Οι Σλοβένοι και οι άλλοι

Του Θανάση Κρεκούκια

Αρχίζει σήμερα (1/7) ο 109ος ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας, ο σημαντικότερος αγώνας της επαγγελματικής ποδηλασίας δρόμου, αλλά και το μεγαλύτερο ετήσιο αθλητικό γεγονός στον κόσμο. Στις 24 ημέρες της διάρκειάς του, εκατομμύρια φίλοι του αθλήματος θα βρεθούν σε όλα τα σημεία της διαδρομής για να χειροκροτήσουν από κοντά τους κορυφαίους ποδηλάτες του κόσμου, ενώ πάνω από δυόμισι δισεκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο θα παρακολουθήσουν από τις οθόνες τους τα 21 ετάπ που θα αναδείξουν τον μεγάλο νικητή στα Ηλύσια Πεδία της γαλλικής πρωτεύουσας. Τα μεγαλύτερα ονόματα του πελοτόν θα βρεθούν στη γραμμή της εκκίνησης για να διεκδικήσουν την παρουσία τους στο τελικό βάθρο.

Εκτός από τον περσινό νικητή, Ταντέι Πογκάτσαρ, παρόντες θα είναι οι Πρίμος Ρόγκλιτς, Γιόνας Βίνγκεγκααρντ, Γκέρεντ Τόμας, Ντάνι Μαρτίνες, Άνταμ Γέιτς, Μπεν Ο’Κόνορ, Αλεξάντρ Βλάσοφ, Ενρίκ Μας, Αλεξέι Λουτσένκο, Ρομέν Μπαρντέ, Τιμπό Πινό, Νάιρο Κιντάνα, Γκιγιόμ Μαρτάν, Ριγκομπέρτο Ουράν, Γιάκομπ Φούγκλσανγκ, Τζακ Χέιγκ, Νταμιάνο Καρούζο και Νταβίντ Γκοντί, συνολικά δηλαδή όλη η αφρόκρεμα της επαγγελματικής ποδηλασίας. Σας παρουσιάζουμε τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του 109ου Tour de France, αγωνιστικά και μη, στη διαδρομή προς το Παρίσι. Πρώτο ετάπ (1/7) στην Κοπεγχάγη (Δανία) και τερματισμός στις 24 Ιουλίου στο Παρίσι, όπου θα μάθουμε τον αθλητή που θα κερδίσει τη γενική, φορώντας την κίτρινη φανέλα στο τελικό βάθρο.

1. Ο σχεδιασμός του φετινού Tour de France

Όπως βλέπουμε στον χάρτη της διαδρομής, ολόκληρος ο αγώνας θα διεξαχθεί στην ανατολική και νότια Γαλλία, εξαιρώντας φυσικά τα τρία πρώτα ετάπ που θα διεξαχθούν στη Δανία και το τελευταίο στο Παρίσι. Από τη στιγμή που το πελοτόν θα βρεθεί σε γαλλικό έδαφος (4ο ετάπ), θα ξεκινήσει μια δεξιόστροφη πορεία (σύμφωνη με τη φορά του ρολογιού) από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοανατολικά, για να κινηθεί στη συνέχεια προς τα νοτιοδυτικά και να καταλήξει στη γαλλική πρωτεύουσα. Μένουν δηλαδή εκτός αγώνα, η κεντρική, η βόρεια και η δυτική Γαλλία.

Αυτή η συγκεκριμένη πορεία που θα ακολουθήσει φέτος το Tour, σημαίνει ότι για μόλις τέταρτη φορά μετά το 1992 (αλλά τρίτη μέσα στην τελευταία εξαετία, μετά τις διοργανώσεις του 2017 και του 2020), ο Γύρος Γαλλίας θα περάσει και από τις πέντε βασικές οροσειρές της χώρας, δηλαδή – κατά σειρά – από τα Βόσγια όρη, τον Ιούρα, τις Άλπεις, το Μασίφ Σεντράλ και τα Πυρηναία. Πέρα από τα πολλά βουνά, που θα αναλύσουμε πιο κάτω, άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι τα 20 χλμ παβέ στο 5ο ετάπ, η για τέταρτη σερί χρονιά απουσία του ομαδικού χρονομέτρου, αλλά και τα αρκετά (54) χλμ ατομικής χρονομέτρησης, μαζί με το μεγαλύτερο σε απόσταση ετάπ ΙΤΤ (40,7 χλμ) μετά το 2014.

Οι διοργανωτές άφησαν πίσω τους το περσινό – αποτυχημένο – “πείραμα” με τους αρκετούς τερματισμούς σε κατηφόρα στα ετάπ των μεγάλων βουνών και επέστρεψαν στο παραδοσιακό μοντέλο με τους ανηφορικούς τερματισμούς. Επανέφεραν επίσης αρκετούς ιστορικούς “κολοσσούς” (που μας έλειψαν πολύ πέρυσι), όπως το Γκαλιμπιέ, το Κρουά ντε Φερ, το Οτακάμ και το Αλπ ντ’Ουέζ (συν το Λα Σούπερ Πλανς ντε Μπελ Φιγ, που παρά το ότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Tour το 2012, έχει καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις, με αποτέλεσμα να το βλέπουμε φέτος για έκτη φορά μέσα σε αυτή την τελευταία δεκαετία).

Σε ό,τι αφορά τα μεγάλα υψόμετρα και το θεωρητικό πλεονέκτημα που θα μπορούσαν να έχουν εκεί οι Κολομβιανοί, έχουμε τέσσερις κορυφές που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα, όλες συγκεντρωμένες στο αλπικό “δίπτυχο”, δηλαδή στο 11ο και το 12ο ετάπ: στο πρώτο υπάρχει το Γκαλιμπιέ στα 2.642 μ. και το Κολ ντι Γκρανόν (που επιστρέφει για πρώτη φορά μετά το 1986) στα 2.413 μ., ενώ στο δεύτερο υπάρχει και πάλι το Γκαλιμπιέ (2.642 μ.), μαζί με το Κρουά ντε Φερ (2.067 μ.). Να πούμε εδώ ότι υπάρχουν 61 συνολικά σπριντ ανάβασης, εκ των οποίων τα 23 είναι HC, 1ης και 2ης κατηγορίας.

Στη φετινή διοργάνωση υπάρχουν έξι ετάπ μεγάλων βουνών (7, 9, 11, 12, 17 & 18) με πέντε ανηφορικούς τερματισμούς (όλα εκτός του 9ου). Ουσιαστικά όμως υπάρχουν τέσσερις ακόμα ανηφορικοί τερματισμοί, ένας σε βαθμολογούμενο σπριντ ανάβασης (8), δυο αμέσως μετά από βαθμολογούμενα σπριντ ανάβασης, στα αεροδρόμια της Μεζέβ (10) και της Μοντ (14) και ένας ακόμα, σε μη βαθμολογούμενη ανηφόρα, στο Λονγουί (6). Συνολικά λοιπόν μιλάμε για εννιά ανηφορικούς τερματισμούς, αριθμό σημαντικά μεγάλο και αρκετά ασυνήθιστο, που περισσότερο θυμίζει τη Vuelta παρά το Tour.

