Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Στα πλαίσια των εορτασμών των 100 χρόνων του Ολυμπιακού διοργανώθηκαν διάφορες ψηφοφορίες και είναι λογικό. Οι πιο πολλές από αυτές αφορούσαν αθλητές και ήταν κομμάτι άδικες. Κάθε ψήφος απαιτεί αξιολόγηση και σύγκριση. Οι πιο πολλές ψηφοφορίες βασίστηκαν σε συγκρίσεις που δεν στέκουν: δεν μπορείς να συγκρίνεις ποδοσφαιριστές με μπασκετμπολίστες, κολυμβητές με βολεϊμπολίστες, πολίστες με βολεϊμπολίστες, μήλα με πορτοκάλια. Δεν μπορείς επίσης να συγκρίνεις παίκτες που ανήκουν σε διαφορετικές δεκαετίες όταν μάλιστα δεν τους έχεις δει: για να ψηφίσεις τον καλύτερο τερματοφύλακα πχ στην ιστορία του Ολυμπιακού πρέπει να τους έχεις δει όλους – πόσοι τους έχουν δει; Ωστόσο επειδή αυτές οι αξιολογήσεις έχουν ενδιαφέρον καταθέτω την δική μου δεκάδα με τις καλύτερες ομάδες του Ολυμπιακού από την εποχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και μετά όπως τις θυμάμαι. Τις πιστώνω στον προπονητή που είχαν, θυμίζω την σεζόν και το ματς που σημάδεψε την εποχή τους. Δεκτή κάθε ένσταση.
Εχουμε και λέμε:
10) O Ολυμπιακός του Μίτσελ, της σεζόν 2013-14 που κέρδισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Καραϊσκάκη με 2-0 για τους 16 του Τσάμπιονς λιγκ. Η καλύτερη εκδοχή εκείνου του Ολυμπιακού ήταν λίγους μήνες πριν από αυτό το ιστορικό ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: σε αυτό έλειπε ο παίκτης που είχε σημαδέψει το ξεκίνημα εκείνης της σεζόν, δηλαδή ο Κώστας Μήτρογλου που είχε τον Ιανουάριο μετακομίσει στην Φούλαμ. Με αυτόν πρωταγωνιστή ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει δυο φορές την Αντερλεχτ (3-0 και 3-1), δεν είχε χάσει από την Μπενφίκα (1-1 και 1-0) και είχε κοιτάξει στα μάτια την πανίσχυρη Παρί χάνοντας δυο ματς στο τέλος (1-4 και 1-2). Ομάδα με ένα κέρβερο εκείνη την χρονιά τερματοφύλακα, τον Ρομπέρτο, με μια άψογη άμυνα (με Σαλίνο, Μανωλά, Μαρκάνο, Χολέμπας), με τον Τσόρι μαέστρο, τους Εντινγκά, Μανιάτη να γεμίζουν το γήπεδο και τον Κάμπελ να κάνει χρονιά καριέρας. Εχασε την πρόκριση στη ρεβάνς γιατί ο Μίτσελ συνεπής στις αρχές του έπαιξε πολύ επιθετικά πιστεύοντας πως ο Ολυμπιακός θα σκοράρει. Φυσικά κέρδισε εύκολα το πρωτάθλημα. Ο Ισπανός κατέκτησε τρία ενώ την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός του είχε νίκες με την Γιούβε και την Ατλέτικο Μαδρίτης δίνοντας συνέχεια στον κύκλο των καλών αποτελεσμάτων του που διακόπηκε από ένα άδοξο αποκλεισμό από την Ντνίπρο στο Γιουρόπα λιγκ.
9) Ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε, της σεζόν 2008-09 που κέρδισε την Μπενφίκα στο Καραϊσκάκη με 5-1 για το Europa League. Στο πρώτο πέρασμα του ο Βαλβέρδε ξεκίνησε την σεζόν με ήττα – αποκλεισμό από την Ανόρθωση αυγουστιάτικα. Δυο μήνες αργότερα ο Ολυμπιακός του πετούσε. Το ματς με την Μπενφίκα ήταν το ωραιότερο εκείνης της σεζόν, αλλά δεν ήταν λιγότερο θεαματικά τα ματς με την Χέρτα (4-0) και την Νόρτζελαντ (5-0). Ηταν ένας Ολυμπιακός με μεγάλες πολυτέλειες κυρίως στην επίθεση με τους Ντουντού, Γκαλέτι, Τζόρτζεβιτς, Μπελούτσι, Ντιόγκο παρόντες και τους Λέτο και Κοβάσεβιτς να έρχονται από τον πάγκο. Πλήρωσε μια αφελέστατη ήττα από την Σεντ Ετιέν με 1-3. Φυσικά κατέκτησε το νταμπλ.
8) Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς της σεζόν 2004-05 που κέρδισε την Λίβερπουλ στο Καραϊσκάκη με 1-0 για το Τσάμπιονς λιγκ. Στα αποδυτήρια το κλίμα δεν ήταν το καλύτερο και οι καυγάδες του Τζιοβάνι, του Ριβάλντο και του Καστίγιο με τον Μπάγεβιτς, που επέστρεψε στην ομάδα μετά από τέσσερα χρόνια, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Αλλά η ποιότητα της ομάδας αυτής ήταν σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Μπάγεβιτς είχε σχεδιάσει στο νεόχτιστο Καραϊσκάκη (που ήταν αληθινό όπλο) τρία τακτικά άψογα ματς με την Λα Κορούνια, την Μονακό και την Λίβερπουλ για το Τσάμπιονς λιγκ όλα κερδισμένα με 1-0. Μια ήττα στο Ανφιλντ με 1-3 (με τον Ριβάλντο να βάζει μπροστά τον Ολυμπιακό) έφερε ένα πικρό αποκλεισμό με 10 βαθμούς. Ο Ολυμπιακός συνέχισε στο Γιουρόπα λιγκ αποκλείοντας την Σοσό για να αποκλειστεί από την Νιούκασλ σε ένα ματς που μια αποβολή του Γεωργάτου το έκανε μαρτύριο. Ο Μπάγεβιτς κατέκτησε τότε ένα πρωτάθλημα πολύ δύσκολα κι αποχώρησε.
7) Ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή της σεζόν 2002-03 που κέρδισε με 6-2 την Λεβερκούζεν στην Ριζούπολη για το Τσάμπιονς λιγκ. Το καλοκαίρι του 2002 ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί ξεσπιτωμένος από το ΟΑΚΑ στο συμπαθητικό αλλά μικρό γήπεδο της Ριζούπολης. Χωρίς μεγάλες μεταγραφικές προσθήκες ο Ολυμπιακός συνέτριψε την φιναλίστ του Τσάμπιονς λιγκ Λεβερκούζεν από την οποία έχανε και με 1-0 εξαιτίας ενός λάθους του Δημήτρη Ελευθερόπουλου. Εκείνη η ομάδα του Λεμονή (με Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς, Ζέτεμπεργκ, Γιαννακόπουλο, Τζιοβάνι) ήταν ικανή για καταπληκτικές παραστάσεις εντός έδρας που δύσκολα είχαν συνέχεια. Αυτή η παράσταση παραμένει έργο τέχνης! Λίγους μόνο μήνες μετά ο Λεμονής είχε φύγει κι ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί από το Τσάμπιονς λιγκ χωρίς άλλη νίκη. Αλλά το ματς αυτό είναι μοναδικό: μια σύνθεση μιας ολόκληρης εποχής γεμάτες από επιτυχίες της μιας βραδιάς.
6) Ο Ολυμπιακός του Χάιντς Χερ της σεζόν 1983-84 που απέκλεισε τον Αγιαξ στο κύπελλο πρωταθλητριών κερδίζοντας τον στο ΟΑΚΑ με 2-0 στην παράταση. Ο Ολυμπιακός έχοντας τέσσερις κατακτήσεις πρωταθλημάτων στην σειρά έψαχνε το μεγάλο αποτέλεσμα στην Ευρώπη και το βρήκε απέναντι στον Αγιαξ στον οποίο υπήρχε ένας γαλαξίας εκκολαπτόμενων σούπερ σταρ (Φαν Μπάστεν, Κούμαν, Ράικαρντ, Ολσεν, Μέλμπι κτλ). Πριν έρθουν στο ΟΑΚΑ οι Ολλανδοί είχαν διαλύσει την Φέγενορντ του Κρόιφ με 8-2 αλλά στο κατάμεστο γήπεδο της Καλογρέζας (73150 εισιτήρια) λύγισαν στην παράταση. Ο Χερ έβαλε λίμπερο τον Βαμβακούλα, ο Γούναρης έπαιζε μια ώρα με σπασμένο χέρι, ο Αναστό πετούσε φωτιές. Ο Ολυμπιακός στην συνέχεια βρήκε μπροστά του την Μπενφίκα – κέρδισε στο ΟΑΚΑ με 1-0, αλλά στην Λισαβόνα η εξαιρετική εκείνα τα χρόνια άμυνά του δεν άντεξε. Δεν υπήρχε εκείνη την χρονιά ο φυσικός της ηγέτης Μάρτιν Νοβοσέλατς.
5) Ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή της σεζόν 2008-09 που κέρδισε την Βέρντερ Βρέμης 1-3 στη Βρέμη για το Τσάμπιονς λιγκ. Πέντε χρόνια μετά το 6-2 κόντρα στην Λεβερκούζεν ο Ολυμπιακός στη Βρέμη σπάει την ευρωπαϊκή κατάρα και κερδίζει ένα ματς στο Τσάμπιονς λιγκ εκτός έδρας με απερίγραπτα θεαματικό τρόπο. Εκείνη την χρονιά ο Λεμονής παρουσιάζει ένα Ολυμπιακό με άμυνα και ισορροπία – χωρίς θεαματικά ξεσπάσματα και φτάνει μέχρι τους 16 του Τσάμπιονς λιγκ όπου και τον σταματάει η Τσέλσι. Ενας ώριμος Αντώνης Νικοπολίδης κατευθύνει μια άμυνα με Τοροσίδη, Αντζα, Σέζαρ, Ραούλ Μπράβο, με χαφ που «δαγκώνουν» και λέγονται Πατσατζόγλου, Λεντέσμα, Στολτίδης και με γρήγορους κυνηγούς όπως ο Τζόλε κι ο Λούα Λούα που πλαισιώνουν τον Κοβάσεβιτς. Εκείνη η ομάδα κέρδισε εκτός έδρας και την Λάτσιο κι έδωσε ένα επικό ματς στο Μπερναμπέου χάνοντας με 4-2 από την Ρεάλ την οποία έκανε να τρέμει, παρότι έπαιζε με παίκτη λιγότερο.
4) Ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε της σεζόν 2011-12 που κέρδισε την Μπορούσια Ντόρτμουντ στο Καραϊσκάκη με 3-1 για το Τσάμπιονς λιγκ. Ο Βαλβέρδε επιστρέφει στον Ολυμπιακό το 2010 όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα γίνει μεγαλομέτοχός του και ένα χρόνο μετά την επιστροφή του παρουσιάζει μια σπουδαία ομάδα που στον όμιλο του Τσάμπιονς λιγκ κερδίζει και την Αρσεναλ (3-1) και την Μαρσέιγ (0-1) – βέβαια το ματς κόντρα στους Γερμανούς είναι το καλύτερο! Ο Ολυμπιακός έχει μια σπουδαία επίθεση (με Τζεμπούρ, Μιραλάς), έχει δυο οργανωτές (τον Ορμπάιθ και τον Ιμπαγάσα) και έχει μια άμυνα που κατευθίνει ο σπουδαίος Μέλμπεργκ. Ο Βαλβέρδε κάνει αξέχαστα τρικ (παίζει με τον Χολέμπας χαφ – εξτρέμ και τον Μαρκάνο αριστερό μπακ) αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: ο Ολυμπιακός δεν έχει τερματοφύλακα. Δυο σπουδαία ματς του γέρο Κάρολ τον στέλνουν στους 8 του Γιουρόπα λιγκ (ο Ολυμπιακός αποκλείσει την μυστηριώδη Ρουμπίν Καζάν) αλλά ο αποκλεισμός από την Μέταλιστ στο Καραϊσκάκη, μετά από νίκη στο πρώτο ματς, του στερεί την δυνατότητα να πάει πολύ μακριά στο Γιουρόπα λιγκ.
3) Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς της σεζόν 1998-99 που αποκλείστηκε από την Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ στα προημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ. Στις 17 Μαρτίου του 1999 στο ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζοντας την Γιουβέντους έφτασε τέσσερα λεπτά πριν από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ. Για 86 λεπτά το γκολ που είχε πετύχει με πέναλτι στο 90΄στο Ντε Λε Αλπι του Τορίνο ο Ανδρέας Νινιάδης στην περιπετειώδη ήττα του Ολυμπιακού από την Κυρία με 2-1 έμοιαζε σημάδι πρόκρισης. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε παίζοντας κλειστά στο τέλος του ματς να κρατήσει το γκολ που πέτυχε μόλις στο 12΄ο ασταμάτητος εκείνη την χρονιά Σίνισα Γκόγκιτς κι αφού στο πρώτο ημίχρονο είχε προσπαθήσει να καθαρίσει το ματς πέφτοντας πάνω στον εξαιρετικό αναπληρωματικό τερματοφύλακα των Ιταλών Ραμπούλα. Μια κακή έξοδο του κορυφαίου στη μάχη του Ντε Λε Αλπι Δημήτρη Ελευθερόπουλου επέτρεψε στον Κόντε να ισοφαρίσει στο παρά πέντε. Εκείνος ο Ολυμπιακός του Ντουσαν Μπάγεβιτς έχει προκριθεί στους «8» του Τσάμπιονς λιγκ περνώντας από έναν δύσκολο όμιλο όπου συνυπήρξε με Άγιαξ, Ντιναμό Ζάγκρεμπ και Πόρτο, γνωρίζοντας μόλις μία ήττα: στο Άμστερνταμ με 2-0.Είχε εννέα Ελληνόπουλα στην βασική του ενδεκάδα κι ο δέκατος σε αυτή ήταν ο εξ υιοθεσίας Ελληνας αρχηγός του Πέτραγκ Τζόρτζεβιτς.
2) Ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς της σεζόν 2019-20 που απέκλεισε την Αρσεναλ στο Εμιρετς στο Γιουρόπα λιγκ. Ο αποκλεισμός των Κανονιέρηδων ήταν το κορυφαίο αποτέλεσμα σε μια σεζόν εντυπωσιακή για τον Ολυμπιακό. Είχε ξεκινήσει τα ματς νωρίς το καλοκαίρι και για να αγωνιστεί σε όμιλο του Τσάμπιονς λιγκ είχε αποκλείσει την Βιτόρια Πλιζέν, την Μπασακσεχίρ και την Κρασνοντάρ. Στον όμιλο βρέθηκε με την Μπάγερν Μονάχου, την Τότεναμ και τον Ερυθρό Αστέρα απέναντι στις οποίες έκανε σπουδαία αποτελέσματα. Μετά την Αρσεναλ βρήκε την Γούλβς αλλά η διακοπή λόγω της πανδημίας και μια κακή διαιτησία του Πολωνού Μαρσίνιακ στην ρεβανς του στοίχισαν την πιθανότητα να αγωνιστεί στο Final4 του Γιουρόπα λιγκ που διοργανώθηκε εκείνη την σεζόν. Ο αποκλεισμός της Αρσεναλ ήταν το εντυπωσιακότερο αποτέλεσμα σε ένα τετραετή κύκλο όπου υπήρξαν δυο παρουσίες σε ομίλους Τσάμπιονς λιγκ, ο αποκλεισμός της Μίλαν και της PSV, και τέσσερις συνεχόμενες παρουσίες σε νοκ αουτ ματς μετά από φάσεις ομίλων αποτελέσματα που στην ιστορία του Ολυμπιακού δεν έχουν υπάρξει ποτέ. Φυσικά και τρεις εύκολες κατακτήσεις πρωταθλημάτων που είχαν την υπογραφή παικτών όπως ο Σα, ο Σεμέδο, ο Γκιγιέρμε, ο Βαλμπουενά, ο Ελ Αραμπί, ο Ποντένσε, ο Μασούρας, ο Φορτούνης, ο Τσιμίκας κτλ.
1) Ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ της σεζόν 2023-24 που κέρδισε την Φιορεντίνα στην Opap Arena στον τελικό του UEFA Conference League. Δεν είναι σίγουρα η θεαματικότερη ομάδα του Ολυμπιακού. Δεν έχει πάνω από τρεις παίκτες που θα έβαζαν υποψηφιότητα για την καλύτερη ενδεκάδα του. Αλλά κατέκτησε το πρώτο ευρωπαίκό τρόπαιο της ομάδας κι από ένα δρόμο απερίγραπτα δύσκολο: έπρεπε να γυρίσει ένα σε βάρος της 1-4 από την Μακάμπι Τελ Αβίβ, να αποκλείσει την Φενέρ στην Πόλη στα πέναλτι, να κάνει δυο άψογα ματς με την Αστον Βίλα. Ο τελικός με την Φιορεντίνα δεν ήταν το καλύτερο παιγνίδι μιας ομάδας που άλλαξε τρεις προπονητές σε μια χρονιά, αλλά είναι το πιο ιστορικό που ο Ολυμπιακός κέρδισε και έδωσε ποτέ. Ένα χρόνο μετά έγινε ακόμα πιο κατανοητή η δυσκολία εκείνου του μοναδικού θριάμβου που προέκυψε χάρη στα γκολ του ΕλΚαμπί, την διόρθωση της άμυνας χάρη στην προσθήκη του Κάρμο, στη βοήθεια στην επίθεση των Ποντένσε – Φορτούνη και φυσικά χάρη στον ερχομό του Μεντιλίμπαρ που χωρίς να είναι αυτός που δημιούργησε την ομάδα διαχειρίστηκε πολύ καλά ό,τι βρήκε.
Πηγή: Karpetshow
