τζούνιορς, στις 12 Ιουνίου του 1942 και μόνο ως κολακευτικός μπορεί να ερμηνευτεί για μια ομάδα που θεωρείται απ’ τους αναλυτές ποδοσφαίρου -και όσους την πρόλαβαν να αγωνίζεται- ως μία απ’ τις σπουδαιότερες ομάδες που έχουν εμφανιστεί ποτέ!

Τα πάντα ξεκίνησαν το 1941 με μία μεγάλη αλλαγή στο ρόστερ της ομάδας. Ο Αντόλφο Πεντερνέρα πήρε τη θέση του Ρομπέρτο Ντ’Αλεσσάντρο (Roberto D’Alessandro) στη γραμμή της επίθεσης, χαρίζοντας όμως έναν επιπλέον δημιουργό στο σύστημα 2-3-5 της εποχής. Μαζί με τους λοιπούς 4 επιθετικούς, έφτιαξαν μια απίστευτη γραμμή κρούσης που μπορούσε όμως να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Αυτοί οι 5 παίκτες, εκτός της εξαιρετικής τεχνικής και της έφεσης στο σκοράρισμα, διέθεταν εκπληκτικές φυσικές αντοχές με τεράστιο προσόν το συνεχές πρέσινγκ στον αντίπαλο. Αποτέλεσμα, ήταν να καταπίνουν τον αντίπαλο απ’ το πρώτο λεπτό και να κερδίζουν συνεχώς διεκδικούμενες μπάλες.

Στην άμυνα υπήρχε το σύστημα «διαμάντι» καθώς μπροστά απ’ τον τερματοφύλακα υπήρχαν δύο στόπερ, ο Ρικάρντο Βάγκχι (Ricardo Vaghi) και ο Ρομπέρτο Περέιρα (Roberto Pereyra). Μπροστά απ’ αυτούς, δύο αμυντικοί μέσοι ο Νορμπέρτο Γιάκονο (Norberto Yácono) με τον Χοσέ Ράμος (José Ramos) και σε ελεύθερο ρόλο ο Μπρούνο Ροντόλφι (Bruno Rodolfi) ή ο Νέστορ Ρόσσι (Néstor Rossi). Αυτό ήταν και το σύνηθες σύστημα της εποχής. Με μια διαφοροποίηση. Ο Χοσέ Μαρία Μινέλα είχε βρει στο πρόσωπο του στόπερ Βάγκχι τον άνθρωπο που οργάνωνε τέλεια ολόκληρη την αμυντική λειτουργία δίνοντας στους υπόλοιπους τρεις αμυντικούς το ελεύθερο να αλλάζουν θέσεις μπερδεύοντας τον αντίπαλο. Και εκεί αρχίζει το αγωνιστικό rotation της ομάδας με μοναδικό παίκτη που να μην αλλάζει θέση τον Βάγκχι! Οι 5 επιθετικοί όχι μόνο άλλαζαν θέσεις αλλά έφταναν στην άμυνα να πάρουν μπάλες τη στιγμή που οι αμυντικοί μέσοι γέμιζαν την επίθεση μαζί με το «δεκάρι» της ομάδας, τον Ροντόλφι. Το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” που τελειοποίησε ο Άγιαξ και η Ολλανδία του Ρίνους Μιχελς το 1971-1974!

Αγωνίστηκε για τελευταία φορά με την Ρίβερ Πλέιτ, στις 5 Δεκεμβρίου του 1957, εναντίον της Ιντεπεντιέντε, σ’ έναν αγώνα που η Ρίβερ κέρδισε 2-0. Συνέχισε για δύο σεζόν (1957-1959), στη Ρέιντζερς ντε Τάλκα, στη Χιλή και μετά στη Ράμπλα Τζούνιορς στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Έκλεισε την καριέρα του στην Πλατένσε, το 1961, με την οποία έφτασε στους ημιτελικούς του Μετροπολιτάνο, όντας 43 ετών! Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 1.000 παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων επίσημων και φιλικών! Είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου στη χώρα με 292 γκολ, πίσω από τον Αρσέμιο Ερίκο (Arsenio Erico), ο οποίος έχει 293! Είναι ο Μεγαλύτερος Παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου με 28 χρόνια αγώνων σε επίπεδο Α’ κατηγορίας!

