Του Θάνου Σαρρή
600 δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάστηκε ο Ολυμπιακός για να κλειδώσει τη μεγάλη πρόκριση στον τελικό του Conference League. Ήταν το κρίσιμο χρονικό διάστημα, το πρώτο δεκάλεπτο στο οποίο η Άστον Βίλα προσπάθησε να βγάλει άσο από το μανίκι, αλλά αντίθετα βρέθηκε αντιμέτωπη με το φλος ρουαγιάλ του Μεντιλίμπαρ.
Ο Ουνάι Έμερι επιδίωξε με ένα τακτικό τρικ να δημιουργήσει συνθήκες ανισορροπίας στις πτέρυγες, προκειμένου να χτυπήσει την άμυνα του Ολυμπιακού από τους διαδρόμους ανάμεσα στον κεντρικό αμυντικό και στον μπακ. Το έκανε αυτό με τριπλέτα στην άμυνα και τον Mαρτίνες -πρώτος σε λεπτά με την μπάλα στην Premier- να παίζει ψηλά στην περιοχή, προσφέροντας μια έξτρα επιλογή πάσας στο build up και τη δυνατότητα στους Ντιν και Κας να παίξουν με πλάτος και να δημιουργήσουν συνεργασίες με Ντιαμπί και Μπέιλι αντίστοιχα. Το πλάνο φάνηκε, προσωρινά, να δίνει πλεονέκτημα στους Villans. Η διάθεση του Ολυμπιακού να πιέσει ψηλά στα πρώτα λεπτά, προκειμένου να καταστρέψει το χτίσιμο των επιθέσεων, χρειάστηκε να αναθεωρηθεί. Η πίεση προσαρμόστηκε, έγινε περισσότερο στοχευμένη.
Ολυμπιακός – Άστον Βίλα: Ποιότητα και καθαρό μυαλό
Ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να κρατήσει μπάλα, έδωσε χώρο στον αντίπαλο και εστίασε στην προστασία του αμυντικού του τρίτου, προκειμένου να μειώσει την ποιότητα των τελικών προσπαθειών που επιχειρούσαν οι παίκτες του Έμερι. Είχε, ωστόσο, τον νου του στην εκμετάλλευση των κενών. Δεν γινόταν να μην υπάρξουν με το ρίσκο που πήρε η Βίλα. Έδειξε τα δόντια του στο δεύτερο λεπτό, όταν μετά από ένα λάθος γύρισμα του αμυντικού ο Τσικίνιο όρμησε στην περιοχή. Το έκανε ξανά, με τη συμπλήρωση 600 δευτερολέπτων.
Ο Φορτούνης που έδειχνε να δυσκολεύεται στην πίεση, έγινε αποδέκτης της μπάλας από τον Ροντινέι. Ο Βραζιλιάνος συνέχισε την κίνησή του για το όβερλαπ, τραβώντας έτσι τον αντίπαλο μακριά από το δεκάρι του Ολυμπιακού και δίνοντάς του τον χώρο και τον χρόνο να διαβάσει την κίνηση του Ποντένσε στην απέναντι πλευρά και να τον βρει μαεστρικά. Η πρώτη πάσα του Πορτογάλου δεν πέρασε, ωστόσο στη συνέχεια, με την ποιότητα και τη σωστή απόφαση, έστρωσε στον Κίνι, που σέρβιρε στον Ελ Καμπί. Τον πρώτο σκόρερ του Europa Conference League. Σας κάνει εντύπωση; Μα μιλάμε για τον φορ του φιναλίστ.
