Του Βασίλη Σκουντή
To No 7 αποτελεί πολλώ λογιώ τον ιερό αριθμό του Ολυμπιακού που χθες (6/6) παρουσίασε και άλλη μια διάσταση του… Τις εφτά ψυχές!
Υπήρξαν όντως εφτάψυχοι οι Πειραιώτες οι οποίοι πέτυχαν το break που υπήρξε απότοκο μιας ολοκληρωτικής και κυριαρχικής εμφάνισης στο ΟΑΚΑ, μολονότι κατέβηκαν στο γήπεδο χωρίς τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και προϊούσης της μακράς και… χαοτικής βραδιάς απώλεσαν πρώτα τον Μουστάφα Φαλ και ύστερα τον Εβάν Φουρνιέ.
Δεν απώλεσαν όμως τον χαρακτήρα τους: τουναντίον ατσαλώθηκαν και κατάφεραν να αποδράσουν από το ΟΑΚΑ με μια εμφατική νίκη που θέτει πλέον στη διακριτική ευχέρεια τους δυο match balls για να φορέσουν το στέμμα: ένα την Κυριακή στο σπίτι τους και (εάν δεν το εκμεταλλευθούν) ένα δεύτερο την ερχόμενη Τετάρτη στο ΟΑΚΑ.
Το στρίμωγμα στα σχοινιά και το πατημένο γκάζι
Την ίδια στιγμή οι υπερασπιζόμενοι τα σκήπτρα τους Πράσινοι βρίσκονται στριμωγμένοι στα σχοινιά και καλούνται να ανακαλέσουν στη μνήμη τους, αλλά κυρίως στην μπόρεση τους την περυσινή επική ανατροπή χάρη στην οποία έφτασαν από το 0-2 στο 3-2.
Αυτά βεβαίως είναι περσινά ξινά σταφύλια υπό την έννοια ότι κάθε σειρά τελικών αποτελεί μια δυναμική και όχι στατική πολλώ δε μάλλον επαναλαμβανόμενη κατάσταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ένθεν και ένθεν…
Την ώρα που οι οικοδεσπότες έβλεπαν την άμυνα τους να χωλαίνει από την αρχή και πάντως να λειτουργεί πλημμελώς, ο Ολυμπιακός βάραγε στο ψαχνό και σκόραρε 31 πόντους περισσότερους (99) απ’ όσους έβαλε στον πρώτο τελικό (68) στο ίδιο γήπεδο: το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι ενώ οι ελλείψεις (υποτίθεται ότι) θα τον έκαμπταν και θα τον έκαναν να… αμπραγιάρει και να κατεβάσει τον ρυθμό, εν τούτοις συσπειρώθηκε έτι περαιτέρω και πάτησε το γκάζι, χωρίς να φοβηθεί ότι θα του σκάσει λάστιχο και θα ντεραπάρει!
Το λες και ρίσκο αυτό, πλην όμως δικαιώθηκε πανηγυρικά!
Ο σεληνιασμός του Φουρνιέ και το στιλέτο στα δόντια
Αμ το άλλο;
Οι Ερυθρόλευκοι έκαναν βουρ στον πατσά και ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του up-tempo game και στον όποιο κίνδυνο ενέχει αυτό το στιλ, σε πείσμα του γεγονότος ότι ο πολύς Εβάν Φουρνιέ ήταν άγονος και στείρος επί 22 συναπτά λεπτά, αλλά αίφνης σεληνιάσθηκε, έβαλε τέσσερα μαζεμένα τρίποντα και άφησε το αποτύπωμα του, προτού πάρει την άγουσα προς τα αποδυτήρια.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις και εμβριθής ανάλυση για να εξηγήσει κάποιος τι δεν πήγε καλά στην απέναντι πλευρά: προφανώς όταν μια ομάδα δέχεται παρά έναν εκατό πόντους, έχει χάσει το ελιξίριο που αποτελεί την εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη σε τέτοιες περιπτώσεις.
Οι Πράσινοι άφησαν στο πεδίο της μάχης την (αμυντική) ασπίδα τους και πολέμαγαν μονάχα με το (επιθετικό) δόρυ, ενώ στην αντίπερα όχθη οι Κόκκινοι κρατούσαν επί σαράντα συναπτά λεπτά το στιλέτο στα δόντια!
Το χάος και το unfair
Όπως ο δεύτερος τελικός, ομοίως και ο τρίτος υπήρξε χαοτικός: χαοτικότερος κιόλας από τον προηγούμενο, καθόσον σημαδεύθηκε από τρεις αποβολές (Φουρνιέ, Ναν, Αταμάν), έναν σκασμό από τεχνικές ποινές, πολλά νεύρα, πλήθος απρεπών συμπεριφορών, διαμαρτυριών, ανακοινώσεων, καταγγελιών, σπρωξίματα και καυγάδες παικτών, αντεγκλήσεις με την εξέδρα, χώρια η αγένεια του προπονητή του Παναθηναϊκού, Εργκίν Αταμάν, ο οποίος δεν παρέλαβε το λάβαρο του Ολυμπιακού που του έτεινε στην εθιμοτυπική και καθιερωμένη ανταλλαγή ο Μπαρτζώκας.
