Του Γιάννη Φιλέρη
Αν είναι να κάναμε το χειρότερο μας παιχνίδι σε αυτό τον ημιτελικό αλλά να επιστρέψουμε στην Αθήνα με το χάλκινο μετάλλιο στις αποσκευές της ελληνικής αποστολής τότε χαλάλι οι 26 πόντοι που μας έριξαν στο κεφάλι οι Τούρκοι, οι 28π του Οσμανί, ο καταπληκτικός Σενγκούν και οι υπόλοιποι παίκτες της αρμάδας του Αταμάν.
Κυριακή κοντή γιορτή για την ομάδα μας, που απέναντι στη Φινλανδία θα προσπαθήσει να πάρει το πολυπόθητο, εδώ και 16 χρόνια, μετάλλιο. Μια επιτυχία για το ωραίο “αντίο” στους βετεράνους Σλούκα και Παπανικολάου και εφαλτήριο για τη γενιά που ακολουθεί…
Κόντρα στους Τούρκους πάντως περάσαμε, χωρίς καν να ακουμπήσουμε. Πριν καταλάβουμε τι συνέβαινε μέσα στο παρκέ οι αντίπαλοί μας είχαν εξολοθρεύσει κάθε ελληνικό σχέδιο και πρώτα με την άμυνα τους και στη συνέχεια με τα καταπληκτικά ποσοστά τους στην επίθεση, τελείωσαν το ματς με συνοπτικές διαδικασίες.
Η πίεση που άσκησε η τουρκική άμυνα ήταν αφόρητη. Τα hedge out στα ελληνικά πικ εν ρολ απόλυτα πετυχημένα. Αλλά και η διαρκής ενόχληση στους δικούς μας γκαρντ εξουθενωτική. Ο Αταμάν είχε ένα απλό σχέδιο και για την αντιμετώπιση του Αντετοκούνμπο.
Πάνω στον Γιάννη έβαλε τον Οσμανί, που μάρκαρε τον Έλληνα σούπερ-σταρ, από πίσω περίμενε ο Σενγκούν και ένας ή δύο ακόμα, που στένευαν τα περιθώρια και ελαχιστοποιούσαν τον χώρο. Ο Αντετοκούνμπο παγιδεύτηκε. Παρασύρθηκε σε πολλά λάθη, δεν πάσαρε γρήγορα, ενώ όταν το έκανε η αστοχία ήταν παρατεταμένη.
Θα έπρεπε να γίνουν διαδοχικές υπερβάσεις για να σταθεί όρθια η Ελλάδα σε ένα ματς με διαβολεμένο ρυθμό εξαρχής, ένα τέμπο βολικό για την Τουρκία που παίζει από το ξεκίνημα του τουρνουά με πατημένο το γκάζι…
Η ιδιοφυία του Σενγκούν
Ο Αλπερέν Σενγκούν έκανε φέτος μια οργιαστική χρονιά με τους Χιούστον Ρόκετς. Είναι μόλις 23 ετών αλλά παίζει λες και έχει τριανταρίσει. Πολύ δυνατός, πολύ εμπνευσμένος, μια μπασκετική ιδιοφυία.
Η άμυνα της Εθνικής είχε προσαρμοστεί πάνω του. Οι παγίδες με τον Γιάννη να διπλώνει το μαρκάρισμα του ήταν όμως το βούτυρο στο ψωμί του Αταμάν. Ο προπονητής της Τουρκίας ξέροντας ότι ο Αντετοκούνμπο συνηθίζει να δίνει βοήθειες και να μένει μέσα στη ρακέτα, προετοίμασε τον Οσμανί για το ματς της ζωής του.
Ο Τουρκαλβανός πάουερ φόργουορντ της Εφές έκανε το τέλειο παιχνίδι. Έχοντας το δύσκολο ρόλο του πρώτου παίκτη πάνω στον Γιάννη στην άμυνα, εξελίχθηκε σε υπερόπλο της ομάδας του στην επίθεση. Κάθε πάσα του Σενγκούν τον έβρισκε έτοιμο να σκοράρει για τρείς, ή να σκοράρει με λέι-απ, λόγω της εξαιρετικής του κίνησης χωρίς την μπάλα.
Ο Σενγκούν μοίραζε έτοιμα καλάθια. Η μπάλα κυκλοφορούσε μαεστρικά στην τουρκική περιφέρεια, που είχε πάντως σαν πρώτο μέλημα να πιέσει την μπάλα…
Τα λάθη πολλά, τα καλάθια επίσης
Τα μακριά χέρια του Χαζέρ, ή του Σιπάχι και του Οσμάν επίσης, λειτούργησαν άψογα. Οι παίκτες του Σπανούλη έχαναν εύκολα την μπάλα, μπερδεύονταν μεταξύ τους, δεν προλάβαιναν να πασάρουν και έβγαιναν έξω από το γήπεδο μαζί με την μπάλα.