Ήταν ένα γκολ που σκόρπισε τα όνειρα και τον ενθουσιασμό τον Άγγλων. Η Βίλα έψαξε την ισοφάριση πριν το ημίχρονο, έχοντας ωστόσο πολύ λίγες ποιοτικές ευκαιρίες. Είναι χαρακτηριστικό το γράφημα με το ποσοστό της κατοχής που έβγαλε η συνδρομητική τηλεόραση, ίσως το πιο παραπλανητικό metric του αγώνα: Οι φιλοξενούμενοι είχαν φτάσει στο 78%, αλλά αδυνατούσαν να βάλουν πίεση στον Τζολάκη, που ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε. Η Βίλα έδειχνε να ξεμένει από ιδέες απέναντι στην αμυντική συνοχή του Ολυμπιακού, απέναντι σε μια προσέγγιση που δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει. Κάποια κλεψίματα στη μεσαία γραμμή έμοιαζαν ως ό,τι πιο επικίνδυνο είχε να επιδείξει, αλλά η μετάβαση καθυστερούσε.
Είχε την εικόνα μιας ομάδας με ταχύτατους παίκτες, αλλά με αργές αποφάσεις. Αυτό ήταν το βασικό «χτύπημα» του τέρματος στα 600 δευτερόλεπτα, καθώς και του μεγάλου διπλού στο Villa Park. Ο Μεντιλίμπαρ κι οι παίκτες του φύτεψαν στην τέταρτη της Premier League το ζιζάνιο της αμφιβολίας, του αποκλεισμού, τάραξαν την πνευματική της ισορροπία και τη μη λεκτική επικοινωνία, που γεννά αυτοματισμούς.
Η διαχείριση του Μεντιλίμπαρ και το πάρτι το Ελ Καμπί
Το ημίχρονο ήταν μια καλή ευκαιρία ανασύνταξης, αλλά δεν δούλεψε. Η Βίλα έβγαλε εύκολα λάθη στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους και το μοτίβο της κατοχής μέχρι το αμυντικό τρίτο συνεχίστηκε, με τους χώρους να αυξάνονται. Η προστασία του σημαντικού προβαδίσματος όμως ήταν η απόλυτη προτεραιότητα. Οι απουσίες έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια του Έμερι να ανακατέψει την τράπουλα, ενώ ο Μεντιλίμπαρ με τον Μασούρα βρήκε ακόμα μεγαλύτερη προσήλωση στο πλάνο. Ο Ποντένσε είχε κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 70’, με το μοτίβο να μην αλλάζει ιδιαίτερα. Η Βίλα έμοιαζε να σφίγγει τον κλοιό, αλλά να μην μπορεί να τον διασπάσει. Οι σέντρες ήταν ακίνδυνες, ο Κάρμο ήταν και πάλι παρόντας εκεί που χρειάστηκε για να προστατέψει τον Τζολάκη, όπως και στην κεφαλιά του Γουότκινς στο πρώτο μέρος. Ο εκνευρισμός του Έμερι στη λογομαχία του με τους Ρόντινεϊ και Φορτούνη καθρεφτιζόταν στις αποφάσεις των παικτών του στο γήπεδο.
Η αναγκαστική αλλαγή του Ιμπόρα και του Κίνι δεν χάλασε το παιχνίδι της τακτικής και της υπομονής. Κι ο Ελ Καμπί, απευθείας από μεταβίβαση του Τζολάκη, έδωσε το έναυσμα για το πάρτι. Δέκα γκολ στο Europa Conference League. Δέκα γκολ, μόνο στα νοκ άουτ. Πέντε, μόνο απέναντι στην Άστον Βίλα. Ο απόλυτος πρωταγωνιστής δύο αγώνων που δίνουν πρόκριση σε τελικό, εκεί δηλαδή που οι αποφάσεις βαραίνουν περισσότερο και τα λάθη στοιχίζουν. Ο Ολυμπιακός είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, πνευματικά και τακτικά, για να τα εκμηδενίσει σε ένα ακόμα ματς. Όλη αυτή η πορεία του μέχρι τον τελικό έχει ατσαλώσει το σώμα και το πνέυμα.
The rest is history, που θα έλεγαν και στο Μπέρμιγχαμ. Μια ιστορία που συνεχίζεται. Κι όποια κι αν είναι η εξέλιξή της, θα μείνει για πάντα στο μυαλό και την καρδιά εκείνων που την έζησαν.
Πηγή: Gazzetta