Και αφού κάναμε την αναφορά στη Vuelta, να πούμε ότι οι διοργανωτές του Tour ακολουθούν φέτος κατά γράμμα την ισπανική “συνταγή” σε ό,τι αφορά τα χιλιόμετρα στα έξι ετάπ των μεγάλων βουνών. Δεν υπάρχει ούτε ένα “διακοσάρι”, τα δυο πρώτα στα Βόσγια και την Ελβετία έχουν μήκος 176 χλμ και 193 χλμ αντίστοιχα, τα δυο αλπικά 152 χλμ και 165 χλμ και τα δυο στα Πυρηναία, 130 χλμ και 143 χλμ. Συμπέρασμα; Χιλιάδες υψομετρικά “στριμωγμένα” σε μικρές διαδρομές, γεγονός που θεωρητικά τουλάχιστον, προδιαθέτει για ακόμα περισσότερο θέαμα και δράση. Συνολικά, στο φετινό Tour έχουμε τρία “διακοσάρια” ετάπ, το 2ο στο Νίμποργκ (επίπεδο, 202,2), το σχεδόν επίπεδο 6ο στο Λονγουί (220) και το 15ο στην Καρκασόν (επίπεδο, 202,5).

Η πρώτη εβδομάδα έχει αρκετές παγίδες συν τρία ετάπ που θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την πορεία των διεκδικητών της γενικής στη συνέχεια. Πρόκειται για το αρχικό χρονόμετρο της Κοπεγχάγης (13,2 χλμ), το 5ο ετάπ με το “αντεστραμμένο” μίνι Παρί-Ρουμπέ και τα 20 χλμ παβέ, καθώς και το 7ο ετάπ με τον τερματισμό στο Λα Πλανς ντε Μπελ Φιγ. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τρία ετάπ που απευθύνονται στους σπρίντερ και τις ομάδες τους (2, 3 & 4), σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια “ήσυχη” εβδομάδα, αφού πέρα από τα δύσκολα ετάπ που αναφέραμε, υπάρχει η απειλή του ανέμου, κυρίως στο 2ο ετάπ με τα πολλά χλμ στην εκτεθειμένη γέφυρα Great Belt, αλλά και στο 4ο ετάπ, στα τελευταία χλμ πριν το Καλαί.

Και όλα αυτά, χωρίς να υποτιμούμε στο παραμικρό τα δυο ετάπ στην Ελβετία (8 & 9), αμφότερα με εύκολους – φαινομενικά – ανηφορικούς τερματισμούς, που όμως μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις. Η δεύτερη εβδομάδα έχει τέσσερις ανηφορικούς τερματισμούς (10, 11, 12 & 14) και δυο ετάπ για σπρίντερ (13 & 15), οι οποίοι όμως θα πρέπει να “υποφέρουν” για να φτάσουν στο Σεντ Ετιέν (13), αφού θα έχουν προηγηθεί οκτώ ολόκληρα ετάπ στα οποία δε θα έχουν καμία ελπίδα να διεκδικήσουν νίκη. Σε αυτή την εβδομάδα, τα σημαντικά θα είναι τα δυο αλπικά ετάπ (11 & 12), όμως εκπλήξεις στη γενική μπορεί να δούμε και στα δυο αεροδρόμια, της Μεζέβ (10) και της Μοντ (14).

Η τρίτη εβδομάδα θα ξεκινήσει με τα τρία ετάπ των Πυρηναίων και τους ανηφορικούς τερματισμούς στην Περαγκίντ (17) και στο Οτακάμ (18). Όσοι σπρίντερ επιβιώσουν και από αυτό το “τρίπτυχο”, θα έχουν δυο ευκαιρίες ακόμα, στην Καόρ (19) και στα Ηλύσια Πεδία (21). Ανάμεσα σε αυτά τα δυο ετάπ, θα έχουμε το μεγάλο χρονόμετρο της διοργάνωσης, τα 40,7 χλμ στο Ροκαμαντούρ, ένα τεράστιο “μαξιλαράκι ασφαλείας” για τους all-rounders και αντίστοιχα, έναν τεράστιο εφιάλτη για τους ανηφορίστες. Αυτοί οι τελευταίοι όμως δεν μπορούν να έχουν παράπονο, τα βουνά είναι πολλά και δύσκολα, το ίδιο και οι ανηφορικοί τερματισμοί. Αρκεί φυσικά να εκμεταλλευτούν το τερέν τους.

Ανακεφαλαιώνοντας, έχουμε έναν “σύνθετο” σχεδιασμό, αφού από τη μια υπάρχουν τα παραδοσιακά ετάπ βουνών με ιστορικές ανηφόρες πολλών χιλιομέτρων, συνήθως με σταθερές κλίσεις και σε αρκετές περιπτώσεις, μεγάλες κατηφόρες. Από την άλλη, όπως είπαμε και πιο πάνω, τα περισσότερα ετάπ βουνών έχουν λίγα χλμ, ενώ το “εναλλακτικό” μοτίβο συμπληρώνουν τα παβέ και τα επίπεδα ή μέσης δυσκολίας ετάπ που τερματίζουν σε ανηφόρα. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σχεδιασμός ναι μεν βρίθει βουνών, όμως με τα 54 χλμ ατομικής χρονομέτρησης, δίνει ένα τεράστιο – και πολύ δύσκολα αναστρέψιμο – πλεονέκτημα στους all-rounders.

2. Η διαδρομή του φετινού Tour de France

Η Δανία γίνεται σήμερα η δέκατη χώρα – και η βορειότερη όλων – που θα φιλοξενήσει το “Grand Départ”, την εκκίνηση δηλαδή του Γύρου Γαλλίας. Το φετινό Tour θα διεξαχθεί σε τέσσερις χώρες (ο μεγαλύτερος αριθμός την τελευταία πενταετία), τη Δανία, το Βέλγιο, την Ελβετία και φυσικά τη Γαλλία. Όπως ήδη γράψαμε, το 1ο ετάπ είναι ένα ατομικό χρονόμετρο 13,2 χλμ στην Κοπεγχάγη, εντελώς επίπεδο και αρκετά τεχνικό, στο οποίο θα δημιουργηθούν οι πρώτες χρονικές διαφορές ανάμεσα στους διεκδικητές της γενικής. Το 2ο ετάπ είναι επίπεδο και προορίζεται για μαζικό σπριντ, όμως θα υπάρχει η απειλή του ανέμου, ειδικά στα πολλά εκτεθειμένα χλμ της γέφυρας Great Belt, όπου μπορεί να δούμε βεντάλιες και σπασίματα.

Το πέρασμα από τη Δανία θα ολοκληρωθεί με το 3ο ετάπ, επίσης επίπεδο, που και αυτό αναμένεται να καταλήξει σε μαζικό σπριντ. Αμέσως μετά, θα ακολουθήσει η πρώτη ημέρα ξεκούρασης, για να μεταφερθούν οι ομάδες στη Γαλλία και την Δουνκέρκη, από όπου θα εκκινήσει το 4ο ετάπ, μια ακόμη ευκαιρία για τους σπρίντερ, αν δεν δημιουργήσει προβλήματα ο αέρας στα τελευταία χλμ προς το Καλαί. Το 5ο ετάπ, από τη Λιλ στο Άρενμπεργκ, το μικρό Παρί-Ρουμπέ, με 19,4 χλμ παβέ, χωρισμένα σε 11 τμήματα (κάποια από τα οποία πολύ δύσκολα) στο δεύτερο μισό της διαδρομής, θα είναι ένα σημαντικό τεστ για τους διεκδικητές της κίτρινης φανέλας.

Στο 6ο ετάπ, που θα μπει για 70 χλμ στο Βέλγιο, έχουμε μια διαδρομή ιδανική για τους αθλητές που ειδικεύονται στους μικρούς, εκρηκτικούς τερματισμούς (1,6 χλμ στο 5.8% στο Λονγουί), ενώ θα ακολουθήσει το 7ο ετάπ στα Βόσγια όρη με το πρώτο μεγάλο τεστ για τα φαβορί, την ανηφόρα της Σούπερ Πλανς ντε Μπελ Φιγ (7 χλμ στο 8,7%), με το έξτρα ένα πολύ δύσκολο χλμ χωματόδρομου που είχε χρησιμοποιηθεί και το 2019. Η πρώτη εβδομάδα θα ολοκληρωθεί με την είσοδο στην Ελβετία, πρώτα στο μέσης δυσκολίας 8ο ετάπ, από τον Ιούρα στις παρυφές των Άλπεων και τερματισμό στη Λωζάννη (4,8 χλμ στο 4.6%) και κατόπιν στο 9ο ετάπ, που θα εκκινήσει από το Εγκλ (έδρα της UCI) και μετά από δυο ανηφόρες 1ης κατηγορίας, θα τερματίσει στο Σατέλ.

