Του Βασίλη Σκουντή
“Σήμερο ήτονε”, όπως είχε πει σε ακραιφνή κρητική διάλεκτο ο Γιώργος Βαρδινογιάννης! Τη θυμάμαι και την ανακαλώ αυτή την ατάκα κάθε σήμερο, που ήτονε!
Εννοώ σε κάθε επέτειο, όπως η σημερινή που κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι…
Ελπίζω να αποδειχθεί και συμβολική ενόψει του αγώνα με την Λιθουανία (15:40, ΕΡΤ1/Novasports Start) , χωρίς βεβαίως να εμπίπτει στην κατηγορία των προλήψεων, επί των οποίων τοποθετήθηκε προχθές σαφώς ο Δημήτρης Ιτούδης, τονίζοντας ότι “δεν υπάρχουν ούτε γούρια, ούτε παγούρια”!
Στ’ αλήθεια δεν υπάρχουν γούρια και παγούρια, ωστόσο υπήρχαν κάποτε και δεν εννοώ μονάχα την εποχή (σε δυο χρονικές περιόδους) που καθόταν στον πάγκο ο σεσημασμένος για τις εμμονές του Γιάννης Ιωαννίδης, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις…
Τα σκόρδα στη Ρώμη
Τον Ιούνιο του 1991,μεσούντος του EuroBasket στη Ρώμη, μια ιταλική εφημερίδα αποκάλυψε ότι οι υπάλληλοι του γηπέδου έμειναν με ανοικτό το στόμα, όταν μπήκαν στα αποδυτήρια της Εθνικής για να καθαρίσουν και μεταξύ άλλων βρήκαν ένα σωρό από σκελίδες με σκόρδα!
Προφανώς τα κουβάλησε και τε έβαλε εκεί (για προφανείς λόγους) κάποιο μέλος της αποστολής που τελούσε υπό καθεστώς δεισιδαιμονικής προσέγγισης των πραγμάτων και-μεταξύ μας-έχω τις υποψίες μου για την ταυτότητα του, αλλά ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!
Σαϊτάμα, Παρασκευή, 1η Σεπτεμβρίου…
Σήμερα λοιπόν το ημερολόγιο γράφει Παρασκευή, 1η Σεπτεμβρίου και συμπληρώνονται με ημερολογιακή ακρίβεια κιόλας, ακριβώς 17 χρόνια από την εκκωφαντική, εμβληματική και διθυραμβική νίκη μας επί των Αμερικανών με 101-95, στον αλήστου μνήμης ημιτελικό του Μουντομπάσκετ, στη Σαϊτάμα.
Και τότε, πάλι Παρασκευή ήταν και δεν είναι πρεπούμενο, διάβολε, να μαγαρίσουμε αυτή την επέτειο!
Καθ’ οδόν προς τον τελικό, στη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου της Χαμαμάτσου, η ελληνική ομάδα είχε ρίξει κιόλας στο κανναβάτσο τη Λιθουανία, επικρατώντας μάλιστα στην παράταση με 81-76!
Νίκη με 20 χαμένες βολές και -17 ριμπάουντ!
Τον μετέδιδα εκείνο τον αγώνα και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη λύτρωση που ένιωσα όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης κι αφού προηγουμένως σιχτιρίζαμε όλοι μας για τη μνημειώδη αστοχία στις ελεύθερες βολές και την υστέρηση στα ριμπάουντ.
Το λένε και τα χαρτιά μου: τη σκαπουλάραμε, διάβολε, σε ένα ματς στο οποίο είχαμε 21/41 βολές και 17 ριμπάουντ λιγότερα!!!
Εκείνος ο αγώνας της 20ής Αυγούστου του 2006 είναι ο μοναδικός ανάμεσα στις δυο ομάδες στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ο 27ος στα χρονικά, με την Εθνική να έχει τη μερίδα του λέοντος με σκορ 16-10.
Και μετά ήρθε ο Σβεντ!
Τους νικήσαμε πριν από έξι χρόνια στον αγώνα της φάσης των 16 του EuroBasket (που συνιστά και το τελευταίο συναπάντημα μας) με 77-64, αλλά την πατήσαμε στον προημιτελικό με τη Ρωσία, ελέω των οργίων του Αλεξέι Σβεντ…
Κοντέψαμε να τους νικήσουμε μέσα στο σπίτι τους, στον αγώνα για την 5η θέση στο EuroBasket του 2011 (Λιθουανία-Ελλάδα 73-69) όταν ο δόλιος ο Ηλίας Ζούρος κατέβασε μια ομάδα εκτάκτου ανάγκης και ειδικού σκοπού και τους βρήκαμε αποκαρδιωμένους από το στραπάτσο που είχαν πάθει από τους Σκοπιανούς στον προημιτελικό…
Το 16-10 πάντως δεν λέει όλη την αλήθεια, διότι οι λεγάμενοι έχουν τον πρώτο λόγο στα ματς των επίσημων διοργανώσεων, με σκορ 4-2 στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και 2-0 στους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Πήγε στράφι το ρεκόρ του Ζήση
Από αυτές τις ήττες, ξεχωρίζουν εκείνη στον μικρό τελικό του EuroBasket του 2007 στη Μαδρίτη με 78-69 στον οποίο πήγε στράφι μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του Νίκου Ζήση (ισοφάριση ατομικού ρεκόρ με 23 πόντους), αλλά ας όψεται ο Κριστόφ Λαβρίνοβιτς που σήκωσε τον φράχτη!
