Του Γιάννη Φιλέρη
Ο Ολυμπιακός “πάτησε” για δέκα λεπτά τη Ρεάλ, είχε τον έλεγχο του σκορ στα υπόλοιπα είκοσι, αλλά στην τελευταία περίοδο οι Μαδριλένοι έβαλαν φρένο στους πρωταθλητές Ελλάδας και με μαέστρο τον αγέραστο Καμπάσο, όχι μόνο γύρισαν το ματς, αλλά πήραν και μια διαφορά 12 πόντων στο τέλος χάρη στο τρίποντο του Γκάμπριελ Ντεκ.
Εντάξει μια ήττα εκτός έδρας από τη Ρεάλ δεν είναι απαγορευτική, οι μερένγκες ήταν με την πλάτη στον τοίχο γιατί μετρούσαν δυο ήττες (από τη Βαλένθια στο Σούπερ Καπ και την Βίρτους πριν από δυο μέρες στην πρεμιέρα) τα έπαιξαν όλα για όλα, όπως και να’ χει όμως, το τελείωμα του ματς ήταν απογοητευτικό και αρκούντως διδακτικό για τον Ολυμπιακό.
Οι “ερυθρόλευκοι” είναι λογικό να μην έχουν βρει ακόμα σταθερότητα στην απόδοσή τους, καθώς βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της σεζόν, η διαφορά όμως από το πρώτο εντυπωσιακό δεκάλεπτο και γενικά το καλό του πρώτο ημίχρονο με την εμφάνιση του στο δεύτερο είχε τεράστια διαφορά. Σα να έβλεπες δυο διαφορετικές ομάδες.
Θα πει κανείς είδαμε και δυο … διαφορετικές Ρεάλ. Η άμυνα της μαδριλένικης ομάδας τσάκιζε κόκκαλα στο δεύτερο μέρος, δεν άφησε κανένα από τα αστέρια των αντιπάλων της να πάρει ανάσα και έφτασε στη νίκη που τόσο πολύ ήθελε.
Το δαιμονισμένο ξεκίνημα του Ντόρσεϊ
Ο Ολυμπιακός εμφάνισε σε αυτό το ματς όλα τα προτερήματα, αλλά και όλες τις αδυναμίες του. Από τη μια φρέσκος και πολύ εύστοχος στα πρώτα δέκα λεπτά, όταν τελείωσε με 4/9δ και 7/8 τρίποντα, με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να “γράφει’ 16 πόντους σε μια δαιμονισμένη εκκίνηση. Οι οπαδοί της Ρεάλ κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα τον διεθνή γκαρντ να ευστοχεί από παντού, ο Σκαριόλο προσπαθούσε να βρει το αντίδοτο χωρίς επιτυχία.
Η ομάδα του Μπαρτζώκα είχε στοχεύσει σωστά και στις αργές επιστροφές της Ρεάλ, χτυπώντας το ματς στο ανοιχτό γήπεδο, πήρε γρήγορα διψήφιες διαφορές και παρότι από τη γραμμή του τρίποντου άρχισε σταδιακά να χάνει την επαφή, διατηρούσε πάντα τον έλεγχο του ματς, περνώντας σταθερά μπροστά στο σκορ και σκοράροντας +50 πόντους στο τέλος της δεύτερης περιόδου.
Φαινόταν ήρεμη, χωρίς μεγάλες αυξομειώσεις στην απόδοσή της, αφού ακόμα και ο Λι που είχε αντικαταστήσει τον Γουόκαπ από νωρίς έκανε σωστά τη δουλειά μοιράζοντας τη μπάλα, χωρίς να καθυστερεί την κυκλοφορία και να … κουτουλάει στην αντίπαλη άμυνα.
Και ξαφνικά … 0/13 τρίποντα
Πηγαίνοντας στα αποδυτήρια οι Πειραιώτες είχαν κάνει καλά τη μισή δουλειά. Αλλά με … μισές δουλειές ξέρουμε όλοι ότι δεν πας πουθενά. Στο παρκέ της Movistar Arena μπήκαν μόνο οι “ερυθρόλευκες” φανέλες. Τα κορμιά και το μυαλό των περισσότερων παικτών έλειπαν και η Ρεάλ που αποφάσισε να μην αφήσει κανένα σουτ αμαρκάριστο, άρχισε να πιέζει αφόρητα.
Ακόμα κι έτσι, πάντως, ο Ολυμπιακός έβρισκε τον τρόπο να είναι μπροστά, πέρασε με +5 πόντους στο τελείωμα της τρίτης περιόδου, αλλά μετά … κατέρρευσε. Με 0/13 τρίποντα (και 5/16 διποντα) βέβαια δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη το ματς.