Η δεύτερη εβδομάδα θα ξεκινήσει με το μέσης δυσκολίας 10ο ετάπ, ιδανικό για το ξεκόλλημα, που θα τερματίσει στο αεροδρόμιο της Μεζέβ και αμέσως μετά θα ακολουθήσει ένα από τα πιο κρίσιμα διήμερα του αγώνα στις Άλπεις. Πρώτα το 11ο ετάπ, με τη δύσκολη ανάβαση στο εκτός κατηγορίας Γκαλιμπιέ (μέσω Τελεγκράφ) και τερματισμό στο πολύ δύσκολο Γκρανόν (11,3 χλμ στο 9.2%) και αμέσως μετά, το 12ο ετάπ, το “βασιλικό” της φετινής διοργάνωσης, με τρία σπριντ ανάβασης, όλα εκτός κατηγορίας: Το Γκαλιμπιέ από την “εύκολη” πλευρά (μέσω Λοταρέ), το Κρουά ντε Φερ και τέλος, το Αλπ ντ’Ουέζ (13,8 χλμ στο 8.1%) με τις 21 θρυλικές φουρκέτες του. Ο αγώνας θα συνεχιστεί με το 13ο ετάπ και την πρώτη ευκαιρία για τους σπρίντερ – μετά από 8 αγωνιστικές ημέρες απραξίας – στο Σεντ Ετιέν.

Θα ακολουθήσει το μέσης δυσκολίας 14ο ετάπ, ιδανικό για το ξεκόλλημα, με τερματισμό στο αεροδρόμιο της Μοντ (3 χλμ στο 10.2%) και η δεύτερη εβδομάδα θα ολοκληρωθεί με το 15ο ετάπ, που προσφέρεται για ένα ακόμη μαζικό σπριντ, αυτή τη φορά στην Καρκασόν. Μετά την τρίτη και τελευταία ημέρα ξεκούρασης, ο αγώνας θα φτάσει στο τρίπτυχο των Πυρηναίων, ξεκινώντας με το 16ο ετάπ, όπου μετά από δυο ανηφόρες 1ης κατηγορίας, το πελοτόν θα τερματίσει κατηφορικά στο Φουά. Θα ακολουθήσει το 17ο ετάπ, με τις ιστορικές – 1ης κατηγορίας – ανηφόρες του Ασπάν και του Βαλ Λουρόν Αζέ, πριν την ανηφόρα τερματισμού στο Περαγκίντ (8 χλμ στο 7.8%).

Οι μάχες στα βουνά θα έχουν ένα ακόμα ραντεβού στο 18ο ετάπ, με το εκτός κατηγορίας Ομπίσκ, το 1ης κατηγορίας Σπαντέλ και τον τελευταίο ανηφορικό τερματισμό στο εκτός κατηγορίας Οτακάμ (13,6 χλμ στο 7.8%), που επανέρχεται για πρώτη φορά μετά το 2014. Στο 19ο ετάπ, οι σπρίντερ θα έχουν την προτελευταία τους ευκαιρία στον τερματισμό της Καόρ και αμέσως μετά, θα ακολουθήσει το 20ο ετάπ, με το χρονόμετρο των 40,7 χλμ στο Ροκαμαντούρ, εκεί όπου θα κριθούν όλα στη γενική (στην περίπτωση που έχουμε ακόμα ανοιχτά μέτωπα). Τέλος, στις 24 Ιουλίου, θα έχουμε το 21ο ετάπ με την παρέλαση των αθλητών στο Παρίσι και το τελευταίο μαζικό σπριντ στο σιρκουί των Ηλυσίων Πεδίων.

Κλείνοντας αυτή την ενότητα, να πούμε ότι εξελίξεις μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε ετάπ, αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω τα – θεωρητικά – πιο κρίσιμα, αυτά θα ήταν τα εξής έξι:

• 5ο ετάπ, με τα παβέ
• 7ο ετάπ, με τον πρώτο τερματισμό σε ανηφόρα
• 11ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Γκρανόν
• 12ο ετάπ, το “βασιλικό” με τον τερματισμό στο Αλπ ντ’Ουέζ
• 18ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Οτακάμ
• 20ο ετάπ, με το μεγάλο ατομικό χρονόμετρο

Υπάρχουν και κάποια ετάπ ακόμη, στα οποία παραμονεύουν παγίδες που θα μπορούσαν να φέρουν ανακατατάξεις ή ανατροπές στην εξέλιξη του αγώνα. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τα εξής πέντε:

• 2ο ετάπ, με την απειλή του ανέμου στη γέφυρα Grand Belt
• 4ο ετάπ, επίσης για την απειλή του ανέμου πλησιάζοντας το Καλαί
• 14ο ετάπ, με τη μικρή αλλά πολύ δύσκολη ανάβαση στο Κρουά Νεφ
• 16ο ετάπ, με την ανηφόρα στο Πεγκέρ και την κατηφόρα στο Φουά
• 17ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Περαγκίντ

3. Ο φετινός Γύρος Γαλλίας συγκεντρωτικά με αριθμούς

• 3.346,5 χιλιόμετρα, μοιρασμένα σε 21 ετάπ
• 6 επίπεδα ετάπ (2, 3, 13, 15, 19 & 21)
• 7 ετάπ μέσης δυσκολίας (4, 5, 6, 8, 10, 14 & 16)
• 6 ετάπ βουνών (7, 9, 11, 12, 17 & 18)
• 2 ετάπ ατομικής χρονομέτρησης (1 & 20)
• 53,9 χλμ ατομικής χρονομέτρησης (13,2 χλμ & 40,7 χλμ)
• 6 επίσημοι τερματισμοί σε ανηφόρα (7, 8, 11, 12, 17 & 18)
• 3 ανεπίσημοι τερματισμοί σε ανηφόρα (6, 10 & 14)
• 61 συνολικά σπριντ ανάβασης / HC (7), 1η (10), 2η (6), 3η (16), 4η (22)
• 23 σπριντ ανάβασης 2ης, 1ης και HC κατηγορίας
• 19 ενδιάμεσα σπριντ ευθείας (1 σε κάθε ετάπ, εκτός των χρονομέτρων)
• 4 χώρες στις οποίες θα κινηθεί το TdF: Δανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ελβετία
• Μπόνους δευτερόλεπτα, 10″, 6″ και 4″ στους 3 πρώτους κάθε ετάπ (εκτός των χρονομέτρων)
• Ο κανονισμός των τριών τελευταίων χιλιομέτρων ισχύει για τα ετάπ 2, 3, 4, 5, 13, 15, 16, 19 & 21.
• Ένα δευτερόλεπτο είναι ο χρόνος που υπολογίζεται στον τερματισμό για να μετρηθεί χρονική διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικά γκρουπ. Τρία δευτερόλεπτα θα είναι ο αντίστοιχος χρόνος αποκλειστικά για τα ετάπ 2, 3, 4, 13, 15, 19 & 21 (αυτά δηλαδή που έχουν μεγάλες πιθανότητες να ολοκληρωθούν σε μαζικό σπριντ).

