Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα παίξουν πολλές φορές και φέτος μεταξύ τους – η χθεσινή τους αναμέτρηση για το πρωτάθλημα ήταν μια από τις λιγότερο σημαντικές. Κέρδισε ο ΠΑΟ και μαζί με την νίκη εξασφάλισε και την πρωτιά στην κανονική περίοδο, αλλά όπως φάνηκε αυτή η πρωτιά δεν σημαίνει και πολλά. Ο Ολυμπιακός έφτασε ένα λέι απ από το να γυρίσει το ματς και είναι η δεύτερη φορά φέτος που έδειξε πως μπορεί να βρει μια νίκη στο ΟΑΚΑ- μάλιστα χθες παραλίγο να τα καταφέρει χωρίς να έχει κάνει ένα σπουδαίο ματς: θα του αρκούσε να δείξει ο Γκος λίγη περισσότερη προσοχή στο τέλος. Κατά κάποιο τρόπο οι δυο ομάδες υπήρξαν κερδισμένες και οι δυο, αλλά και συγχρόνως χαμένες και οι δυο. Ο ΠΑΟ κέρδισε ένα παιγνίδι που έλεγχε από την αρχή: δεν βρέθηκε ποτέ πίσω στο σκορ κι αυτό λέει πολλά για την πρόοδο του και την εξέλιξή του. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε και στα δυο ημίχρονα πολύ θεαματικά από καταστάσεις δύσκολες δείχνοντας χαρακτήρα. Αλλά και οι δυο συγχρόνως είναι και χαμένες: πλήρωσαν το χθεσινό ματς με σημαντικές απώλειες που κάνουν πολύ δύσκολα τα επόμενα παιγνίδια τους στην Ευρωλίγκα. Ο ΠΑΟ μετά τον Βιλντόσα έχασε και τον Σλούκα. Ο Ολυμπιακός μετά τον Φαλ έχασε και τον Μιλουτίνοφ. Η σεζόν είναι πολύ σκληρή και για τους δυο. Ας δούμε μερικές λεπτομέρειες.
Ένα διαρκές κυνηγητό
Ο Παναθηναϊκός φάνηκε αρχικά πολύ διαβασμένος στο να αντιμετωπίσει την προβλέψιμη πεντάδα του Ολυμπιακού. Το ξεκίνημά του στο ματς μπορεί να είναι και το διάστημα που παίζει το καλύτερο μπάσκετ του. Ο Αταμάν χτυπά την άμυνα του Ολυμπιακού που είναι προσανατολισμένη στον Ναν και στο ΛεΣόρ με τον Γκραντ κυρίως – ο ΠΑΟ τρέχει ένα εντυπωσιακό 18-6 χωρίς μάλιστα ο Ναν να έχει πετύχει πόντο. Ο Ολυμπιακός πρέπει από νωρίς να ανεβεί μια ανηφόρα και στην ανασύνταξή του βοηθά ο Γκος αλλά και ο Μπραζντέκις πριν αναλάβει την δουλειά ο Πετρούσεφ, που δείχνει πόσο ταλαιπωρείται στη θέση τέσσερα, ενώ η κανονική του δουλειά είναι αυτή που έκανε χθες. Ως «πεντάρι» ο Σέρβος γίνεται η αιχμή του δόρατος και τραβάει τον Ολυμπιακό παρά τα πολλά λάθη του Γουόκαπ, την κακή βραδιά του Κάναν που ταλαιπωρείται από τον Γκραντ, και την επιθετική ανυπαρξία του Παπανικολάου που νομίζω πως σιγά σιγά θα ήταν προτιμότερο να αρχίσει να παίζει πιο πολύ στο «τέσσερα». Λείπει ο ΜακΚίσικ (και το καταλαβαίνεις), αλλά και από την άλλη λείπει ο Σλούκας που στο ελάχιστο διάστημα που αγωνίζεται δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο ΠΑΟ κλείνει το ημίχρονο με ένα ισχνό αβαντάζ και με τον Ναν και τον ΛεΣόρ φορτωμένους με φάουλ- κι ενώ έχει σωπάσει ο Γκριγκόνις, που έχει ξεκινήσει καλά. Ωστόσο το σκορ είναι μεγάλο (44-42) κι αυτό μοιάζει στα υπέρ του ΠΑΟ που θεωρητικά θα ήθελε γρήγορο ρυθμό. Ο Αταμάν ωστόσο διαφωνεί κι αποδεικνύεται πως έχει δίκιο.
