Του Βασίλη Σκουντή
Έχουν περάσει 13 μήνες και κάτι ψιλά από την τελευταία φορά που ανταμώσαμε με τους λεγάμενους που μας έχουν κατσικωθεί εδώ και χρόνια στο σβέρκο και δεν μπορούμε να τους αποτινάξουμε.
Κακοί δαίμονες και… ακατονόμαστοι, που να πάρει η οργή!
Στις 30 Ιουλίου του 2024 ανήμερα τον αγώνα του Ολυμπιακού Τουρνουά στη Λιλ και εξ αφορμής της καταγωγής του προπονητή της Εθνικής χρησιμοποίησα το παλιό σύνθημα που δονούσε κάποτε το “Αλκαζάρ”…
“Σπανούλη, ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα!”
Ο Αλδάμα, ο Μπράουν και η άμυνα-σαβούρα!
Ατυχώς αυτός ο τίτλος δεν έπιασε τόπο, καθόσον η Ισπανία επιβλήθηκε με 84-77 σε μια νίκη που δεν την ωφέλησε σε τίποτε, καθόσον τερμάτισε 4η στον Α’ Όμιλο και χαιρέτησε νωρίς, ενώ ελόγου μας πέσαμε πάνω στους πρωταθλητές κόσμου, Γερμανούς και μείναμε εκτός νυμφώνος.
Παρεμπιπτόντως σε αυτό το ματς μάς κάρφωσαν ο Σάντι Αλδάμα (19 πόντοι, 12 ριμπάουντ) και ο Λορέντζο Μπράουν (10 ασίστ) που μαγάρισαν το double-double του Γιάννη Αντετοκούνμπο (27 πόντοι, 11 ριμπάουντ) για να δικαιωθεί κιόλας η τακτική του Σέρτζιο Σκαριόλο.
Τι έκανε ο προπονητής της Ισπανίας, που αυτές τις μέρες παρουσιάζει το “κύκνειο άσμα του” στον ισπανικό πάγκο;
Κατέβασε από το ράφι την θεωρούμενη ως παρωχημένη άμυνα box-and-one (τέσσερις σε ζώνη σχήματος ρόμβου και ο Γουίλι Ερνανγκόμεθ κολλημένος σαν βδέλλα στον Αντετοκούνμπο) με στόχο να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο στο παιχνίδι της ελληνικής ομάδας, αναθέτοντας, ως είθισται, στον πιστό συνεργάτη του, Λουίς Γκιλ την αποστολή να την κατευθύνει, ενώ η αφεντιά του λούφαζε στον πάγκο του.
Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως αυτό το τρικ το οποίο στην μπασκετική αργκό επονομάζεται κιόλας “άμυνα-σαβούρα” απέδωσε καρπούς και όλα τα υπόλοιπα ο Σκαριόλο τα άκουγε βερεσέ!
Ο Γιάννης και τα… γατάκια του Ιτούδη
Στις 11 Αυγούστου 2022, όταν η Εθνική, με παρόντα, αλλά… απόντα λόγω συντήρησης τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, είχε επιστρέψει από τη Μαδρίτη με μια ήττα (80-87) που τη χαρακτήριζα διδακτική ελπίζοντας ότι σε μέλλοντα χρόνο τα…γατάκια του Δημήτρη Ιτούδη θα γινόντουσαν λιοντάρια!
Δυο βράδια νωρίτερα, στο ΟΑΚΑ, η ελληνική ομάδα, προεξάρχοντος του “Greek Freak” που είχε σκοράρει 31 πόντους, έριξε στο καναβάτσο την γενικώς ακριβοθώρητη (σε αγώνες προετοιμασίας) “Roja” με 86-70 και αυτή υπήρξε η 13η και εντέλει… γρουσούζικη και πάντως ανακόλουθη νίκη της σε σύνολο 47 αγώνων απέναντι της.