4. Ο Covid-19 απειλεί και πάλι το Tour de France

Η πανδημία συνεχίζει να βρίσκεται ανάμεσά μας και βέβαια, από το έκτο κύμα που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρώπη, δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη και η ποδηλασία. Τα πρώτα κακά μαντάτα ήρθαν πριν λίγες μέρες, στον Γύρο της Ελβετίας, όταν περισσότεροι από 30 αθλητές βρέθηκαν θετικοί και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν. Η ύπαρξη των εμβολίων σε συνδυασμό με τον εφησυχασμό των τελευταίων μηνών, οδήγησαν στην έκρηξη των κρουσμάτων και ήδη, πριν καν αρχίσει, ο Γύρος Γαλλίας μετράει τις πρώτες απώλειες, με σημαντικότερα ονόματα αυτά των Ματέο Τρεντίν και Τιμ Ντεκλέρκ. Μπροστά στον κίνδυνο τα πράγματα να χειροτερέψουν, η UCI ανακοίνωσε το καινούργιο υγειονομικό πρωτόκολλο που θα ισχύσει στο Tour (και τη Vuelta), με στόχο να κρατηθεί όσο πιο μακριά γίνεται από τη “φούσκα” της διοργάνωσης ο κορονοϊός.

Τα υποχρεωτικά μέτρα προβλέπουν την παρουσίαση τουλάχιστον ενός αρνητικού Rapid τεστ από όλα τα μέλη των αποστολών των ομάδων, δυο μέρες πριν την έναρξη του αγώνα. Στις ημέρες ξεκούρασης, είναι επίσης υποχρεωτική η διενέργεια Rapid τεστ, τόσο από όλα τα μέλη των αποστολών, όσο και από τους κομισάριους του αγώνα, τα μέλη της τεχνικής επιτροπής της UCI και το προσωπικό του ελέγχου αντιντόπινγκ. Στην περίπτωση που κάποιος αθλητής ή μέλος μιας ομάδας, βρεθεί θετικός, η παραμονή του ή όχι στον αγώνα, αποφασίζεται από τον γιατρό της ομάδας, τον γιατρό του Tour και τον γιατρό της UCI, αφού πρώτα εξεταστούν συγκεκριμένες παράμετροι, όπως τα συμπτώματα, το ιικό φορτίο κλπ. Δεν ισχύει πάντως ο περσινός κανονισμός που υποχρέωνε μια ομάδα σε πλήρη αποχώρηση από τον αγώνα, αν βρίσκονταν δυο μέλη της θετικά μέσα σε χρονικό διάστημα μιας εβδομάδας.

Περνάμε τώρα στην ανάλυση των φαβορί και των αουτσάιντερ του φετινού Γύρου Γαλλίας, μαζί με κάποια συμπεράσματα από τις συμμετοχές.

5. Τα φαβορί του φετινού Tour de France

Είδαμε στον πρόλογο του κειμένου μια λίστα από περίπου είκοσι αθλητές, που αποτελούν τα σημαντικότερα ονόματα του φετινού Tour, σε ό,τι αφορά τη γενική κατάταξη. Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δεν παίρνουν αυτόματα και τον τίτλο του φαβορί, αντίθετα, είναι ποδηλάτες που είτε θα δώσουν μάχη για την κίτρινη φανέλα, είτε για την είσοδό τους στο βάθρο, είτε για το πλασάρισμά τους στην πρώτη δεκάδα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, κάποιοι από αυτούς θα αποτύχουν τελείως, κάποιοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν, κάποιοι θα κάνουν την έκπληξη φτάνοντας ψηλότερα από ό,τι περιμέναμε και κάποιοι θα επιβεβαιώσουν τα προγνωστικά, πρωταγωνιστώντας σε αυτές τις τρεις εβδομάδες.

Σε θεωρητικό όμως επίπεδο, τον τίτλο του φαβορί δικαιούνται μόνο δυο αθλητές και κανείς άλλος. Προφανώς και αναφέρομαι στους δυο Σλοβένους, τον Πογκάτσαρ και τον Ρόγκλιτς, τους δυο κυρίαρχους των μεγάλων Γύρων την τελευταία τριετία. Ο μεν πρώτος, νικητής των δυο προηγούμενων διοργανώσεων του Tour συν μια 3η θέση στη Vuelta του 2019, ο δε δεύτερος, νικητής στους τρεις τελευταίους Γύρους Ισπανίας, συν μια 3η θέση στο Giro του 2019 και μια 2η στο Tour του 2020. Αν ο Γύρος Γαλλίας κυλήσει φυσιολογικά, αν δηλαδή δεν υπάρξουν απρόοπτα όπως πτώσεις, ασθένειες ή κρούσματα Covid, τότε αυτοί οι δυο αθλητές είναι από ένα έως πολλά επίπεδα πάνω από όλους τους υπόλοιπους διεκδικητές της κίτρινης φανέλας. Ας τους δούμε έναν-έναν.

ΤΑΝΤΕΪ ΠΟΓΚΑΤΣΑΡ (UAE): Ξεκινάμε δικαιωματικά από τον περσινό – και προπέρσινο – νικητή, που παρουσιάζεται έτοιμος για μια τρίτη σερί κατάκτηση του “maillot jaune” στη φετινή διοργάνωση. Το παιδί θαύμα της σύγχρονης ποδηλασίας, αφού πρώτα εξέπληξε την υφήλιο με την εκπληκτική του ανατροπή το 2020, πέρυσι κυριάρχησε από την αρχή μέχρι το τέλος, παίρνοντας την πρώτη θέση της γενικής με πολύ μεγάλες χρονικές διαφορές. Φέτος συνέχισε να “φορτώνει” το παλμαρέ του με πολλές και σημαντικές νίκες, επικρατώντας κατά σειρά στον Γύρο των Εμιράτων (συν 2 ετάπ), στο Στράντε Μπιάνκε και στο Τιρένο (συν 2 ετάπ), ενώ είχε μια 4η θέση στο Παρί Ρουμπέ και μια 5η στο Μιλάνο Σαν Ρέμο.

Πιστός στο πρόγραμμά του, απείχε για περίπου ένα δίμηνο από την αγωνιστική δράση, απέφυγε Ντοφινέ και Ελβετία και επανήλθε στον Γύρο της πατρίδας του, όπου μαζί με τον συναθλητή του, Μάικα, μονοπώλησαν κυριολεκτικά τα πάντα. Έδειξε λοιπόν ότι είναι πανέτοιμος για την πρόκληση, φυσικά η εμπειρία του μεγαλώνει συνεχώς, η ομάδα του έχει ενισχυθεί ακόμα περισσότερο και παρουσιάζεται πανίσχυρη με Μάικα, ΜακΝάλτι, Μπένετ, Σολέρ και Χίρσι, ενώ ο ίδιος είναι – μαζί με τον Ρόγκλιτς – ο κορυφαίος all-rounder του πελοτόν. Εκπληκτικός στο χρονόμετρο, ανίκητος στα βουνά, με μια μοναδική ικανότητα αποκατάστασης και μια εντυπωσιακή για την ηλικία του ωριμότητα, δείχνει να μην καταλαβαίνει από πίεση και απολαμβάνει αυτό που κάνει όσο μάλλον κανείς άλλος.