Τραβάει χειρόφρενο και ξεφεύγει
Ο Ολυμπιακός έχει κάνει ένα καλό δεύτερο δεκάλεπτο (με 6 ασίστ και μόνο 2 λάθη), έχει μέτριο τρίποντο, αλλά ο ΠΑΟ έχει χειρότερο, έχει ένα Μιλουτίνοφ που μπορεί πάντα να μπει στο ματς – πόσο μάλλον αν ο ΛεΣορ χρεωθεί γρήγορα ένα φάουλ. Ο Τούρκος έχοντας πια και δεδομένη την απουσία του Σλούκα αποφασίζει να τραβήξει χειρόφρενο και να πάει το τρίτο δεκάλεπτο στο σετ παιγνίδι. Βάζει τον Καλαϊτζάκη να κυνηγάει τον Γουόκαπ, τραβάει στον πάγκο τον ΛερΣόρ και τον αντικαθιστά με τον Χουάντσο κι όχι με τον Κώστα Αντετοκούνμπο που στο πρώτο ημίχρονο έχει χαθεί στην άμυνα – κυρίως ζητά πρωτοβουλίες από τον Γκριγκόνις που στο τρίτο δεκάλεπτο κάνει τη διαφορά. Μετά τον τραυματισμό του Μιλουτίνοφ και το πέμπτο φάουλ του Πετρούσεφ (που είναι καλός παίκτης αλλά δεν μπορεί να μείνει για τριάντα λεπτά στα παρκέ όπως ο Μιλουτίνοφ ή ο Φαλ) ο ΠΑΟ που έχει ταλαιπωρήσει τον Ολυμπιακό στην άμυνα έχει προίκα ένα +14 που του το έχει δώσει το γεγονός ότι στο τρίτο δεκάλεπτο έχει δεχτεί μόλις 12 πόντους. Σε αυτό το δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός πληρώνει κακές επιθετικές επιλογές και λάθη. Ο Καλαϊτζάκης δεν επιτρέπει την καλή κυκλοφορία της μπάλας, ο Γκραντ χτυπάει πάντα τον Κάναν, ο Μπραζντέκις, ο Λαρεντζάκης κι ο ΜητρουΛόνγκ δεν προσφέρουν το παραμικρό. Ο Πίτερς κι ο Γκος είναι οι τελευταίοι που αντιστέκονται. Αλλά τη διάρκεια του ματς έχουν εξελιχτεί και οι δυο σε κομμάτι άλυτα προβλήματα για τον ΠΑΟ.
Άλλος δεν υπάρχει
Στο φινάλε του ματς γίνονται κατανοητά μερικά πράγματα που έχω εντοπίσει νωρίς στη σεζόν– και δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου. Ο Ολυμπιακός, χωρίς πεντάρι και πιεσμένος από το σκορ και το χρόνο, τολμά κάτι που κακώς αποφεύγει: παίζει πιο γρήγορα. Οι επιθέσεις του είναι λιγότερο προβλέψιμες, δεν υπάρχει το σταθερό πλάνο που προβλέπει πρώτη πάσα στο φορ και μετά κάποιο «κόψιμο», αλλά παίρνει τη μπάλα ο Γκος και οι υπόλοιποι ακροβολίζονται. Κυρίως παίρνουν την ευθύνη να σουτάρουν χωρίς την μανιακή αναζήτηση της έξτρα πάσας που οδηγεί κάθε επίθεση μετά από είκοσι δευτερόλεπτα. «Βρέχει» τρίποντα (βρίσκουν στόχο όλοι – δηλαδή κι ο Γουόκαπ, κι ο Γκος κι ο Λαρεντζάκης και ο Παπανικολάου και φυσικά ο Πίτερς), υπάρχουν οι πολύτιμες διεισδύσεις του Γκος που έχει φθείρει το Ναν και όλα αυτά ενώ ο ΠΑΟ χωρίς τον Σλούκα και με τον Γκραντ κουρασμένο σκοράρει μόνο από βολές. Κι έτσι ένα ματς τελειωμένο γίνεται πραγματικό ροντέο κι ο Γκος, που δεν έχει πια αντίπαλο πάει να το κερδίσει, αλλά το χάνει γιατί δεν έχει στο τέλος την πρέπουσα ψυχραιμία: έχω ξαναγράψει πως σε αυτό το κομμάτι του παιγνιδιού είναι άγουρος, αλλά άλλος δεν υπάρχει.