Μάταια οι Πειραιώτες αναζητούσαν ένα μεγάλο σουτ. Δεν ήρθε ποτέ. Ο Ντόρσεϊ ευστόχησε μόνο από τη γραμμή του φάουλ, ο Βεζένκοβ πνιγμένος στο άγχος έχανε εύκολα σουτ χωρίς αντίπαλο, ο Φουρνιέ έχανε εύκολα την μπάλα, ήταν άστοχος. Ακόμα και ο Μιλουτίνοβ που έδινε διαρκείς μάχες κοντά στο καλάθι, έχασε τρεις φορές την μπάλα, μετά από … δικό του ριμπάουντ.
Οι παίκτες της Ρεάλ έβαζαν παντού τα χέρια τους και δικαιώθηκαν, γιατί γέμισαν τον Ολυμπιακό με εκνευρισμό και το σίδερο ήταν η συνήθης κατάληξη σχεδόν κάθε “ερυθρόλευκου” σουτ.
Συν τοις άλλοις οι φιλοξενούμενοι δεν είχαν πολλές βοήθειες από τον πάγκο, ειδικά στο σκοράρισμα και πιο ειδικά στη θέση “5”, όπου μετά τον Μιλουτίνοβ η θέση έμοιαζε γυμνή. Ο Ντόντα Χολ χάθηκε, ο Κώστας Αντετοκούνμπο έπαιξε όσο μπορεί, αλλά είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένου χρόνου.
Ακόμα και οι δυο πλάγιοι, Παπανικολάου και Γουόρντ που είχαν βοηθήσει στο πρώτο μέρος πέρασαν απαρατήρητοι στη συνέχεια. Ο Πίτερς τελείωσε το ματς με … μηδέν προσπάθειες! Ούτε μια φορά δεν απείλησε το αντίπαλο καλάθι. Σχεδόν πρωτοφανές για τα δικά του στάνταρ.
Αντίθετα η Ρεάλ έβρισκε λύσεις από παίκτες όπως ο Φελίς και ο Αμπάλδε (και στα δυο κομμάτια του γηπέδου) είδε το σχήμα με τον Γκαρούμπα στο πέντε να είναι αρκετά αποτελεσματικό (και πολύ σκληρό) και περίμενε την τελευταία περίοδο για να ρίξει τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο.
Με επιμέρους σκορ 25-8 (8/14 σουτ και 8/12 βολές) οι γηπεδούχοι επέστρεψαν στη διεκδίκηση της νίκης κι όταν πέρασαν μπροστά δεν κοίταξαν ποτέ πίσω. Ο Φακούντο Καμπάσο σε οίστρο, ο Ταβάρες που είχε φορτωθεί με φάουλ ξανάμπαινε … κεφάτος και ο Ολυμπιακός παρέδιδε πνεύμα. Αυτή τη φορά ο Λι δεν μπορούσε να δώσει λύσεις, η μπάλα δεν κυκλοφορούσε και οι μόλις 16 τελικές πάσες που έγραψε η στατιστική είναι ενδεικτική.
Σε αυτό το καταστροφικό φινάλε ο Ολυμπιακός πατούσε όλες τις μπανανόφλουδες που του έριχνε η Ρεάλ. Χωρίς έμπνευση, χωρίς φαντασία, χωρίς απειλή και χωρίς αθλητικότητα αφού με εξαίρεση δυο τρεις προσπάθειες του Γουόκαπ, όλες οι διεκδικούμενες μπάλες κερδίζονταν από τους Ισπανούς.
Η ήττα φαινόταν να έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. Και το χειρότερο; Ακόμα και η προφύλαξη του σκορ, μια μικρή διαφορά δηλαδή, το μίνιμουμ που θα μπορούσε να πάρει ο Ολυμπιακός σε αυτό το γεμάτο ανατροπές βράδυ, πήγε στο βρόντο.
Ο Μπαρτζώκας χαρακτήρισε ανόητη την προσέγγιση της ομάδας του, θυμίζοντας ότι σε ένα τέτοιο μαραθώνιο παίζουν ρόλο και οι διαφορές, έχει δίκιο και πρέπει μαζί με τους παίκτες του να βρουν τον τρόπο να μην επαναληφθεί μια τέτοια αντίδραση…
Το γιατρικό είναι γνωστό
Οι νίκες είναι πάντα το φάρμακο και ο Ολυμπιακός γυρίζοντας θέλει να ξεχάσει το κάζο της Μαδρίτης, έχοντας την πρώτη “καυτή” τριάδα αγώνων στο γήπεδο του. Ντουμπάι και Εφές στην Ευρωλίγκα και ο Παναθηναϊκός για την GBL θα επισκεφτούν το ΣΕΦ.
Με τον Νιλικίνα σε θέση μάχης σε περίπτωση που οι πρωταθλητές κάνουν το τρία στα τρία, αυτά που έπαθαν από τη Ρεάλ κανείς δεν θα τα θυμάται. Αρκεί να έμαθε από τα πολλά λάθη και τα άστοχα σουτ που τα έκανε όλα μαζεμένα…
Πηγή: Sport24