ΠΡΙΜΟΣ ΡΟΓΚΛΙΤΣ (JUMBO VISMA): Περνάμε στο αντίπαλο δέος του Πογκάτσαρ, το άλλο μεγάλο φαβορί για την κίτρινη φανέλα. Ο Ρόγκλιτς, που πέρυσι υποχρεώθηκε σε πρόωρη εγκατάλειψη μετά από μια πολύ άσχημη πτώση, επανέρχεται φέτος για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Δίπλα του θα έχει την πιο ισχυρή ομάδα του Tour, με τους Βίνγκεγκααρντ, Κους, Κράισβαϊκ, Βαν Άερτ, Λαπόρτ, Μπενούτ και Βαν Χόιντονκ, ικανή και αποφασισμένη για τα πάντα. Ο Σλοβένος έσπασε φέτος την “κατάρα” των αγώνων επί γαλλικού εδάφους, κερδίζοντας τους δυο σημαντικότερους εβδομαδιαίους στο καλεντάρι, το Παρίσι-Νίκαια (συν 1 ετάπ) και το Ντοφινέ, ενώ πρώτευσε και στο χρονόμετρο της Χώρας των Βάσκων. Η μεγάλη ανησυχία του ήταν ο τραυματισμός του στο γόνατο στις αρχές του Απρίλη, αλλά τον ξεπέρασε και παρουσιάζεται και αυτός πανέτοιμος στην Κοπεγχάγη.

Ακούγονται ήδη διάφορα για τα “γαλόνια” του Βίνγκεγκααρντ, όμως έχω την αίσθηση ότι η Jumbo κατεβαίνει με ξεκάθαρη την ιεραρχία, ακριβώς όπως και το 2020 με τους Ντιμουλάν και Κράισβαϊκ. Ο Δανός σίγουρα θα είναι η εναλλακτική λύση, στην περίπτωση που ο Ρόγκλιτς δεν τα πάει καλά, όμως αυτή τη στιγμή, τον βλέπω περισσότερο ως “εργαλείο” σύνθετης στρατηγικής, ώστε να απομονωθεί ο Πογκάτσαρ, παρά ως (συν)αρχηγό της ομάδας. Το γεγονός ότι ο Βαν Άερτ, εκτός των γενικών καθηκόντων του, θα παλέψει και για την πράσινη φανέλα, δε νομίζω ότι θα αποτελέσει πρόβλημα, άλλωστε ο Βέλγος θα κινηθεί στα ετάπ που θα διεκδικήσει βαθμούς, σχετικά μόνος του, όπως ο Σάγκαν τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να σπαταλήσει δυνάμεις των συναθλητών του. Επιστρέφοντας στον Ρόγκλιτς, στο Ντοφινέ έδειξε στην ιδανική κατάσταση ενόψει Τουρ, ένα 10% δηλαδή πιο κάτω από την καλύτερη φόρμα του. Ένας ολοκληρωμένος all-rounder, πολύ καλός σε όλα τα τερέν, ψύχραιμος και έμπειρος, είναι ο μοναδικός – τουλάχιστον στη θεωρία – που μπορεί να κοντράρει στα ίσια τον συμπατριώτη του.

JUMBO VISMA vs UAE: Πριν περάσουμε στους υπόλοιπους διεκδικητές και τα αουτσάιντερ της γενικής, να πούμε δυο λόγια και για τη μεγάλη μάχη που αναμένεται ανάμεσα στις ομάδες των δυο Σλοβένων, την UAE του Πογκάτσαρ και την Jumbo Visma του Ρόγκλιτς. Όπως αναφέραμε ήδη, πρόκειται για δυο πανίσχυρες συνθέσεις (μαζί με την Ineos, οι πιο δυνατές του φετινού Tour), όμως η Jumbo διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των δυο άλλων: πρόκειται για μια ομάδα που διατηρεί εδώ και κάποια χρόνια αναλλοίωτο τον βασικό της κορμό, προσθέτοντας τα κομμάτια εκείνα ώστε να συμπληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το τελικό παζλ. Ρόγκλιτς, Βαν Άερτ, Κους, Κράισβαϊκ και Βίνγκεγκααρντ, “βρίσκονται με κλειστά μάτια”, διατηρούν πολύ καλές σχέσεις μεταξύ τους και γνωρίζουν στην εντέλεια τα καθήκοντά τους μέσα στον αγώνα. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια από τις δυο θα θελήσει να πάρει τον έλεγχο μόλις ξεκινήσουν τα βουνά, γιατί εκεί, εκτός από το αγωνιστικό, θα υπάρξει σίγουρα και ψυχολογικό “παιχνίδι”.

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι θα είναι η Jumbo εκείνη που θα πάρει την πρωτοβουλία, σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να περιοριστεί σε αυτό, γιατί ο Πογκάτσαρ, ακόμα και χωρίς συναθλητές, θα μπορεί κάλλιστα να επαναλάβει αυτό που έκανε με απόλυτη επιτυχία το 2020, να ακολουθεί δηλαδή την ομάδα του Ρόγκλιτς σαν να είναι ο ένατος αθλητής της. Εκεί είναι που μπορεί να παίξει κρίσιμο ρόλο ο Βίνγκεγκααρντ, είτε με τη γνωστή τακτική, επίθεση ο Δανός, κόντρα επίθεση ο Ρόγκλιτς, μέχρι να μην μπορεί να απαντήσει ο Πογκάτσαρ, είτε με συντονισμένη επίθεση της ομάδας (ή μέρος αυτής) από μακριά. Τερέν για παγίδες υπάρχει, το θέμα είναι αν θα το εκμεταλλευτεί και μέχρι ποιο βαθμό η Jumbo, αλλά και πώς θα “παίξουν άμυνα” τα Εμιράτα, που έχουν έναν Μάικα σε τρομερή κατάσταση, αλλά σημαντικά ερωτηματικά σε ό,τι αφορά τους Σολέρ και Μπένετ. Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσει η Jumbo (και με πόση επιτυχία), όταν θα είναι ο Πογκάτσαρ εκείνος που θα εξαπολύσει κάποια από τις φοβερές του επιθέσεις.

6. Οι διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής”

INEOS GRENADIERS: Ξεκινάμε τα φαβορί της δεύτερης γραμμής, με την τριανδρία της Ineos, δηλαδή τους Γκέρεντ Τόμας, Άνταμ Γέιτς και Ντάνι Μαρτίνες. Η βρετανική ομάδα, για μια ακόμα χρονιά, πληρώνει το γεγονός ότι δεν προέβη έγκαιρα στην αντικατάσταση του Κρις Φρουμ, όταν εκείνος ακόμα μεσουρανούσε μεν, όμως είχαν ήδη φανεί τα πρώτα σημάδια του χρόνου (2017 & 2018). Αφού λοιπόν δεν μπόρεσε να έχει στις τάξεις της κάποιο ποδηλάτη της αξίας των δυο Σλοβένων (πολύ καλός ο Μπερνάλ, αλλά σε καμία περίπτωση ισάξιος), υποχρεώνεται να κατεβάζει από πέρυσι δυο και τρεις αρχηγούς, χωρίς όμως αποτέλεσμα, όταν απέναντί της βρίσκονται είτε ο Πογκάτσαρ, είτε ο Ρόγκλιτς, είτε και οι δυο μαζί. Φέτος η Ineos έχει ένα επιπλέον πρόβλημα.

Σε αντίθεση με πέρυσι και πρόπερσι που “έσωσε” τις αντίστοιχες χρονιές της με την κατάκτηση της ροζ φανέλας από τους Γκέιγκεν Χαρτ (2020) και Μπερνάλ (2021), φέτος δεν συνέβη αυτό, αφού ο Τζάι Χίντλεϊ “έκλεψε” τη νίκη στο τελευταίο βουνό από τον Καραπάς. Έτσι λοιπόν, εγκυμονεί ο κίνδυνος, η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ της επαγγελματικής ποδηλασίας (περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ), να μείνει για πρώτη φορά από το 2014 χωρίς κάποιο μεγάλο Γύρο (το λέμε αυτό, επειδή είναι αρκετά πιθανό, Πογκάτσαρ και Ρόγκλιτς να βρεθούν τον Αύγουστο και στη Vuelta). Ας επιστρέψουμε όμως στο Τουρ. Με δεδομένη την απουσία του Μπερνάλ, τα κουκιά είναι μετρημένα.