Αυτό (το τελευταίο) δεν θυμάμαι να ‘χει ξαναγίνει, αλλά σε αυτή τη δραματική σειρά συμβαίνουν πολλά πρωτόγνωρα, πρωτάκουστα πράγματα.
Ας είναι, πάμε παρακάτω…
Τα νούμερα και το ratio
Παρακάτω, λοιπόν, βρίσκονται τα αψευδή και αμείλικτα νούμερα που τεκμηριώνουν την επικράτηση του Ολυμπιακού και πιστοποιούν τις αιτίες του κακού για τους επτάκις πρωταθλητές Ευρώπης.
Οι Πειραιώτες εισβολείς έβαλαν 14/32 τρίποντα και μάλιστα εξερράγησαν στην τρίτη περίοδο όταν με ένα κρεσέντο έκτισαν διψήφια διαφορά, ενώ μοίρασαν 24 ασίστ, έκλεψαν εννέα μπάλες και σε πείσμα των πολλών κατοχών έβγαλαν ένα εκπληκτικό ratio υποπίπτοντας μόλις σε πέντε λάθη!
Από την πλευρά τους οι Πράσινοι αντιπαρέβαλαν 11/28 τρίποντα, εννέα λιγότερες ασίστ λιγότερες, έξι περισσότερα λάθη και μόλις δυο κλεψίματα.
Οι αριθμοί δεν λένε πάντοτε στην αλήθεια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση εξηγούν σε έναν μεγάλο βαθμό γιατί η πλάστιγγα έγειρε προς την κόκκινη πλευρά…
Τα κοκόρια του Μπαρτζώκα και η… συσκευασία-γίγας!
Επί προσωπικού πάλι παγίωσε στον δεύτερο και στον τρίτο τελικό ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του Αταμάν: την ώρα που ο Κέντρικ Ναν αργεί να απασφαλίσει και είναι επιρρεπής στα λάθη, ενώ ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ απέχει παρασάγγας από τον καλό εαυτό του (που τον παρουσίασε συστηματικώς καθ’ όλη τη σεζόν), του Μπαρτζώκα γεννούν και τα κοκόρια του!
Την Κυριακή στο ΣΕΦ βγήκαν από το καβούκι τους ο Τάιλερ Ντόρσι (ο οποίος και χθες πέτυχε διψήφιο νούμερο πόντων) και ο Τόμας Γουόκαπ, ενώ χθες σήκωσε το παράστημα του ο Νίκολα Μιλουτίνοβ ο οποίος ήταν δυο παίκτες (απόντος του Φαλ) σε συσκευασία ενός!
Στα πρώτα δυο ματς της σειράς ο Σέρβος σέντερ υπήρξε ωσεί παρών (με δυο πόντους και 0/3 σουτ σε 31 λεπτά), αλλά χθες μεταμορφώθηκε επί τα βελτίω, κυριάρχησε στις δυο ρακέτες και (δεδομένης της ρεγουλαρισμένης εμφάνισης του Σάσα Βεζένκοβ) ήταν αυτός που εντέλει έκανε τη διαφορά (17 πόντοι, έξι ριμπάουντ, τρεις ασίστ, ένα κλέψιμο).
Η αντίσταση του Όσμαν, το ηφαίστειο και ο κάβος
Ο Ολυμπιακός διαχειρίσθηκε γρήγορα και ανώδυνα το πρόβλημα των αργών επιστροφών του που επέτρεψε στους Πράσινους να τρέξουν στο ανοικτό γήπεδο με μπροστάρη τον σεσημασμένο για την ορμητικότητα του, Τζέντι Όσμαν και είδε τα καίρια ανακλαστικά που του επέτρεψαν να αντιδράσει ακαριαία όταν δέχθηκε ένα επί μέρους σκορ 10-1 (38-37) και ένα μεταγενέστερο σερί 8-0 (67-72), έχοντας κάθε φορά τον κατάλληλο παίκτη, στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.
Όλα αυτά είναι σημαντικά, αλλά ίσως υστερούν σε σημασία σε σχέση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί μετά τον δεύτερο και τον τρίτο τελικό και μοιάζει με ενεργό ηφαίστειο.
Το απεύχομαι, αλλά ίσως δεν περάσαμε τον κάβο, όπως δήλωσε και ευαγγελιζόταν την Τετάρτη ο Γιάννης Βρούτσης…
Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά φοβάμαι πως οι κάβοι ορθώνονται μπροστά μας και δεν εννοώ μονάχα τον τέταρτο και τον ενδεχόμενο πέμπτο τελικό, αλλά την περιρρέουσα τοξικότητα που (με εξαίρεση το πάνδημο χειροκρότημα των θεατών κατά την αποχώρηση του Φαλ) μεγαλώνει και βαράει συναγερμό!
Πηγή: Sport24
