Η εύκολη ανάγνωση είναι ότι ο ΠΑΟΚ έκανε κόντρα σε Άρη και Στεάουα πολλές καθαρές ευκαιρίες, είχε τέσσερα δοκάρια, μεγάλη διαφορά στα x-goals αλλά ηττήθηκε και στα δυο, εντός έδρας, χωρίς να σκοράρει. Άρα ήταν άτυχος και αν είχε νικήσει όπως μπορούσε και πιθανόν δικαιούνταν, δεν θα κάναμε αυτήν την συζήτηση.
Επιπλέον, όλοι ξέρουμε ότι με τον Ραζβάν Λουτσέσκου κάπως έτσι πάνε τα πράγματα: προβλήματα, γκρίνιες, απώλειες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, σταδιακό φορτσάρισμα από Νοέμβριο. Το φινάλε κάθε σεζόν μπορεί να ποικίλει, από την πλήρη κατάρρευση μέχρι το εντυπωσιακό περσινό 4Χ4, ωστόσο τα προηγούμενα δύο/τρίτα της, έχουμε πια τη δυνατότητα να προβλέψουμε με σχετική ακρίβεια.
Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να δώσουμε μεγαλύτερη αξία στο αρνητικό σερί τριών ηττών του “Δικεφάλου”, κατά πάσα πιθανότατα τα καλύτερα έρχονται.
Ναι, αλλά όχι. Όλα τα παραπάνω ισχύουν. Αλλά ισχύει και κάτι ακόμα: το Europa League δεν είναι Conference League. Οι απαιτήσεις του είναι σαφώς μεγαλύτερες, το ίδιο και η δυσκολία διαχείρισής του. Η διάκριση μοιάζει βουνό και η απλώς καλή πορεία χρειάζεται μεγάλη σωματική και πνευματική προσπάθεια. O Λουτσέσκου ολοφάνερα το ψάχνει ακόμα. Ολοφάνερα επίσης δεν νιώθει ακόμα απόλυτα άνετα με το φετινό του ρόστερ. Ο Τάισον δεν βγαίνει με τίποτα ενώ υπάρχει ο Σορετίρε που όσα λεπτά παίζει, αναβλύζει ποιότητα. Ο Κωνσταντέλιας επίσης δεν βγαίνει με τίποτα, παρότι δείχνει να διανύει περίοδο πνευματικού μπλοκαρίσματος.
Εντωμεταξύ, οι πιθανότητες το Europa League να προκαλέσει μεγάλη ζημιά και στις εγχώριες διοργανώσεις είναι μεγάλες. Μια ομάδα που χάνει διαρκώς μεσοβδόμαδα, δεν ανακάμπτει εύκολα το Σαββατοκύριακο. Ο ΠΑΟΚ πέρυσι πήρε από την ευρωπαϊκή του πορεία αυτοπεποίθηση, την οποία μετέφερε και στο πρωτάθλημα. Φέτος μοιάζει να μεταφέρει (από την Ευρώπη στην Ελλάδα) ανασφάλεια.
Διατηρώ την αισιοδοξία ότι ο Ρουμάνος αργά ή γρήγορα θα το βρει. Και ενώ τώρα βρισκόμαστε στο σημείο των προβλημάτων, της κρίσης και της εσωστρέφειας, σύντομα θα βρεθούμε στο σημείο των νικηφόρων σερί. Αν βέβαια ο ΠΑΟΚ γκελάρει και στην Λιβαδειά, τότε το μαύρο σύννεφο που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του προμηνύει καταιγίδα!
Υ.Γ. Οι περισσότεροι θα σταθούν στην επιθετική δυστοκία και στην μέτρια προς κακή εικόνα του Τσάλοφ και του Τισουντάλι μέχρι στιγμής. Προσωπικά νομίζω ότι μεγαλύτερο θέμα είναι η αμυντική ανασφάλεια που επηρεάζει ολόκληρη την ομάδα. Μια ανασφάλεια, η οποία προέρχεται από την απουσία Μεϊτέ – Κουλιεράκη. Οι τρεις σωματοφύλακες της ανασταλτικής λειτουργίας του ΠΑΟΚ πέρυσι ήταν οι δυο τους, μαζί με τον Κοτάρσκι. Όλοι γύρω τους και δίπλα τους γινόταν καλύτεροι. Παρά τις καλές εμφανίσεις Οζντόεφ – Καμαρά, με τον Κόλεϊ και τον Μπακαγιόκο να μην έχουν μπει ουσιαστικά ακόμα στην εξίσωση, τον Γιάννη Μιχαηλίδη να μοιάζει υπερβολικά αγχωμένος, παραμένει ζητούμενο κατά πόσον αυτό μπορεί να αλλάξει μέσα στη χρονιά ή αν απλώς πρόκειται για απώλειες που δεν καλύφθηκαν επαρκώς.
Πηγή: Sdna