Αφού απουσιάζει και ο Καραπάς, ο πιο συνεπής αθλητής της ομάδας στους τελευταίους μεγάλους Γύρους (2ος στη Vuelta του 2020, 3ος στο περσινό Tour και 2ος στο φετινό Giro), η Ίνεος κατεβαίνει με τρεις αρχηγούς, που όμως κανείς τους δεν αποτελεί εγγύηση, όχι για την τελική νίκη, αλλά ούτε καν για την παρουσία στο βάθρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο Άνταμ Γέιτς εγκατέλειψε τον Γύρο της Ελβετίας λόγω του covid, ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τον ιό και κανείς δεν ξέρει σε τί κατάσταση θα παρουσιαστεί στη Δανία. Έτσι κι αλλιώς όμως, έχει τρέξει 10 μεγάλους Γύρους στην καριέρα του και ποτέ δεν έχει τερματίσει στην πρώτη τριάδα. Από την άλλη, ο Ντάνι Μαρτίνες δοκιμάζεται για πρώτη φορά ως (συν)αρχηγός σε grand tour.

Ο Κολομβιανός ήταν πολύ καλός στο πρώτο μέρος της σεζόν (3ος στο Αλγκάρβε και στο Παρίσι-Νίκαια, 1ος στη Χώρα των Βάσκων), όμως στην Ελβετία (8ος) έδειξε ανησυχητικά σημάδια, χάνοντας χρόνο από τα υπόλοιπα φαβορί στις ανηφόρες. Είναι καλός στο χρονόμετρο, όμως θα χρειαστεί ο καλύτερος εαυτός του για να ανέβει στο βάθρο. Τέλος, ο Τόμας, ήταν μέτριος στη διάρκεια όλης της σεζόν, παρουσιάστηκε όμως μεταμορφωμένος στην Ελβετία, όπου πήρε την 1η θέση. Στα 36 του χρόνια πάντως, ο “G”, δε θα χρειαστεί ένα, αλλά πολλαπλά θαύματα για να κοντράρει τα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα και να διεκδικήσει θέση στην τριάδα. Το μόνο σίγουρο για την Ίνεος, είναι ότι διαθέτει μια ισχυρή ομάδα, απομένει να δούμε πόσο θα μπορέσει να κοντράρει τις Jumbo και UAE.

ΓΙΟΝΑΣ ΒΙΝΓΚΕΓΚΑΑΡΝΤ (JUMBO VISMA): Τον αναφέραμε πιο πάνω, θα ήταν άδικο όμως να μην έχει μια ξεχωριστή παράγραφο, έτσι κι αλλιώς πρόκειται για τον δεύτερο του περσινού Γύρου Γαλλίας και τον μοναδικό αθλητή που κατάφερε να αφήσει πίσω τον Πογκάτσαρ σε ανηφορικό ετάπ (στο Μον Βαντού). Ο 25χρονος Δανός ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο, όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον Ρόγκλιτς, έδειξε θαυμαστή ωριμότητα και ψυχραιμία για την ηλικία του και απέδειξε το εντυπωσιακό βάθος της Jumbo. Φέτος, η ανταμοιβή του είναι το στάτους του “προστατευμένου” αθλητή και του υπαρχηγού της ομάδας, σε έναν ρόλο που μπορεί να αποδειχτεί “κλειδί” στη διεκδίκηση του Τουρ είτε από τον Ρόγκλιτς, είτε από τον ίδιο. Ήταν 2ος στο Τιρένο, το ίδιο και στο Ντοφινέ, όπου παρουσιάστηκε ακόμα πιο δυνατός από τον αρχηγό του, προσφέροντάς του πολύτιμη βοήθεια στις αναβάσεις. Είναι ικανότατος σε όλα τα τερέν, καθόλου απίθανο να τον ξαναδούμε στο βάθρο.

ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΒΛΑΣΟΦ (BORA HANSGROHE): Ο 26χρονος Ρώσος διανύει χωρίς αμφιβολία την κορυφαία σεζόν της καριέρας του. Ήρθε 1ος στη Βαλένθια, 3ος στη Χώρα των Βάσκων, 1ος στη Ρομανδία και ήταν 1ος στη γενική στην Ελβετία, όταν εγκατέλειψε λόγω κόβιντ. Προσφέρει θέαμα, δε φοβάται να επιτεθεί και όταν το επιχειρεί, είναι αρκετά έως πολύ αποτελεσματικός. Πέρυσι, με τη φανέλα της Astana, ήταν 4ος στο Giro, φέτος αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες στη μεταμόρφωση της αγωνιστικής φυσιογνωμίας της Bora. Θα έχει σημαντική βοήθεια από την ομάδα του, έχει βελτιωθεί αρκετά στο χρονόμετρο και αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στα πολλά και δύσκολα βουνά της φετινής διοργάνωσης. Η πρώτη πεντάδα είναι βατός στόχος για τον ίδιο, δε θα είναι έκπληξη όμως αν καταφέρει να ανέβει και στο βάθρο.

ΜΠΕΝ Ο’ΚΟΝΟΡ (AG2R CITROEN): Ένας ακόμα 26χρονος που βρίσκεται σε διαρκή αγωνιστική άνοδο και αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στα βουνά. Πέρυσι στο Τουρ κέρδισε ένα ετάπ και τερμάτισε στην 4η θέση της γενικής, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Φέτος η πορεία του μέχρι τώρα είναι αρκετά καλή και σταθερή: 6ος στην Καταλονία (συν ένα ετάπ), 5ος στη Ρομανδία και 3ος στο Ντοφινέ, όπου έδειξε ότι είναι έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Τα δυο μεγαλύτερα εμπόδια για να πετύχει τον στόχο του βάθρου, θα είναι η όχι και τόσο δυνατή ομάδα του στα βουνά, αλλά κυρίως τα 54 χιλιόμετρα ατομικής χρονομέτρησης.

ΕΝΡΙΚ ΜΑΣ (MOVISTAR): Ο Ισπανός προέρχεται από μια μέτρια σεζόν (4ος στη Βαλένθια, 9ος στη Χώρα των Βάσκων, εγκαταλείψεις σε Τιρένο και Ντοφινέ), όμως δεν παύει να είναι η αιχμή του δόρατος στην ομάδα του, αφού πέρυσι ήταν 6ος στη γενική του Τουρ και πρόπερσι 5ος. Εκεί που ποντάρει ο Ουνθουέ, είναι στο δείγμα της περσινής Vuelta (2ος), όταν είδαμε έναν μεταμορφωμένο Μας, επιθετικό, με πρωτοβουλίες, με όρεξη, με φιλοδοξίες. Αν ο 27χρονος, μοναδικός αρχηγός φέτος (αφού ο Βαλβέρδε δεν θα είναι παρών), καταφέρει να επαναλάβει αυτά τα στοιχεία και στο Τουρ, τότε θα έχει ελπίδες για ένα ακόμα καλύτερο πλασάρισμα στη γενική. Και εδώ, το μεγαλύτερο εμπόδιο θα είναι τα χρονόμετρα.