Είκοσι δύο λάθη είναι πάρα πολλά. Το χειρότερο είναι ότι χάνοντας την μπάλα, οι Τούρκοι έβγαζαν αιφνιδιασμό και έβαζαν ένα εύκολο καλάθι.
Η Ελλάδα βρέθηκε σε αδιέξοδα από πολύ νωρίς, λίγες φορές αντέδρασε κι αυτές αναιμικά. Η Τουρκία ανέβασε τις στροφές της, τις κράτησε πολύ ψηλά και νίκησε πολύ εύκολα, όπως άλλωστε υποδεικνύει και το σκορ.
Χρειάζεται να σηκωθείς…
Ο Βασίλης Σπανούλης μετά το ματς φρόντισε να μιλήσει για το επόμενο, προετοιμάζοντας το έδαφος. “Είναι το πιο μεγάλο παιχνίδι μας στο τουρνουά, γιατί κυνηγάμε το μετάλλιο” επισήμανε ο ομοσπονδιακός προπονητής, που ξέρει τη σημασία της διάκρισης. Αν έρθει πολύ γρήγορα θα ξεχαστεί η ήττα μας από την Τουρκία.
Η Εθνική Ομάδα χρειάζεται να σηκωθεί από το καναβάτσο, να ασυνασυγκροτηθεί και να τα δώσει όλα για την τρίτη θέση, απέναντι σε μια σπουδαία και ενθουσιώδη ομάδα όπως είναι η Φινλανδία.
Και για αυτήν ο μικρός τελικός είναι ένας ιστορικός αγώνας, ουδέποτε έχουν πλησιάσει σε μια τέτετοια επιτυχία, θα κυνηγήσουν τη νίκη με ό,τι έχουν και δεν έχουν. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να αφήσουμε στην άκρη την θλιβερή απόδοση στον ημιτελικό και να γίνει η επανεκκίνηση για το πολύ σημαντικό ματς της Κυριακής.
Λένε ότι η τελευταία εντύπωση είναι πάντα αυτή που μένει και ο Σπανούλης το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Στην τελευταία ημέρα μιας μεγάλης διοργάνωσης φεύγουν ευχαριστημένες οι δυο ομάδες που κερδίζουν στους τελικούς. Ο δεύτερος έχει την πίκρα της απώλειας του χρυσού, ο τέταρτος αποχωρεί με άδεια χέρια.
Θα’ ναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα αυτό το μετάλλιο αλλά και η επιβράβευση της πορείας της ομάδας που μέχρι να χάσουμε με κάτω τα χέρια από την Τουρκία ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη. Τα κεφάλια μας πρέπει να παραμείνουν ψηλά και η νίκη επί της Φινλανδίας θα πανηγυριστεί δεόντως.
Δεν θα’ ναι εύκολος ο μικρός τελικός, γιατί ο αντίπαλος έχει πολλά κορμά, σουτάρει υπέροχα και πολλές φορές μοιάζει να παίζει με άγνοια κινδύνου. Συν τοις άλλοις στην αρένα της Ρίγα θα βρίσκονται και χιλιάδες Φινλανδοί, που ετοιμάζονται κι αυτοί να πανηγυρίσουν μια ιστορική επιτυχία.
ΥΓ: Η Τουρκία έφτιαξε μια υπέροχη ομάδα. Η συγκυρία να επιστρέψουν οι ΝΒΑερς στην Ευρώπη, το τρομερό ταλέντο του Σενγκούν, ο Λάρκιν που ξανάνιωσε και ο Αταμάν στον πάγκο, δημιούργησε αυτό το σύνολο, που την Κυριακή θα προσπαθήσει για πρώτη φορά στα χρονικά να πάρει ένα χρυσό μετάλλιο. Ο τελικός με τη Γερμανία φέρνει τις δυο καλύτερες ομάδες του τουρνουά (αήττητες αμφότερες) πρόσωπο με πρόσωπο. Αν κρίνουμε από το φιλικό προετοιμασίας που κρίθηκε υπέρ της Τουρκίας στον πόντο το ματς έχει απόλυτη ισορροπία και θα κριθεί σε λεπτομέρειες. Οι Τούρκοι, πάντως, ήρθαν για να μείνουν. Ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι μικρός, το ταλέντο περισσεύει και έχουν ένα ισχυρό κορμό για να πρωταγωνιστούν και τα επόμενα χρόνια…
Πηγή: Sport24