Ο θρόνος και η έκλειψη ηλίου
Ναι, γρουσούζικη, διότι τις προηγούμενες δυο φορές που η Εθνική είχε νικήσει την Ισπανία σε φιλικά ματς πριν από μια μεγάλη διοργάνωση, εντέλει διάνυσε όλο τον δρόμο και ανέβηκε στον θρόνο της Ευρώπης!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα η ελληνική ομάδα διατρέχει μια μακρά φάση έκλειψης ηλίου και βαθέος σκότους, με αποτέλεσμα οι Ισπανοί να γίνουν οι κακοί δαίμονες της τους οποίους θα προσπαθήσει να ξορκίσει το βράδυ της Πέμπτης στη Λεμεσό.
Η διπλή κατάρα της Λιλ και τα βήματα του Γιάννη
Από λάμδα αρχίζει η Λεμεσός, από λάμδα αρχίζει και η Λιλ που έχει γίνει δυο φορές ο τάφος στον οποίο θάψαμε τα όνειρα μας…
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2015 στον προημιτελικό του EuroΒasket, η Εθνική που μέχρι τότε πήγαινε καβάλα στο άλογο (με 5-0 στο Ζάγκρεμπ και 1-0 στη Λιλ) ηττήθηκε από την Ισπανία με 75-73 και έμεινε εκτός νυμφώνος.
Και ποιος έκανε το τελευταίο σουτ σε εκείνο το θρίλερ, ένα τρίποντο της απελπισίας από τη σέντρα;
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ο οποίος νωρίτερα είχε χρεωθεί δυο φορές με βήματα!
Τους πόντους της Εθνικής σε εκείνο το μοιραίο ματς είχαν σκοράρει οι Καλάθης 14, Πρίντεζης 13, Αντετοκούνμπο 12, Σπανούλης 10, Κουφός 9, Ζήσης 5, Μπουρούσης 5, Σλούκας 3, ενώ αγωνίσθηκαν επίσης ο Καϊμακόγλου και ο Περπέρογλου.
Η “Dream Team”, ο Γκασόλ και η μαγαρισμένη νίκη
Ήταν καλή εκείνη η Εθνική: τόσο καλή που θεωρούνταν ως η καλύτερη της τελευταίας 12ετίας, μάλιστα κάποιοι την αποκάλεσαν “Dream Team”!
Ήταν όντως καλή, απλώς αποδείχθηκε πολύ καλύτερος ο γίγας ο Πάου Γκασόλ που μας άλλαξε τον αδόξαστο με 27 πόντους και εννέα ριμπάουντ!
Η μαγαρισμένη νίκη
Είναι κι αυτά τα απωθημένα και τα πολλαπλά…εγκεφαλικά που προκλήθηκαν από τις μαζεμένες ήττες μας και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε μέσα σε αυτή την “κατάρα” μαγαρίστηκε ακόμη και η μοναδική νίκη μας!!!
Τους ρίξαμε στο κανναβάτσο με σκορ 79-75 στις 12 Σεπτεμβρίου του 2013, στη δεύτερη φάση του EuroBasket στη Λιουμπλιάνα, με τον Βασίλη Σπανούλη να σκοράρει 20 πόντους, αλλά ακόμη κι αυτή η κατά το μάλλον ή ήττον ιστορική και εμβληματική νίκη (μετά από επτά διαδοχικές ήττες) δεν στάθηκε ικανή για να σώσουμε την παρτίδα της πρόκρισης!
Εκείνη η τελευταία νίκη της Εθνικής σε επίσημο αγώνα επί της Ισπανίας έφερε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Μάικ Μπράμου!
Τα χέρια του Σπανούλη και η ντροπή του Μπράμου
Δύο λεπτά και 15 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα, με το σκορ στο 68-66, ο έλκων την καταγωγή του από την Αμαλιάδα Ελληνοαμερικανός γκαρντ (για χάρη του οποίου ο Αντρέα Τρινκιέρι παρκάρισε επί 40 λεπτά στον πάγκο τον Στράτο Περπέρογλου) νίκησε όχι μονάχα τον Ρούντι Φερνάντεθ, που πήγε πάνω του, αλλά και την κόρνα η οποία ηχούσε.