Αυτά λοιπόν και με τους διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής”. Από εκεί και μετά, θα περιμένουμε να δούμε με ενδιαφέρον: τον 7ο πέρυσι, αλλά αρκετά πεσμένο φέτος Αλεξέι Λουτσένκο (Astana), τον Γκιγιόμ Μαρτάν (Cofidis), ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, αλλά πολύ ασταθή για να μπορεί να διεκδικήσει πλασάρισμα στην πρώτη πεντάδα, το δίδυμο της δυνατής Bahrain Victorious με τους Νταμιάνο Καρούζο και Τζακ Χέιγκ (4ο και 5ο στο Ντοφινέ αντίστοιχα), τους “γερόλυκους” Ριγκομπέρτο Ουράν (EF) και Γιάκομπ Φούγκλσανγκ (Israel Premier Tech), τον Νταβίντ Γκοντί (Groupama FDJ) και τον Τιμπό Πινό, που όμως έχει δηλώσει ότι τον ενδιαφέρουν νίκες σε ετάπ, ίσως και η πουά φανέλα, κάτι που ισχύει και για τον Ρομέν Μπαρντέ (DSM), αλλά και για τον Νάιρο Κιντάνα (Arkéa Samsic). Ξεχωριστή μνεία για τον τέσσερις φορές νικητή της κίτρινης φανέλας, Κρις Φρουμ, που τρία χρόνια μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, δεν το βάζει κάτω και θα δώσει και πάλι το παρών, στο δέκατο Τουρ της καριέρας του.

7. Αποτελέσματα Tour de France 2021

 ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (κίτρινη φανέλα)

1. Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE) 82:56:36″
2. Γιόνας Βίνγκεγκααρντ (Jumbo Visma) +5:20″
3. Ρίτσαρντ Καραπάς (Ineos) +7:03″
4. Μπεν Ο’Κόνορ (AG2R) +10:02″
5. Βίλκο Κέλντερμαν (Bora) +10:13″
6. Ενρίκ Μας (Movistar) +11:43″
7. Αλεξέι Λουτσένκο (Astana) +12:23″
8. Γκιγιόμ Μαρτάν (Cofidis) +15:33″
9. Πέγιο Μπιλμπάο (Bahrain) +16:04″
10. Ριγκομπέρτο Ουράν (EF) +18:34″

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (πράσινη φανέλα): Μαρκ Κάβεντις (Quickstep)

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (πουά φανέλα): Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE)

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΝΕΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ (λευκή φανέλα): Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE)

ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ: Bahrain Victorious

8. Οι 22 ομάδες του φετινού Γύρου Γαλλίας

Η οργανωτική επιτροπή του Γύρου της Γαλλίας έχει προσκαλέσει 22 ομάδες για να συμμετάσχουν στον φετινό αγώνα. Θα είναι παρούσες οι 18 επαγγελματικές ομάδες της πρώτης κατηγορίας (UCI World Teams), καθώς και οι δυο κορυφαίες UCI Pro Teams της περασμένης σεζόν, δηλαδή η Alpecin Fenix και η Arkéa Samsic. Την 22άδα συμπληρώνουν δυο ακόμα UCI Pro Teams, που πήραν wild cards από τη διοργάνωση, η B&B Hotels-KTM και η TotalEnergies. Η κάθε ομάδα αποτελείται από 8 αθλητές, άρα στην εκκίνηση του αγώνα θα βρεθούν 176 ποδηλάτες. Τη μερίδα του λέοντος στις συμμετοχές έχει η Γαλλία με έξι ομάδες, ακολουθεί το Βέλγιο με τέσσερις και αμέσως μετά, οι ΗΠΑ και η Γερμανία με δυο ομάδες η καθεμία. Τέλος, το Καζακστάν, η Ολλανδία, η Αυστραλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, το Ισραήλ, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν μονή εκπροσώπηση. Αναλυτικά οι 22 ομάδες:

01. Ag2r Citroën (Γαλλία)
02. Astana Qazaqstan (Καζακστάν)
03. Bahrain Victorious (Μπαχρέιν)
04. BikeExchange Jayco (Αυστραλία)
05. Bora Hansgrohe (Γερμανία)
06. Cofidis (Γαλλία)
07. Quickstep Alpha Vinyl (Βέλγιο)
08. DSM (Γερμανία)
09. EF Education Easypost (ΗΠΑ)
10. Groupama FDJ (Γαλλία)
11. Ineos Grenadiers (Μεγάλη Βρετανία)
12. Intermarché Wanty Gobert Matériaux (Βέλγιο)
13. Israel Premier Tech (Ισραήλ)
14. Jumbo Visma (Ολλανδία)
15. Lotto Soudal (Βέλγιο)
16. Movistar (Ισπανία)
17. Trek Segafredo (ΗΠΑ)
18. UAE (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
———————————————-
19. Alpecin Deceuninck (Βέλγιο)
20. Arkéa Samsic (Γαλλία)
21. B&B Hotels KTM (Γαλλία)
22. TotalEnergies (Γαλλία)

9. Οι τέσσερις φανέλες και η σημασία τους

Στον Γύρο Γαλλίας, εκτός από τη γενική κατάταξη, υπάρχουν και άλλες κατατάξεις, είτε με χρόνο, είτε με πόντους. Ο αθλητής που προηγείται κάθε μέρα σε κάθε μια από αυτές, φοράει μια χαρακτηριστική φανέλα για να ξεχωρίζει. Την κίτρινη ο πρωτοπόρος της γενικής, την πράσινη ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των πόντων, την πουά ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των αναβάσεων και τη λευκή ο καλύτερος νέος αθλητής. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτές τις τέσσερις κατηγορίες, μαζί με δυο άλλες, μικρότερης σημασίας.

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται φυσικά για τη σημαντικότερη κατάταξη στον αγώνα. Στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη γενική κατάταξη. Από εκεί και μετά προστίθεται σε κάθε αθλητή ο χρόνος του ετάπ κάθε ημέρας και βγαίνει η ανάλογη προσωρινή γενική κατάταξη. Ο αθλητής που βρίσκεται στην πρώτη θέση, φοράει στη διάρκεια του αγώνα την κίτρινη φανέλα για να μπορούν να τον ξεχωρίζουν οι υπόλοιποι, αλλά και οι θεατές. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο μεγάλος νικητής.

Η φανέλα είναι κίτρινη γιατί οι σελίδες του αθλητικού γαλλικού περιοδικού “L’Auto” (προγόνου της “L’Equipe”), ο διευθυντής του οποίου, Ανρί Ντεγκράνζ, είχε την ιδέα για την διοργάνωση του πρώτου Tour de France το 1903, ήταν επίσης κίτρινου χρώματος. Η κίτρινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1919, το 2019 γιόρτασε τα 100 χρόνια της και το ρεκόρ κατακτήσεων μοιράζονται τέσσερις ποδηλάτες με 5 νίκες ο καθένας στο ενεργητικό του. Πρόκειται για τον Γάλλο Ζακ Ανκετίλ (1957, 1961, 1962, 1963 & 1964), τον Βέλγο Έντι Μερξ (1969, 1970, 1971, 1972 & 1974), τον Γάλλο Μπερνάρ Ινό (1978, 1979, 1981, 1982 & 1985) και τον Ισπανό Μιγκέλ Ιντουράιν (1991, 1992, 1993, 1994 & 1995).

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Αυτή η βαθμολογία έχει να κάνει με τους πόντους που κερδίζουν οι αθλητές στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ) και στον τερματισμό. Οι διοργανωτές άλλαξαν από το 2015 τους βαθμούς, δίνοντας μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους νικητές των επίπεδων ετάπ και αφαιρώντας το παράλληλα από τους αθλητές που διακρίνονται σε τερέν μέσης δυσκολίας, όπως για παράδειγμα ο Πέτερ Σάγκαν. Στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας βαθμολογούνται οι 15 πρώτοι (20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί αντίστοιχα). Στον τερματισμό βαθμολογούνται επίσης οι 15 πρώτοι, αλλά τα 21 ετάπ είναι χωρισμένα σε 6 κατηγορίες, οι οποίες δίνουν διαφορετική βαθμολογία. Έτσι, στα ατομικά χρονόμετρα (1 & 20) και στα “πολύ δύσκολα” ετάπ (1, 9, 11, 12, 17, 18 & 20), η βαθμολογία είναι ίδια με εκείνη των ενδιάμεσων σπριντ ευθείας, δηλαδή 20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί.