Τριανταπέντε δευτερόλεπτα πριν το τέλος του σφυρίζεται ένα κομμάτι αυστηρό επιθετικό φάουλ, αλλά οι διαιτητές δίνουν ό,τι βλέπουν και είναι ακριβοδίκαιοι. Δευτερόλεπτα μετά σφυρίζουν σωστά ένα φάουλ στον Γκριγκόνις πάνω στην προσπάθεια του Γκος χωρίς να φοβούνται να κρίνουν το ματς. Ο Αμερικάνος χάνει το λέι απ και μια βολή και το παιγνίδι, επί της ουσίας, τελειώνει παρότι είναι στο ρευστό 81-80 κι απομένουν δέκα δευτερόλεπτα. Ο Καλαϊτζάκης βάζει δυο βολές και στην συνέχεια κλέβει την μπάλα σε μια επαναφορά του Γουόκαπ που ακριβώς επειδή είναι by the book είναι απολύτως προβλέψιμη: ο Ελληνας παίκτης λέει ότι ο ΛεΣόρ του την θύμισε γιατί ο Ολυμπιακός το «ψάχνω τον Παπανικολάου για να βγει να σουτάρει ο Πίτερς» το κάνει πάντα.
Στιγμή προβληματισμού
Ο Αταμάν πανηγυρίζει στο τέλος καθώς έχει πάλι μεγάλη συμβολή στη νίκη. Αποδίδει την επιστροφή του Ολυμπιακού στα ανορθόδοξα σχήματα του φινάλε και λέει πως ο αντίπαλος είναι ομάδα με προσωπικότητα για αυτό και οι νίκες είναι μεγάλες. Νομίζω πως αυτό που κυρίως έχει καταλάβει και μετά το χθεσινό ματς είναι πως, αν θέλει να δει τον ΠΑΟ να συνεχίσει να κερδίζει, χρειάζεται η δική του ασταμάτητη προσοχή. Για το χαλάρωμα του τέλους έχει κι αυτός ευθύνη: το επόμενο βήμα του ΠΑΟ (δηλαδή η ικανότητα της ομάδας να διαχειρίζεται παιγνίδια μέσα από μια πιο ομαδική επιθετική διαχείριση) αργεί ακόμα. Από την άλλη οι ιδέες είναι ξεκάθαρες και το ταλέντο περισσεύει: χθες ο ΠΑΟ χωρίς Σλούκα, Βιλντόζα και Παπαπέτρου, με ένα ισχνό ποσοστό στα τρίποντα (5/21) πέτυχε 85 πόντους. Ο Μπαρτζώκας έφτασε ένα λέι απ από την προσπέραση, γκρινιάζει για τις βολές του ΠΑΟ και προβληματίζεται πια καθώς πρέπει να βγάλει τρεις εβδομάδες χωρίς και τον Φαλ και τον Μιλουτίνοφ. Για να πάρει το πρωτάθλημα πλέον πρέπει να βρει μια τουλάχιστον νίκη στο ΟΑΚΑ. Κι ένα τρόπο να τελειώνει η ομάδα του τα ματς χωρίς λάθη. Ο ΠΑΟ τα τιμωρεί. Το είχαμε δει και στο ματς του ΣΕΦ.
Πηγή: Κάρπετ Show