Ένα λεπτό αργότερα κι ενώ στο τάιμ άουτ ο Τρινκιέρι είχε ζητήσει από τους παίκτες “put the ball in Billy’s hands”, αυτή η (ίδια) μπάλα αντί για τα χέρια του Σπανούλη βρέθηκε σε εκείνα του Μπράμου, ο οποίος εξαπέλυσε το τρίποντο που έγινε η σφραγίδα της στοιχειωμένης νίκης και η απενοχοποίηση της ντροπής!
Η ντροπή, λέει, ντροπή δεν έχει και χαρά στον που την έχει….
“Νιώθαμε ντροπιασμένοι για την απόδοση μας και για τις ήττες από την Ιταλία και τη Φινλανδία” ομολόγησε ο Μπράμος, ο οποίος μπορεί να μην κατάλαβε γρι τι έλεγαν οι υπόλοιποι έντεκα παίκτες στην συνεδρία που διενεργήθηκε εν κρυπτώ και παραβύστω το προηγούμενο βράδυ, “αλλά και μόνο από το ύφος και τον τόνο της ομιλίας τους, πήρα το μήνυμα.”
Πέταξε το… περιστεράκι!
Πριν από αυτή τη νίκη, ο χρόνος έχει σταματήσει στις 26 Ιανουαρίου του 2002 κι από εκεί και πέρα πέταξε το πουλάκι!
Για την ακρίβεια πέταξε το… περιστεράκι, διότι η αμέσως προηγούμενη νίκη της Εθνικής είχε επιτευχθεί στο Περιστέρι με 86-73, στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του EuroBasket της επόμενης χρονιάς, με προπονητή τον συχωρεμένο τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε πέσει στην καψούρα και υμνούσε τον νεοσύλλεκτο Αντώνη Φώτση!
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου του 2003 στη Λεόν, όπου διεξήχθη ο επαναληπτικός αγώνας, η Ισπανία νίκησε με 94-91 και από τότε άρχισε το γαϊτανάκι των αλλεπάλληλων νικών της σε επίσημες αναμετρήσεις, το οποίο τερματίσθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2013 στη Λιουμπλιάνα.
Ο πόνος στη Σαϊτάμα και η ληστεία μετά φόνου!
Η αμέσως επόμενη νίκη της “Roja” είναι αυτή που πόνεσε περισσότερο την Εθνική διότι σημειώθηκε στον τελικό του Μουντομπάσκετ, στις 3 Σεπτεμβρίου του 2006 στη Σαϊτάμα με 70-47 και ενώ είχε προηγηθεί ο θρίαμβος επί των Αμερικανών.
Ακολούθησαν δύο απανωτές ήττες της ελληνικής ομάδας στη Μαδρίτη, στο πλαίσιο του EuroBasket του 2007: με 76-58 στις 7 Σεπτεμβρίου και μετά από οκτώ βράδια με 82-77 στον ημιτελικό της διοργάνωσης, που εξελίχθηκε σε ληστεία μετά φόνου!
Η επόμενη πράξη ανέβηκε στη σκηνή στις 10 Αυγούστου του 2008, στην πρεμιέρα του Ολυμπιακού Τουρνουά του Πεκίνου με σκορ 81-66, ενώ η έκτη ήττα γράφτηκε στον ημιτελικό του EuroBasket της επόμενης χρονιάς (19 Σεπτεμβρίου 2009) στο Κατοβίτσε της Πολωνίας με 82-64.
Έναν χρόνο αργότερα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2010, η Ισπανία επικράτησε με 80-72 στον γύρο των “16” του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, στην Κωνσταντινούπολη, στον αγώνα στον οποίο έγραψε τον επίλογο της καριέρας του στην Εθνική ο Δημήτρης Διαμαντίδης.