Στα ετάπ “μέσης δυσκολίας” (7, 10, 14 & 16) οι 15 πρώτοι βαθμολογούνται ως εξής: 30, 25, 22, 19, 17, 15, 13, 11, 9, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Τέλος, στα ετάπ “χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία” (2, 3, 4, 5, 6, 8, 13, 15, 19 & 21) οι βαθμοί στους 15 πρώτους έχουν ως εξής: 50, 30, 20, 18, 16, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Οι διοργανωτές, όπως παρατηρούμε στην κατηγορία των επίπεδων ετάπ, πριμοδοτούν με 50 βαθμούς τη νίκη, πράγμα που σημαίνει ότι προτιμούν να πάρει την πράσινη φανέλα ένας αθλητής που θα κερδίσει για παράδειγμα τρία ή τέσσερα σπριντ (όπως πέρυσι ο Κάβεντις), παρά ένας άλλος που θα παίρνει υψηλά πλασαρίσματα σε όλο τον αγώνα, όπως ήταν για πολλά χρόνια η περίπτωση του Σάγκαν (και όπως θα είναι λογικά η περίπτωση του Βαν Άερτ φέτος). Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του Γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία. Η πράσινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1953 και το ρεκόρ με 7 κερδισμένες βαθμολογίες πόντων ανήκει στον Σλοβάκο Πέτερ Σάγκαν (2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018 & 2019).

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΒΑΣΕΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ)

Για να βγει ο “βασιλιάς των βουνών” υπολογίζονται οι πόντοι που δίνονται στους ποδηλάτες μόλις περάσουν την κορυφή ενός βουνού, το λεγόμενο σπριντ ανάβασης. Οι πόντοι ποικίλλουν ανάλογα με τη δυσκολία της ανηφόρας. Έτσι τα βουνά στο Tour de France χωρίζονται σε πέντε κατηγορίες. Αρχίζοντας από τα πιο εύκολα και αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας, έχουμε τα βουνά της τέταρτης κατηγορίας, αυτά της τρίτης, της δεύτερης, της πρώτης και τέλος τα εκτός κατηγορίας. Στον φετινό Γύρο Γαλλίας υπάρχουν συνολικά 61 σπριντ ανάβασης, τα οποία μοιράζονται ως εξής: 7 ανηφόρες HC (εκτός κατηγορίας), 10 ανηφόρες 1ης κατηγορίας, 6 ανηφόρες 2ης κατηγορίας, 16 ανηφόρες 3ης κατηγορίας και 22 ανηφόρες 4ης κατηγορίας.

Στα σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας (HC) βαθμολογούνται οι 8 πρώτοι αθλητές (20, 15, 12, 10, 8, 6, 4 & 2). Στα σπριντ ανάβασης πρώτης κατηγορίας βαθμολογούνται οι 6 πρώτοι (10, 8, 6, 4, 2, & 1). Σε αυτά της δεύτερης κατηγορίας οι 4 πρώτοι (5, 3, 2 & 1), της τρίτης κατηγορίας οι 2 πρώτοι (2 & 1), ενώ σε αυτά της τέταρτης κατηγορίας μόνο ο πρώτος (1). Φέτος καταργήθηκε ο διπλασιασμός των πόντων στα εκτός κατηγορίας σπριντ ανάβασης, κάτι που θα κάνει πιο δίκαιη τη μάχη για την πουά φανέλα, ειδικά για αθλητές που δεν παλεύουν για τη γενική. Επίσης δε θα υπάρχουν τα μπόνους δευτερόλεπτα (3″, 2″ & 1″) σε επιλεγμένα σπριντ ανάβασης. Και εδώ, όποιος αθλητής στο τέλος του Tour έχει τους περισσότερους πόντους, κερδίζει το “maillot a pois rouges” και αναδεικνύεται ως ο κορυφαίος αναβάτης της διοργάνωσης. Η πουά φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 και ο Γάλλος Ρισάρ Βιράνκ κατέχει το ρεκόρ στη συγκεκριμένη βαθμολογία με επτά νίκες (1994, 1995, 1996, 1997, 1999, 2003 & 2004).

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΑΘΛΗΤΗ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται για τη γενική κατάταξη που λαμβάνει υπόψη της μόνο τους χρόνους από όσους ποδηλάτες είναι κάτω των 25 ετών την 1η Ιανουαρίου της χρονιάς που διεξάγεται ο Γύρος (δηλαδή γεννημένοι μετά την 1η Ιανουαρίου του 1997). Όπως και στην κατάταξη της κίτρινης φανέλας, έτσι και εδώ, στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη κατάταξη, με τον καλύτερο νέο αθλητή, αυτόν δηλαδή που έχει τον μικρότερο χρόνο, να φοράει τη λευκή φανέλα. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Η λευκή φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 (εκτός από τις διοργανώσεις 1989-1999). Δυο είναι οι ποδηλάτες που την έχουν κερδίσει περισσότερες φορές (από τρεις ο καθένας τους), ο Γερμανός Γιάν Ούλριχ (1996, 1997 & 1998) και ο Λουξεμβούργιος Άντι Σλεκ (2008, 2009 & 2010). Στο παρελθόν την έχουν κερδίσει μεγάλα ονόματα στο ξεκίνημα της καριέρας τους, όπως ο Λοράν Φινιόν (Γαλλία, 1983), ο Γκρεγκ Λεμόντ (ΗΠΑ, 1984) και ο Μάρκο Παντάνι (Ιταλία, 1994 & 1995). Στα τελευταία χρόνια την έχουν κερδίσει ο Αλμπέρτο Κονταδόρ (2007), ο Νάιρο Κιντάνα (2013 & 2015), ο Τιμπό Πινό (2014), τα αδέρφια Γέιτς (ο Άνταμ το 2016 και ο Σάιμον το 2017) και ο Έγαν Μπερνάλ (2019). Ο Ταντέι Πογκάτσαρ, νικητής της λευκής φανέλας το 2020 και το 2021, μπορεί φέτος με μια τρίτη νίκη, να ισοφαρίσει το ρεκόρ των Ούλριχ και Σλεκ.

Υπάρχουν ακόμα μια κατάταξη και μια κατηγορία μικρότερης σημασίας:

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ: Αυτή η κατάταξη βγαίνει προσθέτοντας κάθε μέρα τους χρόνους των τριών καλύτερων αθλητών κάθε ομάδας. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της καλύτερης ομάδας είναι οι αριθμοί των αθλητών της που είναι μαύροι πάνω σε κίτρινο φόντο και όχι σε λευκό όπως όλοι οι άλλοι.

Ο ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ: Πρόκειται για τους ποδηλάτες που επιχειρούν να αποσπαστούν από το πελοτόν εξαπολύοντας επιθέσεις και διανύοντας δεκάδες δεκάδων χιλιομέτρων είτε μόνοι τους είτε σε μικρά γκρουπ. Ο πρώτος σε αυτή την κατηγορία δε φοράει κάποια ειδική φανέλα. Ξεχωρίζει όμως, επειδή το νούμερό του είναι λευκό σε κόκκινο φόντο αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα που είναι μαύρα σε λευκό φόντο.

Για μια ακόμη χρονιά, η τηλεοπτική κάλυψη του Γύρου Γαλλίας θα γίνει μέσω του Eurosport και του Eurosport Player, τα οποία με καθημερινές συνδέσεις θα σας προσφέρουν σε ζωντανή μετάδοση τις προσπάθειες των 176 ποδηλατών στα 21 ετάπ.

Πηγή: Sport 24