Μεταξύ μας –και μη γίνει κουβέντα παραέξω και εκτεθούμε- κουβαλάμε και τρεις ήττες που κάποιες τις λες και συντριβές, μάλιστα δυο από δαύτες συντελέσθηκαν εν Αθήναις: στο EuroBasket του 1995 στο ΟΑΚΑ με 89-73 και στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2004 στο Ελληνικό με 98-76.
Μας ξεπέτσιασαν επίσης με 99-66 το 1996 στην Ατλάντα και με 82-64 το 1999 στη Ντιζόν, στο κύκνειο άσμα μας στην πιο βραχύβια και αποτυχημένη παρουσία μας σε οποιαδήποτε διοργάνωση (τρεις ήττες και… adieu), σε ένα ματς στο οποίο όλη η κουβέντα γινόταν για τη μονομαχία του Αρβιντας Σαμπόνις με τον Ιάκωβο Τσακαλίδη!
“Λιέ-του-βα, Λιέ-του-βα”!
Η Λιθουανία, λοιπόν, στέκεται σήμερα απέναντι μας στη Μανίλα, που δόξα σοι ο Θεός (με τη νίκη μας επί τηςΝέας Ζηλανδίας) έμεινε σώα και αβλαβής ως Μανίλα και δεν περικόπηκε η πρώτη συλλαβή της ώστε να καταντήσει νίλα!
Η Λιθουανία ή αλλιώς η Λιέτουβα όπως την αγάπησε, την υποστήριξε και την τραγούδησε στη συντριπτική πλειοψηφία του το ελληνικό κοινό στον αλήστου μνήμης τελικό του EuroBasket του 1995 κόντρα στη Γιουγκοσλαβία στο ΟΑΚΑ…
Η Λιέτουβα των τόσων και τόσων παικτών που εδώ και χρόνια έχουν κοσμήσει τα ρόστερ των ελληνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου, στη σημερινή αναμέτρηση, του Μιντάουγκας Κουζμίνσκας ο οποίος μετά τη θητεία του στον Ολυμπιακό (2019-20) επιστρέφει στη νέα σεζόν για λογαριασμό της ΑΕΚ.
Παρεμπιπτόντως αυτή η σύνδεση μοιάζει με πταίσμα μπροστά στο… κακούργημα του κυριακάτικου αγώνα με το Μαυροβούνιο που μοστράρει τον Κέντρικ Πέρι (Παναθηναϊκός 2021-22), τον Νίκολα Ιβάνοβιτς (ΑΕΚ 2016-17) και τον Πέταρ Πόποβιτς (Νέα Κηφισιά, 2014-16) , ενώ στον προεδρικό θώκο της Ομοσπονδίας βρίσκεται ο Νίκολα Πέκοβιτς (Παναθηναϊκός 2008-10).
Υπνάουσκας, αλλά και… Μεταλιάουσκας!
Α, για να μην το ξεχάσω: τώρα στον πάγκο της Λιθουανίας βρίσκεται ο Kάζις Μακσβίτις και όχι ο Γιόνας… Υπνάουσκας, όπως τον κορόιδευαν οι ξερόλες προπονητάδες του πληκτρολογίου και όχι μόνο…
Για να μην ξεχνιόμαστε, ο Καζλάουσκας είναι εκείνος ο οποίος οδήγησε την Εθνική για τελευταία φορά σε ένα βάθρο (χάλκινο μετάλλιο στο EuroBasket 2009 στο Κατοβίτσε) οπότε εκεί τελειώνει η κουβέντα.
Το 2017 στον αγώνα της φάσης των 16 του EuroBasket, στον πάγκο της Λιθουανίας βρισκόταν ο Νταίνιους Αντομάιτις, τον οποίο ο Γιόνας είχε στη δούλεψη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ.
Ο προπονητής από το γυναικείο…
Αίφνης όμως εμφανίστηκε έναςάλλος δοκησίσοφος συμπατριώτης και συνάδελφος του, ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του 1996 στην Ατλάντα, Τόμας Πατσέσας ο οποίος την προπαραμονή του ματς βγήκε και έκραξε δημοσίως τον Κώστα Μίσσα, λέγοντας ότι «σε όλες οι ομάδες μπορείς να βρεις αδύνατο σημείο και στην Ελλάδα αυτό είναι ο προπονητής της που προέρχεται από το μπάσκετ των γυναικών και είχε χρόνια να δουλέψει στο υψηλότερο επίπεδο».
Η σωστή και προσήκουσα απάντηση θα ήταν εκείνη που είχε δώσει το 2001 στο Παρίσι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για μια δήλωση του Ιμπραήμ Κουτλουάι…
“Ε, χεστήκαμε στα βρακιά μας”!
“Σας… μπιπ με τον Μίσσα”!