Ισπανία πες αλεύρι, ο Φάνης σε γυρεύει!
Και όμως δεν ήμασταν πάντοτε πελάτες τους…
Τουναντίον το σκηνικό ήταν διαφορετικό στη δεκαετία του ’90 και μάλιστα έφερε την εξ ορισμού βαριά υπογραφή του Φάνη Χριστοδούλου!
Μετά την άνευ αντικρίσματος ελληνική νίκη στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 1984 (90-89), οι Ισπανοί απάντησαν στο Μουντομπάσκετ του 1986 (87-86, Χριστοδούλου 13π.) με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να αστοχεί στο πρόωρο τελευταίο σουτ επιδιώκοντας να έχει η Εθνική μια επί πλέον επίθεση, στο θριαμβευτικό EuroBasket του 1987 (106-89, Χριστοδούλου 8π.) και στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 1988 (91-84, Χριστοδούλου 18π.), αλλά ο τότε παίκτης του Πανιωνίου επιφυλασσόταν δια τα περαιτέρω και υπήρξε ο φυσικός αυτουργός σε τρεις επιγενόμενες σπουδαίες επιτυχίες…
- Στο Μουντομπάσκετ του 1990, στο Μπουένος Αιρες, απόντος του Γκάλη, ο “Μπέμπης” έβαλε 32 πόντους (με 6/9 τρίποντα), οδήγησε την Εθνική στη νίκη με 102-93 και έστειλε τους Ισπανούς στην… κόλαση της (σκαρφαλωμένης στις Άνδεις) Σάλτα.
- Στο EuroBasket του 1993 στην Καρλσρούη η ελληνική ομάδα επικράτησε με 76-75, με τον Χριστοδούλου να βάζει 12 πόντους και με τον Νάσο Γαλακτερό να πετυχαίνει το νικητήριο καλάθι στη λήξη του αγώνα.
- Στον προημιτελικό του EuroBasket του 1995 στο ΟΑΚΑ ο Φάνης σημείωσε 17 πόντους και η Εθνική άρπαξε τη νίκη με 66-64 και προκρίθηκε στην τετράδα.
- Aπόντος του Χριστοδούλου, ο οποίος μια εβδομάδα νωρίτερα είχε ανακοινώσει την απόσυρση του, η “Επίσημη Αγαπημένη” επιβλήθηκε στις 7 Αυγούστου του 1998, στον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ, με 69-62, δια χειρός του Νίκου Οικονόμου (21π.)
Το “No pasarán” στη Λεμεσό
Αρχής γενομένης από τις 18 Οκτωβρίου του 1951 στην Αλεξάνδρεια (47-49) και σε σύνολο 47 αγώνων οι Ισπανοί έχουν τη μερίδα του λέοντος με σκορ 34-13 το οποίο σε ό,τι αφορά τις μεγάλες διοργανώσεις επιμερίζεται σε 11-4 σε EuroBasket, 3-2 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 3-0 σε Προολυμπιακά Τουρνουά και 2-0 σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μας στοιχειώνουν λοιπόν οι υπερασπιζόμενοι τα σκήπτρα που κατέκτησαν το 2022 στο Βερολίνο και τελευταίοι ηγεμόνες του αθλητισμού και μάλιστα για τα καλά, αλλά, διάβολε, μπορούμε να τους κάνουμε ζάφτι.
“Podemos”, όπως λένε και στη γλώσσα τους. Μπορούμε να τους νικήσουμε και να δώσουμε σάρκα και οστά στο σύνθημα “No pasarán”, όπως το φώναξε προς το συγκεντρωμένο πλήθος των Ισπανών κομμουνιστών η Ντολόρες Ιμπαρούρι Γκόμεθ, έξω από ένα οχυρό της Μαδρίτης, στις 18 Ιουλίου του 1936.
Δεν θα περάσουν…
Πηγή: Sport24