Παράλληλα, υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας, μετρώντας 37 συμμετοχές και 17 γκολ. Σήκωσε το Κόπα Αμέρικα του 1955, ενώ το 1958, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνισθεί σε Τελική Φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ξεκινώντας μάλιστα ως βασικός σε δύο αγώνες, σε ηλικία 40 ετών! Αυτό ήταν το μοναδικό Μουντιάλ που μπορούσε να συμμετάσχει, αφού στη δεκαετία του 1940 η διοργάνωση είχε σταματήσει λόγω του πολέμου, ενώ το 1950 και το 1954 η Αργεντινή είχε αποφασίσει να μη συμμετάσχει. Είναι ο γηραιότερος σκόρερ στην εθνική ομάδα της Αργεντινής, αφού σκόραρε ένα γκολ σε ηλικία 38 ετών, 9 μηνών και 9 ημερών, στις 7 Ιουλίου του 1957, σ’ ένα αγώνα εναντίον της Βραζιλίας για το Κόπα Ρόκα.

Με το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο της Ρίβερ και το 1968 ανέλαβε πρώτος προπονητής της. Το 1967, ήταν πρωταθλητής της Β’ Κατηγορίας με την Μπελγκράνο, ενώ η πρώτη του επιτυχία ήλθε το 1971 με τη Ροζάριο Σεντράλ και ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος Νασιονάλ. Εκείνη η ομάδα νίκησε 1-0 την αιώνια αντίπαλό της, συμπολίτισσα Νιούελς Ολντ Μπόις στα ημιτελικά και την Σαν Λορέντσο με 2-1 στον τελικό. Το 1975 επέστρεψε στη Ρίβερ και πέτυχε το ρεκόρ των 6 πρωταθλημάτων σε 5 χρόνια. Ήταν ο αρχιτέκτονας του διπλού τίτλου της Ρίβερ το 1975 (Μετροπολιτάνο και ακολούθως Νασιονάλ) μετά από 18 χρόνια ξηρασίας! Ακολούθησαν αυτά των 1977, 1979 και 1980, καθώς επίσης και άλλο ένα πρωτάθλημα Νασιονάλ, αυτό του 1979! Οι 7 συνολικοί τίτλοι τον φέρνουν στην πρώτη θέση του Πρωταθλήματος Αργεντινής μαζί με τον Κάρλος Μπιάνκι (Carlos Bianchi). Επιπλέον, οδήγησε την Ρίβερ στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες του 1976, όπου οι «εκατομμυριούχοι» έχασαν τον τίτλο από την βραζιλιάνικη Κρουζέιρο του Μπέλο Οριζόντε. Εργάσθηκε επίσης και σε άλλες ομάδες της Α’ Κατηγορίας όπως τη Ράσινγκ, τη Ταγιέρες της Κόρδοβα και της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Έκανε μεγάλες περιοδείες στη χώρα όταν ήταν τεχνικός της Ταγιέρες το 1974 και με την Αρχεντίνος Τζούνιορς το 1983.

Κάποτε σε ένα ντέρμπι με την Μπόκα στο γήπεδό της, το “Λα Μπομπονέρα”, ο Λαμπρούνα μπήκε στο γήπεδο έχοντας το χέρι στη μύτη του, μια χειρονομία που όπως είπε την έκανε επειδή ήταν σε «bostero έδαφος»! Μποστέρος (Σκατατζήδες) είναι το παρατσούκλι της Μπόκα από τους οπαδούς της Ρίβερ, επειδή το “Μπομπονέρα” είναι κτισμένο σε χώρο που πριν ήταν στάβλοι! Από εκεί γεννήθηκε και το έθιμο του να φορούν μάσκα οι οπαδοί της Ρίβερ όταν αυτή αγωνίζεται με την Μπόκα στο “Μπομπονέρα”!

Ο Άνχελ Λαμπρούνα πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1983, ενώ υπηρετούσε ως τεχνικός της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Ήταν στο δωμάτιο του νοσοκομείου, έχοντας υποβληθεί σε εγχείρηση στoν προστάτη. Σηκώθηκε και προσπάθησε να περπατήσει παρέα με τον Ουμπάλντο Φιλιόλ (Ubaldo Fillol), παλαιό τερματοφύλακα της Ρίβερ και της εθνικής Αργεντινής, που τον επισκέφθηκε αυτήν την ημέρα. Πέθανε από καρδιακή προσβολή και έπεσε στην αγκαλιά του τερματοφύλακα. Ήταν 64 ετών. Θάφτηκε στο νεκροταφείο της Τσακαρίτα δίπλα στο γιο του Ντανιέλ, που είχε χάσει τη ζωή του το 1971. Κάθε 28 Σεπτεμβρίου, η Ρίβερ Πλέιτ γιορτάζει τη «Διεθνή Ημέρα των οπαδών της Ρίβερ Πλέιτ», ως φόρο τιμής σε ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα του συλλόγου!

PALMARES

Επαγγελματική καριέρα