Έλα όμως που πίσω έχει η αχλάδα την ουρά…
Το εννοώ αυτό, διότι μετά από 48 ώρες ο προπονητής από το γυναικείο» οδήγησε την Εθνική στη νίκη και ξεκαρδίστηκε όταν μπήκε στα αποδυτήρια και είδε στον πίνακα με τους βασικούς άξονες της τακτικής ένα τρομερό μήνυμα γραμμένο από τους παίκτες…
«Σας μπιπ με τον Μίσσα»!
Με το συμπάθιο για το αγοραίο ύφος μου και τη σόκιν εκφορά του λόγου μου, αλλά μετά τον Μίσσα, μπορούμε ίσως να τους την κάνουμε και με τον Ιτούδη!
Έχω όμως ιστοριούλες κι από τους προηγούμενες αγώνες μας και σπεύδω να τις καταθέσω ή απλώς να τις υπενθυμίσω…
Τα… πατατάκια του Φασούλα και το “Η βουλώστε το ή ρίξτε με”!
Στις 22 Ιουνίου του 1995 στο ΟΑΚΑ οι μετέπειτα φιναλίστ του Eurobasket, επιβλήθηκαν με 89-73 (Χριστοδούλου 19, Γιαννάκης 17, Οικονόμου 14) και άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου!
Ο κόσμος δεν συμπαραστεκόταν στην Εθνική, όπως περίμεναν οι παίκτες και το ίδιο βράδυ βγήκε λάβρος ο Παναγιώτης Φασούλας και στηλίτευσε τη συμπεριφορά των θεατών λέγοντας ότι «Αντί να φωνάζουν και να μας υποστηρίζουν, κάθονται σαν να είναι στο σινεμά και τρώνε πατατάκια»!
Η δήλωση αυτή ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων, προκάλεσε την έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στους… δημοσιογράφους (ποδοσφαιρικοί εναντίον μπασκετικών) και ανάγκασε τον Φασούλα να βγει πάλι και, δανειζόμενος την έκφραση του τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας, Τζον Μέιτζορ να πει απευθυνόμενος προς όλους όσοι τον ξεφώνιζαν «Η βουλώστε το ή ρίξτε με»!
Το ξεφωνητό στην Ατλάντα και το μεγαλείο του Φάνη
Στις 30 Ιουλίου του 1996 η άνευ παράδοση στον προημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά της Ατλάντα, όπου κατεγράφη μια από τις βαρύτερες ήττες στην ιστορία της Εθνικής (66-99, Σιγάλας 18) προκάλεσε αναταράξεις στα ενδότερα της ομάδας και μεγάλο ξεφωνητό από τον Τύπο με αποτέλεσμα να παρεξηγηθούμε μεταξύ μας!
Μετά τις δυο ήττες σε επίσημα ματς η Εθνική πέτυχε την πρώτη νίκη της στις 29 Ιουνίου του 1997 στον αγώνα της Β’ φάσης του Εurobasket στην Τζιρόνα, με 73-66 (Παπανικολάου 15, Κορωνιός 11, Γιαννούλης 11).
Το κεντρικό και μάλιστα τραγικό πρόσωπο αυτού του αγώνα ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου όχι για (τους συνηθισμένους) αγωνιστικούς λόγους, αλλά για το ανθρώπινο δράμα που του επιφύλαξε η μοίρα.
Δυο ημέρες νωρίτερα έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του και ο «Μπέμπης» έφυγε εσπευσμένως για να παραστεί στην κηδεία του.
Παρ’ όλα αυτά είχε το σθένος, την παλικαριά και το ψυχικό μεγαλείο να πάρει το πρώτο αεροπλάνο μετά την επιτέλεση του θλιβερού καθήκοντος , να επιστρέψει στην Τζιρόνα και να (επιμείνει να) αγωνισθεί στο ματς με τη Λιθουανία, συμβάλλοντας παρά την αστοχία του (0/6 σουτ) και τα λάθη του (4) στη μεγάλη νίκη.
Ο νόμος του Μέρφι στη Μαδρίτη
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007 στη Μαδρίτη ο μικρός τελικός του EuroΒasket επιβεβαίωσε τον νόμο του Μέρφι, υπό την έννοια ότι «εάν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει στραβά δεν πα’ να κοπανιόμαστε ανάποδα»!
Η ελληνική ομάδα μετά από επτά σερί νίκες υπέστη ληστεία μετά φόνου στον ημιτελικό με την Ισπανία, ενώ στον μικρό τελικό με τη Λιθουανία όλα πήγαν στραβά από την αρχή έως το τέλος, συμπεριλαμβανομένης και της περίεργης τεχνικής ποινής που δέχθηκε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος προτού αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο (Ζήσης 23, Ντικούδης 10).
Ακολούθησε σε επίσημο επίπεδο, η νίκη στον αγώνα της φάσης των 16 το 2017 στην Κωνσταντινούπολη και μετά από έξι χρόνια ξαναβρισκόμαστε ενώπιοι ενωπίοις…
Σήμερα, Παρασκευή, 1η Σεπτεμβρίου του 2023…
Σήμερα που ήτονε!
Πηγή: Sport 24
